Μελέτη ODYSSEY: Το ναυάγιο του «όσο πιο χαμηλά τόσο πιο καλά» για τη χοληστερόλη.

Του Καρδιολόγου Χρήστου Ντέλλου.
Διευθυντή Καρδιολογικού Τμήματος Τζάνειου Νοσοκομείου,
Διδάκτωρα Πανεπιστημίου Αθηνών.

.................................
Η υπερχοληστερολαιμία κατατάσσεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως ο  6ος παράγοντας κινδύνου κατά σειρά βαρύτητας, μετά το κάπνισμα, την υπέρταση, το σακχαρώδη διαβήτη, την έλλειψη σωματικής δραστηριότητας και την παχυσαρκία.

Το τελευταίο που μετράει για την πορεία του αρρώστου πολύ υψηλού κινδύνου, όπως μετά από ένα έμφραγμα, είναι το που θα σταθεί η τιμή της LDL! Εκατό φορές περισσότερο έχει να κερδίσει από τη διακοπή του καπνίσματος, την αύξηση της σωματικής του δραστηριότητας, τη μείωση του stress, τη σωστή διατροφή και τη ρύθμιση της πίεσης και του σακχάρου.
...............................................


http://ntellos.gr/index.php/arthra/xolisteroli-statines/meleti-odyssey

Ακόμη και ένα τσιγάρο/ημέρα αυξάνει σοβαρά τον κίνδυνο για Έμφραγμα του Μυοκαρδίου και Εγκεφαλικό Επεισόδιο.

BMJ 24 January 2018

Just one cigarette a day seriously elevates cardiovascular risk

http://www.bmj.com/content/360/bmj.k167

De tre grundpelarna vid kostbehandling.

1) Ät regelbundet: Tre huvudmål om dagen och 2-3 mellanmål.

2) Ät en portion per måltid.

3) Ät grönsaker och frukt varje dag.




sida 74, från boken "Diabetesbehandling - kilogram eller centimetrar?" av Ulrika Björck, sjukgymnast, Siri Klingström, dietist och Martin Ridderstråle, Endokrinolog, januari 2005.

Κάνναβη; Θα αστειεύεστε.

Ότι είναι φυσικό δεν είναι ακίνδυνο.

του Ψυχιάτρου Δημήτρη Παπαδημητριάδη.

Η χρήση κάνναβης μπορεί να προκαλέσει οξέα, αρνητικά, ψυχολογικά φαινόμενα που μιμούνται ψυχιατρικές διαταραχές, πχ. τη σχιζοφρένεια και τη διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη). Αν και υπάρχουν επαρκή στοιχεία από πολυάριθμες, έγκριτες, κλινικές μελέτες που υποστηρίζουν αυτό το δεδομένο, ο μηχανισμός με τον οποίο συμβαίνουν είναι αρκετά πολύπλοκος και όχι πολύ κατανοητός. Φαίνεται, όμως, ότι ορισμένοι άνθρωποι εκδηλώνουν μεγαλύτερη ευαισθησία από άλλους.
Οι επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν, πάντως, ότι όσο αυξάνεται η συχνότητα της κατάχρησης τόσο αυξάνει ο κίνδυνος για την εκδήλωση ψυχωσικών διαταραχών, όπως η σχιζοφρένεια. Επιπλέον, από τις μελέτες προκύπτει ότι η κάνναβη είναι η ναρκωτική ουσία με τη μεγαλύτερη κατάχρηση μεταξύ των ανθρώπων που υποφέρουν με διπολική διαταραχή του συναισθήματος.
Η κάνναβη προκαλεί ευφορία και χαλάρωση, μεταβολές στην αντίληψη, στρέβλωση στην αίσθηση του χρόνου και εντατικοποίηση των απλών αισθητηριακών εμπειριών, όπως η γεύση του φαγητού και η συναισθηματική απάντηση σε άλλα εξωτερικά ερεθίσματα πχ. σε ένα φίλμ, ή στη μουσική. Όταν χρησιμοποιείται σε ένα κοινωνικό περιβάλλον είναι δυνατόν να προκαλέσει  “μολυσματικό γέλιο” και πολυλογία (κανένα …ιδιαίτερο πρόβλημα με αυτά, αν σας αρέσει η τεχνητή πραγματικότητα). Ακόμη, διαταράσσεται η βραχυπρόθεσμη μνήμη και διασπάται η προσοχή, ενώ μειώνονται χαρακτηριστικά τα αντανακλαστικά, οι κινητικές δεξιότητες και η ικανότητα επιτέλεσης μιας εξειδικευμένης εργασίας.
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες από την περιστασιακή χρήση της είναι το άγχος και οι αντιδράσεις πανικού. Οι έμπειροι χρήστες αναπτύσσουν ανοχή και εμφανίζουν τις παρενέργειες και τις προσδοκούμενες επιδράσεις σε μεγαλύτερες δόσεις από τον αρχάριο. Παρόλα αυτά, η τοξίκωση με κάνναβη μπορεί να οδηγήσει ορισμένους, κατά τα άλλα υγιείς, χρήστες σε οξεία ψύχωση, ή να επιφέρει βραχυπρόθεσμη έξαρση προϋπάρχουσας ψυχωσικής διαταραχής, με πιο σύνηθες σύμπτωμα και στις δύο περιπτώσεις τις ακουστικές ψευδαισθήσεις (ο πάσχων ακούει φωνές). Η χρήση κάνναβης προκαλεί επίσης συμπτώματα όπως η αποπροσωποποίηση (η αίσθηση ότι κάποιος παρατηρεί τον εαυτό του «απ΄ έξω» αισθανόμενος το σώμα ή τις σκέψεις του σαν κάτι ξένο και η αίσθηση ότι η πραγματικότητα είναι «σαν όνειρο» ή «σαν ταινία», ή ότι το σώμα του λειτουργεί και κινείται μηχανικά), η διάχυτη ανησυχία θανάτου, η κρίση πανικού και ο παρανοϊκός ιδεασμός με ιδέες καταδίωξης, οι αναδρομές στο παρελθόν (flashbacks) που συνοδεύουν τις διαταραχές της αντίληψης, κ.α.  Η δε μακροχρόνια χρήση κάνναβης συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο σχιζοφρένειας, δηλαδή χρόνιας ψυχωσικής διαταραχής (εδώ απειλείται η σύνδεση με την ίδια την πραγματικότητα και διαπαντός).


Σε ό,τι αφορά στις διαταραχές του συναισθήματος, οι χρήστες της κάνναβης διαγιγνώσκονται με κατάθλιψη πιο συχνά από ό,τι οι μη χρήστες. Ωστόσο, δεν φαίνεται ότι η κάνναβη προκαλεί άμεσα κατάθλιψη, με εξαίρεση την καταθλιπτική αντίδραση, οξέως κατά την τοξίκωση. Όταν η κατάχρηση κάνναβης προηγείται της εκδήλωσης μιας διπολικής διαταραχής τότε φαίνεται ότι έχει σημαντική επίδραση στην επίπτωση του πρώτου επεισοδίου, αλλά και στην πορεία της διαταραχής, καθώς δύναται να αυξήσει πολύ τον κίνδυνο για τα επόμενα μανιακά επεισόδια.
Μολονότι το κύριο ψυχότροπο συστατικό της κάνναβης Δ9-τετραϋδροκανναβινόλη, ή Δ9-THC, επιφέρει ψυχικά αποτελέσματα μέσα σε λίγα λεπτά, η Δ9-THC είναι λιποδιαλυτή και αυτό της επιτρέπει να συσσωρεύεται στους λιπώδεις ιστούς φθάνοντας μέγιστες συγκεντρώσεις σε 4 έως 5 ημέρες. Στη συνέχεια απελευθερώνεται βραδέως στη συστηματική κυκλοφορία, μέσω της οποίας συνεχίζει την επίδρασή της στον εγκεφάλο και σε ακόμη πιο υψηλές συγκεντρώσεις. Εκεί επηρεάζει τη σηματοδότηση στα κυκλώματα “ευχαρίστησης” και “κίνησης” του προμετωπιαίου φλοιού και του ραβδωτού σώματος στα βασικά γάγγλια, με μάλλον περίπλοκες αλληλεπιδράσεις με νευροδιαβιβαστές όπως η ντοπαμίνη, το γ-αμινοβουτυρικό οξύ (GABA) και το γλουταμινό οξύ.
Τόσο το κάπνισμα όσο και η κατάποση του THC αυξάνουν την καρδιακή συχνότητα κατά 20-50% μέσα σε λίγα λεπτά, για διάστημα έως και 3 ωρών. Η πίεση του αίματος αυξάνεται ενώ ο χρήσης παραμένει καθισμένος και μειώνεται όταν στέκεται όρθιος.


Τα ψυχωσικά συμπτώματα από την κάνναβη έχουν πιθανότατα σχέση με την ανώμαλη «περίοπτη απόδοση», ένα φαινόμενο που προκαλεί η THC, κατά το οποίο ο εγκέφαλος δυσκολεύεται να επεξεργαστεί και να ερμηνεύσει τη διαφορά μεταξύ των προσλαμβανόμενων ερεθισμάτων που είναι σημαντικά και εκείνων που δεν είναι.
Ένα άλλο, ενδιαφέρον, φαινομενολογικό χαρακτηριστικό από τη μακροχρόνια και συστηματική κατάχρηση κάνναβης είναι το σύνδρομο “έλλειψης κινήτρων”. Εδώ οι χρήστες χάνουν προοδευτικά την επιθυμία να εργάζονται, ή να ανταγωνίζονται. Σημειώνω, ωστόσο, ότι είναι αρκετά δυσδιάκριτο το όριο μεταξύ της προσωπικότητας που χαρακτηριολογικά επιλέγει έναν περισσότερο μποέμ τρόπο ζωής σε βάθος χρόνου και της επίδρασης του ναρκωτικού σε έναν άνθρωπο που κατά τα άλλα θα υιοθετούσε τα κίνητρα που προβάλλει η ίδια η κοινωνία.
Υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση σχετικά με τις πιθανές ιατρικές χρήσεις της κάνναβης. Οι επιστήμονες οφείλουμε να διευκρινίζουμε ότι εκεί ζυγίζεται το κόστος και το όφελος, όπως συμβαίνει κάθε φορά που αξιολογούμε ένα φάρμακο και πάντως η χορήγηση γίνεται ακόμη πειραματικά σε ορισμένες χώρες και υπό ελεγχόμενες συνθήκες.


 Η άλλη παρεξήγηση για την κάνναβη αφορά, κατά τη γνώμη μου, στη σύγκρισή της με τη νικοτίνη. Δεν πρέπει να μας απασχολεί η σύγκριση των δύο. Και οι δύο ουσίες προκαλούν εξάρτηση και οι δύο είναι δηλητήρια και έχουν σημαντικές παρενέργειες – που απασχολούν πολλές ιατρικές ειδικότητες – και, δυνητικά, θανατηφόρο αποτέλεσμα. Ως προς το κοινωνικοπολιτικό ζητούμενο – που δεν πρέπει να συγχέεται με τη βιολογική διάσταση -, προσωπικά θα συνηγορούσα υπέρ της απαγόρευσης και των δύο και σε καμία περίπτωση υπέρ της νομιμοποίησης για όλους τους παραπάνω λόγους.

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ Άγχος και πανικός
Μειωμένη προσοχή, μνήμη και ψυχοκινητική απόδοση σε κατάσταση μέθης
Αυξημένος κίνδυνος ατυχήματος, όταν κάποιος οδηγεί μηχανοκίνητο όχημα υπό την επήρεια κάνναβης, ειδικά αν έχει καταναλώσει και αλκοόλ
Αυξημένος κίνδυνος ψυχωσικών συμπτωμάτων μεταξύ εκείνων που είναι ευάλωτοι, ειδικά επί προσωπικού ή οικογενειακού ιστορικού ψύχωσης
Καταθλιπτική αντιδράση και πυροδότηση συναισθηματικών διαταραχών

http://papadimitriadis.gr/2015/05/11/kannavi-tha-astieveste/

How I See General Practice In Europe Now And How It Should Develop In The Next Ten Years.

https://drpeterasloane.wordpress.com/2015/03/18/how-i-see-general-practice-in-europe-now-and-how-it-should-develop-in-the-next-ten-years/

Our interactions with the healthcare system are only the tip of the iceberg.

Αυτό θυμάμαι ότι ήταν ένα από τα πράγματα που μας είπαν ήδη από την πρώτη ημέρα στην Ιατρική Σχολή του Lund.


You are already your own doctor.

Our interactions with the healthcare system are only the tip of the iceberg.

Self-care is and always been our predominant form of healthcare.

Don’t be bullied into prescribing Tamiflu.

 

Views & Reviews

No Holds Barred

Margaret McCartney: Don’t be bullied into prescribing Tamiflu

BMJ 2015; 350 doi: http://dx.doi.org/10.1136/bmj.h417 (Published 22 January 2015)

Cite this as: BMJ 2015;350:h417

Margaret McCartney, general practitioner, Glasgow
margaret@margaretmccartney.com


I have recurrent thoughts about times when doctors felt adamant about the benefit of interventions—putting babies to sleep on their front, for example, or giving steroids to people with head injury, or bloodletting—that turned out to be lethal.

Now we have guidelines, hundreds of them. Good guidelines would distil evidence cautiously, making clear what we know and where the gaps are. They would say how many people would get what benefit from a treatment, while identifying the cost in terms of harm. But guidelines are not always applicable to our patients,1 and they are meant to guide practice; rarely should they dictate it.

The medical director and the centre director for the Thames Valley area of NHS England have recently written to GPs about the prophylactic use of oseltamivir (Tamiflu) for flu in nursing homes. They wrote, “It is concerning that doctors may be deterred from prescribing antivirals and this could be putting lives at risk.”

They noted “differing interpretations of the evidence base” but added that the Medical Defence Union has identified an “expectation on the part of the public and the legal profession that NICE [National Institute for Health and Care Excellence] guidance and PHE [Public Health England] advice would be followed.” They also said “it is expected” that GPs “would make a decision to prescribe based on the needs of their patient and the evidence of best practice and guidance from national bodies such as NICE and PHE,” adding, “There is also an expectation defined in the GMC’s [General Medical Council] Good Medical Practice that a doctor will respond to an organisation advising on public health.”

This reads as a veiled threat: if GPs decide not to prescribe oseltamivir for all patients in a nursing home, lawyers and the GMC could dust down their robes and eviscerate the doctor for not following orders. In a no blame, patient centred NHS, things might be different.

Why might doctors hesitate with their prescription pads? It could be because 33 people have to be treated prophylactically to prevent one case of flu.2 One in 20 will vomit, and one in 100 will have neuropsychiatric side effects. Or maybe it’s because NICE didn’t include a negative trial in its calculations.3 And PHE cites serial relative risks, but it remains unclear whether the data apply to multimorbid people in nursing homes.4

All of this leaves us with a drug of uncertain, probably marginal benefit—and difficult choices. The architects of mass public health interventions still don’t grasp that populations are made up of individual patients. Each person offered antivirals needs not just an assessment of dose but also a discussion of risk and harm. Without extra resources what work would PHE suggest that primary care staff stop doing to fit this in?

Doctors must question what they are told to do, speak up, and point out flaws in arguments when asked to prescribe drugs of questionable benefit. Prescribing because of fear is toxic to patient care and safety.

Notes
Cite this as: BMJ 2015;350:h417

Footnotes
Competing interests: I have read and understood the BMJ policy on declaration of interests and declare the following interests: I’m an NHS GP partner, with income partly dependent on Quality and Outcomes Framework points. I’m a part time undergraduate tutor at the University of Glasgow. I’ve written two books and earn from broadcast and written freelance journalism. I’m an unpaid patron of Healthwatch. I make a monthly donation to Keep Our NHS Public. I’m a member of Medact. I’m occasionally paid for time, travel, and accommodation to give talks or have locum fees paid to allow me to give talks but never for any drug or public relations company. I was elected to the national council of the Royal College of General Practitioners in 2013 and am chair of its standing group on overdiagnosis. I have invested a small amount of money in a social enterprise, Who Made Your Pants?

thebmj.com Blog: The BMJ Today: Should I prescribe anti-virals to prevent flu for nursing home patients? (http://blogs.bmj.com/bmj/2015/01/21/the-bmj-today-should-i-prescribe-anti-virals-to-prevent-flu-for-nursing-home-patients/)

The BMJ’s readers can buy Margaret’s new book, Living with Dying, for £7.99 (RRP £11.99) including UK delivery from www.pinterandmartin.com with checkout code BMJ799.

Provenance and peer review: Commissioned; not externally peer reviewed.

References
↵Steel N, Abdelhamid A, Stokes T, Edwards H, Fleetcroft R, Howe A, et al. A review of clinical practice guidelines found that they were often based on evidence of uncertain relevance to primary care patients. J Clin Epidemiol2014; published online 5 Sept; doi:10.1016/j.jclinepi.2014.05.020.
↵Jefferson T, Jones M, Doshi P, Spencer EA, Onakpoya I, Heneghan C. Oseltamivir for influenza in adults and children: systematic review of clinical study reports and summary of regulatory comments. BMJ2014;348:g2545.Abstract/FREE Full Text
↵Cohen D. GPs are told to treat with scepticism advice on anti-flu drugs from Public Health England. BMJ2015;350:h258.FREE Full Text
↵Phin N, Moll R. GPs are told to treat with scepticism advice on anti-flu drugs from Public Health England. BMJ Rapid response 16 Jan 2015. www.bmj.com/content/350/bmj.h258/rapid-responses.
http://www.bmj.com/content/350/bmj.h417

Χρειάζομαι δύο δόσεις του αντιγριπικού εμβολίου;

20/01/2015
του Κλινικού Φαρμακοποιού Διαμαντή Κλημεντίδη.

http://clinicalpharmacist.gr/2015/01/20/%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%B9%CE%BA/

The Diamonds of General Practice.

Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς όλη αυτή την διάλεξη που έδωσε ο Per Fugelli στις 17/06/2011 στο Tromsö της Νορβηγίας.

Μπαίνει με λογοτεχνικό τρόπο μέσα στην καρδιά της Γενικής Ιατρικής, και μας εμπνέει να συνεχίσουμε με πάθος.

Ο Per Fugelli είναι Γενικός Ιατρός, υπήρξε καθηγητής Γενικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Bergen και τώρα πλέον είναι καθηγητής της Κοινωνικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Oslo :

http://folk.uio.no/pfugelli/foredrag/diamonds-gp.pdf

Breaking Bad News.

Πώς λέμε σε ένα ασθενή ότι έχει καρκίνο ή κάποια άλλη σοβαρή ασθένεια;


http://www.dhsspsni.gov.uk/breaking_bad_news.pdf

και

JAMES C. SALWITZ, MD | PHYSICIAN | MARCH 11, 2015.

http://www.kevinmd.com/blog/2015/03/broke-rule-giving-bad-news.html

Γενικά περί υπερθυρεοειδισμού.

09/06/2012
του ενδοκρινολόγου Αναστάσιου Μόρτογλου.

Υπερθυρεοειδισμός είναι η παθολογική κατάσταση που οφείλεται σε αυξημένη ή απρόσφορη σύνθεση και έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών θυροξίνης (Τ4) και Τριιωδοθυρονίνης (Τ3).
Στο γενικό πληθυσμό η συχνότητα υπερθυρεοειδισμού με κλινικές εκδηλώσεις είναι περί το 1.3% και ποικίλλει στις διάφορες επιδημιολογικές μελέτες, σε όλες όμως υπάρχει σημαντική επικράτηση του γυναικείου φύλου (έως και 10πλάσια συχνότητα).
Τα αίτια του Υπερθυρεοειδισμού είναι:
• Διάχυτη τοξική βρογχοκήλη (ν. Graves). Αυτοάνοση νόσος κατά την οποία παράγονται αντισώματα κατά του υποδοχέα της TSH (TRAbs) και τα οποία διεγείρουν μακροχρόνια τον θυρεοειδή και προκαλούν τον υπερθυρεοειδισμό.
• Οζώδης τοξική βρογχοκήλη. Σε περιπτώσεις προϋπαρχόντων όζων ή επί εμφάνισης νέων όζων, μετά συνήθως από την πάροδο αρκετών χρόνων εγκαθίσταται ‘αυτονομία’ σε ένα ή περισσότερους όζους με αποτέλεσμα την υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών.
• Τοξικό αδένωμα. Πρόκειται για μονήρεις, καλοήθεις συνήθως όγκους του θυρεοειδούς, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από αυτόνομη σύνθεση και έκκριση θυρεοειδικών ορμονών που οφείλεται σε μετάλλαξη των γονιδίων που ελέγχουν τη σύνθεση της Τ4 και Τ3.
• Υπερθυρεοειδική φάση της υποξείας θυρεοειδίτιδας
Τα παραπάνω αίτια αποτελούν το 90% περίπου του συνόλου, με συχνότερη τη ν.Graves που καλύπτει το 60-80% των περιπτώσεων. Γενικά, σε περιοχές με ιωδοπενία είναι συχνότερη η οζώδης τοξική βρογχοκήλη, ενώ σε περιοχές όπου υπάρχει επαρκής πρόσληψη ιωδίου είναι συχνότερη η ν.Graves. Τα τοξικά αδενώματα αποτελούν το 3-5% των περιπτώσεων υπερθυρεοειδισμού.
Συχνές είναι τα τελευταία χρόνια και οι περιπτώσεις υποκλινικού υπερθυρεοειδισμού (περίπου 0.7% του γενικού πληθυσμού) κατά τις οποίες έχουμε φυσιολογικά επίπεδα περιφερικών θυρεοειδικών ορμονών, δηλαδή Τ4 και Τ3, αλλά πολύ χαμηλά επίπεδα TSH.
Σπανιότερα αίτια είναι:
• Ο υπερθυρεοειδισμός από ιωδιούχα (αμιωδαρόνη, αποχρεμπτικά, οδοντόπαστες, βιταμίνες ή καλλυντικά από ή με φύκια θαλάσσης, σκιαγραφικά για διενέργεια ακτινολογικών εξετάσεων κα)
• Θεραπεία με λίθιο ή ιντερφερόνη-α
• Προκλητός υπερθυρεοειδισμός από αυξημένη εξωγενή πρόσληψη θυρεοειδικών ορμονών
• Αδενώματα υπόφυσης που εκκρίνουν αυξημένες ποσότητες TSH
• Αντοχή της υπόφυσης στην ανασταλτική επίδραση επί της TSH των Τ4 και Τ3.
• Μεταστατικός καρκίνος του θυρεοειδούς.
• Αυξημένη έκκριση χοριακής γοναδοτροπίνης από μύλη κύηση ή χοριοκαρκίνωμα
• Δερμοειδής κύστη ή Τεράτωμα ωοθήκης με έκτοπο θυρεοειδικό ιστό >50% της μάζας του όγκου (struma ovarii)
• Οξεία φάση της θυρεοειδίτιδας της λοχείας
Ο υπερθυρεοειδισμός επηρεάζει πρακτικά όλα τα οργανικά συστήματα του ανθρώπου αλλά τα σημαντικότερα είναι αυτά από το καρδιο-αγγειακό σύστημα.
Τα συνηθέστερα συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού είναι:
• Ακούσια απώλεια βάρους παρά την αυξημένη όρεξη και απότοκο υπερφαγία.
• Αίσθημα κόπωσης και μυϊκή αδυναμία
• Δυσανεξία στη ζέστη
• Αίσθημα παλμών (ταχυκαρδία, αρρυθμία, μαρμαρυγή)
• Θρόμβο-Εμβολικά επεισόδια
• Ταχύπνοια
• Τρόμος
• Οστεοπόρωση
• Μεγάλη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης
• Αύξηση της συστολικής αρτηριακής πίεσης και πτώση της διαστολικής λόγω μείωσης των περιφερειακών αγγειακών αντιστάσεων
• Νευρικότητα, ανησυχία, αϋπνία
• Υπερκινητικότητα
• Αραιομηνόρροια ή/και ολιγομηνόρροια στις γυναίκες γόνιμης ηλικίας
• Οφθαλμικές ενοχλήσεις μπορεί να υπάρχουν μόνο στη ν.Graves.
• Γυναικομαστία
• Σε παραμελημένες και αδιάγνωστες μορφές είναι δυνατόν να έχουμε και καρδιογενές σοκ και θάνατο.

Η θεραπευτική τακτική που θα πρέπει να ακολουθηθεί εξαρτάται από το είδος και τη βαρύτητα του υπερθυρεοειδισμού, τη γενική κατάσταση και λοιπή παθολογία της/του πάσχοντα, το φύλο, την ηλικία, τα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών, τις επιπτώσεις στο καρδιο-αγγειακό σύστημα, το μέγεθος του αδένα, την ύπαρξη και σοβαρότητα οφθαλμοπάθειας αλλά και τις επιθυμίες του ασθενούς.
Αδρά, η θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού ακολουθεί 3 κατευθύνσεις, οι οποίες στη συνέχεια μπορεί αλλάξουν σειρά μεταξύ τους. Αρχικά πάντως, σχεδόν απαραίτητα η θεραπεία επιλογής είναι η φαρμακευτική, μέχρι τουλάχιστον να αποκατασταθεί ο ευθυρεοειδισμός.
Οι κατευθύνσεις αυτές είναι:
• Φαρμακευτική θεραπεία. Αντενδείξεις για φαρμακευτική θεραπεία είναι η ύπαρξη στο ιστορικό του πάσχοντα σοβαρών παρενεργειών από τη φαρμακευτική θεραπεία, όπως ακοκκιοκυτταραιμία ή σοβαρή αλλεργία, αριθμός πολυμορφοπύρηνων λευκών αιμοσφαιρίων <500 5="" br="" mm3="">• Θεραπευτικό Ιώδιο (Ι131). Μια δόση που καλύπτει θεραπευτικώς το μεγαλύτερο ποσοστό των πασχόντων είναι τα 15 mCi. Αντένδειξη στη χορήγηση θεραπευτικού ιωδίου είναι η κύηση, ο θηλασμός, γόνιμες γυναίκες που επιθυμούν να μείνουν έγκυες στο επόμενο 6μηνο, η συνύπαρξη ή η υποψία για ύπαρξη καρκίνου του θυρεοειδούς και τέλος αυτοί που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις οδηγίες ασφαλείας που προϋποθέτει η χορήγηση ραδιενεργών ισοτόπων
• Εγχείρηση. Χειρουργική επέμβαση εκλογής είναι η ολική ή η σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή. Αντένδειξη στη χειρουργική θεραπεία είναι η συνύπαρξη σοβαρής καρδιο-αναπνευστικής ανεπάρκειας, τελικά στάδια κακοήθων νόσων ή άλλη σοβαρή νόσος που αυξάνει πολύ τον εγχειρητικό κίνδυνο. Η κύηση αποτελεί σχετική αντένδειξη. Αν κριθεί απαραίτητη και επείγουσα ο καταλληλότερος χρόνος είναι τα τέλη του 2ου 3μήνου, αν και ακόμα και τότε ο κίνδυνος πρόωρου τοκετού είναι περίπου 5%.
• Σπανιότερα χρησιμοποιούμενες θεραπείες, κυρίως σε τοξικά αδενώματα και θερμούς όζους, είναι η διαδερμική έγχυση εντός του όζου οινοπνεύματος ή καταστροφή με θερμότητα ή ραδιοσυχνότητες.

Φαρμακευτική Θεραπεία
• Αντιθυρεοειδικά – Καρβιμαζόλη (Thyrostat), Μεθιμαζόλη (Unimazole), Προπυλ-θειουρακίλη (prothuril)
• Β-αναστολείς, με προτιμητέους τους μη-εκλεκτικούς όπως είναι η προπρανολόλη (Inderal), για την αρχική ύφεση των ιστικών εκδηλώσεων των θυρεοειδικών ορμονών. Αν υπάρχει δυσανεξία στους β-αναστολείς ή σοβαρή αντένδειξη (π.χ. βρογχικό άσθμα), μπορεί να χρησιμοποιηθούν αναστολείς διαύλων ασβεστίου (Isoptin κα). Β-αναστολείς θα πρέπει να χορηγούνται σε κάθε υπερθυρεοειδικό άτομο με τυπική συμπτωματολογία της νόσου, με σφύξεις ηρεμίας >90/1’ ή με συνύπαρξη καρδιακής νόσου.
• Κορτικοειδή
• Ιωδιούχο κάλιο
• Ιοντο-ανταλλακτικές ρητίνες (Χολεστυραμίνη) λόγω της ιδιότητας των να αναστέλλουν τον έντερο-ηπατικό κύκλο των θυρεοειδικών ορμονών. Χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις υπερθυρεοειδισμού ανθεκτικών στα αντιθυρεοειδικά φάρμακα.
Μερικές φορές και όταν υπάρχει δυσκολία ρύθμισης της θυρεοειδικής λειτουργίας μόνο με αντιθυρεοειδικά ή όταν δεν υπάρχει δυνατότητα συχνής παρακολούθησης, είναι δυνατόν να χορηγηθεί και Θυροξίνη σε συνδυασμό με αντιθυρεοειδικά. Με ένα τέτοιο συνδυασμό επιφέρουμε πλήρη καταστολή της ενδογενούς έκκρισης θυρεοειδικών ορμονών και ο ασθενής παραμένει ευθυρεοειδικός με την εξωγενή θυροξίνη.
Η φαρμακευτική ισοδυναμία στα 3 αντιθυρεοειδικά φάρμακα που υπάρχουν στη χώρα μας είναι: μεθιμαζόλη (Unimazole) 5 mg= καρβιμαζόλη (Thyrostat) 8 mg= προπυλθειουρακίλη (Prothuril) 50 mg.
Η μεθιμαζόλη και η καρβιμαζόλη που είναι πρόδρομη μορφή της μεθιμαζόλης. Στον οργανισμό, 10 mg καρβιμαζόλης μετατρέπονται σε 6 mg μεθιμαζόλης. Η μόνη ουσιαστική διαφορά είναι ότι η καρβιμαζόλη διαπερνά σε πολύ μικρότερο ποσοστό τον πλακούντα και έτσι είναι και αυτή κατάλληλο φάρμακο και για την κύηση, κυρίως μετά το πρώτο 3μηνο.

Η μεθιμαζόλη (Unimazole) ασκεί τη δράση της αναστέλλοντας την οξείδωση του ιωδίου στο θυρεοειδή και έτσι καταστέλλεται η παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Κυκλοφορεί σε χάπια των 5, 10 και 20 mg. Η διάρκεια δράσης του φαρμάκου είναι 12-24 ώρες και έτσι μπορεί να χορηγηθεί 1-2 φορές/μέρα. Λαμβάνεται από το στόμα και απορροφάται ταχύτατα και πλήρως. Σε άτομα τα οποία δεν μπορούν να καταπιούν μπορεί να δοθεί και σε μορφή υποθέτων.
Η αρχική δόση, ανάλογα με τη βαρύτητα του υπερθυρεοειδισμού πρέπει να είναι αρκετά μεγάλη (20-40 mg) και μετά από 4-8 βδομάδες πρέπει να μειωθεί προοδευτικά, άλλως θα μεταπέσει ο ασθενής σε υποθυρεοειδισμό. Μετά την πτώση των Τ3 και Τ4, η κατάσταση ευθυρεοειδισμού μπορεί να συντηρηθεί με δόσεις 2.5-10 mg/ημ.
ΔΕΝ είναι κατάλληλο για κύηση και θηλασμό αφού διαπερνά τον πλακούντα και εμπεριέχεται σε μεγάλο ποσοστό στο γάλα θηλάζουσας μητέρας.
Η διάρκεια της θεραπείας, ειδικά σε ν. Graves, κυμαίνεται σε 12-18 μήνες. Μεγαλύτερη διάρκεια μπορεί να συσταθεί αν το επιθυμεί ο πάσχων και αν μπορεί να διατηρηθεί ευθυρεοειδική κατάσταση με μικρές δόσεις φαρμάκου. Αν μετά την αρχική θεραπεία υπάρξει υποτροπή της νόσου, θα πρέπει να αποφασίσουμε κάτι περισσότερο ριζικό, όπως είναι η εγχείρηση ή το Ι131.
Οι παρενέργειες της μεθιμαζόλης (ανάλογες και συχνότερες είναι και αυτές της προπυλθειουρακίλης) είναι:
• Αλλεργικές αντιδράσεις με ή χωρίς πυρετό, εξάνθημα, ουρτικάρια και αρθραλγίες σε ποσοστό 1-5%
• Λευκοπενία, συνήθως ουδετεροπενία, σε ποσοστό 0.2-0.5%. Εκδηλώνεται συνήθως με εμπύρετη φαρυγγίτιδα. Αν αυτή δεν αποκατασταθεί μετά τη διακοπή του φαρμάκου, θα πρέπει να χορηγείται G-CSF (granulocyte colony stimulating factor)
• Απλαστική αναιμία
• Ηπατίτις
• Αγγειίτις παρόμοια με αυτή του ερυθηματώδους λύκου.

Προπυλ-θειουρακίλη (prothuril)
Η δράση της ασκείται στο θυρεοειδή αναστέλλοντας την οργανοποίηση του ιωδίου, αλλά και στην περιφέρεια αφού δρα ανασταλτικά στην ιστική μετατροπή της Τ4 προς Τ3, που είναι και η κατεξοχήν δραστική ορμόνη.
Η διάρκεια δράσης της είναι μικρότερη από αυτή της μεθιμαζόλης, γιαυτό και είναι καλό να χορηγείται σε 3 ημερήσιες δόσεις. Κυκλοφορεί σε δισκία των 50 mg. Η αρχική δόση είναι 300 mg/ημ. και μετά 4 βδομάδες θα πρέπει να μειώνεται σε 50-150 mg.
Ενδείξεις για χορήγηση του φαρμάκου, λόγω των σοβαρών μερικές φορές παρενεργειών, είναι μόνο:
• Παρενέργειες από τη μεθιμαζόλη/καρβιμαζόλη, συνήθως αλλεργία
• Κύηση, ειδικά στο 1ο 3μηνο και θηλασμός
• Όταν είναι επιβεβλημένη η ταχεία αποκατάσταση ευθυρεοειδισμού σε βαρέος πάσχοντες, εκμεταλλευόμενοι την περιφερική δράση του φαρμάκου.
Αλλά και στις περιπτώσεις αυτές, η διάρκεια θεραπείας θα πρέπει να είναι η μικρότερη δυνατή.
Οι παρενέργειες τις προπυλ-θειουρακίλης είναι παρόμοιες με αυτές της μεθιμαζόλης.
Η σοβαρότερη παρενέργεια όμως είναι η οξεία ηπατική ανεπάρκεια, η οποία μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο αν δε γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Στις ΗΠΑ έχουν περιγραφεί πρόσφατα 32 τέτοιες περιπτώσεις σε παιδιά και ενήλικες, από τις οποίες οι 13 είχαν μοιραία κατάληξη.
http://www.obeline.gr/Article.aspx?aid=35

Πίκανας ισοδυναμίας των διαφορών κορτιζονών.

Οι διάφορες κορτιζόνες έχουν διαφορετική αντιφλεγμονώδη δραστικότητα. 

Δείτε τον παρακάτω πίνακα ισοδυναμίας:

Πίνακας ισοδυναμίας της αντιφλεγμονώδους δραστικότητας των διαφόρων κορτιζονών (ανά mg) με μέτρο σύγκρισης την Υδροκορτιζόνη:

–  hydrokortison x 1
–  kortisonacetat x 0,8
–  prednisolon x 3
–  metylprednisolon x 5
–  betametason x 25
–  dexametason x 25

http://www.google.se/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&ved=0CC8QFjAB&url=http%3A%2F%2Fwww.vgregion.se%2Fupload%2FL%25C3%25A4kemedelsenheten%2FL%25C3%25A4kemedelsf%25C3%25B6rs%25C3%25B6rjning%2FBrist%2520p%25C3%25A5%2520Betapred%2520injektion%2520120525.doc&ei=HsnGUvukAo6c0wWu-YHgCQ&usg=AFQjCNEX3th16e0o5cwgKp5g5vqE6g3SSQ&bvm=bv.58187178,d.d2k

4 υγιεινές συνήθειες αυξάνουν το προσδόκιμο ζωής κατά 14 έτη.

Το να μην καπνίζουμε, το να κινούμαστε κάπως, να μην υπερβάλλουμε στο αλκοόλ και να τρώμε φρούτα.

Άραγε πόσα φάρμακα (μόνα τους ή σε συνδιασμό) μπορούν να υπερηφανευτούν για ένα τόσο καλό αποτέλεσμα;

............

A health behavior score of between 0 and 4 was calculated for each participant by giving one point for each of the following healthy behaviors: current non-smoking, not physically inactive (physical inactivity was defined as having a sedentary job and doing no recreational exercise), moderate alcohol intake (1–14 units a week; a unit of alcohol is half a pint of beer, a glass of wine, or a shot of spirit), and a blood vitamin C level consistent with a fruit and vegetable intake of at least five servings a day

..................................

a person with a health score of 0 has the same risk of dying as a person with a health score of 4 who is 14 years older

......................................................

http://medicine.plosjournals.org/perlserv/?request=get-document&doi=10.1371/journal.pmed.0050012&ct=1

Τί είναι προτιμότερο; Ασπιρίνη 100 mg x 1 ή 80 mg x 1 ;

http://jama.ama-assn.org/cgi/content/abstract/297/18/2018

Health emergencies on aeroplanes.

...................

...........................

When the worst happens, the captain often asks for help from medical professionals who happen to be on board. Doctors who answer the call must practise medicine in one of the remotest environments on earth. But here are some reassuring thoughts: despite these headline events, of the 36 million passengers carried by British Airways last year, only 375 needed a doctor while flying; and if you do offer to help a stricken passenger or crew member you will be acting as part of a team with shared responsibility for what happens. Industry experts say the risk of litigation is close to zero.

.......................................................

.................................................................

http://www.bmj.com/cgi/content/full/336/7644/584

Diagnostic and Therapeutic Injection of the Wrist and Hand Region.

http://www.aafp.org/afp/20030215/745.html

Fast food based hyper-alimentation can induce rapid and profound elevation of serum alanine aminotransferase in healthy subjects.

.................
.............................
Conclusion: Hyper-alimentation per se can induce profound ALT elevations in less than four weeks. Our study clearly shows that in the evaluation of subjects with elevated ALT the medical history should include not only questions about alcohol intake but also explore whether recent excessive food intake has occurred.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18276725?ordinalpos=1&itool=EntrezSystem2.PEntrez.Pubmed.Pubmed_ResultsPanel.Pubmed_RVDocSum