Θα συμφωνήσω ότι με τον ιατρικό πληθωρισμό που υπάρχει
στην Ελλάδα και με τον τρόπο που είναι οργανωμένη η Υγεία στη χώρα μας, η εργασία
του Γενικού Ιατρού και του Παθολόγου στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας μοιάζουν πολύ.
Θα ήθελα όμως, αν γινόταν, να κάνω ένα πείραμα:
Να έπαιρνα μαζί μου το καλοκαίρι στην Σουηδία, έναν μέσης αξίας
Γενικό Ιατρό και έναν μέσης αξίας Παθολόγο να τους βάλω να δουλέψουν για λίγες
εβδομάδες σε ένα Κέντρο Υγείας εκεί. Και να δω πόσο εύκολα θα προσαρμόζονταν στις
απαιτήσεις της δουλειάς. Πόσο εύκολα δηλαδή θα εξέταζαν παιδάκια άνω των 5
μηνών, πόσο εύκολα θα κάναν γυναικολογική εξέταση, πόσο εύκολα θα βγάζαν γρέζο
από το μάτι, πόσο εύκολα θα κάναν αναρρόφηση ενός γάγγλιου του καρπού ή πόσο εύκολα
θα ράβανε ένα θλαστικό τραύμα. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι και οι δυο τους μετά
από κάποιο καιρό θα τα κατάφερναν αλλά όμως πιστεύω ότι θα τα κατάφερνε πιο
γρήγορα και πιο εύκολα ο Γενικός Ιατρός όχι γιατί είναι πιο έξυπνος αλλά λόγω της
εκπαίδευσής του κατά την ειδικότητα. (Κατά τον ίδιο τρόπο και οι δύο θα τα καταφέρνανσε κάποιο Παθολογικό τμήμα στο Νοσοκομείο,
μετά από κάποιο καιρό, μόνο που αυτό
θα ερχόταν πολύ πιο γρήγορα και εύκολα στον Παθολόγο ακριβώς λόγω της εκπαίδευσής
του κατά την ειδικότητα).
Είναι όμως και μερικές λεπτομέρειες ( ; ) που δεν εξαλείφονται
καθόλου εύκολα, όπως ακριβώς η προφορά στην ξένη γλώσσα που σου μένει όταν
μεταναστεύσεις στη χώρα που μιλιέται σε μεγάλη ηλικία: Στο τελευταίο Κέντρο
Υγείας που δούλεψα ως μόνιμος, στο Linkoping της Σουηδίας, κάνανε στο τέλος
του μήνα συγκεντρωτικές καταστάσεις όπου οι γιατροί του Κέντρου Υγείας βλέπαμε πόσες
χιλιάδες κορώνες κοστίζανε οι εξετάσεις που παραγγέλναμε/μήνα. Μαντέψτε από πια
ειδικότητα προερχόταν η Ιατρός που έγραφε τις πιο πολλές και ακριβές εξετάσεις,
παρόλο που είχε μετεκπαιδευτεί πλέον στην Γενική Ιατρική και παρόλο που είχε
εργαστεί για δεκαετίες στην ΠΦΥ. Ναι, προερχόντανε από την Παθολογία. Και πριν
βιαστείτε να μου πείτε ότι μπορεί να είναι κάτι τυχαίο σας παραθέτω και μια
σχετική μελέτη από άλλη χώρα:
J Med Educ. 1975
Mar;50(3):264-70.
Comparison
of the diagnostic methods of family physicians and internists.
Abstract
Two groups
of physicians (nine family physicians and nine consulting internists) were
presented with three clinical problems by a programmed "patient".
Analysis of the recorded interviews showed that family physicians asked fewer
history questions, requested fewer items of data about physical examination,
and ordered fewer laboratory investigations. In two out of the three cases
family physicians asked a higher proportion of questions about mental status
and life situation. In an analysis of the "commonness" of questions
asked by internists and family physicians, it was found that internists were
more consistent among themselves in the questions asked. There were no
significant differences in the final diagnosis reached by these two groups.
No comments:
Post a Comment