Τί δίνουμε στα παιδιά που βήχουν;

Τα παρακάτω τα οποία είναι γραμμένα με πολύ πρακτικό τρόπο, όχι τόσο επιστημονικό, δεν διεκδικούν την απόλυτη αλήθεια αλλά είναι εμπειρίες που μου μετέδωσε ο Παιδίατρος Βαγγέλης Αργυρίου ( www.argiriou.org ) που τον εκτιμώ σαν επιστήμονα, άσχετα από το ότι τυχαίνει να είναι και αδελφός μου. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ως Ιατροί και το κόστος των φαρμάκων που συνταγογραφούμε. Για αυτό παρακάτω γράφω ενδεικτικά δίπλα σε κάθε φάρμακο και την λιανική τιμή του(Λ.Τ.) σε Ευρώ (Ε),δηλαδή τί κοστίζει στο φαρμακείο αν το πάρει κανείς χωρίς συνταγή, στις 19.05.2009.


Οι γονείς παραπονιούνται για τον βήχα αλλά είναι σημαντικό ο Ιατρός να ξεκινήσει την συζήτηση από την μύτη. Είναι σημαντικό να μην είναι η μύτη βουλωμένη για να μην βήχει το παιδί.

Έτσι οι γονείς μπορούν να χρησιμοποιούν για να ξεπλένουν την μυτούλα του παιδιού μη συνταγογραφούμενα σκευάσματα φυσιολογικού ορού όπως το N.S. Fysiomer (οι διάφορες μορφές κοστίζουν από 8,85 έως και 9,65 Ε), το N.S. Athomer (οι διάφορες τιμές κοστίζουν από 6,75 έως και 7,4 Ε) , το N.S. N-spray (8,7 Ε)από τα οποία μπορούμε να δίνουμε π.χ. 2 ψεκασμούς σε κάθε ρουθούνι x 3 - 4.

Από κει και πέρα για να αποσυμφορηθεί η μύτη μπορούμε να δίνουμε και τις συνταγογράφομενες Nasal Drops Otrivin 1-2 σταγόνες x 2-3 άμφω για 5-7 ημέρες(για παιδιά 1-10 ετών την μορφή 0,05% (Λ.Τ. 1,15 Ε) και για άτομα άνω των 10 ετών τη μορφή 0,1% (Λ.Τ. 1,25 Ε). Λίγη ώρα αφού δώσουμε τις σταγόνες Otrivin μπορούμε να στάζουμε με μια βατονέτα βυθισμένη σε ελαιόλαδο, μία ή δύο σταγονίτσες ελαιόλαδου επιφανειακά στα ρουθουνάκια του παιδιού για να μην ξεραίνεται ο βλεννογόνος της μύτης. Το Otrivin μπορούμε να το χρησιμοποιούμε παράλληλα με τους παραπάνω φυσιολογικούς ορούς.

Επίσης για την ρινική συμφόρηση, και έμμεσα για τον βήχα, βοηθά και το Sol. Oral Xozal 5 mg/ml σε μπουκαλάκι των 200 ml (Λ.Τ. 9,02 Ε). Τότε για παιδιά 2-6 ετών δίνουμε 2,5 ml x 2 φορές την ημέρα, και για παιδιά άνω των 6 ετών 10 ml x 1 φορά την ημέρα.

Αν ο βήχας είναι παραγωγικός προτείνουμε στους γονείς να δίνουν στο παιδί υγρά π.χ. χαμομήλι, και αν το παιδί του αρέσει το μέλι, και λίγο μέλι μέσα στο υγρό. Σε περίπτωση παραγωγικού βήχα καλό είναι οι γονείς να αποφεύγουν το γάλα.

Αποφεύγουμε να δίνουμε σιρόπια για τον βήχα (θεωρείται πλέον ξεπερασμένη μέθοδος κατά του βήχα). Αν οι γονείς πάντως επιμένουν για σιρόπι τότε είναι ίσως προτιμότερο,για παραγωγικό βήχα, να δώσουμε Susp. Trebon 200 mg /5 ml σε μπουκαλάκι των 120 ml (Λ.Τ. 1,84 Ε) το οποίο είναι αν μη τι άλλο και αντίδοτο για την υπερδοσολογία της παρακεταμόλης… Η δοσολογία για το Trebon είναι για παιδιά < 2 ετών 2,5 ml x2, για παιδιά < 7 ετών 5 ml x2 και για παιδιά > 7 ετών 5 ml x3. Υπάρχουν πάντως και αρκετοί Παιδίατροι που δίνουν στον παραγωγικό βήχα, Bisolvon. Το Sir. Bisolvon είναι 8 mg/5 ml με κουτί των 100 ml (Λ.Τ. 2,80 Ε) ή των 250 ml (Λ.Τ. 6,46). Η δοσολογία του Bisolvon για παιδιά <1 έτους είναι 2 mg (=1,25 ml) x2, για παιδιά 1 – 5 ετών 4 mg (=2,5 ml) x2 και για παιδιά 6 - 10 ετών 4 mg (=2,5 ml) x4

Αν υπάρχει υποψία μεταλοιμώδους άσθματος π.χ. βήχας μετά από λοίμωξη ο οποίος έρχεται κυρίως το βράδυ, τότε μπορούμε να δώσουμε Sir. Aerolin 2 mg /5 ml σε μπουκαλάκι των 150 ml (Λ.Τ. 1,37 Ε) και η δοσολογία είναι 0,1 mg (=0,25 ml) / kg βάρους σώματος x 3 – 4.

Επίσης για μεταλοιμώδες άσθμα μπορούμε να προσθέσουμε στο Aerolin, ή να χρησιμοποιήσουμε ακόμη και μόνο του, το Singulair. Τότε για τα μικρά παιδιά που δεν μπορούν να μασήσουν δίνουμε Sach. Singulair 4 mg x 20 (Λ.Τ. 35,68 Ε)(μέσα σε φρουτόκρεμα ή οποιοδήποτε άλλο φαγητό αλλά όμως όχι μέσα σε νερό ή άλλο υγρό. Για τα παιδάκια από 2,5 έως και 5 ετών που μπορούν να μασήσουν μπορούμε να τα δώσουμε T. Chew Singulair 4 mg x 14 (Λ.Τ. 25,16 Ε), 1 το βράδυ και για τα παιδάκια από 6 έως και 14 ετών T. Chew Singulair 5 mg x 14 (Λ.Τ. 25,04 Ε) ή x 10 (Λ.Τ.18,88 E) , 1 το βράδυ. Η διάρκεια της θεραπείας με το Singulair είναι ακόμη υπό συζήτηση μεταξύ των ειδικών. Φυσικά για σοβαρά και επίμονα άσθματα μπορεί να απαιτηθεί θεραπεία με Singulair σε χρόνια βάση. Σε ήπια μεταλοιμώδη άσθματα όμως, ίσως το καλύτερο να ήταν μια θεραπεία 28 ημερών. Μερικές φορές όμως αρκεί με μια θεραπεία των 14 ημερών. Μάλιστα καλό θα ήταν να σημειώνουν οι γονείς σε ένα χαρτί, πότε σταμάτησαν την θεραπεία με το Singulair. Σε περίπτωση που ο βήχας επανέλθει έχει ενδιαφέρον να γνωρίζουμε το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της λήξης της θεραπείας με το Singulair και της επανέναρξης του βήχα.

Όταν υποψιαζόμαστε βέβαια βακτηριακή λοίμωξη πρέπει να δίνουμε και αντιβιοτικό. Πρέπει πάντως να μην δίνουμε αντιβίωση άκριτα σε όλα τα κρυωμένα παιδιά με πυρετό, από συνήθεια και μόνο, παρά μόνο αφού ζυγιάσουμε προσεκτικά την περίπτωση. Πάντως αν δώσουμε αντιβιοτικό τότε καλό είναι να προσθέσουμε και κάποιο προβιοτικό για να ελαττώσουμε τον κίνδυνο γαστρεντερικών διαταραχών λόγω της αντιβίωσης.

Αντίο χαμπίμπι, και πάλι μόνος.

Καθημερινή, 12/04/2009.
Του Νίκου Γ. Ξυδάκη.

Τρεις πρόσφατες ταινίες, τρία δράματα, μας υπενθυμίζουν πόσο δραστικός και καίριος μπορεί να είναι ο αμερικανικός κινηματογράφος, πόσο καλά αφουγκράζονται το παρόν και τους κοινωνικούς κραδασμούς οι Αμερικανοί κινηματογραφιστές, και πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά μπορούν να μετουσιώσουν ένα κοινωνικό φαινόμενο σε αφήγημα, σε δράμα, σε έργο τέχνης. Οι τρεις ταινίες είναι το “Παγωμένο ποτάμι”, to “Gran Torino” και το “The Visitor”. Ολες οι ταινίες είναι παραγωγές μικρομεσαίου κόστους και ολιγοπρόσωπες, και όλες καλογυρισμένες, με ερμηνείες υψηλού επιπέδου, με σχετικά άγνωστους σκηνοθέτες και ηθοποιούς, εκτός του Κλιντ Ιστγουντ (Gran Torino).

Σε όλες τις ταινίες θέμα είναι η μετανάστευση, ο ξένος, ο φτωχός, ο σε αποκλεισμό ή κατατρεγμό, και η σχέση του ξένου με τον γηγενή, που τραβάει κι αυτός παρόμοια βάσανα, άλλης κλίμακας, αλλά ίδιου πυρήνα: φτώχεια, μοναξιά, φθορά, δυσκολίες προσαρμογής στο καινοφανές περιβάλλον.

Το θέμα των ταινιών είναι ο καιρός μας, η ανθρώπινη συνθήκη στον 21ο αιώνα: οι ανισότητες, οι μετακινήσεις, οι αποκλεισμοί, ο αμήχανος άνθρωπος ενώπιον του απειλητικά αναδυόμενου νέου, οι άνθρωποι σε μεταιχμιακή κατάσταση, η μοναξιά, η δύσκολη διατήρηση της αξιοπρέπειας, η σκληρή δοκιμασία των παλαιών ηθικών αρχών.

Στο Παγωμένο Ποτάμι μια γυναίκα της εργατικής τάξης παλεύει να κρατήσει ενωμένη και σώα την οικογένειά της, δυο ανήλικα αγόρια, στα παγωμένα αμερικανοκαναδικά σύνορα, με -28 βαθμούς σ’ ένα φτενό λυόμενο που μπάζει, με μερική απασχόληση, με σύζυγο τζογαδόρο που έχει αποδράσει. Σε τρεις σκηνές, περιγράφεται όλο το δράμα των πληβείων της πλουσιότερης χώρας. Για να τα βγάλει πέρα, συνεργάζεται με μια μοναχική Ινδιάνα: περνούν στις ΗΠΑ λαθρομετανάστες, διασχίζοντας το παγωμένο ποτάμι, το σύνορο. Γιατί έρχονται εδώ οι Κινέζοι και οι Πακιστανοί, αναρωτιέται η γυναίκα, ποιον παράδεισο περιμένουν να δουν; Δεν υπάρχει παράδεισος. Για την λευκή Αμερικανίδα, όλα είναι κόλαση, όλα κρέμονται σε μια κλωστή, η απόλυτη φτώχεια, η ζωή των παιδιών της, προ πάντων η αξιοπρέπειά της και η πίστη στη ζωή. Μια αποκαλυπτική εμπειρία, μια παρ’ ολίγον τραγωδία, ενώνει τις δυο γυναίκες, λευκή και ινδιάνα, δυο μητέρες που κινδυνεύουν να χάσουν τα παιδιά τους, δυο not good enough μάνες που βυθίζονται στην ενοχή και την αναξιότητα. Με μια θυσία, κερδίζουν τα παιδιά τους και την υστάτη νησίδα, την ανθρωπινότητα, τη ζωή με αξιοπρέπεια.

Στο Παγωμένο Ποτάμι, οι μετανάστες είναι στο φόντο, ανθρώπινα φορτία που στιβάζονται στο πορτ-μπαγκάζ· κι από εκεί όμως δρουν καταλυτικά πάνω στους ήρωες. Στο Gran Torino και στο Visitor, οι μετανάστες είναι στο προσκήνιο, πρωταγωνιστές. Με άλλο, ομιλητικό τρόπο, δρουν κι αυτοί καταλυτικά στις ζωές των γηγενών που έρχονται σε επαφή μαζί τους. Ο μοναχικός γερόλυκος Ιστγουντ, απομεινάρι της πατρίδας του Ψυχρού Πολέμου και της Βιομηχανικής Εποχής, ξεκουκκίζει τις τελευταίες μέρες του σε μια γειτονιά που έχει ξεπέσει σε γκέτο συμμοριών. Οι τελευταίες μέρες του, σε έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνει, θα φωτιστούν από δυο Κινεζάκια γειτονόπουλα, μια ακατανόητη νιότη, μια νέα Αμερική· και θα τον οδηγήσουν σε μια επική έξοδο από τον παλιό κόσμο, συμβολικά και σωματικά· σε μια θυσία υπέρ των νέων φίλων, της οιονεί οικογένειας.

Στο Visitor, ο γηγενής είναι ένας μονόχνωτος WASP, καθηγητής στο Γιέιλ, ένας άνθρωπος ηττημένος και στείρος, πικράντερος, μονάχος, που παρακολουθεί τη ζωή του να τελειώνει χωρίς νόημα. Η απρόοπτη εισβολή δυο νεαρών λαθρομεταναστών στο νεοϋορκέζικο διαμέρισμά του, ανατρέπει τη θλιβερή κανονικότητά του και τον αφήνει έκθετο στα κύματα της ζωής, στα αισθήματα, στη μουσική, στη φιλοξενία, ακόμη και στον έρωτα για την ώριμη χήρα από τη Συρία. Δίνει φιλοξενία, προσφέρει· και του δίδεται: φιλία, αγάπη. Ο νεαρός τον μαθαίνει μουσική, να ακούει με το σώμα τη μουσική, να την ακολουθεί χωρίς να σκέφτεται. Ο WASP ανταποδίδει, αποκολλάται από την ερημιά του εγωτισμού του, γίνεται αρωγός και ικέτης· επισκέπτης φυλακών, επισκέπτης της άλλης πραγματικότητας, των γκρίζων ανθρώπων sans papiers. Αλλάζει. Η μητέρα του νεαρού, βγαλμένη από θάνατο και στέρηση, του δίνει τα δώρα της αξιοπρέπειας και της αγάπης, αποκαλεί αυτόν τον στερεμένο, ”χαμπίμπι”, αγαπημένο. Τα κύματα της ζωής τούς παίρνουν και τους πετούν σαν καρυδότσουφλα, ο καθένας μονάχος και πάλι, οι κόσμοι χωριστά, κι ο καθένας να κουβαλάει μια ουλή, ένα άγγιγμα, μια αστραπή ονείρου.

Εργα συγκινητικά και αληθινά. Εργα για τον καιρό μας, και τον καιρό που έρχεται. Σκέφτηκα: Τι έργα αναλόγως δραματικά κι αληθινά φτιάχνουν οι Ελληνες κινηματογραφιστές; Πώς αφηγούνται τον δύσκολο καιρό μας;


Σκέφτομαι.http://vlemma.wordpress.com/2009/04/12/habibi

Το κάπνισμα και η ιδιωτική μας οικονομία.

Πήγα σήμερα στο περίπτερο της γειτονιάς μου, κοντά στην πιάτσα των ταξί στην Νομαρχία Καβάλας, και ρώτησα πόσο κάνει ένα πακέτο τσιγάρα. Η κοπέλα που ήταν στο περίπτερο μου είπε ότι, κατά μέσο όρο, το πακέτο με τα 20 τσιγάρα κοστίζει 3 ευρώ.

Δηλαδή ένας καπνιστής που καπνίζει ένα πακέτο την ημέρα θα ξοδέψει:

τον μήνα 90 ευρώ,

τον χρόνο 1080 ευρώ,

στα 30 χρόνια 32.400 ευρώ

και στα 50 χρόνια 54.000(αν προλάβει να καπνίσει τόσο).

Και μιλάμε πάντα για ένα άτομο, και μόνο για ένα πακέτο την ημέρα.

Υπάρχουν πολλοί που καπνίζουν περισσότερο ενώ σε πολλές οικογένειες καπνίζουν συχνά π.χ. τέσσερα άτομα. Όποτε μέσα σε 30 χρόνια, μια τετραμελής οικογένεια όπου καπνίζουν και οι 4 από ένα πακέτο την ημέρα, έχει ξοδέψει 129.600 ευρώ για τσιγάρα. …

Αυτά.