Μιλούσα πρόσφατα με φίλο μου Γενικό Χειρουργό που δουλεύει συχνά και στα επείγοντα του Νοσοκομείου του.
Η κουβέντα ήρθε στους Επειγοντολόγους που ακόμη δεν υπάρχουν ως ειδικότητα στην Ελλάδα, και δεν είναι ίσως και τόσο παράξενο.
Ποιος θα θελήσει να γίνει Επειγοντολόγος αν δεν ξέρει με σιγουριά ότι θα προσληφθεί από κάποιο Νοσοκομείο μετά από την ειδικότητα του;
Αλλά ακόμη και αν ήξερε με σιγουριά ότι θα προσληφθεί, και του αρέσει ως αντικείμενο, ποιος ξέρει με σιγουριά ότι θα αντέξει για 30 χρόνια μια τόσο βαριά ειδικότητα;
Η λύση κατά την γνώμη του (την οποία την σέβομαι) είναι να δοθεί η δυνατότητα σε όσους κάνουν την ειδικότητα της Επειγοντολογίας, να παίρνουν με μια μετεκπαίδευση και την ειδικότητα του Γενικού Ιατρού, αλλά και το αντίστροφο.
Κατά την γνώμη του (αλλά και κατά την δική μου γνώμη) υπάρχει μια υπόγεια συγγένεια μεταξύ των δύο αυτών ειδικοτήτων:
Και οι δύο αυτές ειδικότητες βλέπουν αφιλτράριστους ασθενείς από όλο το φάσμα των ασθενειών. Τους γιατρούς και των δύο αυτών ειδικοτήτων θα τους παρομοίαζε κανείς με δεκαθλητές! Οι μεν βέβαια περισσότερο επικεντρωμένοι στην αντοχή οι δε πιο πολύ στο sprint…
1 comment:
Μετά από άδειά της, παραθέτω σχόλιο που έκανε στο παραπάνω κείμενο η Elena Peits (κατά κόσμον Έλενα Πεϊτσίδου) , στην ομάδα "ΓΕΝΙΚΟΙ / ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ - Ελεύθερο Βήμα" στο facebook.
Η Έλενα Πεϊτσίδου είναι Γενικός Ιατρός που εργάζεται στα Επείγοντα του Νοσοκομείου Παπανικολάου Θεσσαλονίκης:
Επιτρέψετέ μου να πω την άποψή μου για το θέμα ως γενικός γιατρός που φέτος κλείνω δέκα χρόνια ως ειδικός σε επείγοντα τριτοβαθμιου νοσοκομείου. Τα επείγοντα απαιτούν γρήγορη κλινική σκεψη, κλινικές δεξιότητες συγκεκριμενες ακολουθία πρωτοκόλλων .Η ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής επειδή εμπεριέχει ένα ευρύ κλινικό πεδίο και χρήση πρωτοκόλλων με μια μικρή εκπαίδευση σε συγκεκριμενες δεξιότητες που υπάρχουν ήδη στην εκπαίδευση μας είναι η πιο κατάλληλη ειδικότητα για όποιον αντέχει να εργαστεί σε επείγοντα. Τα επείγοντα απαιτούν ολιστική κλινική σκεψη ώστε η πρώτη αντιμετώπιση να είναι αποτελεσματικήκαι να μην γίνεται μπαλάκι ο ασθενής στις διάφορες ειδικότητες. Ο γιατρός στα επείγοντα πρέπει να αντιμετώπισε εκτός του προβλήματος και το χρόνο. Νιώθεις ότι πρέπει να κάνεις κατοσταρι με αντοχές μαραθώνιου σε άσχημες καιρικές συνθήκες σε ανηφορικό δρόμο. Δέκα χρόνια μετά πιστεύω ακράδαντα ότι οποιοδήποτε άλλη ειδικότητα δεν θα με βοηθούσε τόσο να εργαστω στα επείγοντα όσο η Γενική Ιατρική έχοντας κάνει ενδιάμεσα ότι μετεκπαιδευση και σεμινάριο χρειάζεται για την άσκηση των επειγοντων. Κλείνοντας Τα επείγοντα δεν αντέχονται με τις σημερινές συνθήκες για τριάντα χρόνια και πέρα του μισθού δεν έχουν καμία άλλη απολαβή. .πέραν της ηθικής. .
Post a Comment