Νανούρισμα.

Τις Παρασκευές τα βράδυα σε ένα από τα αγαπημένα μου μπαράκια εδώ στην Καβάλα, στην Παλιά Βιβλιοθήκη, έχει πάντα πολύ καλό πρόγραμμα με έντεχνο Ελληνικό τραγούδι.

Βρέθηκα λοιπόν πριν λίγες ώρες εκεί με καλή παρέα, και απολαύσαμε μουσική.

Το τραγούδι που μου έμεινε πιο πολύ από όλα ήταν το "Νανούρισμα".
Ένα τραγούδι που κάνει μπαμ ότι προέρχεται από την Σπανιόλικη ψυχή του Φεντερίκο Γκαρθία: Ήλιος, Φύση, Δύση, Σώμα και Συναίσθημα.

Ποίηση: Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα,
Μετάφραση: Λευτέρης Παπαπαδόπουλος,
Μουσική: Χρήστος Λεοντής,
Ερμηνεία: Τάνια Τσανακλίδου.

Ασημιά κουδούνια αντηχούν στον δρόμο
πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο
- Πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι
πράσινο λιβάδι - σα ζωγραφιστό

- Πούθε πας μικρό μου διόλου δεν φοβάσαι
πέρα είν' το λιβάδι - ώρες μακριά
- Η δικιά μου αγάπη διόλου δεν φοβάται
τ'ανοιχτό τ'αγέρι την δενδροσκιά

- Τότε να φοβάσαι γιόκα μου τον ήλιο
ακριβό μου αγόρι ηλιοχιόνιστο
- Τα μαλλιά μου ο ήλιος τάκαψε για πάντα
κι είμαι ασπρομάλλης δυο χρονώ μωρό

http://www.youtube.com/watch?v=id-NPpnW_r0&feature=related

Jag duger – oavsett vad jag presterar”.

Διάβασα σήμερα τον παραπάνω τίτλο σε άρθρο της Σουηδικής εφημερίδας Dagens Nyheter και τον μεταφράζω γιατί μου άρεσε:

Αξίζω - ανεξάρτητα από τις επιδόσεις μου.

Πρωινό τσιγάρο

http://www.youtube.com/watch?v=PcMNGuFDBuE&feature=related