Πως ξεκινά το θαύμα της ζωής...

 

https://www.facebook.com/genesisathens/videos/1204986929850752/

ΙΒΑΝ του Γενικού Ιατρού Αργύρη Αργυρίου, Καβάλα.

 

Έχουμε μπει πλέον σε μία εποχή όπου η τηλεϊατρική κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος και πολλοί ασθενείς μου με ρωτούν πως θα πληρώσουν για τις υπηρεσίες που τους παρέχω από μακριά. Το πιο απλό είναι το εξής: Βάζετε την αμοιβή μου σε κάποιο από τα παρακάτω IBAN, ανάλογα με το ποια διαδικτυακή Τράπεζα έχετε, και μόλις μπει η αμοιβή, σας κόβω απόδειξη την αποθηκεύω στον υπολογιστή μου και μετά, αν θέλετε, σας την στέλνω και μέσω email ή μέσω viber.

Τράπεζα Πειραιώς

GR54 0172 2460 0052 4608 9058 535

Σύντομος αριθμός του λογαριασμού μου στην Πειραιώς για

μεταφορές από Πειραιώς σε Πειραιώς:  52 4608 9058 535

Προσοχή: 

1) Μην ξεχάσετε να γράψετε ποιος τα καταθέτει. 

2) Όταν γίνει η πληρωμή στείλτε μου, σας παρακαλώ, και ένα σύντομο μήνυμα μέσω sms, viber ή email ότι έγινε η κατάθεση.

Αργύριος Αργυρίου, Δαγκλή 4, Καβάλα,

Τηλ. 2510 23 11 41 ή 6978682722

argirios.argiriou at gmail.com

Εθνική Τράπεζα

IBAN GR81 0110 7630 0000 7630 0149 408

Σύντομος αριθμός του λογαριασμού μου στην Εθνική 

για μεταφορές από Εθνική σε Εθνική: 76300149408

Προσοχή: 

1) Μην ξεχάσετε να γράψετε ποιος τα καταθέτει. 

2) Όταν γίνει η πληρωμή στείλτε μου, σας παρακαλώ, και ένα σύντομο μήνυμα μέσω sms, viber ή email ότι έγινε η κατάθεση.

Αργύριος Αργυρίου, Δαγκλή 4, Καβάλα,

Τηλ. 2510 23 11 41 ή 6978682722

argirios.argiriou at gmail.com

Eurobank

ΙΒΑΝ  GR04 0260 7100 0001 6020 0763 832

Σύντομος αριθμός του λογαριασμού μου στην Eurobank για

μεταφορές από Eurobank σε Eurobank:  00260 7101 6020 0763 832

Προσοχή: 

1) Μην ξεχάσετε να γράψετε ποιος τα καταθέτει. 

2) Όταν γίνει η πληρωμή στείλτε μου, σας παρακαλώ, και ένα σύντομο μήνυμα μέσω sms, viber ή email ότι έγινε η κατάθεση.

Αργύριος Αργυρίου, Δαγκλή 4, Καβάλα,

Τηλ. 2510 23 11 41 ή 6978682722

argirios.argiriou at gmail.com

Alpha

IBAN   GR50 0140 8000 8000 0231 0031 323

Προσοχή: 

1) Μην ξεχάσετε να γράψετε ποιος τα καταθέτει. 

2) Όταν γίνει η πληρωμή στείλτε μου, σας παρακαλώ, και ένα σύντομο μήνυμα μέσω sms, viber ή email ότι έγινε η κατάθεση.

Αργύριος Αργυρίου, Δαγκλή 4, Καβάλα,

Τηλ. 2510 23 11 41 ή 6978682722

argirios.argiriou at gmail.com

Υπερηχογραφία από Γενικούς Ιατρούς / Παθολόγους;

Του Αργύρη Αργυρίου,

Γενικού - Οικογενειακού Ιατρού,

Καβάλα. www.argiriou.se

Εδώ και χρόνια υπάρχει μια τάση στην Ελλάδα να αποκτούν οι ιδιώτες Γενικοί Ιατροί / Παθολόγοι υπερηχογράφο. Πολλοί πιστεύουν ότι έτσι θα αυξήσουν την διαγνωστική τους δεινότητα (ενώ ακόμη πιο πολλοί ελπίζουν, ενδόμυχα ίσως, ότι θα αυξήσουν τα έσοδά τους).

Αυξάνεται όντως η διαγνωστική τους δεινότητα; Νομίζω ότι η φράση κλειδί στην προκειμένη περίπτωση είναι η φράση "αυτόνομες αποφάσεις". Κατά πόσο δηλαδή θα σε βοηθήσει ο υπερηχογράφος να παίρνεις περισσότερες αυτόνομες αποφάσεις αν τον έχεις σε σχέση με το αν δεν τον έχεις. Νομίζω ότι για να μπορεί να παίρνει κανείς αυτόνομες αποφάσεις μετά από μια υπερηχογραφία που έχει εκτελέσει ως Γενικός Ιατρός / Παθολόγος, πρέπει αφενός να έχει μία πραγματικά καλή εκπαίδευση, αφετέρου να εκτελεί μεγάλο αριθμό υπερηχογραφιών κάθε μέρα και μάλιστα, στην αρχή τουλάχιστον, δίπλα σε κάποιον άλλο Ιατρό. Επίσης πρέπει να έχει και αρκετό χρόνο, που όμως δεν είναι σίγουρο ότι τον έχει, γιατί ένα ιδιωτικό Ιατρείο για να επιβιώσει πρέπει να βλέπει και αρκετούς ασθενείς κάθε μέρα. Αν κρίνει επίσης κανείς ότι οι πιο πολλοί από τους Γενικούς Ιατρούς / Παθολόγους που απόκτησαν υπερηχογράφο παραδέχονται ότι αύξησαν τα παραπεμπτικά τους προς Ακτινολόγους, για επιβεβαιωτική υπερηχογραφία, τότε αυτό με κάνει να αμφιβάλλω πολύ κατά πόσο είναι σε θέση να παίρνουν περισσότερες αυτόνομες αποφάσεις. 

Είναι και κάτι άλλο το οποίο δυσκολεύομαι να το περιγράψω με λόγια αλλά θα το προσπαθήσω: Ο Γενικός Ιατρός είναι μια κατεξοχήν κλινική ειδικότητα όπου το σημαντικότερο εργαλείο του είναι τα αυτιά του για να ακούει προσεκτικά αυτά που του λέει (ή δεν του λέει) ο ασθενής. Όταν χρησιμοποιείς τον υπέρηχο αναγκαστικά πρέπει, για αρκετή ώρα (από τον έτσι ή αλλιώς περιορισμένο χρόνο που έχεις στην επίσκεψη), να συγκεντρωθείς σε κάτι άλλο, και αυτό κατά την γνώμη μου, διαταράσσει την κύρια αποστολή του Γενικού Ιατρού που περιέγραψα παραπάνω και μπορεί να τον ζαλίσει διαγνωστικά. Είναι κάπως σαν να είσαι ορειβάτης και εκεί που είσαι συνηθισμένος να περπατάς στο βουνό και να το "νιώθεις" και να προσανατολίζεσαι μόνο σου (και εσύ δεν ξέρεις πως, αλλά πάντως να προσανατολίζεσαι) να σου δίνουν ένα GPS. Επικεντρώνεσαι στο GPS και χάνεις την αίσθηση της πορείας αυτής καθ' αυτής. Γυρνάς το βράδυ στο σπίτι και, ναι μεν, μπορεί να έχεις ολοκληρώσει την διαδρομή αλλά το βουνό δεν το έχεις γνωρίσει και την επόμενη φορά που θα βγεις για περπάτημα νιώθεις το ίδιο χαμένος. 

Βγάζει τα λεφτά του; 

Κάποιοι, αγόρασαν μεν υπερηχογράφο, τον έχουν όμως και σκουριάζει και παραδέχονται ότι δεν έβγαλε τα λεφτά του. Κάποιοι άλλοι έβγαλαν τα λεφτά του την εποχή προ κρίσης. Όμως τα τελευταία χρόνια ο Ασθενής το σκέφτεται να δώσει πάνω από 30 €/επίσκεψη στον ιδιώτη Γενικό Ιατρό / Παθολόγο. Αν υποθέσουμε ότι αγοράζεις ένα υπερηχογράφο για 5.000 ευρώ, τότε αν αυξήσεις την επίσκεψή σου κατά 20 ευρώ, πας δηλαδή από τα 30 στα 50 ευρώ (που να δούμε πόσο εύκολα θα τα δώσει ο Ασθενής...), πρέπει να δεχτείς 250 επισκέψεις όπου αντί για 30 ευρώ θα πάρεις 50 ευρώ λόγω του ότι χρησιμοποίησες υπέρηχο, για να πεις ότι το μηχάνημα έβγαλε τα λεφτά του και από την 251η επίσκεψη και μετά έχεις και κέρδος... Κάποιοι άλλοι μπορεί να προσδοκούν ότι θα κάνουν απόσβεση κρατώντας μεν την τιμή επίσκεψης στα 30 ευρώ αλλά ελπίζοντας ότι θα αυξηθεί η πελατεία τους λόγω του υπερηχογράφου. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να έχει κανείς 166 επισκέψεις από καινούριους "πελάτες" λόγω της χρήσης του υπέρηχου για να πει ότι έκανε απόσβεση το μηχάνημα ( πόσο εύκολα όμως μπορεί να το υπολογίσει κανείς αυτό;  ). Το σωστό βέβαια (αλλά μάλλον αδύνατον να το υπολογίσει κανείς και αυτό) θα ήταν να υπολογίσει και πόσους από τους αρχικούς του πελάτες μπορεί να του φύγουν γιατί λόγω της διενέργειας υπερηχογραφιών δεν προλαβαίνει να μιλήσει αρκετά μαζί τους και να τους κάνει την μίνι "ψυχοθεραπεία" τους που είμαστε τόσο συνηθισμένοι εμείς οι Γενικοί Ιατροί / Παθολόγοι να κάνουμε.

Και πάντα βέβαια, αν θέλει κανείς να είναι σωστός και με την συνείδησή του, πρέπει να απαντήσει ειλικρινά και στο αρχικό ερώτημα: "Σε πόσες από αυτές τις περιπτώσεις με βοήθησε η υπερηχογραφία που εκτέλεσα, ώστε να πάρω πιο αυτόνομες αποφάσεις σε σύγκριση με το αν δεν είχα υπερηχογράφο;" 

Η εξέταση της υπερηχογραφίας εξαρτάται πάρα πολύ από τον εξεταστή. 

Υπάρχουν ακόμη και Ακτινολόγοι τριγύρω μου των οποίων τα υπερηχογραφικά πορίσματα δεν εμπιστεύομαι (είτε γιατί κάνουν υποδιάγνωση, είτε γιατί κάνουν υπερδιάγνωση), οπότε πόσο μπορώ να εμπιστευτώ αποτελέσματα Ιατρών άλλης ειδικότητας που, κακά τα ψέματα, δεν έχουν τόσο τριβή με το αντικείμενο όσο αυτοί οι Ακτινολόγοι;

Θα μου πεις, πρόβλημά σου αν δεν εμπιστεύεσαι.

Πάντως από ότι φαίνεται με τον ίδιο τρόπο σκέφτονται και στο Σουηδικό ή Νορβηγικό ή Βρετανικό Σύστημα Υγείας όπου οι Γενικοί Ιατροί ΔΕΝ συνηθίζεται να διενεργούν υπερηχογραφήματα.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θεωρώ ότι η υπερηχογραφία πρέπει να απαγορεύεται για Γενικούς - Ιατρούς / Παθολόγους. Απλά θεωρώ ότι για τους περισσότερους Γενικούς Ιατρούς / Παθολόγους δεν έχει νόημα. Όταν όμως πρόκειται για συγκεκριμένες εξετάσεις (όπως π.χ. το eFAST, εκτίμηση αορτής, εκτίμηση της πληρότητας της ουροδόχου κύστης, αγγειακή προσπέλαση υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση ή ηχοκαρδιογραφία στην υποστήριξη της ζωής δηλαδή ELS) και όταν επίσης πρόκειται για Γενικούς Ιατρούς / Παθολόγους που δραστηριοποιούνται σε πολύ απομακρυσμένα μέρη ή νησιά ή σε ΤΕΠ νομίζω ότι εκεί η Υπερηχογραφία έχει θέση και εννοείται ότι είναι μικροπρέπεια από πλευράς Ακτινολόγων να μην μοιράζονται τις γνώσεις τους. (Για το πώς μαθαίνει πάντως κανείς υπέρηχο διαβάστε ένα εύστοχο σχόλιο εδώ από Έλληνα συνάδελφο που κάνει ειδικότητα Επειγοντολογίας στην Σουηδία). Επίσης δείτε εδώ ένα άρθρο που δείχνει πώς, κατά την γνώμη μου, θα έπρεπε να μαθαίνουν Υπερηχογραφία οι Κλινικοί Ιατροί που δραστηριοποιούνται στο Τμήμα Επειγόντως Περιστατικών (ΤΕΠ) ή σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) ή σε οποιαδήποτε άλλη Νοσοκομειακή Κλινική χρειάζεται να διενεργούν Υπερηχογραφήματα και οι Κλινικοί Ιατροί της. Πόσες όμως από τις παραπάνω εξετάσεις θα χρειαστεί να κάνει ο ιδιώτης (ή και κρατικός) Γενικός Ιατρός / Παθολόγος που δραστηριοποιείται μέσα ή κοντά, σε αστικό περιβάλλον; Έτσι λοιπόν για εμάς τους υπόλοιπους πιστεύω ότι είναι πιο χρήσιμο να γνωρίζουμε ποιους Ακτινολόγους να εμπιστευόμαστε και ποιους όχι, παρά να χάνουμε τον χρόνο μας με ένα ματσούκι στο χέρι.

Επαγγελματικές συναντήσεις περπατώντας!

 

Επαγγελματικές συναντήσεις περπατώντας!

Περπατάμε, και τα λέμε! (walk and talk)

Στην Σουηδία (και όχι μόνο) εδώ και χρόνια, στην προσπάθειά τους να συνδυάσουν την άσκηση με τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, πολλοί κανονίζουν να κάνουν πολλές από τις επαγγελματικές τους συναντήσεις σε υπαίθριο χώρο και περπατώντας.

Τώρα με τον Κοροναϊό αυτό έχει γίνει ακόμη πιο συνηθισμένο.

Μήπως πρέπει να το σκεφτούμε αυτό και στην Ελλάδα που ο καιρός είναι και πολύ πιο ήπιος;

( Για εμάς τους Ιατρούς, μπορεί να είναι μια καλή ιδέα για τις συναντήσεις μας με τους Φαρμακευτικούς Αντιπροσώπους).

Ένας πίνακας που γεμίζει τις μπαταρίες σου:

 

Πως γράφουμε ένα Ιατρικό Πιστοποιητικό.

Το παρακάτω κείμενο είναι ελεύθερη μετάφραση που έκανε από τα Σουηδικά ο Γενικός Ιατρός Αργύρης Αργυρίου, Καβάλα, www.argiriou.se

Πηγή: Το βιβλίο Socialmedicin. Individ, hälsa och samhälle. Peter Allebeck et.al. , 2015, Εκδόσεις: Studentlitteratur, σελίδες 261-265.

Υπάρχει διαφορά μεταξύ Ιατρικής Βεβαίωσης και Ιατρικής Γνωμάτευσης. Η Ιατρική Βεβαίωση είναι ένα έγγραφο που περιέχει και περιγράφει γεγονότα. Δηλαδή αντικειμενικές πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση Υγείας του ασθενούς όπως την φυσική εξέταση, τις νοσηλείες και την θεραπεία. Η Ιατρική Γνωμάτευση είναι ένα έγγραφο το οποίο εμπεριέχει και την γνώμη του Ιατρού που εκδίδει το Πιστοποιητικό σχετικά με την σχέση κάποιων πραγμάτων που σχετίζονται με την Υγεία του Ασθενούς. Π.χ. η σημασία της κατάστασης της Υγείας ενός Ασθενούς σε σχέση με την ικανότητά του για κάποια συγκεκριμένη εργασία.

Τι πρέπει να περιέχει το Ιατρικό Πιστοποιητικό:

Ημερομηνία και τόπο όπου γράφτηκε το Πιστοποιητικό.

Τίτλος: Ιατρική Γνωμάτευση ή Ιατρική Βεβαίωση αντίστοιχα.

σχετικά με την ή τον....

εδώ είναι σημαντικό να γράψουμε με προσοχή τα προσωπικά στοιχεία του Ασθενούς ώστε αυτός να μπορεί να ταυτοποιηθεί εύκολα και να μην υπάρχει περίπτωση να μπερδευτεί με κάποιο άλλο πρόσωπο. Π.χ. Ονοματεπώνυμο, Πατρώνυμο, Μητρώνυμο, ημερομηνία γέννησης, τόπος γέννησης, Διεύθυνση, Τηλέφωνο, ΑΜΚΑ και/ή Αριθμό Ταυτότητας και/ή Αριθμό διαβατηρίου. Για να μην επαναλαμβάνουμε ολόκληρο το Ονοματεπώνυμο του Ασθενούς στην συνέχεια του κειμένου, μπορούμε την πρώτη φορά που θα αναφέρουμε το Ονοματεπώνυμο του ασθενούς, να γράψουμε μέσα σε παρένθεση τα αρχικά του, π.χ. Ιωάννης Ελευθεριάδης ( Ι.Ε.). Έτσι από εδώ και πέρα στο κείμενο όταν αναφερόμαστε σε αυτόν θα γράφουμε ο Ι.Ε.

Όταν γράφουμε το Πιστοποιητικό εγγυόμαστε, μεταξύ άλλων, ότι έχουμε ελέγξει και την ταυτότητα αυτού που ζητάει το πιστοποιητικό. Έτσι εάν δεν γνωρίζουμε τον Ασθενή πρέπει να ζητήσουμε Αστυνομική Ταυτότητα ή κάποιο άλλο έγγραφο (π.χ. Διαβατήριο) που να πιστοποιεί ότι το πρόσωπο που έχουμε μπροστά μας, είναι το ίδιο με το πρόσωπο του οποίου τα στοιχεία αναφέρουμε στο Πιστοποιητικό.

Ξεκινούμε με το να γράψουμε τον σκοπό για το οποίο γράφουμε το Ιατρικό Πιστοποιητικό δηλαδή για ποιους λόγους γράφουμε το Πιστοποιητικό.

Π.χ. το Πιστοποιητικό εκδίδεται για να το στείλει ο Ι.Ε. στην ασφαλιστική εταιρεία στην οποία είναι ασφαλισμένος.

Παραδείγματα επικεφαλίδων στο επόμενο τμήμα του Πιστοποιητικού (που βέβαια εξαρτώνται από τον λόγο για τον οποίο γράφεται το Πιστοποιητικό):

Η κοινωνική κατάσταση του ασθενούς ( π.χ. αν είναι ή αν ήταν καπνιστής, συνήθειες αλκοόλ, επάγγελμα, συνθήκες διαβίωσης, κατάσταση κατοικίας, παντρεμένος ή όχι κτλ, αν έχει παιδιά, αν έχει άλλους συγγενείς, αν έχει βοήθεια στο σπίτι, πώς είναι τα οικονομικά του, αν μπορεί, και πόσο καλά μπορεί, να αυτοεξυπηρετείται ή κάτι άλλο σχετικό σχετικά με κοινωνικά θέματα).

Μπορεί επίσης να χρειαστεί να γράψουμε για παλαιότερες του ασθένειες ή παλαιές χειρουργικές επεμβάσεις που έχει υποστεί

για Χρόνιες Ασθένειες που έχει, για Φάρμακα που παίρνει, την ισχύ του κάθε φαρμάκου π.χ. σε mg, και την δοσολογία του.

Επίσης αν έχει πιθανές Αλλεργίες.

Μετά πηγαίνουμε στο κύριο Ιατρικό πρόβλημα του ασθενούς που είναι ο λόγος που γράφουμε το πιστοποιητικο και πιθανόν να χρειαστεί να αναφέρουμε την Διάγνωση αλλά και την Θεραπεία που του δόθηκε. Συχνά χρειάζεται να κάνουμε μνεία σε πιθανή έκπτωση της Λειτουργικότητας του Ασθενούς (περιορισμός των δραστηριοτήτων του Ασθενούς, η έκπτωση της ικανότητας για εργασία κτλ ).

Είναι σημαντικό αυτός που γράφει το Πιστοποιητικό να ξέρει για τί μιλά, δηλαδή να έχει όντως γνώση αυτών των πραγμάτων για τα οποία γράφει στο Πιστοποιητικό. Μη ξεχνούμε ότι ένα τέτοιο Πιστοποιητικό μπορεί να είναι η βάση για δικαιώματα, οικονομικές αποζημιώσεις ή αποφάσεις σε διάφορα Δικαστήρια. Τα Ιατρικά Πιστοποιητικά και Γνωματεύσεις που γράφουμε μπορεί να παίξουν πολύ μεγάλο ρόλο για τον ασθενή. Ταυτόχρονα όμως ένα Πιστοποιητικό μπορεί να έχει επιπτώσεις και στο Κράτος στο οποίο ζει ο Ασθενής, που, πιθανώς να χρειαστεί να επιβαρυνθεί κάποια κόστη για λογαριασμό του Ασθενούς. Ο Ιατρός πρέπει να είναι ακριβοδίκαιος και ως προς τον Ασθενή αλλά και ως προς τo Κράτος.

Το Πιστοποιητικό άρα πρέπει να είναι αντικειμενικό και αμερόληπτο. Στο κείμενο πρέπει να φαίνεται ξεκάθαρα ποια είναι γεγονότα, ποιο είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήξατε, ως Ιατρός, και πού βασίζεται αυτό το συμπέρασμα, καθώς και ποιες πληροφορίες προέρχονται από κάποια άλλη πηγή εκτός του Ιατρού που εκδίδει το Πιστοποιητικό.

Πρέπει όπως είπαμε να γράφετε προσεκτικά τις πληροφορίες πάνω στις οποίες βασίσατε το συμπέρασμά σας. Π.χ. τη φυσική εξέταση που κάνατε, άλλες πληροφορίες που σας δόθηκαν, πληροφορίες από το αρχείο του ασθενούς (όπως περιέγραψα παραπάνω) ή άλλα αρχεία. Καλό είναι επίσης να γράψει κανείς συμπτώματα ή άλλες παρατηρήσεις που έκανε κατά την εξέταση. Όσο πιο πολλές πληροφορίες (που να σχετίζονται όμως με το συγκεκριμένο θέμα της Υγείας του Ασθενούς) και περιγραφές τόσο καλύτερα αλλά όμως δεν πρέπει γράφει κανείς περισσότερα πράγματα για τον Ασθενή από αυτά που χρειάζονται για καταλάβει κάποιος τρίτος το Πιστοποιητικό. Μπορεί π.χ. να γράψει κανείς πληροφορίες που πήρε από απεικονιστικές εξετάσεις, ή εάν ο ασθενής πόνεσε κατά την εξέταση ή οτιδήποτε άλλο, σχετικό όμως με το θέμα του Πιστοποιητικού.

Στο Πιστοποιητικό πρέπει να γράψουμε επίσης και τα στοιχεία αυτού που εκδίδει το Πιστοποιητικό, δηλαδή τα δικά μας, οπότε πρέπει να γράψουμε το Ονοματεπώνυμο μας, την ιδιότητά μας ( π.χ. ιδιώτης Γενικός Ιατρός ή Γενικός Ιατρός του Κέντρου Υγείας .... ), την διεύθυνση και το τηλέφωνό μας ή και την διεύθυνση email που έχουμε, έτσι ώστε να μπορούν εύκολα να μας βρούνε αν χρειαστεί. Αυτό γίνεται συνήθως στο τέλος του Πιστοποιητικού. Τελειώνουμε το Πιστοποιητικό με το να βάλουμε την υπογραφή μας και να γράψουμε ολογράφως το ονοματεπώνυμό μας.


Η γλώσσα του Πιστοποιητικού πρέπει να είναι απλή, αντικειμενική, αμερόληπτη και όσο πιο ακριβής γίνεται. Καλό είναι επίσης να είναι « ξερή » δηλαδή χωρίς συναισθηματισμούς. Κάποια Πιστοποιητικά και Γνωματεύσεις για τα οποία ξέρουμε ότι ο παραλήπτης έχει και κάποιον Ιατρικό Πραγματογνώμονα από δίπλα του, μπορούν να γραφτούν και με Ιατρικές Ορολογίες μέσα στο κείμενο. Οι ιατρικές ορολογίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν εάν αυτό είναι σημαντικό για να γίνει το κείμενο πιο ακριβές αλλά όταν πρόκειται για Πιστοποιητικά για Δικαστήριο που θα διαβαστούν από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με Ιατρική είναι καλό να είναι γραμμένα σε κατανοητά «συνηθισμένα» Ελληνικά. Εάν το κείμενο είναι δύσκολο να το κατανοήσει κανείς ή μπερδεμένο μπορεί αυτό να οφείλεται στο ότι αυτός που το γράφει δεν έχει ξεκάθαρο μέσα του ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα.

Να θυμάστε ότι ο Ασθενής δεν έχει δικαίωμα να « υπαγορεύσει » στον Ιατρό τι θα γράψει στο Πιστοποιητικό. Ο υπεύθυνος για το περιεχόμενο του Πιστοποιητικού είναι πάντα αυτός που το εκδίδει.

Μην γράφεται Πιστοποιητικό χωρίς να συναντήσετε τον Ασθενή. Ακόμη και αν πρόκειται για Ασθενή που τον γνωρίζετε από παλιά δεν είναι σωστό να του γράψετε Πιστοποιητικό χωρίς να τον έχετε δει πρόσφατα.


Να και μία άλλη παρουσίαση επί του ίδιου θέματος που την βρήκα στο διαδίκτυο:

Το Ιατρικό Πιστοποιητικό

https://slideplayer.gr/slide/11144491/

Αν θες να καταδικάσεις τον φασισμό, θα το κάνεις και στις δυο εκδοχές του.

Γράφει πολύ εύστοχα συνάδελφος μου στο facebook:

Αν θες να καταδικάσεις τον φασισμό, θα το κάνεις και στις δυο εκδοχές του, τον κόκκινο και τον μαύρο.

Διαφορετικά, είσαι απλά φασίστας της μιας από τις δύο αποχρώσεις.

Ένα κόλπο για Γυναίκες (και Άντρες) που έχουν δυσκολία στον οργασμό λόγω λήψης αντικαταθλιπτικού SSRI.

 Ένα κόλπο για Γυναίκες (και Άντρες) που έχουν δυσκολία στον οργασμό λόγω λήψης αντικαταθλιπτικού SSRI:

Να κάνουν διακοπή ΜΙΑΣ ημέρας στην λήψη του αντικαταθλιπτικού δισκίου τους την ημέρα που θέλουν να κάνουν σεξ. Τότε το πρόβλημα με τον οργασμό βελτιώνεται για την συγκεκριμένη ημέρα.

Αυτό όμως αφού πρώτα έχουν φτάσει σε σταθερή δόση και η διάθεση τους έχει σταθεροποιηθεί.

Αργύρης Αργυρίου

Γενικός - Οικογενειακός Ιατρός

Καβάλα.

Η τελευταία βροχή του Σεπτέμβρη.

 

Η τελευταία βροχή του Σεπτέμβρη...

απαλή, διακριτική, σχεδόν αθόρυβη

πέφτει ρυθμικά

πάνω στα κόκκινα κεραμίδια.

Διαπερνά μαγικά τη στέγη.

Στάζει πάνω στα ταλαιπωρημένα μου χαρτιά.

Ό,τι γράφω το σβήνει.

Μια θάλασσα μικρούλα σχηματίζει

τόση δα

που βάφεται γαλάζια απ' το μπλε μου μελάνι.

Πνίγονται οι λέξεις

χάνονται οι στίχοι

δεν βρίσκουν τόπο απόψε τα λόγια

να μείνουν

δεν βρίσκουν τα νοήματα λόγο να γεννηθούν.

Ένας ακόμα μήνας...

Πότε ήρθε;

Πότε φεύγει;

Τι έμεινε αλήθεια απ' τις σύντομες μέρες του;

Δευτέρες Πέμπτες Κυριακές

βιαστικές κι αδιάφορες...

σταγόνες μιάς περαστικής βροχής...

δάκρυα στερνά του Σεπτέμβρη.

Μαρία Γασπαράτου.

Αγάθων.

Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι:

Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει.

Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει.

Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει.

Αγάθων.

Πλάτωνας

 Όσοι δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά τιμωρούνται με το να κυβερνιούνται από ανεπαρκείς ανθρώπους.

Καρδιοαναπνευστική ανάνηψη ή όχι;

 

Του Αργύρη Αργυρίου,

Γενικού - Οικογενειακού Ιατρού,

www.argiriou.se

Καρδιοαναπνευστική ανάνηψη ή όχι;

Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι αυτονόητη. Μια Καρδιοαναπνευστική ανάνηψη μπορεί π.χ. να σημαίνει ότι επαναφέρουμε την Καρδιά σε λειτουργία αλλά ο Εγκέφαλος έχει πάθει ανεπανόρθωτη βλάβη έτσι ώστε ο Ασθενής πλέον να λειτουργεί σαν φυτό. Ή μπορεί π.χ. να σημαίνει ότι ο Ασθενής μπορεί να χρειαστεί να διασωληνωθεί και να μπει σε ΜΕΘ με μικρές πιθανότητες να βγει ζωντανός αλλά και με ότι μπορεί να συνεπάγεται για τον ασθενή η τρομακτική εμπειρία της διασωλήνωσης και της παραμονής μέσα σε μία ΜΕΘ.

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του για το αν τα παρακάτω είναι σωστά ή όχι αλλά όμως εγώ περιγράφω τι κάνουν στην Σουηδία (αλλά και σε άλλες Βορειοευρωπαϊκές χώρες) για το θέμα της Καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης σε περίπτωση καρδιακής ανακοπής:

Προσπαθούν σε κάθε Ασθενή που νοσηλεύεται σε Νοσοκομείο ή Κέντρο Αποκατάστασης ή Γηροκομείο να έχουν συμπληρώσει ένα κουτάκι στο αρχείο του Ασθενούς όπου περιγράφουν τι θα κάνει το Προσωπικό σε περίπτωση καρδιακής ανακοπής. Θα κάνουν Καρδιοαναπνευστική ανάνηψη ή όχι;

Σε περίπτωση που ο Ασθενής είναι σε θέση να απαντήσει ο ίδιος, αφού πρώτα του δώσουν κάποιες πληροφορίες (προφορικές αλλά και γραπτές), τον αφήνουν να αποφασίσει ο ίδιος.

Αν ο Ασθενής δεν είναι σε θέση να απαντήσει τότε αφήνουν τους στενότερους του συγγενείς να αποφασίσουν.

Αν ο Ασθενής δεν είναι σε θέση να πάρει απόφαση και δεν υπάρχουν και συγγενείς τότε την απόφαση την παίρνουν δύο άτομα από το Ιατρονοσηλευτικό Προσωπικό του Τμήματος που έχουν Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος, π.χ. ένας Ιατρός και μία Νοσηλεύτρια. Ως βοήθειά στην απόφασή τους έχουν βέβαια και κάποιες Κατευθυντήριες Οδηγίες Βιοηθικής επί του θέματος, που έχει εκδώσει ο Πανσουηδικός Ιατρικός Σύλλογος ( Όποιος θέλει μπορεί εύκολα να τις μεταφράσει π.χ. από τα Σουηδικά στα Αγγλικά με την βοήθεια του google translate  Αξίζει επίσης να δει κανείς κανείς και τα references που τα πιο πολλά είναι στα Αγγλικά https://www.sls.se/contentassets/90bcc300207d4d09ad133e68f80c7b58/riktlinjer20maj2021.pdf  Υπάρχει όμως και υλικό κατευθείαν στα Αγγλικά π.χ. το Talking "Do Not Attempt Cardiopulmonary Resuscitation" που έχει εκδοθεί από το Βρετανικό NHS https://www.england.nhs.uk/publication/talking-do-not-attempt-cardiopulmonary-resuscitation-dnacpr/ ).

Ακούγεται ίσως απορίας άξιον αλλά οι ηλικιωμένοι Ασθενείς σε πολύ μεγάλο βαθμό ζητούν από μόνοι τους σε περίπτωση που σταματήσει να χτυπά η καρδιά τους να μην προσπαθήσει κανείς να τους επαναφέρει με Καρδιοαναπνευστική ανάνηψη, διασωλήνωση κτλ.

Το θέμα είναι πάντα επίκαιρο αλλά τώρα με την επιδημία του COVID-19 η ανάγκη να το συζητήσουμε ανοιχτά και στην Ελλάδα γίνεται επιτακτική.

Κατά την γνώμη μου ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος πρέπει να πάρει σχετική πρωτοβουλία.

Vater werden ist nicht schwer. Vater sein, dagegen, sehr

 Το να γίνεις πατέρας δεν είναι δύσκολο.

Το να είσαι πατέρας όμως είναι πολύ δύσκολο.

Η πανδημία και η σουηδική τραγωδία

Tο παρακάτω άρθρο: Κάνει μία εξαιρετική περιγραφή του πως λειτουργεί το Σουηδικό Κράτος και εξηγεί πράγματα που δεν τα ξέρει ούτε ο μέσος Σουηδός (αυτός είναι και ο λόγος που το βάζω στο blog μου).  Έχει όμως, κατά την γνώμη μου, άκυρο τίτλο και καταλήγει σε λάθος Ιατρικά συμπεράσματα. 

Όσον αφορά την πανδημία του Κοροναϊού η κάθε χώρα θα κάνει τελικό "ταμείο" σε περίπου 3 χρόνια από τώρα. Πάντα βέβαια θα υπάρχουν και αβεβαιότητες π.χ. πόσο αξιόπιστες είναι οι στατιστικές της. Και βέβαια είναι σχεδόν αδύνατον να συγκρίνει κανείς την μια χώρα με την άλλη. (Π.χ. η Καβάλα σε καραντίνα μου θύμιζε πολύ πως ήταν χωρίς καραντίνα η περίπου ομοίου πληθυσμού Σουηδική πόλη Växjö στην οποία είχα ζήσει μερικά χρόνια πριν. Επίσης δεν συγκρίνεται η πληθώρα των Γηροκομείων της Σουηδίας με τα σαφώς λιγότερα Ελληνικά Γηροκομεία. Ούτε συγκρίνεται ο χειμώνας της Σουηδίας με τον χειμώνα της Ελλάδας).

Αργύρης Αργυρίου

Γενικός - Οικογενειακός Ιατρός

www.argiriou.se

27-06-2020 www.metarithmisi.gr

Του Φώτη Θεοδωρίδη και του Μιχάλη Κυριακίδη.

Ο Φώτης Θεοδωρίδης είναι καθηγητής στον τομέα οργάνωσης και διοίκησης του Νότιου Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης (Södertörns högskola). Ο Μιχάλης Κυριακίδης είναι δημοσιογράφος, διευθυντής σύνταξης της «Μ»

Με 5.000 νεκρούς, από τους οποίους 50% περίπου στο σύστημα φροντίδας ηλικιωμένων (25% σε γηροκομεία και 25% σε βοήθεια στο σπίτι), δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για αποτυχία της σουηδικής στρατηγικής αντιμετώπισης της επιδημίας του κορωνοϊού. Η σουηδική κυβέρνηση συνεχίζει να το αρνείται, αλλά η συζήτηση για τα αίτιά της έχει ήδη αρχίσει στη Σουηδία.

Σε ένα πρώτο επίπεδο, το λάθος μπορεί να εντοπιστεί στην ίδια τη στρατηγική: To ότι έθεσε κανόνες συμπεριφοράς των πολιτών, περίπου όπως όλες οι άλλες χώρες, χωρίς όμως αυστηρά μέτρα επιτήρησης και τιμωρίας, ελπίζοντας στην αυτοπειθαρχία των πολιτών – αυτό που τελικά κάνει σήμερα όλη η Ευρώπη – αλλά και σε μια μη ομολογούμενη προσδοκία ανώδυνης εξάπλωσης του ιού που θα οδηγούσε στην «ανοσία της αγέλης».

Η ίδια η κυβέρνηση εντοπίζει τα λάθη σε κάποιες άστοχες αρχικές επιλογές (επέτρεψε ταξίδια χειμερινών διακοπών σε Ιταλία και Αυστρία και δεν έλεγξε επαρκώς τους επιστρέφοντες, οι οποίοι μάλιστα μολύνοντας τους οδηγούς ταξί μετέδωσαν τον ιό και στις μεταναστευτικές συνοικίες της Στοκχόλμης) και στο ότι δεν γνώριζε, από την μια, τις ελλείψεις αποθεμάτων υγειονομικού υλικού (αναπνευστήρες, μάσκες, αντισηπτικά, φάρμακα, κτλ.) και, από την άλλη, τα προβλήματα οργάνωσης του συστήματος φροντίδας ηλικιωμένων.

Παράδοξο επιχείρημα, διότι αναγνωρίζει πως η στρατηγική στηρίχθηκε σε ελλιπή γνώση. Τελικά βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα είτε να κατευθύνει το περιορισμένο υγειονομικό υλικό προς τα νοσοκομεία, είτε προς το σύστημα φροντίδας ηλικιωμένων, επιλέγοντας βέβαια τα πρώτα. Γιατί όμως αυτές οι ελλείψεις αποθεμάτων και γιατί αυτά τα προβλήματα οργάνωσης;

Η αρθρογράφος Ewa Stenberg, της μεγαλύτερης πρωινής εφημερίδας Dagens Nyheter, αναζητά την πηγή των λαθών στην ίδια την αποκεντρωμένη δομή οργάνωσης του σουηδικού κράτους. Από τη μια πλευρά, μια προηγμένη μορφή πρώτου (δήμοι) και δεύτερου (περιφέρειες) βαθμού αυτοδιοίκησης, όπου κάθε δήμος ορίζει την δική του φορολογία (η οποία αποτελεί και την κύρια φορολογία στην Σουηδία). Από την άλλη, οι περιορισμένες εξουσίες των υπουργείων. Τα υπουργεία διοικούν τις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς με τη νομοθεσία και με ετήσιες εγκυκλίους που περιγράφουν τις προτεραιότητες και τους στόχους, χωρίς δικαίωμα επέμβασης στην καθημερινή τους δράση. Οι υπηρεσίες και οργανισμοί έχουν την αποκλειστική ευθύνη παροχής υπηρεσιών ακόμη και σε συνθήκες κρίσης (φυσικές καταστροφές, πόλεμος ή πανδημία), για τις οποίες οφείλουν, σύμφωνα με τον νόμο, να προετοιμαστούν.

Αποκαλύφθηκε λοιπόν ότι ούτε οι περιφέρειες, ούτε οι δήμοι είχαν αποθέματα υγειονομικού υλικού ήδη από την δεκαετία του 2000, παρά τις σχετικές οδηγίες. Ταυτόχρονα, προσπάθειες κεντρικού συντονισμού της αγοράς και κατανομής υγειονομικού υλικού καθυστέρησαν σημαντικά λόγω της σύγχυσης αρμοδιοτήτων και ευθυνών (πέραν της περιορισμένης διεθνώς προσφοράς). Έτσι, κατά την Ewa Stenberg, άρχισαν οι αλληλοκατηγορίες, με την κεντρική κυβέρνηση να αποδίδει το πρόβλημα στην έλλειψη ετοιμότητας των περιφερειών και δήμων, οι οποίοι με τη σειρά τους μιλούν για έλλειψη κεντρικού συντονισμού.

Ωστόσο, η αναζήτηση της πηγής των λαθών στο αποκεντρωμένο μοντέλο διοίκησης, είναι άκρως προβληματική, διότι μεταξύ πολλών άλλων παραγνωρίζει ότι το φημισμένο σε όλον τον κόσμο σουηδικό μοντέλο κοινωνικού κράτους, αλλά και το κράτος προνοίας γενικά, στηρίχθηκε σε αυτό το μοντέλο και ιδιαίτερα σε τούτο: στην δημιουργία σχετικά ανεξάρτητων (προς την τρέχουσα πολιτική ρητορική) επαγγελματικών (με την έννοια professional) γραφειοκρατιών, στελεχωμένων από εξειδικευμένους και ευσυνείδητους υπαλλήλους, οι οποίοι συγκεντρώνουν πληροφορίες, παίρνουν αποφάσεις και δρουν με βάση το συμφέρον και την ηθική των νόμων και τις πολιτικής.

Αναφερόμαστε στο ιδεότυπο γραφειοκρατίας του Μαξ Βέμπερ, σύμφωνα με το οποίο, το κράτος/εξουσία βρίσκεται στην διοίκηση ως θεσμός (στο «γραφείο» ή την αρχαιοελληνική «αρχή», στους νόμους και κανονισμούς που την προσδιορίζουν) και όχι στους ανθρώπους που την επανδρώνουν, που ούτε η ίδια η πολιτική μπορεί εύκολα να διαφθείρει. Η ανάπτυξη των δυτικών κοινωνιών και ιδιαίτερα των βόρειων ευρωπαϊκών χωρών στηρίχθηκε στην σταδιακή δημιουργία επί 200 και πλέον χρόνια μιας τέτοιας γραφειοκρατικής οργάνωσης της δημόσιας διοίκησης, αλλά και στις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ της πολιτικής, από την μια, και των επαγγελματικών ομάδων και υπαλλήλων της δημόσιας διοίκησης, από την άλλη.

Σε ένα τρίτο, βαθύτερο επίπεδο, η αποτυχία της σουηδικής στρατηγικής θα πρέπει να αναζητηθεί στην σταδιακή αποδόμηση αυτών των γραφειοκρατιών και αποσύνθεσης της υπαλληλικής ηθικής, ως αποτέλεσμα συνεχών διοικητικών μεταρρυθμίσεων του δημοσίου τομέα που τα τελευταία 30 χρόνια σχεδιάστηκαν και επιβλήθηκαν με βάση το νεοφιλελεύθερο διοικητικό μοντέλο που οι ερευνητές αποκάλεσαν New Public Management (NPM).

Το ιδεολογικό δόγμα του NPM είναι σαγηνευτικό και έπεισε την πλειοψηφία των πολιτών στον Δυτικό κόσμο: δεν είναι οι πολιτικοί, οι γραφειοκράτες και οι ειδικοί που θα καθορίσουν την ποιότητα και οικονομική αποτελεσματικότητα των δημόσιων υπηρεσιών (Παιδεία, Περίθαλψη, καθαριότητα, υποδομές, κτλ.) αλλά οι ίδιοι οι πολίτες, με τις ελεύθερες επιλογές τους. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης μετατρέπονται σε σχέσεις καχυποψίας. Κατά το αξίωμα της νεοκλασικής οικονομικής θεωρίας, πολιτικοί, γραφειοκράτες και ειδικοί αποβλέπουν μόνον στην μεγιστοποίηση του ατομικού και συντεχνιακού τους συμφέροντος και o μόνος τρόπος εξασφάλισης της ποιότητας και αποτελεσματικότητας των δημόσιων υπηρεσιών είναι η έκθεσή τους στον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς.

Οι ιδέες αυτές έχουν την καταγωγή τους σε μια σχολή της νεοκλασικής οικονομικής θεωρίας, την Public Choice Theory, εισήχθησαν στην πολιτική σκηνή από τον Ρέιγκαν και την Θάτσερ, υιοθετήθηκαν από τον Μπλερ των Εργατικών της Βρετανίας και στην συνέχεια από την Σοσιαλδημοκρατία, την Κεντροδεξιά και την Κεντροαριστερά στο Δυτικό Κόσμο. Από τα τέλη της δεκαετίας του ?80 συγκροτήθηκε ένα ριζοσπαστικό ρεύμα μεταρρυθμίσεων, αρχικά στον αγγλοσαξονικό κόσμο και μετέπειτα σε όλη την Δύση.

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές απέβλεπαν:

(α) στον κατακερματισμό των δημόσιων οργανισμών (σχολεία, νοσοκομεία, γηροκομεία, συλλογή απορριμμάτων, ανάπτυξη οδικών, σιδηροδρομικών και αεροπορικών δικτύων, κτλ.) σε μικρές ανεξάρτητες μονάδες/εταιρίες – εκτελεστές των δημόσιων υπηρεσιών, οι οποίες θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το δικαίωμα παροχής υπηρεσιών και για την επιλογή τους από τους πολίτες/πελάτες, (β) στο δικαίωμα των πολιτών να επιλέγουν ελεύθερα μεταξύ αυτών των ανεξάρτητων εταιριών οι οποίες χρηματοδοτούνται με βάση τις επιλογές αυτές (κάθε μαθητής δικαιούται ένα «εκπαιδευτικό voucher» με το οποίο επιλέγει το σχολείο που επιθυμεί (δημόσιο ή ιδιωτικό), και κάθε ιατρική πράξη, διάγνωση, έχει ένα κόστος θεραπείας, με το οποίο χρηματοδοτείται το νοσοκομείο που επιλέγει ο ασθενής), και (γ) στην διοίκηση και έλεγχο των ανεξάρτητων αυτών εταιριών/εκτελεστών μέσω της πρακτικής των συμβάσεων: στο όνομα της πολιτικής (και των πολιτών/πελατών) οι υπάλληλοι της δημόσιας διοίκησης κλείνουν συμφωνίες (παραγγελίες) με τους εκτελεστές, στις οποίες καθορίζονται η ποιότητα και το κόστος των υπηρεσιών, και ελέγχουν στην συνέχεια την εκτέλεση τους.

Η διαφορά μεταξύ κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς έγκειτο στο ότι η πρώτη ήθελε τις ανεξάρτητες εταιρίες κάτω από την δημόσια ιδιοκτησία, ενώ η δεύτερη προτιμά την εξωτερική ανάθεση (outsourcing) νέων και την πώληση ήδη υπαρχουσών εταιριών σε ιδιώτες. Πρακτικά, με τις εναλλαγές διακυβέρνησης μεταξύ των δύο, έχουμε ένα μείγμα ιδιωτικών και δημόσιων εταιριών με μια διπλή ιδιαιτερότητα της Σουηδίας: έναν μεγαλύτερο αριθμό ιδιωτικών μονάδων (νοσοκομεία, γηροκομεία, σχολεία, καθαρισμού δρόμων κτλ.) σε σχέση με άλλες σκανδιναβικές χώρες, και η μοναδική χώρα στον κόσμο με δημόσια χρηματοδότηση κερδοφόρων ιδιωτικών σχολείων.

Συνέπεια αυτών των μεταρρυθμίσεων ήταν η σταδιακή μετατροπή της δημόσιας διοίκησης σε ένα «άδειο κουφάρι», καθώς οι πρώην δημόσιες επαγγελματικές γραφειοκρατίες, μέσο της εξωτερικής ανάθεσης (outsourcing), κατατμήθηκαν σε ανεξάρτητες, δημόσιες ή ιδιωτικές εταιρίες, και αντικαταστάθηκαν από υπαλλήλους-managers που κλείνουν συμφωνίες με τους managers αυτών των ανεξάρτητων εταιριών με βάση την οικονομική αρχή: μέγιστη ποιότητα σε χαμηλότερο κόστος. Managers από την μια κλείνουν συμφωνίες και ελέγχουν managers από την άλλη, με ότι απόμεινε από την κλασσική γραφειοκρατία να ελέγχεται και από τους δύο στη βάση των συμβάσεων μετρήσιμης ποιότητας και αποτελεσματικότητας.

Η χρηματοδότηση π.χ. μιας ανεξάρτητης μονάδας υγείας εξαρτάται από τον αριθμό των ασθενών που την επέλεξαν και τον αριθμό των ιατρικών πράξεων (εξέταση, διάγνωση και θεραπεία, η κάθε μια με προκαθορισμένη χρηματοδότηση), ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Η λογική αυτή – που στηρίζεται στην αρχή «μόνον ότι είναι μετρήσιμο μετράει» – οδήγησε σε ανταγωνισμό και έλλειψη συνεργασίας ακόμη και μεταξύ των κλινικών του ιδίου νοσοκομείου, σε αχρείαστες εξετάσεις, σε συγγενείς διαγνώσεις με μεγαλύτερη χρηματοδότηση και πληθώρα άλλων ιατρικών πράξεων, με στόχο την υψηλότερη χρηματοδότηση. Είναι χαρακτηριστικό πως πριν από λίγα χρόνια ο Ιατρικός Σύλλογος Σουηδίας ανακοίνωσε πως δεν μπορεί να έχει την πραγματική εικόνα της υγείας του πληθυσμού, ακριβώς για τους παραπάνω λόγους.

Αντίστοιχο και ίσως μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει και στις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, όπου οι συμβάσεις ποιότητας-αποτελεσματικότητας καταλήγουν στον προσδιορισμό πράξεων φροντίδας (16 λεπτά για φαγητό, 22 λεπτά για ντους, κτλ.), με αντίστοιχη χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την εντατικοποίηση της εργασίας, την μείωση των μισθών, τον διορισμό ανειδίκευτων, την χρήση εποχικών υπαλλήλων και ωρομισθίων και την τυποποίηση (αποπροσωποποίηση) των σχέσεων με τους ηλικιωμένους. Είναι χαρακτηριστικό το ότι εργαζόμενοι, αν και άρρωστοι από τον κορωνοϊό, εξακολουθούσαν να εργάζονται για να μην χάσουν το μεροκάματο και διότι δεν είχαν ασφάλεια υγείας, με καταστροφικές συνέπειες για τους ηλικιωμένους

Τα αποτελέσματα 30 χρόνων μεταρρυθμίσεων, είναι καταθλιπτικά. Με βάση όλες τις έρευνες σε όλους τους τομείς των δημόσιων υπηρεσιών της Σουηδίας, αλλά και όλων των Δυτικών χωρών, έχουμε και μείωση της ποιότητας και αύξηση του κόστους – ταυτόχρονα με την αποσύνθεση των επαγγελματικών ομάδων, την μείωση του κοινωνικού τους στάτους και των μισθών τους. Κυρίαρχο στοιχείο αυτών των μεταρρυθμίσεων είναι οι managers και σύμβουλοι επιχειρήσεων. Τώρα, η πανδημία αποκάλυψε και μια άλλη διάσταση αυτών των μεταρρυθμίσεων, ότι είναι όχι μόνον ακατάλληλοι αλλά και επικίνδυνοι για κάθε μακρόχρονο κοινωνικό προγραμματισμό.

Η αποτυχία της σουηδικής στρατηγικής δεν οφείλεται μόνο σε αυτήν καθαυτή την ιδιαιτερότητα της στρατηγικής, του προσδιορισμού δηλαδή κανόνων συμπεριφοράς χωρίς μηχανισμούς επιτήρησης και τιμωρίας, ούτε στην έλλειψη αυτοπειθαρχίας των Σουηδών. Οφείλεται, κυρίως, στα αφελή κίνητρα υιοθέτησή της: την μυθική εικόνα που η ίδια ή Σουηδική κοινωνία είχε για την ιδιαιτερότητα της δημόσιας διοίκησής της. 

Έτσι, η στρατηγική της αποκαλύπτει μια τρέχουσα τραγωδία. Το πολιτικό σύστημα της Σουηδίας διαπιστώνει ότι η δημόσια διοίκηση που πίστευε ότι είχε στη διάθεσή της, δεν υπάρχει πια. Την αποσάθρωσε το ίδιο με τις μεταρρυθμίσεις του, αντικαθιστώντας τους ευσυνείδητους, ειδικευμένους δημόσιους υπαλλήλους, με (εξίσου ευσυνείδητους, με βάση τις ηθικές αρχές της αγοράς) managers.

http://metarithmisi.gr/post/37955/i-pandimia-kai-i-souidiki-tragodia

Βέβηλες σκέψεις για έναν Έλληνα Καρδιοχειρουργό που έφυγε από την ζωή εδώ και χρόνια.

 

Ο γιατράρας που έσωζε ζωές με το τσιγάρο στο χέρι...(ενώ την προηγούμενη νύχτα την είχε βγάλει σε μπαράκια). Ο Σοσιαλιστής που, αν και επέλεξε να είναι δημόσιος υπάλληλος, έπαιρνε που και που και από κανένα φακελάκι (έως φακελάρα) και όταν αποφάσιζε να μην πάρει λεφτά όλοι τον κοιτούσαν με θαυμασμό, απορία και ευγνωμοσύνη. Τριτοκοσμικές φάσεις.

Πάντως του αναγνωρίζω ότι ήξερε να μιλά στην καρδιά του μέσου Έλληνα (και δεν το λέω ειρωνικά).

Το γενεαλογικό μου δέντρο στο Ποδοχώρι. Internt.

20/04/2020

Ο μπαμπάς του Παππού Αργύρη λεγόταν Γεώργιος Αργυρίου γεννήθηκε στο Ποδοχώρι και μάλλον ήταν μοναχοπαίδι. Δεν είναι βέβαια 100% σίγουρο ότι όντως ήταν μοναχοπαίδι γιατί έλεγε ο παππούς μου ο Αργύρης ότι ήταν πρώτος ξάδερφος με την γυναίκα του Μπούσιου, ο οποίος καταγόταν από Ήπειρο. Μπορεί όμως να ήταν πρώτος ξάδελφος και από την μαμμά του την Ελένη. Επίσης είναι αβέβαιο αν τον λέγαν Αργυρίου ή Αργυρούδη στο επίθετο. Τον Γιώργο τον Αργυρίου ή Αργυρούδη λοιπόν τον πήραν οι Βούλγαροι από το Ποδοχώρι στην Βουλγαρία όμηρο γύρω στο 1915 και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Η γυναίκα του λεγόταν Ελένη (το γένος Μόσχου) και ήταν και αυτή από το Ποδοχώρι. Μάλλον ήταν και αυτή μονοχοπαίδι.

Ο Γιώργος και η Ελένη είχαν έξι παιδιά. Τα αναφέρω από τον πιο μεγάλο σε ηλικία στον πιο μικρό:

Τον Μιχάλη ( Μιχαλό), την Αικατερίνη, τον Σταύρο, τον Αργύρη (τον παππού μου δηλαδή), τον Ανδροκλή και την Προξενία.

Ο Μιχαλός παντρεύτηκε με την Μαρία Ζίσιου (και αυτή από το Ποδοχώρι) και απόκτησαν τρία παιδιά:

Τον Γιώργο ( Γκόγκος), την Μαριάνθη και τον Δημήτρη (Δημητρό). Ο Γιώργος παντρεύτηκε την Γιαννούλα και απόκτησαν την Φωτεινή (Φωφώ) γεννημένη γύρω στο 1955 που είναι πλέον συνταξιούχος Φιλόλογος στην Καβάλα και την Μαίρη γεννημένη το 1960 που παντρεύτηκε στον Πλατανότοπο και είναι νοικοκυρά εκεί. Ο άντρας της Μαίρης λεγόταν Χρήστος Τουρναΐδης του Αφεντούλη και πέθανε σε νέα ηλικία (μάλλον 51 ετών). Ο Χρήστος Τουρναΐδης δεν πήγαινε σε Γιατρούς. Είχε χάσει κιλά. Έπεσε για ύπνο μια μέρα και όταν ξύπνησε δεν έζησε πάνω από λίγα λεπτά. Μάλλον είχε Σάκχαρο (είχε και άλλους στο σόι με Σάκχαρο). Ήταν καλό παιδί και πιάναν πολύ τα χέρια του. Η Μαίρη απόκτησε δύο αγόρια.  Ο πιο μεγάλος λέγεται Γιώργος και ο μικρότερος Σταύρος. Ζούνε στον Πλατανότοπο και ασχολούνται με γεωργικές εργασίες έχουν και μεγάλα γεωργικά μηχανήματα όπως κομπίνες κτλ. Ο ένας από αυτούς τους αδελφούς είναι και τεχνίτης, διορθώνει μηχανάκια κτλ. Enl. G. Argiriou av Antrok har Michalos inte haft nga dugliga barn.

Η Φωφώ παντρεύτηκε τον Αντώνη Ανδρώνη, Οικονομολόγο από την Λάρισα. Είχαν γνωριστεί στο Πανεπιστήμιο στην Θεσσαλονίκη και μετά μετακομίσαν στην Καβάλα όπου ο Αντώνης Ανδρώνης έγινε Λογιστής στον Συνεταιρισμό Φαρμακοποιών Καβάλας και η Φωφώ Καθηγήτρια Φιλόλογος σε Δημόσιο Σχολείο της πόλης. Έχουν δύο παιδιά τον Θόδωρο ? και την Ιωάννα. Η Ιωάννα σπούδασε, αν δεν κάνω λάθος στην Τσεχοσλοβακία Φαρμακοποιός και έχει Φαρμακείο στην Μουσθένη. Ο Θόδωρος σπούδασε Οικονομικά στην Θεσσαλονίκη και άνοιξε κάποιες καφετέριες στην Καβάλα η μια ήταν πάνω στο Εμπορικό Κέντρο το Chocolat.

Η Μαριάνθη είχε νεανικό Διαβήτη και πέθανε σε νέα ηλικία. Δεν πρόλαβε να παντρευτεί.

Ο Δημητρός δεν παντρεύτηκε και αυτός και πέθανε νέος γύρω 50 – 55 ετών.

Ο Γιώργος (Γκόγκος) πέθανε σε ηλικία 78 ετών μάλλον το 2004 τότε που πέθανε και ο Θείος Αποστόλης ο Αργυρούδης. Πήγε να κάνει ένα γενικό check up στο Νοσοκομείο της Καβάλας (μάλλον είχε Καρδιακή Ανεπάρκεια), και πέθανε μέσα στο Νοσοκομείο την ίδια μέρα χωρίς καν να το κάνουν εισαγωγή. Η Γιαννούλα πέθανε νομίζω σε ηλικία 96? Ετών νομίζω στις 26/04/2020

Η Αικατερίνη (την φωνάζαν ολόκληρο το όνομα, Αικατερίνη) παντρεύτηκε έναν άντρα από την περιοχή της Δράμας τον Γιάννη Τσόγκα. Το έγραφε κατά πάσα πιθανότητα με γκ σύμφωνα με τον πατέρα μου Γιώργο Αργυρίου. Αυτός μάλλον πρέπει να ήταν μανάβης. Στην κατοχή ήρθαν και ζήσαν εδώ στο Ποδοχώρι. Εκεί ο Γιάννης συνδέθηκε με μια αριστερή οικογένεια στο Ποδοχώρι εντάχθηκε στην αριστερά και για τον λόγο αυτό εκτοπίστηκε στο Αϊδονοχώρι Σερρών και από κει φύγαν για Θεσσαλονίκη. Η Αικατερίνη τα χάλασε με τα αδέλφια της στο Ποδοχώρι γιατί, σύμφωνα με τον θείο μου τον Παρίση, ενώ είχε πάρει προίκα σε μετρητά μετά διεκδίκησε και χωράφια, τα οποία τα πήρε, αλλά μετά τα αδέλφια της εδώ στο Ποδοχώρι αναγκάστηκαν να τα ξανααγοράσουν μάλλον γιατί δεν τα καλλιεργούσε. Μετά ζήτησε κατ’ ανάλογο τρόπο ακίνητη προίκα και η Προξενία αλλά με αυτή δεν τα χαλάσαν γιατί υπήρχε ήδη το προηγούμενο της Αικατερίνης και έτσι το θεωρήσαν φυσιολογικό.

Ο Γιάννης και Αικατερίνη αποκτήσαν τρία παιδιά. Την Τασούλα, η οποία δεν παντρεύτηκε. Τον Μαργαρίτη. Και τον Βαγγέλη. Ο Μαργαρίτης έκανε διάφορες δουλειές στην ζωή του. Είχε ένα μικρό εργοστάσιο που έφτιαχνε πλαστικά για σόλες παπουτσιών (;). Ο μπαμπάς μου που πρέπει να τον ήξερε καλύτερα λέει ότι έπαιρνε υπολείμματα κρεάτων από τα εστιατόρια και τα πήγαινε για τροφή σε χοιροστάσια έξω από την Θεσσαλονίκη. Ο Μαργαρίτης παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία. Δεν είναι σίγουρο αν είχε παιδιά. Ο Βαγγέλης μάλλον ήταν απλός εργάτης, δεν παντρεύτηκε και πέθανε νέος. Ο πιο σωστός στην οικογένεια, που την κρατούσε όρθια ήταν ο Μαργαρίτης, σύμφωνα με τον πατέρα μου. Η οικογένεια Τσόγκα έμενε όπως έμπαινες στην Θεσσαλονίκη αριστερά.

Ο Σταύρος παντρεύτηκε την Ανδρονίκη. Κάνανε αρκετά παιδιά που όμως πεθαίναν όλα σε πολύ μικρή ηλικία. Τελικά υϊοθέτησαν την Μαριγούλα. Η οποία αποδείκτηκε πολύ καλή κόρη. Γηροκόμησε και τους δύο γονείς της. Η Μαριγούλα παντρεύτηκε τον Χρήστο που ήταν από Μεσορρόπη και εργάστηκε σαν οδηγός φορτηγού. Απόκτησαν δύο δίδυμα αγόρια τον Πάνο και τον Σταύρο και ζούνε στην Καβάλα αλλά έχουν και σπίτι στο Ποδοχώρι. Enl. G. Argiriou av Andro var Stavros lat.

Ο Αργύρης (ο παππούς μου) Αργυρούδης παντρεύτηκε την Κατίνα. Κάναν τέσσερα παιδιά. Τον Παρίση Αργυρίου. Τον Απόστολο Αργυρούδη. Τον Γιώργο Αργυρίου ή Αργυρούδη που μετά το άλλαξε σε σκέτο Γεώργιος Αργυρίου ( τον πατέρα μου δηλαδή) και την Ελένη η οποίο παντρεύτηκε τον Ζαχαρία (Ζάχο) Βογιατζή και κάνανε μία κόρη την Κωνσταντινιά (Ντίνα). Enl. G. Argiriou av Andro var Argiris den mest dugliga och framgångsrik av alla syskonen och den som var på sätt och vis en ledare bland sina syskon och han hjälpte ockås Androklis son Giorgos att studera. Argiris fick ganska mkt ekonomisk hjälp av det faktum att han förutom jordbrukare var han samaras.

Ο Ανδροκλής παντρεύτηκε την Χρυσάνθη Κουρή ( από το Ποδοχώρι και αυτή). Απόκτησαν τέσσερα παιδιά. Την Ελένη, Τον Γιώργο Αργυρίου, τον Αργύρη Αργυρίου, τον Γιάννη Αργυρούδη. Είχαν και αυτοί μοιρασμένα τα επώνυμα, όπως και τα παιδιά του Αργύρη...Η Ελένη (το γένος Αργυρούδη) παντρεύτηκε στο Ποδοχώρι τον Δημήτρη (Μήτσο) Καραπέδη και απόκτησαν δύο παιδιά. Την Όλγα που έγινε Φυσικός και τον Θόδωρο (που έγινε Γυμναστής). Ο Γιώργος έγινε Ηλεκτρολόγος στην Θεσσαλονίκη και αργότερα έκανε και μαγαζί που είχε Ηλεκτρολογικά προϊόντα. Ο Γιώργος έκανε πρώτα δύο δίδυμους γιούς τον Ανδροκλή που είναι Μηχανικός Μηχανολόγος τον Παναγιώτη που είναι Οικονομολόγος (Λογιστής) και μετά την Χρυσάνθη που είναι Πολιτικός Μηχανικός. Ο Αργύρης παντρεύτηκε την Αιμιλία  και είχε δύο γιούς τον Ανδροκλή που στην αρχή ήταν ΕΠΟΠ στον στρατό και τον συνάντησα μια φορά στην Ξάνθη όταν έκανα στρατό εκεί και μάλλον πρέπει να είναι παντρεμένος με μια κοπέλα από τον Ξεριά και έναν μικρότερο που λέγεται Ξενοφών Αργυρίου. Ο Ξενοφώντας είχε ένα ατύχημα με μηχανάκι, χώρισε κιόλας, δεν μπορεί και να δουλέψει μετά το ατύχημα. Ο Γιάννης Αργυρούδης παντρεύτηκε την και έχει μία κόρη την Φωτεινή που είναι Ψυχολόγος γεννημένη μάλλον το 1984 και έναν γιο τον Ανδροκλή που είναι Γεωλόγος γεννημένος το 1986.

Η Προξενία παντρεύτηκε στην Μουσθένη τον Βασίλη Κασπέρη. Απόκτησαν τρία παιδιά. Τον Γιάννη, την Ελένη και τον Δημήτρη (Τάκη). Ο Γιάννης (ο οποίος πέθανε) απόκτησε έναν Βασίλη που ζει στην Μουσθένη και δεν παντρεύτηκε και μία Προξενία που είναι Νοσηλεύτρια στην Αναισθησιολογική του Νοσοκομείου Καβάλας και παντρεύτηκε τον Δάσκαλο Παναγιώτη Χηπαπαδόπουλο από την Φωλιά? Η Ελένη έχει δύο αγόρια. Ο Τάκης (παντρεμένος με την Βέτα, αν θυμάμαι καλά) έχει και αυτός τον Βασίλη που δεν παντρεύτηκε και την Προξενία που παντρεύτηκε κάποιον άντρα από την Μεσορρόπη που δούλευε στον Φλώρο με τα ταχίνια και κάναν 3 παιδιά από τα οποία το ένα κάπως ανάπηρο και έτσι με την κρίση αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στο Βερολίνο της Γερμανίας.

Οι σχέσεις μας με του άλλους Αργυρίου του Ποδοχωρίου:

Ο παππούς ο Αργύρης ήταν 2^ος ξάδερφος με τον παππού του Ευριπίδη του Τροχονόμου.

Ο προπάππους μου ο Γιώργος ο Αργυρίου ήταν 2^α ξαδέλφια με τον μπαμπά του Γιώργου του Αργυρίου του Ξυλουργού.

Ο παππούς ο Αργύρης ήταν επίσης πρώτος εξάδελφος με την γυναίκα του Μπούσιου, που είχε έλθει από Ήπειρο. Ίσως δηλαδή ο Γιώργος ο Αργυρίου ο προπάππους να ήταν αδελφός με του Μπούσιου τον πεθερό.

Ο παππούς Αργύρης παντρεύτηκε την Κατίνα το γένος Παρίση. Ο πατέρας της λεγόταν Απόστολος Παρίσης και η μητέρα της λεγόταν Ευαγγελία ( Βαγγελιώ) Παρίση το γένος Σαββάτη. Το πατρικό σπίτι της Βαγγελιώς ήταν κοντά στο σπίτι του Σταύρου και του Πάνου. Το σπίτι του Απόστολου Παρίση και της Βαγγελιώς ήταν στη λάκα του Λάκου, απέναντι από του Τεμπεκιόζη και δίπλα στου Πασχάλογλου, όπως κοιτάς το σπίτι αυτό από του Τεμπεκιόζη, λίγο πιο δεξιά από το τωρινό σπίτι το οποίο έχτισε ο Παππούς Αργύρης γύρω στο 1947 και έμεινε εκεί η θεία Ελένη και ο Θείος Ζάχος για καναδυό χρόνια μέχρι που κάναν το δικό τους σπίτι. Το σπίτι αυτό είναι γραμμένο στον Θείο Παρίση ενώ ο αχυρώνας στα αλώνια στον Θείο Αποστόλη. Ο Απόστολος και η Βαγγελιώ απόκτησαν δύο παιδιά για την ακρίβεια δύο κόρες. Η μεγάλη ήταν η Αργύρω μαμμά  του Νίκου και του Ηλία Αβράμογλου και η μικρή η Κατίνα (νομίζω ότι έτσι έγραφε στην αστυνομική ταυτότητα της και έτσι και την φωνάζαν) η μητέρα του πατέρα μου. Η Κατίνα γεννήθηκε, σύμφωνα με τον Θείο Παρίση το 1909 πέθανε από Καρκίνο του Παγκρέατος γύρω στο 1970. Ο παππούς Αργύρης γεννήθηκε σύμφωνα με τον Θείο Παρίση το 1905 αλλά εγώ θυμάμαι το 1904. Ο Θείος Παρίσης δεν θυμάται σε πιο σπίτι γεννήθηκε ο παππούς Αργύρης.

VILLA KAZAZIS, Λευκάδα.

Πολύ καλές κριτικές για αυτό το Ξενοδοχείο από συνάδελφό μου που έκανε διακοπές εκεί.


www.villakazazis.gr

Ένας «σκελετός» για να γράφει κανείς καλές εκθέσεις ιδεών: Μ.Α.Σ.Α.Λ.

Με αφορμή το ότι γράφουν σήμερα (15/06/2020) Έκθεση στης Πανελλαδικές Εξετάσεις:

Θυμήθηκα πριν 30 και βάλε χρόνια τότε που έδινα και εγώ Έκθεση Ιδεών και μία Φιλόλογος από την Δωδώνη Ιωαννίνων, καλή της ώρα, μου πρότεινε να ακολουθώ το παρακάτω σχέδιο για να δίνω μια συστηματική δομή στην έκθεση μου.

Μου πρότεινε λοιπόν (και με βοήθησε πραγματικά) αφού διαβάζω μερικές φορές προσεκτικά το θέμα της έκθεσης να καταλήγω στο πια είναι η Κεντρική Ιδέα της έκθεσης, και με βάση την Κεντρική Ιδέα να καταστρώνω την έκθεσή μου ως εξής:

Μορφή (της Κεντρικής Ιδέας/προβλήματος)

Αίτια

Συνέπειες

Αξιολόγηση

Λύσεις

( Προσοχή, μόνον, να φροντίσει κανείς να βρει όντως πια είναι η Κεντρική Ιδέα του θέματος της έκθεσης. Γιατί αλλιώς θα είναι απλώς «εκτός θέματος». )

ΜΑΣΑΛ λοιπόν: Για να γράφει κανείς τα «μασάλια» του, με δομημένο τρόπο.

Τα προσωπικά δεδομένα είναι το καινούργιο κοσκινάκι της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μάθαμε ακόμη πού πρέπει να το κρεμάσουμε και γι’ αυτό το κρεμάμε παντού.

07/06/2020 Καθημερινή.

Ο ιδιωτικός βίος των εξετάσεων.

https://www.kathimerini.gr/1081632/opinion/epikairothta/politikh/o-idiwtikos-vios-twn-e3etasewn

Αυτή η Ιατρική τσάντα όταν την παίρνω στις επισκέψεις κατ'οίκον δρα από μόνη της θεραπευτικά.

Άλλο Νοσοκομειακός και άλλο Πρωτοβάθμιος Ιατρός (ακόμη και αν πρόκειται για την ίδια ειδικότητα).

Πολλοί Ιατροί δεν φαίνεται να το κατανοούν αυτό.

Και ιδιαίτερα Ιατροί που έχουν εξαρχής μια Νοσοκομειακή ειδικότητα αλλά μετά επέλεξαν να την εξασκήσουν ως Πρωτοβάθμιοι Ιατροί σε δικό τους ιδιωτικό Ιατρείο.

Έτσι λαμβάνουν ρίσκα που μπορεί να τους οδηγήσουν εύκολα στα Δικαστήρια.

Αν στραβώσει το περιστατικό, αν είσαι Νοσοκομειακός Ιατρός, αφενός έχεις και άλλους Ιατρούς στην Κλινική σου που κατά πάσα περίπτωση θα σε στηρίξουν σε ένα Δικαστήριο. Αφετέρου μπορείς να επικαλεστείς ότι σε ένα Νοσοκομείο έρχονται εξ' ορισμού περιστατικά που δεν μπορεί να τα αναλάβει η Πρωτοβάθμια Φροντίδα και έτσι πρέπει να πάρεις και πιο δραστικά μέτρα με ότι ρίσκο αυτό συνεπάγεται.

Αν όμως στραβώσει το περιστατικό σε έναν Πρωτοβάθμιο Ιατρό (της ίδιας ειδικότητας) ένας κοινός άνθρωπος που δεν είναι Ιατρός (ακόμη και αν πρόκειται για Δικαστή) το πρώτο που θα σκεφτεί είναι για ποιο λόγο ο Πρωτοβάθμιος Ιατρός δεν το έστειλε στο Νοσοκομείο.

Με άλλα λόγια αλλιώς βλέπει ο Δικαστής την ίδια κλινική απόφαση αν την πάρει ένας Νοσοκομειακός Ιατρός και αλλιώς αν την πάρει ένας Πρωτοβάθμιος Ιατρός (ακόμη και αν είναι της ίδιας ειδικότητας).

Σπάνιες (και μη) διαγνώσεις που μπορεί να μας ξεφύγουν.

AIH Autoimmune Hepatitis

Borreliosis

HIV

Polymyalgia Reumatica ( PMR )

Syfilis

TBC

Οικογενής Μεσογειακός Πυρετός

Πορφυρία

Εκκολπωματίτιδα

Ελονοσία

Αγγειίτιδα

Εντερική Αγγειίτιδα

Αορτίτιδα

Ουρική Αρθρίτιδα

Αλκοόλ

Μολυβδίαση

SLE

Πρωτοπαθής Σκληρυντική Χολαγγειίτιδα

Μεσεντερική Αγγειίτιδα

IBS

Morbus Stills

Morbus Schnitzler

Οδοντικές παθήσεις

Αμυλοείδωση

Καρκινοειδές

Wegeners

John Maynard Keynes: «Όταν τα δεδομένα αλλάζουν, αλλάζω γνώμη».

Train your mind to be calm in every situation.

Κάποια νούμερα σχετικά με την επιδημία του Κοροναϊού από τον Επιδημιολόγο Γιάννη Ιωαννίδη.

Στον πλανήτη Γη πεθαίνουν 60 εκατομμύρια άνθρωποι κάθε χρόνο. Από τον κοροναϊό πεθάναν μέχρι σήμερα 60.000 άνθρωποι παγκοσμίως.

Στην Ελλάδα πεθαίνουν 120.000 άνθρωποι κάθε χρόνο.

Στην Ελλάδα πεθαίνουν 300 άνθρωποι κάθε ημέρα (από όλες τις αιτίες συνολικά) από τους οποίους οι 70 πεθαίνουν από το κάπνισμα.

Στην Ελλάδα πεθαίνουν, για την ώρα τουλάχιστον, κάθε ημέρα 1-2 άνθρωποι από κορονοϊό (σημαντικό μέρος εκ των οποίων είχαν το κάπνισμα ως επιβαρυντικό παράγοντα).

Ο Γιάννης Ιωαννίδης (Iατρός με εξειδίκευση την Επιδημιολογία και την Βιοστατιστική στο Πανεπιτήμιο Stanford των ΗΠΑ) είναι, κατά την γνώμη μου, ο σπουδαιότερος, εν ζωή, Έλληνας Επιστήμονας.


Αξίζει να ακούσει κανείς την γνώμη του για τον Κοροναϊό (27/03/2020). (Βέβαια ο τίτλος του βίντεο είναι άκυρος. Πουθενά δεν λέει ο Γιάννης Ιωαννίδης ότι είμαστε μπροστά σε ένα φιάσκο. Ίσα ίσα που λέει ότι ΔΕΝ πρέπει να αψηφίσουμε τον κίνδυνο. Προτρέπει όμως και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να μην σπέρνουν τον πανικό).

Καβάλα, 100 χρόνια πριν. Τόσες πολλές ομοιότητες με το σήμερα...

25/03/2020
Νέα Εγνατία (Τοπική εφημερίδα της Καβάλας).
Άρθρο της Σαπφώς Αγγελούδη - Ζαρκάδα.

Η φυματίωση, το Σανατόριο, οι πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη τότε...και  η μεγαλειώδης πράξη των γιατρών της Ιταλίας που σήμερα νοσούν από τον κορονοϊό...

Ήταν πριν ακριβώς εκατό χρόνια, όταν στην πόλη μας ιδρύθηκε « η Ιατρική Εταιρεία Καβάλας ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ », ένα σωματείο επιστημονικό, κοινωφελές, μη κερδοσκοπικό, πριν ακόμη ιδρυθούν οι Ιατρικοί Σύλλογοι. Ο κύριος σκοπός του ήταν η οικοδόμηση, συντήρηση και διεύθυνση του Φθισιατρείου Καβάλας.

Πρώτος του πρόεδρος ήταν ο γιατρός Ιωάννης Αστεριάδης και χώρος συνάντησης των μελών του, το φαρμακείο Παναγιώτη Αινείτη στη γωνία των οδών Λεωνάτου και Ομονοίας.

Η υλοποίηση της οικοδόμησης του Σανατορίου επισπεύσθηκε μετά από μία συγκλονιστική εμπειρία του Ιωάννη Αστεριάδη, που την αφηγήθηκε ο ίδιος αργότερα σε δημοσιογράφο:

« Κάποια μέρα στα 1922 κατέβαινα πολύ πρωί εις το Δημοτικό Νοσοκομείον της πόλεως μας όπου εργαζόμουν. Ήταν η αθλία εκείνη εποχή της προσφυγιάς, που δεν άφησε καπναποθήκη, σχολείο, παράπηγμα, αντίσκηνο άδειο.  Ό,τι μπορούσε να στεγάσει την άστεγη προσφυγική δυστυχία είχε καλυφθεί. Το πρωί, λοιπόν, εκείνο μου επεφύλασσε μίαν τραγική έκπληξη: Ένα πτώμα στις σκάλες του Νοσοκομείου. Εκ των υστέρων, αφού μετεφέρθη εντός του Ιδρύματος, διεπιστώθη ότι ήτο ασθενής εν τη ζωή μεν ευρισκόμενος αλλ' όμως εις χειρίστην κατάστασιν με προχωρημένην φυματίωση των δύο πνευμόνων. Με τον μακαρίτη συνάδελφο Λαζαρίδη βρεθήκαμε σε πολύ δύσκολη θέση· δεν υπήρχε ειδικό δια την πάθησιν τμήμα. Εντός ολίγου κατέφθασε και η σύζυγος του ασθενούς δια να μάθωμεν από το στόμα της το μέγεθος της ανθρωπίνης δυστυχίας. Εντός σκηνής διεβίουν ο φυματικός πατέρας, η γυναίκα του, τα τέσσερα παιδιά τους και η φτώχεια. Ο κίνδυνος της μολύνσεως, όπως βλέπετε, ήταν μεγάλος. Μόνη λύσις ήταν ο θαυμάσιος αυτός ηθικός εκβιασμός. Ετοποθετήσαμεν τον ασθενή εις το όπισθεν του οικήματος τότε κενόν θάλαμον. Αργότερα εδεχθήκαμεν και άλλους ασθενείς. Η επιτακτική ανάγκη λειτουργίας σανατορίου εις την πόλην μας ήτο καταφανής. Εις την πρώτην συνεδρίασιν της νεαράς τότε Εταιρείας - μόλις διετούς - εισηγήθην την ίδρυσιν καταλλήλου ιδρύματος ».

Στη συνέχεια, τα Διοικητικά Συμβούλια της Ιατρικής Εταιρείας και της Φιλοπτώχου Αδελφότητας Κυριών Καβάλας αποφάσισαν τη δημιουργία του Σανατορίου της Καβάλας, του οποίου η πρώτη φάση κατασκευάστηκε το 1925.

Η φυματίωση, που ήταν εξαιρετικά κολλητική νόσος, «θέριζε» τότε την Καβάλα, εξαιτίας των ανθυγιεινών συνθηκών εργασίας των καπνεργατών που υποχρεώνονταν να εργάζονται πολλοί μαζί στις καπναποθήκες με κλειστά παράθυρα, για να μην ξηραίνονται τα καπνόφυλλα.

Η νόσος προσέβαλε κυρίως τους πνεύμονες, που αποτελούσαν και την πύλη εισόδου του βάκιλου του Koch, με αποτέλεσμα βήχα με ή χωρίς πτύελα, αιμόπτυση, πόνο στο στήθος, δύσπνοια.

Σύντομα, άλλος επιβαρυντικός παράγοντας ήταν η εισροή προσφύγων από την Ανατολική Θράκη, που αναγκάζονταν να συμβιώνουν πολλοί μαζί σε πρόχειρες παράγκες. Τόσες πολλές ομοιότητες με τη σημερινή πανδημία...

Συχνά οι συγγενείς εγκατέλειπαν τους ασθενείς τους στα σκαλιά των εκκλησιών, αλλά οι γιατροί της πόλης ανέβαιναν στο κάρο του Δήμου για να φτάσουν στο Σανατόριο και να προσφέρουν εθελοντικά τη φροντίδα τους στους αρρώστους.

Μεγαλειώδης προσφορά που συγκρίνεται με την πρόσφατη απόφαση Ιταλών γιατρών που νοσούν από τον κορονοϊό να διασωληνώνονται όσο γίνεται λιγότερο και μόλις η υγεία τους βελτιωθεί, να ζητούν να επιστρέψουν στη θέση τους.

Δέος και βαθιά υπόκλιση στην πράξη τους από μας τους μικρούς, που δυσκολευόμαστε να μείνουμε σπίτι ακόμη και σήμερα!

Η Υγεία σε Παγκόσμιο Επίπεδο.

« Κατάρτια » ( 1963), του Σπύρου Βασιλείου.

Οδηγίες για την ορθή χρήση, της προστατευτικής μάσκας προσώπου.

Πηγή: JAMA

Πριν 5 χρόνια.

Πέθανε o αγαπημένος ηθοποιός Κώστας Βουτσάς.

26-02-2020

Κώστας Βουτσάς- Μετά από μάχη 19 ημερών στην Εντατική του Αττικόν, ο Κώστας Βουτσάς άφησε τα ξημερώματα την τελευταία του πνοή.

Ο Κώστας Βουτσάς άφησε την τελευταία του πνοή στις 04:20 τα ξημερώματα.

Σε ηλικία 88 ετών ύστερα από σύντομη νοσηλεία στο Αττικόν

Πανελλήνια θλίψη για τον χαμό του Κώστα Βουτσά. Ο αγαπημένος ηθοποιός με τον οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών.

Ο πολυτάλαντος κωμικός τις τελευταίες εβδομάδες είχε εισαχθεί στην καρδιολογική κλινική του νοσοκομείου Αττικόν μετά από καρδιακό επεισόδιο και νοσηλευόταν στη ΜΕΘ με λοίμωξη του αναπνευστικού.

Γοητευτικός, πληθωρικός, στόφα μεγάλου ηθοποιού, ο Κώστας Βουτσάς διέγραψε τεράστια, επιτυχημένη καριέρα 70 ετών. Ήταν από τους σταρ που σημάδεψαν τον ελληνικό κινηματογράφο. Σπουδαίος κωμικός, άφησε ανεξίτηλο στίγμα στο ρόλο του αγαθού Κωνσταντινουπολίτη με «Το Ανθρωπάκι» (1969) ενώ το αυθόρμητο επιφώνημα του «Φσστ μποινγκ», στο μιούζικαλ «Κάτι να καίει» (1964), έγραψε ιστορία στον εγχώριο κινηματογράφο.

Σθεναρός υποστηρικτής του, εξαρχής, υπήρξε ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης, με τον οποίο τον συνέδεε μακρόχρονη φιλία κι εκτίμηση.

Ήταν το 1961, όταν με την εμφάνιση του στον «Κατήφορο» απόκτησε ευρεία αναγνωρισιμότητα για να απογειωθεί στη συνέχεια ως ο απόλυτος πρωταγωνιστής σε ταινίες που έφταναν να κόβουν έως και 650 χιλιάδες εισιτήρια την δεκαετία 60 και 70. Κι ήταν το 1984 που ο νέος ελληνικός κινηματογράφος βρήκε στο πρόσωπο του Κώστα Βουτσά τον ιδανικό ερμηνευτή που θα ενσάρκωνε τα όνειρα και τις επιθυμίες ενός καθημερινού ανθρώπου(«Ο έρωτας του Οδυσσέα», του Βασίλη Βαφέα ).

Ο Κώστας Βουτσάς (Σαββόπουλος ήταν το οικογενειακό του όνομα) γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1931 στην Αθήνα, σε προσφυγική οικογένεια με καταγωγή από τους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης, που σήμερα ανήκουν στο έδαφος της Τουρκίας.Μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένεια του. Ο πατέρας του εργάστηκε ως εργάτης οδοποιΐας κι ο μικρός Κώστας επινόησε διάφορες δουλειές του ποδαριού για επιβίωση. Στα χρόνια της Κατοχής μοίραζε προκηρύξεις στους κινηματογράφους μαζί με άλλα «Αετόπουλα» της ΕΠΟΝ.

Μετά τον πόλεμο, ασχολήθηκε με διάφορες μορφές αθλητισμού, όπως στίβο, κωπηλασία, βόλεϊ και μπάσκετ. Η πρώτη του θεατρική εμπειρία, όπως έχει πει, ήταν στα σχολικά του χρόνια όταν ο προπονητής του τον είχε στείλει για προπόνηση στη Μηχανιώνα κι έλαβε μέρος στην παράσταση της καστασκήνωσης. Έκανε ένα αρνητικό σχόλιο για το παιδί που υποδύονταν τον μεθυσμένο κι όταν ο υπεύθυνος του θεατρικού τον προκάλεσε αν μπορεί να το κάνει καλύτερα βρέθηκε τελικά με τον ρόλο.

Σε ηλικία 18 ετών σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου, συμμετείχε σε επιθεωρήσεις στο Στρατιωτικό Θέατρο Θεσσαλονίκης κι αφού περιπλανήθηκε με τα μπουλούκια δύο χρόνια σε χωριά και κωμοπόλεις της Μακεδονίας « η Καλή Καλό (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της θεατρίνας Καλλιόπης Δαμβέργη) τον κατέβασε Αθήνα» έχει πει ο ίδιος. Έδωσε εξετάσεις για να πάρει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, την οποία τελικά του έδωσαν στην τρίτη προσπάθεια αφού η επιτροπή τον είχε απορρίψει δύο φορές, επειδή δεν «έκανε για ηθοποιός» όπως του είχαν πει.

Η πρώτη ταινία που συμμετείχε, ως κομπάρσος, ήταν στην κωμωδία «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» (1953, του Γιώργου Λαζαρίδη).Ακολούθησε η συμμετοχή του στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Η κυρά μας η μαμή» (1958) με την οποία μπήκε πρώτη φορά στα στούντιο της Φίνος Φιλμ, «Για την αγάπη της βοσκοπούλας» του Φρίξου Ηλιάδη (1959), η «Αλίκη στο Ναυτικό»(1960, Αλέκος Σακελλάριος), «Κατήφορος» (1961, Γιάννης Δαλιανίδης), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1962, Αλέκος Σακελλάριος ) κ.ά. Συνολικά 70 ταινίες,

Στη μικρή οθόνη πρωτοεμφανίστηκε το 1973 στο σίριαλ «Βαριετέ« της τότε ΥΕΝΕΔ.Ε για να ακολουθήσουν πολλές εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές όπως «Ο Ανδροκλής και τα λιοντάρια του», «Για μια θέση στον ήλιο», «Γιούγκερμαν», «Δέκα Μικροί Μήτσοι»,«Επτά θανάσιμες πεθερές», «Η πολυκατοικία» κ.ά.

Ο Κώστας Βουτσάς έχει τρεις κόρες- τη Σάντρα από τον γάμο του με την Έρρικα Μπρόγιερ, την ηθοποιό Θεοδώρα και τη Νικολέττα από τον γάμο του με την Θεανώ Παπασπύρου και έναν γιό, τον τετράχρονο Φοίβο, από τον γάμο του το 2016 με την ηθοποιό Αλίκη Κατσαβού.

Παρέμεινε ενεργός και δραστήριος μέχρι τέλους, απολαμβάνοντας την αγάπη του κόσμου που παρέμεινε πιστό σε όλες του τις παραστάσεις, με πιο πρόσφατες την «Σμύρνη μου αγαπημένη» της Μιμής Ντενίση έως την τελευταία, την παιδική «Σταχτοπούτα» του Σαρλ Περώ, στο θέατρο Broadway.

https://www.newsitamea.gr/2020/02/26/pethane-o-agapimenos-ithopoios-kostas-voytsas/