Aksel Sandemosse

 

Όλοι έχουμε πληγές.

Το θέμα είναι αν τις κάνουμε λουλούδια 

ή 

αν τις αφήσουμε να κακοφορμίσουν.

Μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη.

 

Καθημερινή, 21/02/2021

Του Κώστα Σημίτη.

Η ελληνική Δικαιοσύνη βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο δημόσιας συζήτησης και σχολίων για δυσλειτουργίες της. Τα τελευταία χρόνια έχουν δημοσιευθεί ενδιαφέρουσες μελέτες για την ανάγκη αναμόρφωσης του τρόπου λειτουργίας της. Δίνουν μια εικόνα τόσο της κατάστασης που επικρατεί όσο και των αναγκαίων προσαρμογών για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος. Παράδειγμα η «Συμβολή για την αποτελεσματικότητα της Δικαιοσύνης» που εξέδωσε το 2015 η εταιρεία Δικαστικών Μελετών υπό την προεδρία του Ιωάννη Χαμηλοθώρη και πρόσφατα η έκθεση Πισσαρίδη.
 
Κύριο χαρακτηριστικό της απονομής της δικαιοσύνης στην Ελλάδα είναι η βραδύτητα των διαδικασιών και της έκδοσης των αποφάσεων. Η Παγκόσμια Τράπεζα, σε έρευνά της για το 2015, κατέταξε την Ελλάδα στην 155η θέση, ως προς την ταχύτητα έκδοσης των αποφάσεων, με μέσο όρο έκδοσης τεσσεράμισι χρόνια (1.580 ημέρες). Οι μισές αποφάσεις που εκδίδει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) εις βάρος της Ελλάδος αφορούν την παραβίαση του δικαιώματος σε δίκη σε εύλογο χρόνο. Με βάση στοιχεία του 2012, η Ελλάδα κατατάσσεται τέταρτη σε καταδίκες λόγω αυτής της αιτίας από τις 28 χώρες της Ευρώπης. Το ίδιο Δικαστήριο ορίζει τον εύλογο χρόνο με βάση την πολυπλοκότητα της υπόθεσης, τη συμπεριφορά των διαδίκων, των εθνικών κρατών και τη σημασία του αντικειμένου. Το ΕΔΔΑ «επέβαλε» στα εθνικά κράτη τη θέσπιση αγωγής αποζημίωσης σε περιπτώσεις παραβίασης του εύλογου χρόνου (άρθρο 60 του ν. 4055/2012).
 
Η Ευρωπαϊκή Eνωση στις 10-7-2020 ανακοίνωσε τα αποτελέσματα για την τελευταία πενταετία, σε σχέση με την αποτελεσματικότητα, την ποιότητα και την αντίληψη για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στις είκοσι επτά χώρες της Eνωσης. Η Ελλάδα υστερεί σε όλους τους δείκτες. Κατατάσσεται στις τρεις έως πέντε τελευταίες χώρες. Στον τομέα της βραδύτητας λήψης των αποφάσεων στις αστικές και εμπορικές υποθέσεις η Ελλάδα είναι 24η. Προηγείται μόνο της Μάλτας, της Πορτογαλίας και της Κύπρου. Εξακόσιες πενήντα ημέρες απαιτούνται κατά κανόνα για τη λήψη της απόφασης στον πρώτο βαθμό. Ως προς τις διοικητικές διαφορές είμαστε προτελευταίοι, με τελευταία την Κύπρο.
 
Οι συντελεστές αυτής της παθογένειας είναι πολλοί. Οι κυβερνήσεις, όταν νομοθετούν, προωθούν πολλές φορές ρυθμίσεις που έχουν ως αποτέλεσμα επιπλέον απασχόληση για τα δικαστήρια. Το θέμα αυτό δεν τις απασχολεί. Ο γνωστός ως νόμος Κατσέλη του 2011, που ορθά στόχευσε την προστασία των δανειοληπτών λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν αποτίμησε το μέγεθος του όγκου των δικών που θα επιβάρυναν τα ειρηνοδικεία. Κατατέθηκαν περί τις διακόσιες χιλιάδες αιτήσεις υπαγωγής στον νόμο, πολλαπλάσιες κάθε πρόβλεψης. Σε μεγάλη πόλη, αίτηση που κατατέθηκε το 2013, προσδιορίστηκε να δικασθεί το 2022! Η καθυστέρηση αυτή προκάλεσε δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις παροχής προσωρινής προστασίας, που επιβάρυναν ακόμη περισσότερο τα δικαστήρια!
 
Πολλές είναι οι διατάξεις που διαχρονικά ψηφίζονται, ποινικοποιώντας συμπεριφορές που όμως δεν έχουν καμία ποινική απαξία. Οι περιπτώσεις αυτές θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με διοικητικές κυρώσεις. Τριμελές πλημμελειοδικείο ασχολήθηκε π.χ. με υπόθεση φορτηγού που μετέφερε αδρανή υλικά χωρίς κουκούλα! Κατά την εφαρμογή της νομοθεσίας αυτής κανείς δεν φυλακίζεται για τέτοιες πράξεις. Απλώς πληρώνει για την εξαγορά της ποινής του. Η απασχόληση των δικαστηρίων είναι άσκοπη.
 
Βάρος για τη Δικαιοσύνη συνιστά το φαινόμενο της πολυνομίας και της κακονομίας. Αποτέλεσμα είναι ασάφειες, αντιφάσεις και πολυπλοκότητα στην εφαρμογή του δικαίου. Αν συγκρίνει κανείς την πληθώρα της ελληνικής νομοθεσίας με τη νομοθεσία άλλων ευρωπαϊκών κρατών θα διακρίνει την παραγωγικότητά μας σε ειδικές ρυθμίσεις, εξαιρέσεις και ιδιαίτερες αντιμετωπίσεις τοπικών και συντεχνιακών προβλημάτων.
 
Η πολιτεία οφείλει να παρέχει στο Δικαστικό Σώμα τα μέσα που απαιτούνται για τη βέλτιστη άσκηση του λειτουργήματος. Oπως πλήρη μηχανοργάνωση, κατάλληλο προσωπικό, χώρους λειτουργίας ανταποκρινόμενους στις ανάγκες. Είναι αδιανόητη η έλλειψη αιθουσών για τη διεξαγωγή δικών. Η δίκη της Χρυσής Αυγής, σημαντικής νομικής και πολιτικής σημασίας, είναι το ακραίο παράδειγμα. Διήρκεσε πεντέμισι χρόνια γιατί διακόπηκε επανειλημμένα λόγω αδυναμίας να ευρεθεί η κατάλληλη αίθουσα για τη διεξαγωγή της.
 
Τεράστιος είναι ο αριθμός των δικών, όπου διάδικος είναι το Δημόσιο ή δημόσιοι οργανισμοί, φαινόμενο που οφείλεται σε δημοσιοϋπαλληλική ευθυνοφοβία. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν αναλαμβάνουν να ερμηνεύσουν και να εφαρμόσουν ένα νόμο, όταν θεωρούν ότι είναι ασαφής. Οι πολίτες εξαναγκάζονται να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.
 
Οι δικαστές επιλέγουν σε κάθε μονάδα τη διοίκησή τους, π.χ. τον πρόεδρο του Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία και επιμελείται την κατανομή των εργασιών. Ομως, περαιτέρω έλεγχος, όπως παρακολούθηση της πορείας των υποθέσεων και εξέταση της ποιότητας των αποφάσεων, δεν υπάρχει στο επίπεδο της μονάδας. Η έλλειψη αυτή ελέγχου έχει ως αποτέλεσμα να μην αξιολογούνται ποιοτικά οι δικαστές με αρνητικές πολλές φορές επιπτώσεις. Συνεπάγεται επίσης αβεβαιότητα δικαίου και πολλές δίκες. Ενα πραγματικό παράδειγμα: Σε μεγάλο πρωτοδικείο, δικαστής δίκασε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, σε υπόθεση ρουτίνας (προσωρινή επιμέλεια για ανήλικο παιδί). Εξέδωσε την απόφαση ένα χρόνο μετά την εκδίκαση, ρυθμίζοντας τα πράγματα διαφορετικά από την προσωρινή διαταγή που είχε εκδώσει άλλος δικαστής. Ενα μήνα αργότερα, εκδόθηκε η οριστική απόφαση επί της κύριας αγωγής, η οποία επίσης ρύθμισε τα πράγματα διαφορετικά!
 
Αυτοοργάνωση σημαίνει ότι κάθε μονάδα (εφετείο ή πρωτοδικείο) ρυθμίζει η ίδια τα της λειτουργίας της, ανάλογα με την κίνηση και με στόχο την αποτελεσματικότερη απονομή της δικαιοσύνης. Από την πολιτεία ζητάει τα μέσα – στέγη, εξοπλισμό, βοηθητικό προσωπικό. Και πρέπει να ελέγχει την επάρκεια του κάθε δικαστή της μονάδας. Στο δικό της επίπεδο οφείλει να επιδιώκει την ορθή και γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης και την επισήμανση εκείνων που δεν ανταποκρίνονται. Να καλλιεργείται η άμιλλα και να συγκροτείται το πνεύμα της μονάδας.
 
Πρότυπο σωστής οργάνωσης από τους ίδιους τους δικαστές αποτελεί το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κατά το διάστημα 2016 έως 2010 εισήχθησαν στο Δικαστήριο 3.981 υποθέσεις και εκδόθηκαν 3.820 αποφάσεις, με μέσο όρο έκδοσης τους 15,5 μήνες, στον οποίο περιλαμβάνεται και η μετάφραση των εγγράφων σε όλες τις γλώσσες. Εκδίδεται επίσης ετήσιος απολογισμός λειτουργίας, ο οποίος στηρίζεται σε εσωτερικό κανονισμό. Και είναι χαρακτηριστικό ότι το ίδιο δικαστήριο αυτοοργανώθηκε για τη συνέχιση της λειτουργίας του εν μέσω της πανδημίας.
 
Στο ίδιο πλαίσιο, θα μπορούσε για παράδειγμα το Εφετείο Αθηνών να επιλέξει εφέτες, οι οποίοι, σε αποκλειστική απασχόληση για όσο χρειασθεί, θα δικάσουν με γοργούς ρυθμούς όλες τις μακροχρόνια εκκρεμούσες ποινικές υποθέσεις σε αυτό, μέχρι την επάνοδο σε κανονικότητα. Ανταπόκριση σε έκτακτη ανάγκη.
 
Θέμα είναι και η επάρκεια του αριθμού των δικαστών. Οι συνδικαλιζόμενοι συνήθως θεωρούν πανάκεια την αύξηση του αριθμού. Οι περισσότεροι όμως πιστεύουν ορθά ότι ο αριθμός των δικαστών είναι επαρκέστατος. Αυτή την άποψη είχαν και τρεις πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων, ο αείμνηστος Στέφανος Ματθίας, ο Χρήστος Γεραρής και ο Κωνσταντίνος Ρίζος, όταν τέθηκε την περίοδο του 2000 το θέμα. Η Ελλάδα ανήκει στις χώρες με τον υψηλότερο αριθμό δικαστών ανάλογα με τον πληθυσμό.
 
Απαιτείται επίσης εξορθολογισμός στην ιεραρχία του Δικαστικού Σώματος. Ο αριθμός των προέδρων πρωτοδικών και εφετών είναι δυσανάλογα μεγάλος. Είναι λάθος που στον πρώτο βαθμό, όπου και η περισσότερη δουλειά, υπηρετεί μόνο το 58% του όλου αριθμού των δικαστών. Η πυραμίδα είναι στρεβλή. Σκόπιμη είναι και η κατάργηση των ειρηνοδικείων, με ένταξη των ειρηνοδικών, μετά κρίση, στην τακτική Δικαιοσύνη.
 
Οι δικηγόροι εφόσον επιθυμούν να είναι, και όχι μόνο να αυτοαποκαλούνται, συλλειτουργοί στην απονομή της δικαιοσύνης, οφείλουν να συμβάλουν στην καλλιέργεια κουλτούρας συμβιβασμού και συνεννόησης των πολιτών τους οποίους εξυπηρετούν και να μην ενισχύουν τη φιλοδικία. Οφείλουν να βοηθήσουν στη βελτίωση των συνθηκών απονομής της δικαιοσύνης. Όμως, υπάρχει διαχρονικά κορεσμός του επαγγέλματος, κάτι που έχει αρνητική επίδραση.
 
Οι πολίτες πρέπει να συμβάλουν επίσης στη μεταρρύθμιση του συστήματος με αλλαγή της νοοτροπίας τους. Ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός μηνύσεων καταδεικνύει τη φιλοδικία μεγάλου μέρους συμπολιτών μας. Κάποια χρονιά επί πρωθυπουργίας μου είχαν κατατεθεί 210.000 μηνύσεις. Η εκτίμηση τότε ήταν ότι μόνο 5.000 από αυτές είχαν ουσιαστικό περιεχόμενο. Στις κοινωνίες της Δυτικής Ευρώπης οι διαδικασίες αυτές είναι πολυδάπανες, ώστε οι πολίτες να εξετάζουν με ιδιαίτερη προσοχή αν θα αναλάβουν το κόστος. Επιδιώκουν συμβιβασμούς. Κυριαρχεί η άποψη ότι η Δικαιοσύνη θα πρέπει να ασχολείται με τα σοβαρά θέματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία και όχι με προσωπικούς διαπληκτισμούς.
 
Η Δικαιοσύνη χρειάζεται και αυτή προσαρμογή στις ραγδαίες και κοινωνικές εξελίξεις, ώστε να αντιμετωπίσει τα νέα κοινωνικά προβλήματα. Η πιλοτική δίκη που θεσπίστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας για ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος, ήταν ένα βήμα που μπορεί να εφαρμοσθεί και στην πολιτική δικαιοσύνη. Η προστασία του περιβάλλοντος, η προσβολή προσωπικότητας, η προστασία προσωπικών δεδομένων, η αντιμετώπιση νέων μορφών εγκληματικότητας, τα οικονομικά εγκλήματα, είναι θέματα τα οποία απαιτούν τώρα προσοχή.
 
Η Δικαιοσύνη είναι συναρτημένη με την κοινωνία και επηρεάζεται από τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Επειδή αποτελεί τμήμα της κοινωνικής οργάνωσης και παίζει σημαντικό ρόλο στην εφαρμογή της πολιτικής του κράτους, αν και ανεξάρτητη από την κυβερνητική πολιτική και τις σκοπιμότητές της, διατρέχει πάντα τον κίνδυνο να επηρεάζεται και να ακολουθεί κυρίαρχες πολιτικές σκοπιμότητες. Αυτό συμβαίνει ιδίως όταν κυριαρχεί κυβερνητική νοοτροπία έντονης παρέμβασης, όπως την τετραετία 2015-2019. Η εισαγγελία του Αρείου Πάγου είχε τότε μετατραπεί σε όργανο διαμόρφωσης πολιτικού κλίματος κατά της αντιπολίτευσης με αβάσιμες διώξεις και καταγγελίες. Το αποτέλεσμα ήταν και είναι σε τέτοιες περιπτώσεις η απώλεια του κύρους της Δικαιοσύνης και η αμφισβήτηση της συμβολής της στην κοινωνική ειρήνη.
 
Αποστολή της Δικαιοσύνης είναι η απονομή της και όχι η διεκπεραίωση υποθέσεων και ικανοποίηση πολιτικών σκοπιμοτήτων των εκάστοτε κυβερνήσεων. Χωρίς εύνοιες και αδικίες. Με ισότητα όλων απέναντι στον νόμο. Με εύλογη ταχύτητα, χωρίς προχειρότητες. Με ασφάλεια δικαίου για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης, με αποτελεσματικότητα για τη διασφάλιση προϋποθέσεων ανάπτυξης, προόδου και κοινωνικής ειρήνης.
 
* Η συλλογή στοιχείων για το άρθρο αυτό έγινε με τη συμβολή του Σωκράτη Κοσμίδη.

https://www.kathimerini.gr/politics/561271630/arthro-kosta-simiti-stin-k-metarrythmiseis-sti-dikaiosyni/

Το γενεαλογικό μου δέντρο από την πλευρά της μητέρας μου Παρασκευής Ξανθοπούλου - Αργυρίου.

 Η μητέρα μου Παρασκευή ( Βούλα ) Ξανθοπούλου - Αργυρίου γεννήθηκες στις 15/12/1935 στην Χρυσούπολη Καβάλας στο σπίτι που τώρα αντιστοιχεί στην διεύθυνση Βενιζέλου 66 Χρυσούπολη. Ήταν το τρίτο από τα τρία παιδιά του ζεύγους Ευαγγέλου Ξανθοπούλου και Όλγας Ξανθοπούλου (το γένος Κάλου (με ένα λ). Το πρωτότοκο παιδί ήταν η Ασπασία ( Σούλα ) Ξανθοπούλου που γεννήθηκε 1930 το δεύτερο παιδί ήταν ο Κυριάκος Ξανθόπουλος που γεννήθηκε το 1932 και το τρίτο παιδί, όπως είπαμε ήταν η μητέρα μου η Παρασκευή (Βούλα) που γεννήθηκε το 1935. Η Ασπασία (Σούλα) γεννήθηκε με ένα συγγενές εξάρθρημα του ισχίου που εκείνη την εποχή δεν μπορούσαν να το διορθώσουν και έτσι είχε μια μόνιμη χωλότητα. Έγινε μοδίστρα, δεν παντρεύτηκε ποτέ. Έμενε πάντα στο πατρικό της στο στενάκι εκεί που τώρα μένει η θεία Καίτη μόνο που τότε ήταν ένα παλιό τούρκικο σπίτι. Ο Κυριάκος μετά από μια αρκετά μακρά περίοδο ανεργίας έγινε εφοριακός υπάλληλος στην εφορία της Χρυσούπολης. Παντρεύτηκε την Αικατερίνη (Καίτη) Βλάχου από τα Κάτω Πορόια Σερρών αλλά δεν αποχτήσαν παιδιά. Μέναν και οι τρεις τους (ο Κυριάκος η Καίτη και η Ασπασία) στο πατρικό τους.

Ο πατέρας της (παππούς μου) Ευάγγελος ( Βαγγέλης) Ξανθόπουλος γεννήθηκε στην Μαρώνεια το 1898. Ο πατέρας του λεγόταν Κυριάκος Ξανθόπουλος και η μητέρα του λεγόταν Ασπασία Ξανθοπούλου.

Η μητέρα της Όλγα Ξανθοπούλου λεγόταν πριν παντρευτεί Όλγα Κάλου. Δεν ξέρουμε πότε γεννήθηκε με σιγουριά αλλά πρέπει να ήταν κοντά στην ηλικία με τον σύζυγό της. Η ταυτότητα πάντως μάλλον έλεγε το 1904. Ο πατέρας της λεγόταν Νικόλαος Κάλος και η μητέρας Παρασκευή Κάλου ( ενδεχομένως το πατρικό της μητέρας της να ήταν Ξυλάνη). Οι γονείς της Όλγας Κάλου είχαν 4 παιδιά τον Διαμαντή, τον Δημητρό (Τάκη), την Ελευθερία και την Όλγα. Όλοι γεννημένοι στην Ζίτσα Ιωαννίνων εκτός της Όλγας που γεννήθηκε στην Γενισέα της Ξάνθης. Η Όλγα είχε καμιά 20αριά χρόνια διαφορά από τα αδέλφια της. Με την Ελευθερία είχε 14 χρόνια διαφορά.

Ο παππούς της μαμάς μου ο Νικόλας δούλεψε λίγο και σαν εργάτης στο Βέλγιο και μετά γύρισε στην Ελλάδα. Πήρε την οικογένεια από την Ζίτσα και ήρθε στην Γενισέα και είχε είδη οικοδομών εκεί. Ο Νικόλας πρέπει να πέθανε στην Γενισέα.

Η μαμά μου δεν θυμάται αν ο παππούς της ο Νικόλας είχε αδέλφια.

Η γιαγιά της μαμάς μου η Παρασκευή είχε αδέλφια; Δεν θυμάται η μαμά. Πρέπει να είχε κάποιους Ξυλάνηδες στο επώνυμο. Η γιαγιά η Όλγα μνημόνευε κάποιον που ήταν Δάσκαλος στο επάγγελμα και λεγόταν Ξυλάνης και δούλεψε στην Τραπεζούντα αλλά και στην Μαρώνεια. Και κάποιον Ιερομόναχο Γαβριήλ που η γιαγιά τον μνημόνευε στα ψυχοχάρτια.

Ο Διαμαντής παντρεύτηκε την Ανατολή (Καυκάσια που έμενε στην Σταυρούπολη και εκεί μετακόμισε και πέθανε και ο Διαμαντής. Η Ανατολή πέθανε στην Θεσσαλονίκη). Απέκτησαν δύο παιδιά την Παρασκευή (Βούλα) και τον Νίκο. Η Βούλα παντρεύτηκε με τον Θανάση Μουρμουρή, Δικηγόρος διορισμένος στο Τελωνείο αλλά δεν κάναν παιδιά. Ο Νίκος (είχε ήδη οικοδομικά) παντρεύτηκε την Σοφία από το Κιλκίς και έκανε την Ανατολή και τον Διαμαντή.

Ο Δημητρός (Τάκης) παντρεύτηκε την Αθηνά Κρητικού από τον Γέροντα αλλά δεν είχαν παιδιά και μέναν στην Χρυσούπολη και πεθάναν στην Χρυσούπολη στις αρχές της δεκαετίας του 60. Το 1963 ο Τάκης και το 1964 η Αθηνά αντίστοιχα. Στο σπίτι τους πέθανε η μαμά της Όλγας η γιαγιά η Παρασκευή.

Η Ελευθερία παντρεύτηκε στην Κομοτηνή τον Γιώργο τον Κέκο που ήταν σιτηρέμπορας εκεί μετακομίσαν στο Κιλκίς μάλλον στην αρχή του 1ου παγκοσμίου πολέμου περίπου το 1915. Ο Γιώργος ο Κέκος ήταν από το Καλοχώρι Ιωαννίνων. Δεν ξέρει η μαμά αν ο Γιώργος ο Κέκος είχε αδέλφια.

Ο Βαγγέλης είχε μεγαλύτερο αδελφό τον Χρήστο και έναν ακόμη αδελφό αγνώστου σειράς μεταξύ των αδελφών αλλά μάλλον μεγαλύτερο στην ηλικία που λεγόταν Ξανθόπουλος Ξανθόπουλος και τον σκότωσαν οι Τούρκοι στην Κωνσταντινούπολη μάλλον γιατί ανακατεύτηκε στο κίνημα του Μακεδονικού αγώνα.

Ο Βαγγέλης πρέπει να ήρθε στην Χρυσούπολη το 1914 στην έναρξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τότε πρέπει να ήρθε και ο θείος ο Τάκης και η γιαγιά η Παρασκευή που πέθανε στην Χρυσούπολη. Την φωνάζαν Παρασκευή όχι Βούλα μάλλον. Ήταν και λίγο δηκτική.

Η Θεία Ευθυμία, που γνώρισα εγώ στην Θεσσαλονίκη, ήταν ξαδέλφη του Γιώργου του Κέκου. Η Ευθυμία ήταν παντρεμένη με έναν στρατιωτικό ονόματι Νάνος και είχαν έναν γιο τον Αντώνη. Θεωρήθηκε αριστερός και αποστρατεύτηκε και ο Αντώνης έκανε στρατό στην Μακρόνησο.

Ο αδελφός του παππού ο Χρήστος ο Ξανθό πουλος παντρεύτηκε την Μαριάνθη Πιρπι ρή, από την Μαρώνια και αυτή, και κάναν την Ασπασία που γεννήθηκε γύρω στο 1919 ήταν δηλαδή αρκετά μεγαλύτερη από την θεία την Σούλα (11 χρόνια). Ο Χρήστος πέθανε στην Μαρώνεια δεκαετία του 70 αλλά η βασική κατοικία του μέχρι τον θάνατό του ήταν η Χρυσούπολη. Η Μαριάνθη μάλλον πέθανε Καβάλα ή Θεσσαλονίκη. Η Ασπασία παντρεύτηκε τον Κτηνίατρο Μαργαρί τη Θω μά από την Μαρώνεια και κάναν δύο παιδιά την Άρτεμη γεννημένη το 1940 (μένει στην Κατερίνη και έχει δύο θυγατέρες εκ των οποίων η μία πέθανε) και τον Χρήστο γεννημένο το 1943 γεννημένο στην Θεσσαλονίκη. Η Ασπασία (η πρώτη ξαδέλφη της μαμάς) πέθανε ξαφνικά μάλλον από Καρδιακή Προσβολή σε νέα ηλικία, 51 ετών το 1970. Ο Χρήστος Θω μάς (Γεωπόνος στην Νομα ρχία Καβάλας) παντρεύτηκε κάποια Βασιλική (που ήταν από Θεσσαλονίκη και δούλευε στον ΟΤΕ) και έχει ένα γιο και μια θυγατέρα (Ασπασία) και ένα άλλο παιδάκι που γλίστρησε και σκοτώθηκε. Η Ασπασία πρέπει να δουλεύει σε μια Αμερικάνικη εταιρεία πετρελαίων.

Με τον Χρήστο μιλιόσασταν όταν ζούσε στην Χρυσούπολη; Προς το τέλος δεν μιλιόμασταν καλά καλά. Ήθελε να πάρει τα μαγαζιά που τα είχαν σαν σταύλους και τώρα μένουμε εμείς. Ήθελε να τα γράψει στο όνομα της Ασπασίας της κόρης του. Τα είχε όμως στο όνομά του ο παππούς ο Βαγγέλης, τα είχε αγοράσει από την Εθνική Τράπεζα (ήταν τουρκικά) και τελικά τα πήρε ο παππούς ο Βαγγέλης. Συμβιβαστήκαν να κρατήσει ο Χρήστος το σπίτι στην Μαρώνεια και τα χωράφια εκεί και να κρατήσει ο Βαγγέλης αυτά που κράτησε στην Χρυσούπολη. Κοντά στου Χαβελά κη είχαν αγοράσει από κοινού 20 στρέμματα (από τον Παπαθανασίου;  ) και μετά κράτησε ο Χρήστος τα 10 στρέμματα (πέρα από το καινούριο Λύκειο) ο Βαγγέλης τα άλλα 10. Το σπίτι που κράτησε ο Χρήστος δεν γνωρίζουμε αν το έχτισε αυτός ή αν το αγόρασε από κάποιον άλλον.

Τα χωράφια δίπλα στα δικά μας τα νοικιάζουν στην Σταυρούλα την Χαβε λάκη και μάλλον θα τα πάρει η Άρτεμη (συνταξιούχος φυσιογνώστρια)  ενώ το σπίτι που μένει η Μάλαμα και που εκεί έμενε και ο Χρήστος ο Ξανθόπουλος θα το πάρει μάλλον ο Χρήστος ο Θωμάς. Αν και ενδεχομένως τα αδέλφια είναι λίγο μαλωμένα επί του θέματος.

Η Ασπασία Θω μά έφερε την θυγατέρα της Άρτεμη στην ΧΕΝ όταν πέρασε στο Φυσικομαθηματικό και είπε στην Διευθύντρια της ΧΕΝ, ενώ η μάνα μου την είχε πάρει και την είχε ευχηθεί που πέρασε η Άρτεμη στο Πανεπιστήμιο και ενώ είχε βοηθήσει να πάρει θέση στην ΧΕΝ: "Έχουμε και μια δικιά μας εδώ την Μαρίκα την Καρα βο λάνη" (λες και η 1η ξαδέλφη της δεν ήταν δικιά της). Η διευθύντρια η Καρ πούζα είπε τότε στην μαμά "Αυτή η γυναίκα δεν σε αγαπάει". 

Αν τοποθετείσαι ισχυρά, θα κάνεις εχθρούς αλλιώς κάτι δεν κάνεις καλά.

Γράφει συνάδελφος στο facebook στις 21/02/2021 κάτι πολύ σωστό: Ξέρω πολύ καλά πως όταν τοποθετείσαι με ισχυρό τρόπο θα λάβεις ανάλογη απάντηση. Μου έχει ξανασυμβει στο παρελθόν με πολιτικές τοποθετήσεις και ξέρω ότι όταν εκφράζεις δημόσιο λόγο,αυτό είναι το παιχνίδι. Και πολλές φορές ενώ εσύ είσαι ευθύς,αυτό είναι ύπουλο. Και εννοείται επίσης ότι παρά τις παραινέσεις μερικών φίλων δεν θα απαντήσω σε αυτό,όπως έχω κάνει άπειρες φορές στο παρελθόν. Δεν μπορώ να εξηγώ κάθε φορά τι εννοώ,ενώ ο άλλος θέλει να καταλάβει αυτά που έχει στο μυαλό του. Είναι δεδομένο επίσης ότι αν τοποθετείσαι ισχυρά, θα κάνεις εχθρούς αλλιώς κάτι δεν κάνεις καλά.

En utbildning i att vara privat Läkare i Grekland.

2021-02-17 Vi är 5-6 personer som försökte träffas via Team men det blev till slut via Messenger. Mellan 17.00 och 18.00 Var och en presenterade sig själv och sin mottagning.

Ποιος είναι Συντηρητικός και ποιος Προοδευτικός;

"Συντηρητικός είναι όποιος συντηρεί αυτά που δεν αξίζουν να συντηρηθούν. Προοδευτικός όποιος θέλει να τα αλλάξει και να τα κάνει καλύτερα." Ποιοι αντιστοιχούν σε αυτά τα σχήματα;

https://www.kathimerini.gr/opinion/561263815/i-symmorfosi-stin-eikona/

Carl Larsson: Frukost under stora björken.

Μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα του Σουηδικού καλοκαιριού, μέσα στις πιο κρύες μέρες του χειμώνα:

 

Κληρονομία χωρίς διαθήκη. Με ποια σειρά καλούνται οι κληρονόμοι.

 01/01/2021

Με ποια σειρά καλούνται οι κληρονόμοι όταν υφίσταται κληρονομιά χωρίς διαθήκη

Στο κληρονομικό δίκαιο όταν υφίσταται κληρονομιά χωρίς διαθήκη (κληρονομική εξ αδιαθέτου διαδοχή), τότε προβλέπονται έξι (6) τάξεις, με βάση τις οποίες καθορίζονται ποιοι καλούνται πρώτοι, δεύτεροι, τρίτοι, τέταρτοι, πέμπτοι και έκτοι στην κληρονομιά με σκοπό την αποδοχή ή την αποποίησή της.

Οι έξι (6) τάξεις είναι οι εξής:

Πρώτη τάξη στην κληρονομική διαδοχή

Ως κληρονόμοι εξ αδιαθέτου στην πρώτη τάξη καλούνται οι κατιόντες του κληρονομουμένου.

Αυτό σημαίνει ότι στην κληρονομιά πρώτα καλούνται, είτε να αποδεχτούν είτε να αποποιηθούν, τα τέκνα του θανόντος, τα οποία κληρονομούν ισομερώς, δηλαδή στο ίδιο ποσοστό.

Στην περίπτωση που κατά το χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου δεν ζει ένα εκ των τέκνων του, που όμως έχει ζώντα δικά του τέκνα (εγγόνια του κληρονομουμένου), αυτά (τα εγγόνια) υπεισέρχονται στη θέση του τέκνου που δεν ζει (διαδοχή κατά ρίζες)

Ο επιζών σύζυγος του θανόντος (ή της θανούσης) στην πρώτη τάξη κληρονομεί το 1/4 της περιουσίας του θανόντος (ή της θανούσης) (δηλαδή 3/4 τα τέκνα και 1/4 ο επιζών σύζυγος)

Δεύτερη τάξη στην κληρονομική διαδοχή

Εφόσον δεν υπάρχουν κληρονόμοι πρώτης τάξης (τέκνα και εγγόνια του θανόντος) τότε δεύτεροι καλούνται οι κληρονόμοι δεύτερης τάξης.

Στη δεύτερη τάξη καλούνται μαζί οι γονείς του κληρονομουμένου, οι αδελφοί, καθώς και τέκνα και έγγονοι αδελφών που έχουν πεθάνει πριν από αυτόν.

Δηλαδή στη δεύτερη τάξη εμφανίζονται οι γονείς και τα αδέλφια του θανόντος. Εάν τα αδέλφια έχουν πεθάνει πριν από αυτόν τότε εμφανίζονται τα τέκνα των αδελφών (ανήψια) και αντίστοιχα τα εγγόνια αυτών τα οποία όμως αποκλείονται από την κληρονομιά εφόσον υπάρχουν τέκνα αδελφών (ανήψια).

Οι Ετεροθαλείς αδελφοί, αν συντρέχουν στην κληρονομιά με γονείς ή με αμφιθαλείς ή με τέκνα ή εγγόνους αμφιθαλών αδελφών, παίρνουν το μισό της μερίδας που ανήκει στους αμφιθαλείς. Το μισό επίσης παίρνουν και τα τέκνα ή οι έγγονοι ετεροθαλών αδελφών που έχουν πεθάνει πριν από τον κληρονομούμενο.

Ο επιζών σύζυγος του θανόντος (ή της θανούσης) στην δεύτερη τάξη κληρονομεί το 1/2 της περιουσίας του θανόντος (ή της θανούσης)

Τρίτη τάξη στην κληρονομική διαδοχή

Στην τρίτη τάξη καλούνται οι παππούδες και οι γιαγιάδες του κληρονομουμένου και από τους κατιόντες τους τα τέκνα και οι έγγονοι, δηλαδή οι θείοι (τέκνα των παππούδων) και τα εξαδέλφια (έγγονοι παππούδων) του θανόντος.

Αν ζουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες και των δύο γραμμών, κληρονομούν μόνο αυτοί κατά ισομοιρία. Εδώ αποκλείονται οι θείοι και τα εξαδέλφια του θανόντος και κληρονομούν στο ίδιο ποσοστό οι παππούδες και οι γιαγιάδες από αμφότερες τις γραμμές (μητρική και πατρική).

Αν δεν ζεί ο παππούς ή η γιαγιά από την πατρική ή τη μητρική γραμμή, στη θέση εκείνου που έχει πεθάνει υπεισέρχονται τα τέκνα και οι εγγονοί του. Μόνο εάν έχει πεθάνει ο παππούς ή η γιαγιά εμφανίζονται οι θείοι και τα εξαδέλφια του.

Αν δεν υπάρχουν τέκνα και έγγονοι (θείοι και εξαδέλφια του θανόντος), η μερίδα αυτού που έχει πεθάνει περιέρχεται στον παππού ή τη γιαγιά, της ίδιας γραμμής και αν δεν υπάρχει, στα τέκνα και στους εγγονούς του.

Αν δεν ζουν ο παππούς και η γιαγιά, είτε από την πατρική είτε από τη μητρική γραμμή και δεν υπάρχουν τέκνα και έγγονοι αυτών που έχουν πεθάνει, κληρονομούν μόνο ο παππούς ή η γιαγιά ή τα τέκνα και οι έγγονοί τους από την άλλη γραμμή.

Πώς κληρονομούν και ποσοστό

Τα τέκνα κληρονομούν κατά ισομοιρία κι αποκλείουν τους εγγόνους της ίδιας ρίζας. Οι έγγονοι κληρονομούν κατά ρίζες.

Ο επιζών σύζυγος του θανόντος (ή της θανούσης) στην τρίτη τάξη κληρονομεί το 1/2 της περιουσίας του θανόντος (ή της θανούσης)

Τέταρτη τάξη στην κληρονομική διαδοχή

Στην τέταρτη τάξη καλούνται οι προπαππούδες και οι προγιαγιάδες του κληρονομουμένου που ζούν και κληρονομούν κατά ισομοιρία ανεξάρτητα αν ανήκουν στην ίδια ή σε διάφορες γραμμές.

Ο επιζών σύζυγος του θανόντος (ή της θανούσης) στην τρίτη τάξη κληρονομεί το 1/2 της περιουσίας του θανόντος (ή της θανούσης)

Επιπλέον ο επιζών σύζυγος του θανόντος (ή της θανούσης) παίρνει ως εξαίρετο, ανεξάρτητα από την τάξη με την οποία καλείται, τα έπιπλα, σκεύη, ενδύματα και άλλα τέτοια οικιακά αντικείμενα που τα χρησιμοποιούσαν είτε μόνος εκείνος που επιζεί είτε και οι δύο σύζυγοι. Αν όμως υπάρχουν τέκνα του συζύγου που πέθανε, λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες και αυτών, εφόσον το επιβάλλουν οι ειδικές περιστάσεις για λόγους επιείκειας.

Κανόνας της χωρίς διαθήκη κληρονομικής διαδοχής

Εφόσον κληθεί μια τάξη οι επόμενες αποκλείονται. Δηλαδή εάν καλούνται στην κληρονομιά οι κληρονόμοι της πρώτης τάξης αποκλείονται οι κληρονόμοι δεύτερης, τρίτης, τέταρτης κλπ τάξης.

Εάν αποποιηθούν ή με οποιονδήποτε τρόπο εκπέσουν από την κληρονομιά οι κληρονόμοι κάποιας τάξης, τότε ακολουθούν οι κληρονόμοι της επόμενης.

Πέμπτη τάξη στην κληρονομική διαδοχή

Αν δεν υπάρχουν συγγενείς της πρώτης, της δεύτερης, της τρίτης και της τέταρτης τάξης, ο σύζυγος που επιζεί καλείται ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος σε ολόκληρη την κληρονομία.

Έκτη τάξη στην κληρονομική διαδοχή

Αν κατά την επαγωγή της κληρονομίας δεν υπάρχει ούτε συγγενής από εκείνους που καλούνται κατά το νόμο, ούτε σύζυγος του κληρονομουμένου, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος καλείται το δημόσιο

http://www.odigostoupoliti.eu/klironomia-xoris-diathiki-me-poia-seira-kalountai-oi-klironomoi/?fbclid=IwAR2Z_BC6vuN2n2ggh2KVgyHqpHvMhWk20G8cvDXFOZuFvfC3Y9hw_zhQXVo

Έγινε και η 2η δόση.

Αν θέλετε να μεγεθύνετε την φωτογραφία κάνετε απλό αριστερό κλικ πάνω στην εικόνα:

Σχεδόν όλη η Κοινωνική Ιατρική, μέσα σε δύο εικόνες:

 

A Framework for Public Health Action: The Health Impact Pyramid.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2836340/?fbclid=IwAR2UJoX6G21QooQmaxuc0LOTutdHN_8s8BHNpQj27q_qD29Tb295Hcn7o6A

Κάντε απλό αριστερό κλικ πάνω στις οθόνες για να τις μεγεθύνετε:

Σχετικά με τα me too κτλ

Πολύ εύστοχο, κατά την γνώμη μου, σχόλιο του Καρδιολόγου Σάββα Γρηγοριάδη από την Σκύδρα, σε Ιατρική ομάδα του facebook στις 02/02/2021. Το δημοσιεύω μετά από άδειά του:

Να μιλήσουμε και για τον στρατό; Να πούμε για το σχολείο; Να πούμε για τότε στο γυμναστήριο; Ή για τον ταξιτζή που δεν μίλησε ευγενικά; Συνιστώ ηρεμία συνάδελφοι. Ένας κύκλος θα γίνει και θα βρεθούμε απλώς στην παραδοχή ότι η ζωή είναι δύσκολη, πολλές φορές άδικη και ότι πρέπει να προφυλάσσεις τον εαυτό σου, να υπερασπίζεσαι τους αδύναμους και να προσπαθείς για το καλύτερο. Φτάνει με τις καταγγελίες που δεν θα οδηγήσουν πουθενά, πέρα από μια ισοπεδωτική πολιτική ορθότητα. Για κάθε διευθυνταρά, υπήρχε και ένας καλός διευθυντής, που έμπαινε μπροστά. Για κάθε τραμπούκο ειδικευόμενο, υπήρχε και ο παλιός που σε έμαθε πράγματα. Για κάθε σεξουαλική παρενόχληση, υπήρχαν και άνθρωποι που ερωτεύτηκαν πραγματικά και κάναν οικογένειες και παιδιά. Μην φέρουμε τις βλακώδεις μόδες, στο χώρο μας, κατά την ταπεινή μου άποψη. Και όσο για τους γλύφτες και τα σκουλήκια, πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Αλλά μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι είναι η μειονότητα.