Ποιο είναι τελικά το θέμα με την Ελληνική κρίση.

Το θέμα είναι ότι, με τα μυαλά που κουβαλάμε, ακόμη και αν μας χαρίσουν όλο το χρέος μας, είναι θέμα χρόνου μέχρι να ξαναχρεωκοπήσουμε.

Don’t be bullied into prescribing Tamiflu.

 

Views & Reviews

No Holds Barred

Margaret McCartney: Don’t be bullied into prescribing Tamiflu

BMJ 2015; 350 doi: http://dx.doi.org/10.1136/bmj.h417 (Published 22 January 2015)

Cite this as: BMJ 2015;350:h417

Margaret McCartney, general practitioner, Glasgow
margaret@margaretmccartney.com


I have recurrent thoughts about times when doctors felt adamant about the benefit of interventions—putting babies to sleep on their front, for example, or giving steroids to people with head injury, or bloodletting—that turned out to be lethal.

Now we have guidelines, hundreds of them. Good guidelines would distil evidence cautiously, making clear what we know and where the gaps are. They would say how many people would get what benefit from a treatment, while identifying the cost in terms of harm. But guidelines are not always applicable to our patients,1 and they are meant to guide practice; rarely should they dictate it.

The medical director and the centre director for the Thames Valley area of NHS England have recently written to GPs about the prophylactic use of oseltamivir (Tamiflu) for flu in nursing homes. They wrote, “It is concerning that doctors may be deterred from prescribing antivirals and this could be putting lives at risk.”

They noted “differing interpretations of the evidence base” but added that the Medical Defence Union has identified an “expectation on the part of the public and the legal profession that NICE [National Institute for Health and Care Excellence] guidance and PHE [Public Health England] advice would be followed.” They also said “it is expected” that GPs “would make a decision to prescribe based on the needs of their patient and the evidence of best practice and guidance from national bodies such as NICE and PHE,” adding, “There is also an expectation defined in the GMC’s [General Medical Council] Good Medical Practice that a doctor will respond to an organisation advising on public health.”

This reads as a veiled threat: if GPs decide not to prescribe oseltamivir for all patients in a nursing home, lawyers and the GMC could dust down their robes and eviscerate the doctor for not following orders. In a no blame, patient centred NHS, things might be different.

Why might doctors hesitate with their prescription pads? It could be because 33 people have to be treated prophylactically to prevent one case of flu.2 One in 20 will vomit, and one in 100 will have neuropsychiatric side effects. Or maybe it’s because NICE didn’t include a negative trial in its calculations.3 And PHE cites serial relative risks, but it remains unclear whether the data apply to multimorbid people in nursing homes.4

All of this leaves us with a drug of uncertain, probably marginal benefit—and difficult choices. The architects of mass public health interventions still don’t grasp that populations are made up of individual patients. Each person offered antivirals needs not just an assessment of dose but also a discussion of risk and harm. Without extra resources what work would PHE suggest that primary care staff stop doing to fit this in?

Doctors must question what they are told to do, speak up, and point out flaws in arguments when asked to prescribe drugs of questionable benefit. Prescribing because of fear is toxic to patient care and safety.

Notes
Cite this as: BMJ 2015;350:h417

Footnotes
Competing interests: I have read and understood the BMJ policy on declaration of interests and declare the following interests: I’m an NHS GP partner, with income partly dependent on Quality and Outcomes Framework points. I’m a part time undergraduate tutor at the University of Glasgow. I’ve written two books and earn from broadcast and written freelance journalism. I’m an unpaid patron of Healthwatch. I make a monthly donation to Keep Our NHS Public. I’m a member of Medact. I’m occasionally paid for time, travel, and accommodation to give talks or have locum fees paid to allow me to give talks but never for any drug or public relations company. I was elected to the national council of the Royal College of General Practitioners in 2013 and am chair of its standing group on overdiagnosis. I have invested a small amount of money in a social enterprise, Who Made Your Pants?

thebmj.com Blog: The BMJ Today: Should I prescribe anti-virals to prevent flu for nursing home patients? (http://blogs.bmj.com/bmj/2015/01/21/the-bmj-today-should-i-prescribe-anti-virals-to-prevent-flu-for-nursing-home-patients/)

The BMJ’s readers can buy Margaret’s new book, Living with Dying, for £7.99 (RRP £11.99) including UK delivery from www.pinterandmartin.com with checkout code BMJ799.

Provenance and peer review: Commissioned; not externally peer reviewed.

References
↵Steel N, Abdelhamid A, Stokes T, Edwards H, Fleetcroft R, Howe A, et al. A review of clinical practice guidelines found that they were often based on evidence of uncertain relevance to primary care patients. J Clin Epidemiol2014; published online 5 Sept; doi:10.1016/j.jclinepi.2014.05.020.
↵Jefferson T, Jones M, Doshi P, Spencer EA, Onakpoya I, Heneghan C. Oseltamivir for influenza in adults and children: systematic review of clinical study reports and summary of regulatory comments. BMJ2014;348:g2545.Abstract/FREE Full Text
↵Cohen D. GPs are told to treat with scepticism advice on anti-flu drugs from Public Health England. BMJ2015;350:h258.FREE Full Text
↵Phin N, Moll R. GPs are told to treat with scepticism advice on anti-flu drugs from Public Health England. BMJ Rapid response 16 Jan 2015. www.bmj.com/content/350/bmj.h258/rapid-responses.
http://www.bmj.com/content/350/bmj.h417

ΤΣΑΥ: Η αρχή της αλληλεγγύης ή η μια γενιά κλέβει από την άλλη;

Παραβρέθηκα προχθές (28/01/2015) στην εκδήλωση του Ιατρικού Συλλόγου Καβάλας για το παρόν και το μέλλον του ΤΣΑΥ.

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι η κατάσταση στο ΤΣΑΥ είναι εκτός ελέγχου.

Προσωπικά προτιμώ να μπούμε στο ΙΚΑ. Είναι σαφώς πιο οργανωμένο από το ΤΣΑΥ.

Έτσι και αλλιώς νομίζω ότι ο τελικός στόχος πρέπει να είναι ένα ενιαίο ασφαλιστικό ταμείο για όλους τους πολίτες που ζουν στην Ελλάδα. Ένα ταμείο που θα είναι σε θέση να δίνει μια ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη σε όλους, ανεξάρτητα από αν έχουν εργαστεί ποτέ στην ζωή τους ή όχι, αλλά από εκεί και πέρα θα είναι καθαρά ανταποδοτικό.

Οι μόνοι που έχουν κέρδος από το ΤΣΑΥ πλέον, είναι οι συνταξιούχοι Ιατροί οι οποίοι παρόλη την κρίση και παρόλες τις μειώσεις που τους κάνανε εξακολουθούν να παίρνουν πολύ ικανοποιητικές συντάξεις. Συντάξεις βέβαια, που προέρχονται από τις εισφορές όσων εργαζόμαστε τώρα, γιατί τα αποθεματικά του ΤΣΑΥ έχουν καταληστευτεί. Τέτοια χάρη δεν πρόκειται να μας την κάνουν τα παιδιά μας (και καλά θα κάνουν). Οι δικές μας συντάξεις (αν πάρουμε τίποτε) θα είναι έτσι και αλλιώς χαμηλές.

Δεν με πείσαν οι ομιλητές για το ότι ισχύει η αρχή της αλληλεγγύης στο ΤΣΑΥ.
Ίσα ίσα, αυτό που κατάλαβα είναι ότι η μια γενιά κλέβει από την άλλη.


Αργύρης Αργυρίου
Γενικός Ιατρός
Καβάλα.

Τι θα γίνει αν κάνουν τους Γενικούς - Οικογενειακούς Ιατρούς δημόσιους υπαλλήλους;

Αν οι Γενικοί - Οικογενειακοί Ιατροί γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, τότε είναι που το μαύρο χρήμα θα πάει σύννεφο...

 Οι Έλληνες έχουν μάθει να πληρώνουν τον Ιατρό που εμπιστεύονται και αν δεν τους επιτραπεί να το κάνουν νόμιμα θα το κάνουν παράνομα.

Χρειάζομαι δύο δόσεις του αντιγριπικού εμβολίου;

20/01/2015
του Κλινικού Φαρμακοποιού Διαμαντή Κλημεντίδη.

http://clinicalpharmacist.gr/2015/01/20/%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%B9%CE%BA/

Αποκλειστικά ηλεκτρονικές συνταγές (χωρίς να εκτυπώνονται καθόλου σε χαρτί) εδώ και τώρα.

 Του συναδέλφου Γενικού Ιατρού, Μάνου Πατρωνάκη:

Από τη πρώτη ημέρα της εφαρμογής της Ηλεκτρονικής Συνταγογράφησης στην Ελλάδα καθημερινά συντελείται μια τεράστια οικολογική καταστροφή. Εν αντιθέσει με τα άλλα κράτη όπου η Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση διεκπεραιώνεται εξ ολοκλήρου διαδικτυακά στην Ελλάδα καθημερινά εκτυπώνονται εκατομμύρια σελίδες Α4 με μια απύθμενη αδιαφορία για έναν πλανήτη που παραπαίει. Ακολουθώντας μια νομικίστικη αντίληψη μισές από τις σελίδες που εκτυπώνονται είναι κενές λόγω αδυναμίας καταχώρησης περισσοτέρων των τριών σκευασμάτων ανά συνταγή, εξαναγκάζοντας το γιατρό που συνταγογραφεί σε μιά εκ νέου καταχώρηση στοιχείων για την έκδοση δεύτερης ή και τρίτης κατά περίπτωση συνταγής. Με την εναπομείνασα οικολογική μας συνείδηση ας σεβαστούμε έστω και καθυστερημένα τα λιγοστά πλέον δάση όσο για το πολύτιμο για το γιατρό και τον άρρωστο χρόνο της ιατρικής επίσκεψης... οψόμεθα

Relation mellan marknadsräntorna och avkastningen av räntefonder.

De korta räntefonder ger knappt något i din plånbok när styrräntan ligger på noll.
Många korträntefonder har nu en avgift som bisarrt nog är högre än den förväntade avkastningen.

Obligationsfonderna som investerar i papper med längre löptid, har haft gyllene tider när räntan har fallit. Men framöver blir läget helt annat. Det är helt enkelt ingen bra affär att räntan går upp när man redan har en placering i låg ränta.
En tumregel är att när marknadsräntorna stiger med 1 procentenhet, förlorar en obligation med löptid på fem år 5 procent av sitt värde.

Sofia Ullerstam
Redaktör i Fondguiden / Privata Affärer,
Januari 2015. 

Πόσο μας θέλει τελικά η Πολιτεία να ψηφίζουμε;

Ξέρατε ότι έχεις δικαίωμα να εγγραφείς στα εκλογικά μητρώα του ίδιου τόπου μέχρι δύο φορές; Περισσότερες απαγορεύεται.

Αποτέλεσμα πολλοί που ζούνε για κάποια χρόνια μονίμως μακριά να διστάζουν να κάνουν μεταδημότευση από τον τόπο τους, ή εν πάση περιπτώσει αυτό που θεωρούν πιο πολύ ως τόπο τους, γιατί φοβούνται ότι τελικά μπορεί να καταλήξουν να μην μπορούν να ψηφίζουν εκεί.

Μόνο που αυτό, ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης, συνεπάγεται συχνά ότι δεν πάνε να ψηφίσουν καθόλου, γιατί απλούστατα δεν έχουν λεφτά για το πάνε – έλα.

Tαξιδεύοντας

του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου


Tαξιδεύοντας στη δροσερή νύχτα, εκεί που με καλούν
οι πεθαμένοι ή όσοι άγνωστοι έρχονται από μακριά
μέσ’ απ’ τις φωτισμένες πόλεις και τη θάλασσα
κι όλο βυθίζομαι ελεύθερα στον εύρωστο κορμό του κόσμου
Αναπολώ λιγότερο τη σκόνη στις παλιές μου κάμαρες
την παγωμένη ανταύγεια του απογεύματος στ’ άδεια δωμάτια

Προγραμματείστε πότε θα ανεβεί μια ανάρτησή σας στα social media.

Χρήσιμα προγράμματα:

Hootsuite

https://hootsuite.com

Buffer

https://bufferapp.com


Tweetdeck

https://tweetdeck.twitter.com

Τι θα συμβεί εάν πέσουμε στην δραχμή;

 

Καθημερινή, 04/01/2015.
των ΣΤΑΘΗ Ν. ΚΑΛΥΒΑ, ΜΑΝΟΛΗ ΓΑΛΕΝΙΑΝΟΥ*

Μια ματιά στα διεθνή ΜΜΕ αρκεί για να διαπιστωθεί η επιστροφή του ενδεχομένου της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Επειδή πολλοί προβληματίζονται για το τι ακριβώς σημαίνει κάτι τέτοιο και άλλοι θεωρούν πως «χειρότερα από τώρα δεν γίνεται», συνοψίζουμε τις οικονομικές επιπτώσεις της εξέλιξης αυτής. Θυμίζουμε πως άλλη συζήτηση είναι αν έπρεπε η Ελλάδα να μπει στο ευρώ ή αν την ωφέλησε αυτό, και άλλη ποιες θα ήταν οι συνέπειες μιας εξόδου σήμερα. Επίσης, μολονότι δεν θεωρούμε πως αυτή τη στιγμή η πιθανότητα εξόδου είναι εξαιρετικά υψηλή, πιστεύουμε πως ούτε αμελητέα είναι.

Η έξοδος από το ευρώ θα είχε διαφορετικές επιπτώσεις άμεσα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Οι περισσότερες αναλύσεις επικεντρώνονται στις άμεσες επιπτώσεις: αυτές που αφορούν τις πρώτες εβδομάδες, όπου κυριαρχούν τεράστια και καινοφανή τεχνικά προβλήματα όπως η εκτύπωση και διάθεση νέων χαρτονομισμάτων, η μετατροπή τιμών, μισθών, καταθέσεων και δανείων στο νέο νόμισμα και η οργάνωση της αγοράς συναλλάγματος. Αναπόφευκτα, η περίοδος αυτή θα χαρακτηριστεί από αποδιοργάνωση της αγοράς, πιθανές ελλείψεις αγαθών και ενδεχομένως συναλλαγματικούς περιορισμούς. Τι θα συμβεί όμως μετά τους πρώτους μήνες, στην επόμενη διετία;

Η διεθνής εμπειρία δείχνει πως η βίαιη αποσύνδεση ενός νομίσματος οδηγεί σε μεγάλη υποτίμηση, κυρίως λόγω της αβεβαιότητας σχετικά με τις προοπτικές του. Η αποσύνδεση π.χ. του αργεντίνικου πέσο από το δολάριο στα τέλη του 2001 οδήγησε σε υποτίμηση 70% μέσα στους επόμενους έξι μήνες. Ετσι, αυτοί που θα βρεθούν με «νέες δραχμές» στα χέρια τους θα επιδιώξουν να τις μετατρέψουν σε ευρώ για να αποφύγουν πιθανές μελλοντικές απώλειες, εντείνοντας έτσι τις πτωτικές τάσεις του νέου νομίσματος. Εδώ πρέπει να τονιστεί πως το σημερινό πρωτογενές πλεόνασμα δεν αρκεί για να αποτρέψει την υποτίμηση, καθώς αυτή δεν προκαλείται μόνο από τα δημοσιονομικά ελλείμματα αλλά και από την αβεβαιότητα σχετικά με τις μελλοντικές πολιτικές: η Αργεντινή είχε πρωτογενές έλλειμμα μόλις 1,4% του ΑΕΠ το 2001, το οποίο όμως δεν εμπόδισε την κατάρρευση του νομίσματός της.

Η έξοδος από το ευρώ, λοιπόν, θα μεταφραστεί σε τεράστια απώλεια αγοραστικής δύναμης αφού η υποτίμηση θα αυξήσει άμεσα τις τιμές των εισαγόμενων αγαθών (πρώτες ύλες, πετρέλαιο, φάρμακα κ.λπ.) και θα οδηγήσει σε γενικότερη αύξηση του πληθωρισμού. Αντίστροφα, θα χάσουν μεγάλο μέρος της αξίας τους οι τραπεζικές καταθέσεις και τα ακίνητα.
Συγχρόνως οι τράπεζες θα βρεθούν σε δεινή θέση καθώς, εκτός από την τεράστια ζήτηση για αναλήψεις πανικού, θα αποκοπούν και από τη στήριξη της ΕΚΤ. Η κατάρρευση των τραπεζών μπορεί να αποφευχθεί μόνο με τη δέσμευση των καταθέσεων, πράγμα που συνέβη και στην Αργεντινή μετά την υποτίμηση, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που έχει κάτι τέτοιο για την οικονομία.

Παράλληλα, η πραγματική αξία του εξωτερικού μας χρέους θα αυξηθεί, καθιστώντας πολύ δύσκολη την εξυπηρέτησή του. Αυτό θα οδηγήσει σε στάση πληρωμών όχι μόνο από το κράτος αλλά και από τις μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί από το εξωτερικό και αποτελούν, κατά κύριο λόγο, το πιο εξωστρεφές τμήμα της οικονομίας. Αυτή η αθέτηση των υποχρεώσεων θα αποκόψει τη χώρα από τις διεθνείς χρηματαγορές, τουλάχιστον μέχρι να υπάρξει συμφωνία για νέο «κούρεμα», κάτι που συνήθως απαιτεί πολύχρονες διαπραγματεύσεις. Αντίθετα, η κύρια θετική εξέλιξη θα είναι η άμεση βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας, που όμως θα περιοριστεί από τη δυσκολία χρηματοδότησης επιχειρήσεων από το τραπεζικό σύστημα και από το υψηλότερο κόστος της ενέργειας και των πρώτων υλών.

Μακροπρόθεσμα, η αρχική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας θα εξανεμιστεί, εκτός εάν συνοδευτεί από μεταρρυθμίσεις και σφιχτές δημοσιονομικές πολιτικές. Οι αλλεπάλληλες υποτιμήσεις της δεκαετίας του ’80, όταν η δραχμή πήγε από τις 40/δολάριο στις 150/δολάριο, συνοδεύτηκαν από μείωση των εξαγωγών από το 24% στο 18% του ΑΕΠ και εξαιρετικά χαμηλή ανάπτυξη. Αυτή η εξέλιξη ήταν συνέπεια της λογικής της υποτίμησης ως «εύκολης λύσης» προσωρινής τόνωσης της οικονομίας, η οποία όμως συνοδευόταν από τύπωμα χρήματος και πληθωρισμό που αναιρούσε τα αρχικά οφέλη. Αντίθετα, η υποτίμηση Μαρκεζίνη του 1953 ήταν επιτυχής επειδή συνοδεύτηκε από τη σύνδεση της δραχμής με το δολάριο σε σταθερή ισοτιμία (30 δραχμές/δολάριο), πράγμα που μείωσε την αβεβαιότητα, αλλά και από ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που οδήγησε στην ανάπτυξη.

Δύσκολα λοιπόν μπορεί κανείς να διακρίνει ευχάριστες οικονομικές επιπτώσεις σε μια πιθανή επιστροφή της δραχμής. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες της τελευταίας πενταετίας, η κοινή γνώμη έχει εμπεδώσει το στοιχείο αυτό και γι’ αυτό υποστηρίζει την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Από την άλλη, όλοι συμφωνούν πως το ρίσκο της εξόδου έχει αυξηθεί λόγω των πρόωρων εκλογών του Ιανουαρίου. Για τους ξένους εκείνους που μας παροτρύνουν να πηδήσουμε στο κενό, το κόστος είναι ανύπαρκτο. Για εμάς, αντίθετα, η άγνοια είναι εγκληματική.

* Ο κ. Στάθης Ν. Καλύβας είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Yale. Ο κ. Μανόλης Γαλενιανός είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Royal Holloway του Λονδίνου.

http://www.kathimerini.gr/798209/opinion/epikairothta/politikh/ti-8a-symvei-ean

Πιστοποιητικό για Διαβητικούς, ότι κάνουν ινσουλίνη (για το αεροδρόμιο).

Πιστοποιητικό στα Αγγλικά για Διαβητικούς, ότι κάνουν ινσουλίνη (για το αεροδρόμιο).

Οι διαβητικοί ασθενείς μας που κάνουν ινσουλίνη, μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα στο αεροδρόμιο αν το προσωπικό που ελέγχει τις χειραποσκευές δει τις σύριγγες. Το προσωπικό μπορεί να πάρει τον ασθενή μας για ναρκομανή. Για τον λόγο αυτό καλό είναι αυτοί οι Ασθενείς να εφοδιάζονται με Ιατρικό Πιστοποιητικό στα Αγγλικά που να αναφέρει ότι πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη και ότι κάνουν χρήση ινσουλίνης. Παραθέτω δείγμα ενός τέτοιου πιστοποιητικού στα Αγγλικά. (Οι παρενθέσεις παρακάτω είναι για βάζετε σταυρουδάκι, στην κατάλληλη επιλογή).

Medical Certificate


This is to certify that
Mr/Ms…………………………………………………………………………………………………………………………..

Date of birth………………………………………………………………………………………………………………….

Has DIABETES MELLITUS.

(    )He/ She is on antidiabetic medication (tablets).
(    )He/ She is taking insulin injections. In addition to medication the patient has:
         (    ) Insulin cartridges or vials, insulin pens/syringes
         (    ) Insulin pump and needles
         (    ) Blood glucose monitoring devices and glucagon vials.
The above equipment should be taken into the aircraft cabin. The patient always needs to have immediate access to this equipment.

Place and date :……………………………………………………………………………………………….

Name of physician: ………………………………………………………………………………………….

Physician’s signature:         ………………………………………………………………………………………………….

Physician’s telephone number: ……………………………………………………………………………….

Physician’s fax number: ………………………………………………………………………………………….

Physician’s email:……………………………………………………………………………………….

  


Physician’s stamp:……………………………………………………………………………………

Η ουσία της Ελληνικής οικονομικής κρίσης.

Το θέμα είναι ότι, με τα μυαλά που κουβαλάμε, ακόμη και αν μας χαρίσουν όλο το χρέος μας, είναι θέμα χρόνου μέχρι να ξαναχρεωκοπήσουμε.

Φαρμακολογική θεραπεία που προλαμβάνει υποτροπή στον αλκοολισμό;

Δημοσιεύτηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 30/12/2011 :
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,3388.msg24772.html#msg24772

Του Αργύρη Αργυρίου,                                                                                                                              
Γενικού Ιατρού, Καβάλα. www.argiriou.se

Παρόλη την πολυφαρμακία που έχουμε στην Ελλάδα, μας λείπουν φάρμακα που υπάρχουν σε άλλες χώρες.
Τέτοια φάρμακα είναι π.χ. σκευάσματα που σε συνδυασμό με  ψυχολογική υποστήριξη προλαμβάνουν την υποτροπή στον αλκοολισμό. Στην Σουηδία κυκλοφορούν τρία τέτοια φάρμακα: Το akamprosat των 333 mg της Merck με την εμπορική ονομασία Campral. Το Disulfiram των 200 mg  και των 400 mg  της Actavis με την εμπορική ονομασία Antabus και τέλος το naltrexone των 50 mg της Vitaflo με την εμπορική ονομασία Naltrexon Vitaflo.

Χάρηκα λοιπόν που διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο (1) στην δεκαπενθήμερη Ιατρική επιθεώρηση της Νορβηγίας (Tidsskrift for Den norske legeforening) που περιγράφει ότι υπάρχουν ενδείξεις πως ένα φάρμακο που είναι GABAβ αγωνιστής στο νευρικό μας σύστημα, και κυκλοφορεί και στην Ελλάδα ως μυοχαλαρωτικό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί, και αυτό, για την πρόληψη υποτροπών του αλκοολισμού. Πρόκειται για την Βακλοφαίνη  που κυκλοφορεί από την KLEVA με το εμπορικό όνομα Miorel (10 mg x 50) και που κοστίζει σήμερα (30/12/2011) 4 ευρώ. Στο www.e-database.gr  το Miorel 10 mg φαίνεται να κυκλοφορεί και σε συσκευασία των 100 δισκίων αλλά οι φαρμακοποιοί στην Καβάλα τουλάχιστον, δεν το έχουν. Η Βακλοφαίνη στην Ελλάδα κυκλοφορεί επίσης σαν Tabl. Vioridon 10 mg x 50 από την Viofar και το κουτί κοστίζει 2,96 Ευρώ. Τέλος η Βακλοφαίνη σε ενέσιμη μορφή υπάρχει και σαν Amp. Lioresal 1 x 5 ml x 10 mg και 1 x 20 ml x 10 mg από τον ΙΦΕΤ.

Η  λειτουργία των GABAβ υποδοχέων δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά όταν διεγείρονται φαίνεται να έχουν μια ανασταλτική δράση στην μεταβίβαση μονοσυναπτικών και πολυσυναπτικών αντανακλαστικών (2 ). Όπως αναφέρθηκε παραπάνω η βακλοφαίνη είναι ανταγωνιστής των GABAβ υποδοχέων ενώ οι βενζοδιαζεπίνες, όπως και το αλκοόλ, δρούνε σαν αγωνιστές στους GABAα υποδοχείς που και αυτοί έχουν παρόμοια ανασταλτική δράση με τους GABAβ (1)(3).

Η δοσολογία βέβαια για την πρόληψη υποτροπής στον αλκοολισμό, είναι κάπως άβολη σε σχέση με τα mg που κυκλοφορεί το δισκίο του φάρμακου αυτού στην Ελλάδα. Στην βιβλιογραφία προτείνουν δόσεις από το στόμα  30 mg/24ωρο έως και 270 mg/24ωρο. 270 mg/24ωρο σημαίνει ότι ο ασθενής θα παίρνει 27 δισκία Miorel ή Vioridon την ημέρα, πράγμα που είναι ίσως κάπως δύσκολο να πείσουμε έναν ασθενή να το κάνει.. Ευτυχώς πάντως που και οι περισσότερες βιβλιογραφικές αναφορές ( 11, 12) αναφέρονται σε  μικρότερες δόσεις π.χ. σε Tabl. Miorel  ή Vioridon 10 mg με δοσολογία 1 x 3 παράλληλα φυσικά και με ψυχολογική υποστήριξη. Για λόγους καλής ανοχής  είναι καλύτερα να ξεκινήσουμε την θεραπεία με Tabl. Miorel/Vioridon 10 mg x1 και να αυξάνουμε με 10 mg/24ωρο κάθε τρεις ημέρες (2) ως ότου φτάσουμε στην τελική δόση ( Tabl. Miorel/Vioridon 10 mg 1x3) την οποία όμως μπορούμε και να αυξομειώσουμε αν χρειαστεί.  Όσον αφορά την υψηλή δόση 270 mg βακλοφαίνης/24ωρο αυτή βασίζεται κυρίως στο αυτοβιογραφικό βιβλίο “The end of my addiction” (6) του Γαλλοαμερικανού Ιατρού Olivier Ameisen ο οποίος υπήρξε και ο ίδιος αλκοολικός και πάλεψε μάταια για χρόνια να απαλλαγεί από τον αλκοολισμό του, κάποιες φορές με την βοήθεια προγραμμάτων των Ανώνυμων Αλκοολικών, και άλλες φορές με τα φάρμακα naltrexon, akamprostat ή disulfiram αλλά πάντα έπεφτε σε υποτροπές. Όταν όμως  δοκίμασε να πάρει υψηλή δόση βακλοφαίνης (270 mg/24ωρο) τότε περιγράφει ότι του έφυγε κάθε διάθεση για αλκοόλ.

Για την ακρίβεια ο Ameisen ξεκίνησε να παίρνει 30 mg/24ωρο (10 mg τρεις φορές το 24ωρο) και ανέβαζε την δόση με 20 mg ανά 3 ημέρες αλλά έπαιρνε όταν χρειαζόταν (όταν δηλαδή είχε όρεξη για αλκοόλ ή πολύ άγχος) και επιπλέον 20-40 mg. Έτσι μέσα σε 5 εβδομάδες έφτασε να παίρνει μέχρι και 270 mg/24ωρο ( 3,6 mg/kg) και αυτό τον βοήθησε να μην έχει και ανησυχία η οποία ανησυχία σχετιζόταν και με την κατάχρησή του, του αλκοόλ. Λόγω όμως του ότι σε αυτή την δόση των 270 mg/24ωρο είχε σαν παρενέργεια την πολύ υπνηλία, κατέβηκε στα 120 mg/24ωρο και συνέχισε έτσι με αυτή την δόση για εννιά μήνες οπότε και έγραψε αυτό το βιβλίο. Από την μελέτη της βιβλιογραφίας ο Ameisen είχε καταλήξει ότι θα μπορούσε να φτάσει έως και τα 300 mg/24ωρο (4 mg/kg).  Ο Ameisen μοίραζε τις παραπάνω ποσότητες σε 3 δόσεις την ημέρα αλλά επειδή η επιθυμία για αλκοόλ άλλαζε συνήθως ανάλογα με την ώρα της ημέρας η δόσεις δεν ήταν ισόποσες. Έτσι, επειδή είχε μεγαλύτερη επιθυμία για αλκοόλ τα απογεύματα και τα βράδια, είχε φτάσει π.χ. την 31η μέρα από την έναρξη της θεραπείας και έπαιρνε το πρωί 50 mg, το απόγευμα 90 mg και το βράδυ 90 mg συν 20 – 40 mg επιπλέον δόση σε περίπτωση που είχε, παρόλα αυτά, επιθυμία για αλκοόλ. Το μεγάλο πλεονέκτημα με την Βακλοφένη, σύμφωνα με τον Ameisen, είναι ότι του εξαφανίζει την διάθεση για αλκοόλ (6) (7).

Εκτός από την περίπτωση του Olivier Ameisen (6 ) και (7) υπάρχει και μια άλλη μελέτη (4) στην οποία αναφέρονται οι περιπτώσεις δύο άλλων  αλκοολικών που τους έφυγε κάθε διάθεση  για αλκοόλ, με υψηλές δόσεις βακλοφαίνης, δηλαδή 140 – 270 mg/24ωρο.

Υπάρχουν όμως και ενδείξεις από πειράματα σε ποντίκια ότι η Βακλοφένη μπορεί να βοηθήσει και σε περιπτώσεις κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών όπως η ηρωίνη / οπιοειδή (16) η αμφεταμίνη (17) και η νικοτίνη (18).

Η βακλοφαίνη είναι δοκιμασμένο φάρμακο (κυκλοφορεί από το 1972), και δεν έχει ιδιαίτερα σοβαρές παρενέργειες. Αναφέρονται πάντως ως παρενέργειες συμπτώματα που θυμίζουν μέθη, αλλά και τάση στερητικού συνδρόμου όταν προσπαθεί ο ασθενής να σταματήσει ξαφνικά μακροχρόνια θεραπεία με βακλοφαίνη. Επίσης σχετικά συνηθισμένες παρενέργειες είναι η κούραση, η ελαφριά πτώση της αρτηριακής πίεσης και η ζάλη. Έχουν περιγραφεί επίσης κατάθλιψη, ευφορία, σύγχυση αλλά και ψευδαισθήσεις. Υπάρχει ακόμη, κάπως αυξημένος κίνδυνος για σπασμούς για αυτό και την αποφεύγουμε σε ανθρώπους που έχουν τάση για σπασμούς π.χ. στους αλκοολικούς που είναι στη φάση τού οξέως στερητικού συνδρόμου (το οποίο όμως εξαφανίζεται έτσι και αλλιώς μέσα σε λίγες ημέρες ή το πολύ μέσα σε λίγες εβδομάδες). Τέλος, ο συνδυασμός αλκοόλ και βακλοφαίνης αυξάνει την κατασταλτική/ηρεμιστική ιδιότητα των δύο (1) (2).
Η βακλοφαίνη πάντως θεωρείται σχετικά ασφαλές φάρμακο για χορήγηση σε άτομα εξαρτημένα από το αλκοόλ και μπορούν να την χρησιμοποιούν ακόμη και ασθενείς με κίρρωση του ήπατος.  (1) (12).

Βιβλιογραφία:

1.   A Helland   J G Bramness, Baklofen ved alkoholavhengighet,   Nr. 21 – 1. november 2011, Tidsskr Nor Legeforen 2011; 131:2132-3,   http://tidsskriftet.no/article/2164755

2.   FASS του 2011 (Αντίστοιχο του Εθνικού Συνταγολογίου στην Σουηδία), στο κεφάλαιο το σχετικό με την βακλοφαίνη, http://www.fass.se/LIF/produktfakta/artikel_produkt.jsp?NplID=19731214000019&DocTypeID=3&UserTypeID=0

3. Martin Davies The role of GABAA receptors in mediating the effects of alcohol in the central nervous system J Psychiatry Neurosci. 2003 July; 28(4): 263–274. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC165791

4.
Leggio L, Garbutt JC, Addolorato G. Effectiveness and safety of baclofen in the treatment of alcohol dependent patients. CNS Neurol Disord Drug Targets 2010; 9: 33 - 44. [PubMed]

5.
Mørland J. Biologiske virkningsmekanismer og noen kliniske effekter av alkohol. Tidsskr Nor Lægeforen 2003; 123: 180-4. [PubMed]

6.
Ameisen O. The end of my addiction. Loughton (UK): Piatkus, 2009.
7.
Ameisen O. Complete and prolonged suppression of symptoms and consequences of alcohol-dependence using high-dose baclofen: a self-case report of a physician. Alcohol Alcohol 2005; 40: 147 - 50. [PubMed] [CrossRef]

8.
Liu J, Wang L. Baclofen for alcohol withdrawal. Cochrane Database Syst Rev 2011; nr. 1: CD008502. [PubMed]

9.
Helland A, Skjøtskift S. Medikamentell behandling av alkoholabstinens. Tidsskr Nor Legeforen 2008; 128: 1182-4. [PubMed]

10.
Addolorato G, Leggio L, Abenavoli L et al. Baclofen in the treatment of alcohol withdrawal syndrome: a comparative study vs diazepam. Am J Med 2006; 119: 276 e13 - 8.
11.
Addolorato G, Caputo F, Capristo E et al. Baclofen efficacy in reducing alcohol craving and intake: a preliminary double-blind randomized controlled study. Alcohol Alcohol 2002; 37: 504 - 8. [PubMed] [CrossRef]

12.
Addolorato G, Leggio L, Ferrulli A et al. Effectiveness and safety of baclofen for maintenance of alcohol abstinence in alcohol-dependent patients with liver cirrhosis: randomised, double-blind controlled study. Lancet 2007; 370: 1915 - 22. [PubMed] [CrossRef]

13.
Garbutt JC, Kampov-Polevoy AB, Gallop R et al. Efficacy and safety of baclofen for alcohol dependence: a randomized, double-blind, placebo-controlled trial. Alcohol Clin Exp Res 2010; 34: 1849 - 57. [PubMed] [CrossRef]

14.
Addolorato G, Leggio L, Ferrulli A et al. Dose-response effect of baclofen in reducing daily alcohol intake in alcohol dependence: secondary analysis of a randomized, double-blind, placebo-controlled trial. Alcohol Alcohol 2011; 46: 312 - 7. [PubMed] [CrossRef]

15.
Enserink M. Addiction research. Anonymous alcoholic bankrolls trial of controversial therapy. Science 2011; 332: 653. [PubMed] [CrossRef]

16.
 Xi, Z.X. and Stein, E.A. (1999) Baclofen inhibits heroin self–administration behavior and mesolimbic dopamine release. The Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics 290, 1369 – 1374.

17.
 Brebner, K. Ahn, S. and Phillips, A. G. (2005) Attenuation of d-amphetamine self-administration by baclofen in the rat: behavioral and neurochemical correlates. Psychopharmacology (Berlin) 177, 409 – 417.

18.
 Fattore, L., Cossu, G., Martellota, M. C. et al. (2002) Baclofen antagonizes intravenous self-administration of nicotine in mice and rats. Alcohol and Alcoholism 37, 495 – 498.


Δημοσιεύτηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 21/09/2012 ως σχόλιο στο παραπάνω κείμενο :

www.baclofene.fr

Δημοσιεύτηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 27/09/2012 ως σχόλιο στο αρχικό μου κείμενο :

James Medd
The Observer, Sunday 9 May 2010

The little pill that could cure alcoholism

http://www.guardian.co.uk/society/2010/may/09/alcoholism-health-doctor-addiction-drug 

Δημοσιεύτηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 25/07/2013 ως σχόλιο στο αρχικό μου κείμενο :

Στην Ελλάδα πάντως, η βασική φαρμακολογική θεραπεία κατά του αλκοολισμού φαίνεται ότι παραμένει το Oasil ( = χλωροδιαζεποξείδιο ).

Σήμερα (25/07/2013) μου ήρθε ασθενής που πρόσφατα ζήτησε την βοήθεια του ΚΕΘΕΑ για αλκοολισμό. Του δώσανε θεραπεία με Caps. Oasil 15 mg x 20 s: 1x3.

Περισσότερα για το Oasil εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Chlordiazepoxide 

Δημοσιεύτηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 09/10/2013 ως σχόλιο στο αρχικό μου κείμενο: 

Σε περίπτωση που δυσκολευτεί κανείς να βρει Μπακλοφένη στα Ελληνικά φαρμακεία υπάρχει και το EU-Versandapotheke:

http://www.eu-versandapotheke.com/search/baclofen.html?row=0

Από το EU-Versandapotheke μπορεί να βρει κανείς και το Campral (akamprosat) καθώς και το Naltrexon (naltrexone) τα οποία δεν κυκλοφορούν στην Ελληνικής αγορά:

http://www.eu-versandapotheke.com/search/campral-magensaftresistente-tabletten.html?row=0

http://www.eu-versandapotheke.com/search/naltrexon.html?row=0

Η δοσολογία του T. Naltrexon 50 mg είναι 1x1. Δίνουμε την θεραπεία αυτή για τουλάχιστον 3 μήνες. Προσοχή όταν υπάρχει ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια ή εθισμός στα οπιοειδή. Ελέγχουμε τα ηπατικά ένζυμα και την Κρεατινίνη πριν και κατά την διάρκεια της θεραπείας. Αν τα ηπατικά ένζυμα έχουν τιμές > 3 φορές του φυσιολογικού αποφεύγουμε να δόσουμε το Naltrexon.

Δημοσιεύτηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 08/11/2013 από το μέλος με το ψευδώνυμο Denominator ως σχόλιο στο αρχικό μου κείμενο: 

Δυσκολευόμουν να βρω μέχρι τώρα θειαμίνη.
Πριν λίγες μέρες πληροφορήθηκα ότι η Lamberts κυκλοφορεί κάψουλες θειαμίνης 100mg.

Δημοσιεύτηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 14/08/2014 ως σχόλιο στο αρχικό μου κείμενο:

Το Topiramate είναι ένα αντιεπιληπτικό φάρμακο. Σε κάποιους γερούς πότες όμως, το Topiramate μπορεί να δοθεί για να τους βοηθήσει να βγούν από τα δίχτυα του αλκοόλ:

March 6, 2014

Joel Yager, MD reviewing Kranzler HR et al. Am J Psychiatry 2014 Feb 14.

For the 42% of white patients with a specific genetic polymorphism, topiramate reduced heavy drinking days.

Topiramate can reduce heavy drinking days among patients who aspire to quit drinking. This medication affects glutamate receptors, especially those containing the kainite GluK1 subunit encoded by GRIK1, and a GRIK1 polymorphism has been associated with fewer adverse topiramate effects. In a 12-week, federally funded study, 138 heavy drinkers wishing to reduce drinking to safe levels (62% male; 62% employed full time) were genotyped for C and A alleles at rs2832407 and randomized to topiramate (dosed progressively to 200 mg/day; mean, 173 mg/day) or placebo.

All patients received medical management and brief psychosocial interventions at nine visits. Despite high lifetime prevalence of depression, only eight patients had current diagnoses of anxiety or depressive disorders, and 23 took antidepressants. At baseline, patients drank heavily on an average of 5 days/week. About 82% of topiramate recipients completed the study.

By week 12, topiramate recipients averaged about 1 day/week of heavy drinking and were more likely than placebo recipients to be abstinent (odds ratio, 2.57); placebo was associated with significantly greater risk for a heavy drinking day (OR, 5.33). Adverse events with topiramate were common (mean, 5.5 per patient), but 66% were rated as mild.

Genotype analyses were reported only in the 122 white patients because of racially different allelic frequencies. Of this group, 42% were CC homozygotes. Only in CC patients was topiramate found to be efficacious.

Comment

Despite having more frequent adverse effects than placebo, topiramate was associated with a high completion rate, even higher than in previous studies. Patients who have this polymorphism and can tolerate topiramate may see reductions in heavy drinking. The polymorphism might deserve inclusion in personalized medicine's eventual diagnostic chips.


Citation:

Kranzler HR et al. Topiramate treatment for heavy drinkers: Moderation by a GRIK1 polymorphism. Am J Psychiatry 2014 Feb 14; [e-pub ahead of print]. (http://dx.doi.org/10.1176/appi.ajp.2013.13081014)

- See more at: http://www.jwatch.org/na33775/2014/03/06/which-heavy-drinkers-benefit-most-topiramate#sthash.h00o9MU3.dpuf

Μπορεί να ξεκινήσει κανείς με 25 mg κάθε βράδυ για μία εβδομάδα. Με διάστημα 1-2 εβδομάδων μπορούμε να αυξάνουμε μετά την δόση με 25-50 mg/24ωρο και η συνολική ημερήσια δόση μοιράζεται στα δύο (μία το πρωί και μία το βράδυ) μέχρι να φτάσουμε στα 200 mg συνολικά/24ωρο. Δεν παίζει ρόλο αν πάρει κανείς το topiramate με ή χωρίς φαγητό. Όταν θέλει να σταματήσει κανείς το topiramate είναι καλύτερα να το κάνει σταδιακά π.χ. με μείωση 25 - 50 mg/24ωρο με διάστημα μιας εβδομάδας.

https://www.fass.se/LIF/product?userType=0&nplId=20060131000069

Δημοσιεύτηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 20/08/2014:

Δίνουμε άλλα και άλλα φάρμακα με το τσουβάλι στην Ελλάδα, αλλά αρκετά από τα παρακάτω φάρμακα δεν κυκλοφορούν καν στην χώρα μας. Να 'ναι καλά τα διαδικτυακά φαρμακεία πάντως, όπως π.χ. το έγκυρο Γερμανικό www.eu-versandapotheke.com

May 13, 2014

Thomas L. Schwenk, MD reviewing Jonas DE et al. JAMA 2014 May 14. Bradley KA and Kivlahan DR. JAMA 2014 May 14.

Oral Naltrexone and Acamprosate Reduce Various Measures of Alcohol Consumption.

Nalmefene and topiramate also are somewhat effective, but disulfiram is not.

A systemic review of 123 clinical studies (essentially all randomized, controlled trials; duration range, 12–52 weeks; 23,000 total patients) of FDA-approved medications and medications that are used off-label in patients with alcohol-use disorders (i.e., alcohol abuse or dependence) showed clinical value for four medications. Most patients were enrolled in these studies after detoxification or a period of sobriety. Most studies included a range of psychosocial interventions and support.

Acamprosate (a glutamine antagonist and γ-aminobutyric acid agonist) and oral naltrexone (an opioid antagonist) were about equally effective in preventing resumption of any drinking. Naltrexone also was effective in reducing heavy drinking, but acamprosate was not. The magnitude of effectiveness translates to needing to treat between 12 and 20 patients in order for 1 patient to benefit. Injectable naltrexone was associated with fewer heavy drinking days but did not affect other measures. Disulfiram (an acetaldehyde dehydrogenase inhibitor) did not reduce alcohol consumption.

Two off-label medications conferred clinical value. Nalmefene (Revex; an opioid antagonist) and topiramate (an anticonvulsant) were associated with improvements in various measures of heavy drinking. Researchers found insufficient or no evidence for using a wide range of off-label medications, including selective serotonin reuptake inhibitors, tricyclic antidepressants, atypical antipsychotics, and gabapentin.

COMMENT

Editorialists believe that these findings should encourage primary care clinicians to be more involved in caring for patients with alcohol-use disorders. Primary care physicians should realize that, because effective medications exist to supplement psychosocial interventions, they can engage patients more assertively in shared decision-making, take primary responsibility for managing mild-to-moderate alcohol-use disorder, and coordinate effective referrals for complex patients.


CITATION(S):

Jonas DE et al. Pharmacotherapy for adults with alcohol use disorders in outpatient settings. JAMA 2014 May 14; 311:1889. (http://dx.doi.org/10.1001/jama.2014.3628)

Bradley KA and Kivlahan DR.Bringing patient-centered care to patients with alcohol use disorders. JAMA 2014 May 14; 311:1861. (http://dx.doi.org/10.1001/jama.2014.3629)

- See more at: http://www.jwatch.org/na34630/2014/05/13/oral-naltrexone-and-acamprosate-reduce-various-measures#sthash.yo4AOHuo.dpuf

Δημοσιεύτηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 12/11/2014 ως σχόλιο στο αρχικό μου κείμενο:

Σήμερα έμαθα ότι η ουσία naltrexone κυκλοφορεί και στην Ελλάδα από την ΒΙΑΝΕΞ ως

NALOREX F.C.TAB F.C.TAB 50MG/TAB BTx14(BLISTER)   ORAL   TAB_FILM_COATED   50MG/TAB   17,41 €

http://www.galinos.gr/web/drugs/main/substances/naltrexone#content

Η συνταγή πρέπει να συνοδεύεται και από συνοδευτική, από μπλοκάκι αριθμημένο που, σύμφωνα με ένα γείτονά μου Ψυχίατρο, μπορεί ο κάθε Ιατρός να το παραγγείλει μόνος του σε τυπογραφείο. Επισυνάπτω σε μορφή pdf, υπόδειγμα σελίδας από ένα τέτοιο μπλοκάκι του οποίου οι σελίδες πρέπει να είναι διπλότυπες:

  7.- NALOREX - NARCAN

Σύμφωνα με απόφαση του Υπουργεού Υγείας κ.Στεφανή (4-4-2003) και η οποία δημοσιεύθηκε στο υπ.αριθ. 448/14-4-2003 ΦΕΚ, τα φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα που περιέχουν ανταγωνιστικές των οπιοειδών ουσίες χορηγούνται από τα φαρμακεία με ειδική «ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ».
Η συνταγή αυτή είναι διπλότυπη και φέρει τα εξής στοιχεία: «ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ» του ν.2955/01 και αύξοντα αριθμό, ονοματεπώνυμο, ειδικότητα, διεύθυνση και τηλέφωνο του ιατρού που εκδίδει την συνταγή.
Σε κάθε χορηγούμενη συνταγή ο ιατρός πρέπει να αναγράφει ευανάγνωστα ονοματεπώνυμο, διεύθυνση και αριθμό μητρώου ασφαλιστικού φορέα, αριθμό ταυτότητας του ασθενή, αιτιολογία, χρονολογία έκδοσης και θα υπογράφεται και θα σφραγίζεται από τον ιατρό.
Επίσης θα υπογράφεται από τον παραλήπτη των φαρμάκων, ύστερα από επίδειξη της αστυνομικής του ταυτότητας και τέλος θα υπογράφεται και θα σφραγίζεται από τον φαρμακοποιό.
Τα ίδια στοιχεία θα αναγράφονται και στο στέλεχος.
Οι συνταγές και τα στελέχη τους θα φυλάσσονται για τρία χρόνια.

http://www.fskozani.gr/node/171

Ο κωδικός ICD-10 που απαιτεί το e-syntagografisi για να βγει η συνταγή είναι Z50.2 ( Απεξάρτηση από τον αλκοολισμό )


Δημοσιεύτηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 08/02/2015 ως σχόλιο στο αρχικό μου κείμενο:


Υπάρχει και ένα νέο φάρμακο που έχει πάρει άδεια στην Ευρώπη από το 2013 και πριν λίγες μέρες έμαθα ότι κυκλοφορεί και στην Ελλάδα. Πρόκειται για την δραστική ουσία ναλμεφένη που κυκλοφορεί με το εμπορικό όνομα Selincro. Παρακάτω προσπαθώ να περιγράψω περιληπτικά αυτό το φάρμακο:

Το Selincro είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για να ελαττώσει την κατανάλωση αλκοόλ σε ενήλικες που έχουν εξάρτηση από το αλκοόλ και καταναλώνουν συνήθως περισσότερα από 60 γραμμάρια αλκοόλ/24ωρο (οι άντρες) (αντιστοιχεί σε πάνω από 7 standard drinks) ή 40 γραμμάρια (οι γυναίκες) (αντιστοιχεί σε πάνω από 5 standard drinks.) ( Το φάρμακο αυτό πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε συνδυασμό με ψυχοκοινωνική υποστήριξη και μόνο εάν αυτός που το παίρνει δεν έχει φυσικά συμπτώματα εξάρτησης που να απαιτούν άμεση αποτοξίνωση.

Η δραστική ουσία του Selincro είναι η ναλμεφένη ( Nalmefene ) . Η ναλμεφένη πηγαίνει στους υποδοχείς των οπιοειδών που βρίσκονται στον εγκέφαλο. Αυτό προκαλεί μείωση της όρεξης για αλκοόλ σε άτομα που είναι συνηθισμένα σε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Το φάρμακο αυτό δεν εμποδίζει ωστόσο τα αποτελέσματα μέθης του αλκοόλ.

Βάση για την άδεια κυκλοφορίας που πήρε η ναλμεφένη στις 25/02/2013 από σχετική επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (CHMP ) αποτελούν δύο μελέτες που περιλαμβάνανε 1322 άτομα εξαρτημένα από το αλκοόλ. Σε αυτά τα άτομα δόθηκαν, παράλληλα με φαρμακευτική αγωγή, και συμβουλές για να ελαττώσουν το αλκοόλ και να ακολουθήσουν την θεραπεία. Το βασικό μέτρο σύγκρισης για την αποτελεσματικότητα της ναλμεφένης ήταν η μείωση του αριθμού ημερών έντονης κατανάλωσης αλκοόλ/μήνα και η μέση ποσότητα καταναλωθέντος αλκοόλ/24ωρο, έξι μήνες μετά από την έναρξη της θεραπείας.

Το Salincro έδειξε να είναι πιο αποτελεσματικό από το εικονικό φάρμακο ( placebo ) στο να μειώσει τις ημέρες έντονης κατανάλωσης αλκοόλ/μήνα και την μέση ποσότητα καταναλωθέντος αλκοόλ / 24ωρο. Σημαντική βελτίωση βρέθηκε μέσα στις πρώτες τέσσερις εβδομάδες θεραπείας σε άντρες που ήδη καταναλώνανε περισσότερο από 60 γραμμάρια αλκοόλ την ημέρα ή σε γυναίκες που καταναλώνανε περισσότερο από 40 γραμμάρια την ημέρα. Μετά από έξι μήνες θεραπείας ελαττώθηκαν οι ημέρες έντονης κατανάλωσης αλκοόλ/μήνα από 23 ημέρες στις 10 ημέρες στην πρώτη μελέτη και από 23 ημέρες στις 11 ημέρες στην άλλη μελέτη. Η μέση ποσότητα καταναλωθέντος αλκοόλ/24ωρο ελαττώθηκε στην πρώτη μελέτη από τα 102 γραμμάρια στα 44 γραμμάρια και στην άλλη μελέτη από τα 113 γραμμάρι στα 43 γραμμάρια. Τα αποτελέσματα της ναλμεφένης ήταν καλύτερα από αυτά του placebo: Η ομάδα της ναλμεφένης είχε 3 λιγότερες ημέρες έντονης κατανάλωσης αλκοόλ/μήνα και 10 – 18 λιγότερα γραμμάρια μέσης ποσότητας καταναλωθέντος αλκοόλ/24 ωρο.

Οι πιο συνηθισμένες παρενέργειες (συχνότερες από τον ένα στους δέκα) είναι η τάση για έμετο, ο ίλιγγος, η αυπνία και η κεφαλαλγία. Σε σπάνιες περιπτώσεις έχουν περιγραφεί παροδικά περιστατικά ψευδαισθήσεων και για αυτό θέλει προσοχή όταν το συνταγογραφούμε σε ψυχικά ασταθείς ασθενείς. Το Selincro δεν πρέπει να το παίρνουν άτομα που λαμβάνουν οπιοειδή φάρμακα, αυτοί που είναι ή ήταν πρόσφατα εξαρτημένοι από οπιοειδή, άτομα που έχουν οξεία συμπτώματα στέρησης οπιοειδών ή που υπάρχει υποψία ότι έχουν κάνει χρήση οπιοειδών πρόσφατα. Δεν πρέπει επίσης να το παίρνουν ασθενείς με έντονη ηπατική ή νεφρική κάμψη ή αυτοί που είχαν πρόσφατα οξύ στερητικό επεισόδιο αλκοόλ. Παράδειγμα έντονης ηπατικής βλάβης είναι αυτοί που έχουν τρανσαμινάσες με τιμές πάνω από το τριπλάσιο του κανονικού.

Πριν από την φαρμακολογική θεραπεία με ναλμεφένη θα πρέπει ο ασθενής επί δύο συναπτές εβδομάδες να καταγράψει μέρα προς μέρα την κατανάλωση του σε αλκοόλ. Από κει και πέρα οι ασθενείς που θεωρούνται ότι είναι κατάλληλοι για θεραπεία με Selincro θα αρχίσουν να παίρνουν από του στόματος 1 χάπι Selincro των 18 mg / 24ωρο, με ή χωρίς φαγητό, κατά περίσταση δηλαδή όταν θεωρούν ότι υπάρχει κίνδυνος να πιούν πολύ. Το χάπι το παίρνει κατά προτίμηση κανείς μία με δύο ώρες πριν αρχίσει να πίνει αλκοόλ. Εάν ο ασθενής έχει ήδη αρχίσει να πίνει αλκοόλ χωρίς να έχει πάρει Selincro τότε μπορεί ακόμη και τότε να πάρει ένα χάπι Selincro το συντομότερο δυνατόν. Επιτρέπεται να πάρει κανείς μέχρι ένα χάπι Selincro των 18 mg ανά 24ωρο. (αν και στην βιβλιογραφία περιγράφεται περίπτωση ασθενούς που πήρε εφάπαξ δόση 450 mg ναλμεφένης χωρίς μεταβολή στην αρτηριακή του πίεση, στους σφυγμούς, στην αναπνευστική του συχνότητα ή στην θερμοκρασία του σώματός του).

Ένα μείον του φαρμάκου είναι η τιμή του. Την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές (07/02/2015) η συσκευασία με τα επτά δισκία έχει λιανική τιμή 33,95 €.  Το φάρμακο το παίρνει κανείς κατά περίσταση όπως ανέφερα πιο πάνω. Σε μια από τις μελέτες στην οποία βασίστηκε η αδειοδότηση του Selincro, ο μέσος ασθενής πήρε Selincro περίπου τις μισές ημέρες του μήνα οπότε αυτό θα κόστιζε στην Ελλάδα σε λιανική τιμή σχεδόν 73 €/μήνα (αν δηλαδή ο ασθενής το παίρνει τις μισές ημέρες του μήνα)  αλλά μπορεί να κοστίσει και το διπλάσιο δηλαδή 145 €/μήνα  αν το παίρνει κάθε μέρα.

http://www.galinos.gr/web/drugs/main/packages/22047#content

https://www.medicines.org.uk/emc/medicine/27609/SPC/Selincro+18mg+film-coated+tablets/

http://en.wikipedia.org/wiki/Nalmefene

http://www.lakemedelsvarlden.se/lakemedel/selincro-10672

http://www.fass.se/LIF/product?userType=0&nplId=20120120000033 

Γιάννης Βαρουφάκης.

"Ο οικονομολόγος δεν μπορεί, όσο και να το ποθεί, να είναι τεχνοκράτης επειδή τα οικονομικά θυμίζουν περισσότερο θεολογία μετά εξισώσεων παρά Φυσικοχημεία."

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=38783

The six habits of highly respectful physicians.

The New York Times
1.12.2008.
Kahn MW.

Recently, I asked a colleague about the quality of care her hospitalized mother was getting. “Well, you can at least have a conversation with her doctor,” she replied. Clearly this was a big relief.

High-level skills like reflectiveness and empathy are an important part of medical education these days. That is all to the good, of course. But as I noted last May in an article in The New England Journal of Medicine, medical schools may be underemphasizing a much simpler virtue: good manners.

In the article, I described a common-sense method for spreading clinical courtesy that I call “etiquette-based medicine,” and I proposed a simple six-step checklist for doctors to follow when meeting a hospitalized patient for the first time:


• Ask permission to enter the room; wait for an answer.

• Introduce yourself; show your ID badge.

• Shake hands.

• Sit down. Smile if appropriate.

• Explain your role on the health care team.

• Ask how the patient feels about being in the hospital.


Do doctors really need to be told to do such obvious things? Unfortunately, anyone who has spent time in the hospital as a patient or a physician knows how haphazardly such actions are performed, and as Samuel Johnson wrote, “Man needs more to be reminded than instructed.”

There is a useful analogy here to raising children. The British physician D. W. Winnicott coined the term “good enough mother” in part to help mothers who were overly anxious about their parenting skills. Rather than worry about trying to be perfect (whatever that meant), he urged them to relax, trust their intuition and realize that their children needed a mother who was caring, alert and reliable — in other words, good enough.

Similarly, when medical schools try to turn out ideal doctors, they can miss the opportunity to help them be good enough: perhaps not perfectly attuned to the patient, but at least respectful and professional. An etiquette-based approach can promote such behavior.

Etiquette-based medicine rests on the fact that patients derive comfort from specific actions — as opposed to attitudes or feelings — that are independent of the doctor’s emotional investment in the patient. My doctor may be tired, preoccupied or not that interested in me as a person; but I should still expect him or her to treat me with the kind of attentiveness and respect I recently received from a “genius” at the local Apple store.

The “genius” was skillful, efficient and professional, and solved my problem quickly without feeling my pain (which had been considerable). I don’t necessarily want or need to have an exceptional healer, but I would like to have good service. Patients should command at least the same regard from their doctors.

Does this mean surrendering medicine’s nobler values in the service of mere client satisfaction? Not at all. Consider one more analogy: A developing country may make a major investment in M.R.I. machines, an essential element of up-to-date medicine. But that money will be misspent if the country lacks enough antibiotics and doctors to prescribe them.

By the same token, trying to cultivate deeper human sensibility in doctors will be an inefficient use of scarce educational resources if those doctors cannot make the time to sit down, introduce themselves and make eye contact with their patients. Training good enough doctors should be like fluoridating the water supply or vaccinating children: uncomplicated, routine, relatively inexpensive — but with widespread and long-lasting benefits.



Michael W. Kahn is a psychiatrist in Boston.


http://www.nytimes.com/2008/12/02/health/02etiq.html?_r=1

Πώς είναι οργανωμένη η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας των παιδιών στη Σουηδία.

Στη Σουηδία τους εμβολιασμούς, το συμπλήρωμα του βιβλιαρίου ανάπτυξης του παιδιού (π.χ. μέτρηση βάρους, ύψους, περιμέτρου κεφαλής), και συμβουλές για το τι πρέπει να τρώνε τα παιδιά κ.τ.λ. τα αναλαμβάνουν ειδικά εκπαιδευμένες νοσηλεύτριες που δουλεύουνε στα Κέντρα Υγείας. Αυτές επίσης αναλαμβάνουν να στέλνουν στους γονείς γράμμα σε προκαθορισμένες ηλικίες του παιδιού, για να έρθουν οι γονείς με το παιδί στο Κέντρο Υγείας για έλεγχο της ανάπτυξης του παιδιού. Αν οι γονείς δεν έρθουν (παρόλο που οι επισκέψεις στο Κέντρο Υγείας για τα παιδιά είναι δωρεάν), τότε οι νοσηλεύτριες ξαναστέλνουν γράμμα ή παίρνουν τηλέφωνο.

Οι Γενικοί Ιατροί έρχονται σαν σύμβουλοι στις νοσηλεύτριες αυτές, σε μερικές μόνο από τις προκαθορισμένες επισκέψεις ελέγχου του παιδιού στο Κέντρο Υγείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι Γενικοί Ιατροί του Κέντρου Υγείας ζητούνε βέβαια και τη βοήθεια των Παιδιάτρων.

Αυτό που δεν κάνει και τόσο συχνά καμιά από τις παραπάνω επαγγελματικές κατηγορίες, είναι να προτείνει ξένο γάλα για το παιδί. Τουναντίον στη Σουηδία, πριν ακόμη και από τον τοκετό, τονίζουνε στους μέλλοντες γονείς την χρησιμότητα, του να τρέφεται το παιδί με το γάλα της μαμάς του, και γύρω στο 80% των παιδιών θηλάζει μέχρι και την ηλικία των 6 μηνών. Βέβαια το να μπορεί κανείς να στηρίξει με συμβουλές την μαμά που θηλάζει απαιτεί κάποια εκπαίδευση που οι παραπάνω νοσηλεύτριες την έχουν.

Όσον αφορά άρρωστα παιδιά, οι Γενικοί Ιατροί στην Σουηδία βλέπουνε όλες τις ηλικίες ακόμη και τα νεογέννητα.

Αγνώστου προέλευσης αλλά τόσο αληθινό.

Οι παππούδες μας πρόσφυγες.

οι γονείς μας μετανάστες

και εμείς ρατσιστές.

Η εκπαιδευτική μέθοδος P.B.L. (Problem Based Learning).

Στην Βόρεια Αμερική και στην Βόρεια Ευρώπη όλο και περισσότερες Ιατρικές Σχολές ενστερνίζονται στο εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα την μέθοδο PBL. PBL είναι τα αρχικά του Problem Based Learning. Τί σημαίνει αυτό;

Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές έχουν καθόλου ή μόνο λίγες διαλέξεις καθ έδρας. Αντ’ αυτού τους φοιτητές, τους χωρίζουν από την αρχή κάθε μαθήματος σε μικρές ομάδες των 5 – 7 ατόμων η κάθε μία, συν ένα επιβλέποντα (supervisor) για κάθε ομάδα. Ο επιβλέπων είναι κάποιος Ιατρός ή ακόμη και κάποιος άλλος επαγγελματίας στο τομέα της Υγείας αναλόγως με το μάθημα. Η ομάδα συναντιέται συνήθως δύο φορές την εβδομάδα. Στην πρώτη συνάντηση της εβδομάδας ο επιβλέπων δίνει γραπτώς στους φοιτητές ένα clinical case δηλαδή ένα κλινικό περιστατικό, που πρέπει να το λύσουν μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Οι φοιτητές αφού πρώτα εκλέξουν μεταξύ τους για την συγκεκριμένη συνάντηση, ένα πρόεδρο που θα διευθύνει την συζήτηση, κάνουν τότε ένα brainstorming. Brainstorming θα πεί ότι οι φοιτητές κάνουν ο καθένας ελεύθερους συνειρμούς γύρω από το κλινικό περιστατικό. Οι ελεύθεροι αυτοί συνειρμοί καταγράφονται στον πίνακα, από ένα γραμματέα που έχουν εκλέξει μεταξύ τους για την συγκεκριμένη συνάντηση, τα μέλη της ομάδας. Στο τέλος αυτοί οι ελεύθεροι συνειρμοί συστηματοποιούνται και οι φοιτητές καταλήγουν στο ποιά ερωτήματα θα πρέπει να απαντήσουν μέχρι το τέλος της εβδομάδος. Στο μεταξύ βέβαια μπορεί να επεμβεί και ο επιβλέπων για να δώσει κάποιες ιδέες στους φοιτητές έτσι ώστε η επιλογή των ερωτημάτων να καλύπτει όσο το δυνατόν περισσότερο το γνωστικό αντικείμενο που πρέπει να βγεί. Ο επιτηρητής (όπως και ο πρόεδρος) φροντίζει επίσης να μη μονοπωλούν την συζήτηση μόνο μερικοί και προσπαθεί να δίνει την ευκαιρία και σε αυτούς που είναι από φύση τους κάπως σιωπηλοί να πουν την γνώμη τους. Κατά την διάρκεια της εβδομάδος οι φοιτητές ψάχνουν σε διάφορα επίσημα Ιατρικά βιβλία, σε επίσημες σελίδες στο διαδίκτυο, σε έγγραφα από διάφορες υπηρεσίες αλλά και κάνοντας ερωτήσεις σε Ιατρούς ή παλαιότερους φοιτητές για να βρούνε λύση στα ερωτήματα που τέθηκαν. Στην δεύτερη συνάντηση της εβδομάδος οι φοιτητές έρχονται με μια γραπτή αναφορά με τις απαντήσεις που έχει συντάξει ο καθένας τους για το κάθε ερώτημα και λένε βέβαια και από πού βρήκαν τις διάφορες αυτές πληροφορίες. Τις απαντήσεις αυτές τις συγκρίνουν μεταξύ τους και εδώ επεμβαίνει και ο επιβλέπων για να πεί την γνώμη του για την εγκυρότητα των απαντήσεων.

Σε μερικά μαθήματα που καλύπτουν αντικείμενα κοινά για διάφορα επαγγέλματα της υγείας οι ομάδες αποτελούνται από φοιτητές διαφορετικών σχολών, σαν μια προσπάθεια να προωθηθεί και η διεπαγγελματική εκπαίδευση.

Οι φοιτητές δεν διαλέγουν μόνοι τους σε ποιά ομάδα θα ανήκουν αλλά μπαίνουν στην κάθε ομάδα μετά από κλήρωση. Έτσι μαθαίνουν να συνεργάζονται με ανθρώπους που δεν τους έχουν επιλέξει οι ίδιοι, και που ίσως έχουν και διαφορετικές γνωστικές κατευθύνσεις όπως άλλωστε θα κληθούν να κάνουν αργότερα και στην επαγγελματική τους ζωή. Για τον ίδιο λόγο οι ομάδες αλλάζουν σύνθεση από μάθημα σε μάθημα.

Εγώ είχα μια συμβατική πανεπιστημιακή Ιατρική εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο του Lund Σουηδίας, αλλά μετά το πτυχίο εργάστηκα σαν επιβλέπων σε ομάδες PBL και στο Πανεπιστήμιο του Lund αλλά αργότερα και στο πανεπιστήμιο του Linkoping. Προσωπικά εμένα μου ταιριάζει καλύτερα η συμβατική εκπαίδευση αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι το PBL έχει και αυτό τα πλεονεκτήματά του.

Τα πλεονεκτήματα του PBL είναι ότι προετοιμάζει καλύτερα τους φοιτητές για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να λειτουργούν αργότερα σαν επαγγελματίες.
Τότε που θα πρέπει μόνοι τους να αποφασίσουν τί και πώς θα μάθουν κάτι. Τότε που θα πρέπει να συνεργαστούν με τους τριγύρω τους ανεξάρτητα αν τους συμπαθούν ή όχι, και μάλιστα θα πρέπει να μάθουν από αυτούς αλλά και να μπορέσουν να κάνουν πράξη μαζί τους πέντε πράγματα.
Το PBL είναι επίσης μια σαφώς δημοκρατικότερη μέθοδος μάθησης και οι φοιτητές μαθαίνουν ακόμη ότι δεν είναι κακό να σκέφτεται κανείς ελεύθερα, τουναντίον.
Μαθαίνουν επίσης ότι δεν υπάρχουν και τόσο πολλές απόλυτες αλήθειες και δόγματα.

Τα μειονεκτήματα του PBL είναι ότι, όπως και να το κάνουμε, οι γνώσεις συστηματοποιούνται πιο δύσκολα από ότι με τον συμβατικό τρόπο.
Θα έλεγα μάλιστα ότι το PBL θέλει πιο πολύ δουλειά και ωριμότερους φοιτητές γιατί οι φοιτητές πρέπει και να απαντούν στα ερωτήματα που τίθονται στις συνάξεις αλλά, κατά την γνώμη μου, πρέπει και να διαβάζουν από την αρχή μέχρι το τέλος το βασικό βιβλίο του μαθήματος που πρέπει να καλυφθεί.
Ένα βασικό μειονέκτημα επίσης είναι ότι το PBL είναι ακριβότερο για το Πανεπιστήμιο γιατί πρέπει να πληρωθούν και ένα σωρό επιβλέποντες οι οποίοι πρέπει πρώτα να εκπαιδευτούν στο PBL.

Βέβαια μπορεί κανείς να συνδυάσει μέχρι ενός σημείου ένα συμβατικό σύστημα Ιατρικής εκπαίδευσης με το PBL.



Παραθέτω παρακάτω απόσπασμα από ένα άρθρο από το BMJ που περιγράφει το PBL:

ABC of learning and teaching in medicine: Problem based learning.
Diana F Wood
BMJ 2003;326:328-330, doi: 10.1136/bmj.326.7384.328

http://www.bmj.com/cgi/content/extract/326/7384/328


Παραθέτω επίσης και πάλι το κείμενο
” Όχι στον πολυμαθή ηλίθιο” του συγγραφέα Νίκου Δήμου που κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να είναι στην βασική βιβλιογραφία όλων των πανεπιστημιακών σχολών και φυσικά και των Ιατρικών:

http://nikosdimou.blogspot.com/2006/02/blog-post.html

Τέλος παραθέτω ένα παλαιότερο κείμενο που έγραψα
σχετικά με την διεπαγγελματική εκπαίδευση:

http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,179.0.html

Πόσες εργατοώρες μας κοστίζουν οι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι;

Το παρακάτω το δημοσίευσα στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 25/11/2009.

Πολλές φορές όταν μου μιλούν οι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι που με επισκέφτονται στο Ιατρείο, νιώθω ότι χάνω τον χρόνο μου και αναρωτιέμαι τι μου κοστίζει αυτό σε εργατοώρες:

Αν υποθέσω (με μέτριους υπολογισμούς) ότι βλέπω 3 αντιπροσώπους την ημέρα και ο καθένας μου παίρνει 5 λεπτά,

τότε θέλω 15 λεπτά την ημέρα,

ή 1 ώρα και 15 λεπτά την εβδομάδα,

ή 65 ώρες (πάνω από 8 μεροκάματα) ανά έτος.....


http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1326.msg8716.html#msg8716

Πώς βρίσκουμε εύκολα την λιανική τιμή ενός φαρμάκου, όταν είμαστε online;

Το παρακάτω το δημοσίευσα στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας στις 17/12/2009. Τώρα πια όμως το βλέπει κανείς και από την ηλεκτρονική συνταγογράφηση όταν πάει κανείς να συνταγογραφήσει κάποιο φάρμακο, αλλά και από το www.galinos.gr

Πηγαίνουμε στο www.google.gr  γράφουμε το εμπορικό όνομα του φαρμάκου που μας ενδιαφέρει  μετά αφήνουμε ένα κενό διάστημα και ύστερα γράφουμε την λέξη τιμή μετά κενό διάστημα πάλι και μετά την λέξη database. Τα προαναφερόμενα τα γράφουμε κατά προτίμηση με μικρά γράμματα. Επιλέγουμε την επιλογή “σελίδες στα Ελληνικά” και μετά πατούμε το κουμπί που γράφει “Αναζήτηση google”.

Παράδειγμα: Θέλουμε να βρούμε πόσο κάνει το Lasix;
Πάμε στο www.google.gr και αφού επιλέξουμε “ σελίδες στα Ελληνικά”
γράφουμε: lasix τιμή database
και  πατούμε μετά το κουμπί “ Αναζήτηση  google”.

Από τις διάφορες απαντήσεις που θα μας βγάλει, την πιο ξεκάθαρη απάντηση θα την πάρουμε από σελίδα που προέρχεται από το www.e-database.gr η οποία βγαίνει συνήθως και σαν πρώτη απάντηση στην διερεύνηση που κάνουμε στο Ελληνικό google με τον παραπάνω τρόπο.

Στην προκειμένη περίπτωση επειδή το Lasix υπάρχει και στα 40 mg αλλά και στα 500 mg θα μας βγάλει τις πιο πρόσφατες τιμές και για τις δύο μορφές του.

Πόσα ευρώ κοστίζει η συνταγογράφησή σου ανά εργάσιμη ημέρα;

Το παρακάτω το δημοσίευσα στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 18/02/2010 τότε που ακόμη δεν είχαμε ηλεκτρονική συνταγογράφηση.

Επιτέλους. Πήρα απάντηση σε κάτι που το σκεφτόμουνα αρκετά τον τελευταίο καιρό.
Συγκεκριμένα: Πόσα ευρώ κοστίζει η συνταγογράφησή ενός μέσου Έλληνα Ιατρού  ανά ημέρα.

Στην προκήρυξη (από τις  αρχές του 2010), που επισυνάπτω παρακάτω, από το Υπουργείο Οικονομίας αναφέρεται ότι το μέσο κόστος συνταγής είναι 100 ευρώ.

Άρα εγώ που στην λίστα μου στο ΙΚΑ, μου έχουν συνήθως 25 άτομα (+ καμιά 10 άτομα που έρχονται σαν σφήνες),  (+ καμιά 10 στο ιδιωτικό Ιατρείο) δηλαδή γύρω στα 45 άτομα την ημέρα (που τα περισσότερα ζητούν και τελικά παίρνουν συνταγή), τότε πρέπει να γράφω φάρμακα για περίπου 4.000 ευρώ ανά ημέρα, ίσως και παραπάνω.

Το τι κοστίζει μια μέση συνταγή κάθε χρονιά, θα έπρεπε να το διδάσκεται και ο τελευταίος φοιτητής Ιατρικής πριν βγει στην αγορά εργασίας (για να μη μιλήσουμε για τους εν ενεργεία Ιατρούς), για να συνειδητοποιήσουμε ότι τα φάρμακα δεν έχουν μόνο θεραπευτική αλλά και οικονομική αξία. Και ότι δεν είμαστε μόνο θεράποντες Ιατροί αλλά και διαχειριστές του Δημοσίου Χρήματος όσο λίγοι επαγγελματίες στην κοινωνία.

(να τονιστεί ότι στους παραπάνω υπολογισμούς δεν συμπεριλάβαμε τα εργαστηριακά που παραγγέλνουμε και τις άλλες παρακλινικές εξετάσεις).

http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1512.msg9820.html#msg9820

Ανάδραση (feedback) στην συνταγογράφηση και όχι μόνο.

Είχα διαβάσει κάπου ότι ανακαλύφτηκε πως το πιο αποτελεσματικό μέτρο για να μην υπερβαίνουν οι οδηγοί τα όρια ταχύτητας δεν είναι ούτε οι απαγορευτικές πινακίδες ούτε οι τροχονόμοι, ούτε τα πρόστιμα. Είναι αυτές οι φωτεινές ηλεκτρονικές οθόνες που βλέπουμε μερικές φορές στον δρόμο οι οποίες μετρούν από μακριά και μας δείχνουν την ταχύτητα μας εκείνη την στιγμή. Τότε οι οδηγοί για ένα ανεξήγητο λόγο κόβουμε από μόνοι μας ταχύτητα συμμορφωνόμαστε και έτσι γλυτώνουμε και τα πρόστιμα αλλά κάνουμε και πιο εύκολη και ασφαλή την ζωή των άλλων. Το μόνο μειονέκτημα αυτών των φωτεινών οθονών είναι ότι είναι ακριβές, αλλά τα βγάζουν τα λεφτά τους.

Κατά παρόμοιο τρόπο πιστεύω ότι ένα μοντέρνο ηλεκτρονικό σύστημα συνταγογράφησης πρέπει απαραίτητα να έχει τις τεχνικές προδιαγραφές ώστε στο τέλος του κάθε μήνα να καταγράφει και να στέλνει σε κάθε ιατρό αναλυτικά, τα έξοδα που αυτός ο Ιατρός δημιούργησε στο ταμείο με το οποίο είναι συμβεβλημένος μέσω της συνταγογράφησης. Να δείχνει επίσης στον ιατρό τον μέσο όρο των εξόδων που δημιούργησαν οι άλλοι Ιατροί της ίδιας ειδικότητας.

Επίσης: Aν σε κάθε απάντηση από εργαστηριακές και άλλες παρακλινικές εξετάσεις που έχουμε παραγγείλει, έγραφε (όπως είδα να κάνουν στην Σουηδία) κάτω από το πόρισμα και το πόσο κοστίσανε αυτές οι εξετάσεις, τότε πιστεύω ότι οι Ιατροί από μόνοι μας θα παραγγέλναμε τις εξετάσεις αυτές με περισσότερη σύνεση.

Γενικός Ιατρός στην πόλη της Καβάλας.

Με αυτή μου την δημοσίευση θα ήθελα να κοινοποιήσω και μέσω του προσωπικού μου blog ότι εργάζομαι ως Γενικός - Οικογενειακός Ιατρός στην πόλη της Καβάλας από το 2006. Ο Γενικός Ιατρός έχει τον ρόλο που είχε παλιά ο Παθολόγος αλλά όμως το πεδίο του Γενικού Ιατρού είναι αρκετά πιο διευρυμένο.

Αργύρης Αργυρίου

Γενικός - Οικογενειακός Ιατρός

Πτυχιούχος Ιατρικής Πανεπιστημίου Lund Σουηδίας

Δαγκλή 4, Καβάλα 

(απέναντι από τη Νομαρχία/Διοικητήριο της Καβάλας).

Τηλέφωνο 2510 23 11 41

www.argiriou.se 

Γεννήθηκα στην Καβάλα. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές μου στη Χρυσούπολη σπούδασα Ιατρική στο Lund της Σουηδίας (πεντέμιση χρόνια), μετά έκανα το Foundation Programme στο Växjö της Σουηδίας ( 21 μήνες) και τέλος έκανα την ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής στο Linköping ( πέντε χρόνια).  

Τομείς παροχής υπηρεσιών:

Αμυγδαλίτιδες - ωτίτιδες - πνευμονίες - ουρολοιμώξεις - καθάρισμα αυτιών - απλά οφθαλμιατρικά προβλήματα

Αλλεργίες

Ρύθμιση ήπιων μορφών υπέρτασης, άσθματος, διαβήτη, υπερχοληστεριναιμίας, οστεοπόρωσης

Ρύθμιση βάρους - διακοπή καπνίσματος, υπερκατανάλωσης αλκοόλ

Απλά χειρουργικά περιστατικά

Ουροκαθετηριασμοί

Απλά ορθοπαιδικά περιστατικά

Ασκήσεις McKenzie 

Χρόνιοι πόνοι

Απλά παιδιατρικά περιστατικά

Εκτίμηση εξανθημάτων

Γαστρίτιδες - δυσκοιλιότητα - ήπιες μορφές διάρροιας, αιμορροΐδων

Ίλιγγοι

Άγχος

Στυτικές διαταραχές

Αντισύλληψη - Κλιμακτήριος

Εμβολιασμοί

Γενικοί έλεγχοι υγείας ( check - up )

Ιατρική εξέταση για πιστοποιητικά υγείας για κολυμβητήριο, γυμναστήριο,

Ιατρική εξέταση για πιστοποιητικά υγείας εργαζομένων σε επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος

Ιατρική εξέταση για πιστοποιητικά υγείας για υποψήφιους οδηγούς

Επισκέψεις κατ' οίκον

( Το πιο σημαντικό βέβαια είναι ότι ως Γενικός Ιατρός βλέπω τον άνθρωπο σαν μια σωματική και ψυχολογική ολότητα μέσα στο κοινωνικό της περιβάλλον με ότι διαγνωστικά, θεραπευτικά και οικονομικά για τον ασθενή οφέλη μπορεί αυτό να συνεπάγεται).

Μια υποδειγματική ημερίδα.

Το παρακάτω το δημοσίευσα στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 20/02/2010. Το αναδημοσιεύω και στο blog μου σχεδόν 5 χρόνια μετά γιατί μέσα σε αυτό το κειμενάκι περιγράφω ουσιαστικά ποια κριτήρια πιστεύω ότι πρέπει να τηρούνται για να αποκαλέσει κανείς μια ημερίδα υποδειγματική.

Σήμερα παραβρέθηκα στο Κέντρο Υγείας Χρυσούπολης σε μια κατά την γνώμη μου υποδειγματική ημερίδα που την οργάνωσε το περιφερικό τμήμα Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης της ΕΛΕΓΕΙΑ υπό την αιγίδα του Δήμου Χρυσούπολης. Το θέμα ήταν ο Μητρικός Θηλασμός.

Γιατί λέω ότι ήταν υποδειγματική;

Πρώτον δεν την σπόνσαρε καμιά φαρμακευτική εταιρεία.

Δεύτερον γιατί οι διοργανωτές και οι εισηγητές δεν είχαν οικονομικό συμφέρον από το θέμα της συζήτησης. Δεν είχαν δηλαδή αυτό που στα Αγγλικά λέγεται conflict of interest. Ήταν ένας δημόσιος Ιατρός και Μαίες που μιλούσαν για την ανωτερότητα του μητρικού θηλασμού σε σχέση με τα υποκατάστατα του μητρικού γάλακτος, και προτείνανε ένα σωρό ,άγνωστες σε μας, τεχνικές για βοηθήσουμε τις μανάδες να θηλάζουν τα μωρά τους. Τους εκτίμησα. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ενώ αυτοί αγωνίζονται να κάνουν πράξη πράγματα που είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα, άλλοι συνάδελφοί τους στην Ελλάδα (ιδιώτες αλλά και δημόσιοι) βγάζουν λεφτά από το να πλασάρουν στις μανάδες υποκατάστατα γάλακτος χωρίς να συντρέχει λόγος για το μωρό και την μαμά, τουναντίον.

Δεν χρειάζεται να έχεις σώνει και καλά φαρμακευτική εταιρεία ή εταιρείες από πίσω σου για να κάνεις μια ημερίδα. Αρκεί μια αίθουσα ενός Κέντρου Υγείας ή Νοσοκομείου που έτσι και αλλιώς την δίνουν δωρεάν και μεράκι από την μεριά των ομιλητών αλλά και των συμμετεχόντων. Τότε η ημερίδα παίρνει πολύ περισσότερο κύρος στα μάτια μου.

Η Φυσική Εξέλιξη μιας νόσου (the natural history of a disease).

Αν υπάρχει κάτι που νομίζω ότι στους περισσότερους από εμάς δεν το τονίσανε αρκετά όταν σπουδάζαμε ιατρική στο Πανεπιστήμιο είναι η φυσική εξέλιξη των νόσων.
Τι γίνεται δηλαδή με τις διάφορες νόσους αν τις αφήσουμε να εξελιχθούν μόνες τους χωρίς καμιά ιατρική παρέμβαση.

Θα εκπλαγεί ίσως κανείς αλλά αρκετές από τις ασθένειες για τις οποίες ξοδεύουμε πολύ χρόνο, χρήμα και άγχος γίνονται καλά από μόνες τους….

Βέβαια εδώ χρειάζονται οι γνώσεις και η εμπειρία του Ιατρού: Να γνωρίζει δηλαδή μέχρι που τον παίρνει να αφήσει την φύση μόνη της να γιατρέψει την ασθένεια και από πού και μετά πρέπει να επεμβεί.

Για αυτό βέβαια εκτός από γνώσεις και εμπειρία, χρειάζεται και ηθική ακεραιότητα.

Ποιο από όλα αυτά τα προβλήματα σε απασχολεί περισσότερο τώρα;

Σαν Γενικός Ιατρός μου τυχαίνει συχνά να μου έρχεται στο Ιατρείο Ασθενής ο οποίος να θέλει να με συμβουλευτεί για πολλά και διαφορετικά προβλήματα υγείας του, ταυτόχρονα. Συνήθως όμως δουλεύω με ραντεβού και ο χρόνος που έχω για κάθε Ασθενή είναι συγκεκριμένος. Τι κάνουμε τότε;

Στις αρχές στρεσαριζόμουν πολύ με αυτό γιατί θεωρούσα αυτονόητο ότι θα εξέταζα τον Ασθενή για κάθε ένα από αυτά τα προβλήματα και θα έδινα λύση σε όλα στην ίδια και αυτή επίσκεψη.

Τώρα πια όμως αφού ακούσω προσεκτικά τον Ασθενή , έμαθα να τον ρωτάω:

Ποιο από όλα αυτά τα προβλήματα σε απασχολεί περισσότερο τώρα;

Όταν ο Ασθενής, μου απαντήσει στην παραπάνω ερώτηση (στην οποία επιμένω), του λέω: Σήμερα θα ασχοληθούμε με αυτό το πρόβλημά σου. Για τα άλλα προβλήματα που σε απασχολούν, αν θες να σου κάνω καλή δουλειά, πρέπει να κλείσεις νέο ραντεβού.

(Φυσικά σε περίπτωση που πρόκειται για μικροπροβλήματα που λύνονται εύκολα μπορεί να τύχει να ασχοληθώ με πολλά από αυτά ταυτόχρονα στην ίδια επίσκεψη για να μην ταλαιπωρώ άδικα τον Ασθενή.)

(Πάντως όλα τα προβλήματα που μου αναφέρει ο Ασθενής, τα καταγράφω στο αρχείο του έτσι και αλλιώς. Ακόμη και αν οι ενοχλήσεις του Ασθενούς περάσουν από μόνες τους είναι χρήσιμο να ξέρει κανείς τι τον έχει απασχολήσει στο παρελθόν).

Αντιψυχωσικά σε μη ψυχωτικούς ασθενείς;

Στην Σουηδία απαγορεύαν και απαγορεύουν σχεδόν δια ροπάλου την χρήση αντιψυχωσικών φαρμάκων σε ασθενείς που δεν είχαν ποτέ ψύχωση.

http://www.sbu.se/sv/Publicerat/Gul/Behandling-med-neuroleptika/

Όταν ήρθα όμως στην Ελλάδα είδα πολλούς ασθενείς με απλές καταθλίψεις να λαμβάνουν αγωγή με αντιψυχωσικά (κατά προτίμηση της τελευταίας γενιάς που είναι και πανάκριβα) με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό σε παρενέργειες για τους ασθενείς αλλά και σε οικονομικό κόστος για την κοινωνία.

Από ότι φαίνεται όμως από τον σχολιασμό ενός σχετικού επιστημονικού άρθρου του BMJ από το Journal Watch, σχολιασμό τον οποίο παραθέτω παρακάτω, ανάλογες καταστάσεις παρατηρούνται και στην Αγγλία.
Να υποθέσω ότι οι Φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι κάνουν καλά την δουλειά τους;

December 31, 2014

Large Proportions of Patients Who Are Prescribed Antipsychotics in the U.K. Do Not Have Severe Mental Illnesses
Paul S. Mueller, MD, MPH, FACP reviewing Marston L et al. BMJ Open 2014 Dec 18.

Instead, antipsychotics were prescribed for conditions such as anxiety, sleep disorders, and dementia.

Antipsychotic drugs are used to treat patients with severe mental illnesses, such as schizophrenia, other psychoses, and bipolar affective disorder. However, evidence suggests that these drugs are prescribed frequently for patients with anxiety, dementia, and sleep disorders. In this study, U.K. investigators used a primary care database to determine the indications for which antipsychotics were prescribed in 48,000 patients.

Fourteen thousand patients were prescribed first-generation antipsychotics (haloperidol, chlorpromazine, trifluoperazine), 28,000 were prescribed second-generation antipsychotics (olanzapine, quetiapine, risperidone), and 6,000 received prescriptions for both classes of drugs. Antipsychotic prescribing rates were higher in women than in men, in older adults (age, 80 vs. 40–49), and in people from the most-deprived versus the least-deprived areas. Of patients who were prescribed first-generation antipsychotics, only about 30% had severe mental illnesses; of those who were prescribed second-generation antipsychotics, 36% to 62% had severe mental illnesses. Common indications for antipsychotic prescribing in patients without severe mental illnesses were anxiety, depression, dementia, sleep disorders, and personality disorders; in these patients, antipsychotics generally were prescribed at lower doses and for shorter durations.

Comment

In this study, large proportions of U.K. primary care patients who were prescribed antipsychotic drugs did not have schizophrenia, other psychoses, or bipolar affective disorder — the usual indications for these drugs. Instead, these drugs were prescribed for nonpsychotic and nonbipolar illnesses such as anxiety, dementia, and sleep disorders, albeit at lower doses and for shorter durations. Although “off-label” use of antipsychotics can relieve symptoms in carefully selected patients, clinicians should be aware of the adverse effects of these drugs, including elevated risk for stroke and higher mortality in patients with dementia (NEJM JW Gen Med Sep 11 2008; NEJM JW Gen Med Oct 11 2007).

Citation(s):

    Marston L et al. Prescribing of antipsychotics in UK primary care: A cohort study. BMJ Open 2014 Dec 18; 4:e006135. (http://dx.doi.org/10.1136/bmjopen-2014-006135)

- See more at: http://www.jwatch.org/na36612/2014/12/31/large-proportions-patients-who-are-prescribed?query=etoc_jwgenmed#sthash.sUm5iyQA.dpuf

Δείτε και σχετική συζήτηση μεταξύ Ελλήνων Ιατρών εδώ:
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,6065.msg54021.html#msg54021

Πρώτα λέμε ότι το φάρμακο είναι αποτελεσματικό και μετά ότι είναι φθηνό.

Το παρακάτω δημοσιεύθηκε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στις 11/01/2011.

Γενικά προσπαθώ να δίνω φάρμακα που ναι μεν είναι αποτελεσματικά αλλά και φθηνά. Aν δεν έχω σύμβαση με το ταμείο του Ασθενούς, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Οι ασθενείς μου, κυρίως αυτοί που τους βλέπω για επείγοντα περιστατικά στα σπίτια τους, πάνε στο φαρμακείο αγοράζουν το φάρμακο στην λιανική του τιμή και επειδή έχει λογικό κόστος, δεν χρειάζεται να παρακαλάνε τους γιατρούς των ταμείων τους να το γράψουν σε συνταγή για να πληρώσει το ταμείο του Ασθενούς μέρος της τιμής του φαρμάκου.

Νομίζω ότι είναι καλό οι Ασθενείς να γνωρίζουν εκ των προτέρων την τιμή του φαρμάκου και ξέρω ότι το οικονομικό κόστος παίζει ρόλο για αυτούς.

Έχω παρατηρήσει όμως ότι αν κάνω το λάθος και πω απλώς ότι το φάρμακο αυτό είναι φθηνό τότε ο Aσθενής και οι συγγενείς ξυνίζουνε. Αρχίζουνε τα "Ποιός λογαριάζει Γιατρέ τα λεφτά..." κ.τ.λ.

Αν αντίθετα πω πρώτα ότι το φάρμακο είναι αποτελεσματικό (και το τονίσω αυτό) και μετά προσθέσω ότι είναι και φθηνό τότε όλα είναι μέλι – γάλα. Είναι θέμα ψυχολογίας.

Ο πόνος στην κοιλιά μπορεί να είναι πόνος από τη μέση.

Τυχαίνει κάποτε να έρχονται ασθενείς για πόνο σε ένα μέρος μόνο της κοιλιάς, ο οποίος πόνος είναι συνήθως χρόνιος, δηλαδή οι ασθενείς μπορεί να τον έχουν για εβδομάδες, μήνες ίσως και χρόνια.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, μεταξύ των άλλων κάνετε και μια προσεκτική (και κάπως έντονη) ψηλάφηση της μέσης και δεν εννοώ μόνο ακριβώς πάνω από τους σπονδύλους αλλά και σε όλη την ραχιαία περιοχή του σώματος, αριστερά και δεξιά των σπονδύλων.  Μιλάω κυρίως για την οσφυϊκή περιοχή αλλά για σιγουριά πάτε και στην θωρακική αλλά και την ιερή περιοχή.  Τότε πιθανώς να βρείτε ένα σημείο (ένα “σημείο πυροδότησης” από το Αγγλικό “ trigger point”) που όταν το πατήσετε τότε ο ασθενής αισθάνεται να επιδεινώνεται ή να αναπαράγεται ο πόνος στη συγκεκριμένη περιοχή της κοιλιάς του, που σας περιέγραψε εξαρχής. Είναι δηλαδή σαν να ακτινοβολεί ο πόνος από το σημείο που ανακαλύψατε στη μέση, προς  την περιοχή της κοιλιάς  που ο ασθενής σας είπε εξαρχής ότι πονούσε. Τότε υπάρχει σοβαρή υποψία,  ο πόνος της κοιλιάς για τον οποίο προσέρχεται ο Ασθενής να είναι μυοσκελετικός και να προέρχεται από το σημείο της μέσης που μόλις πατήσατε. Σημαδέψτε το σημείο της μέσης που ανακαλύψατε με κάτι κάπως αιχμηρό, π.χ. με το νύχι ή με το πλαστικό μέρος της μύτης ενός στυλού, και για να επιβεβαιώσετε ότι πρόκειται  όντως για μυοσκελετικό πόνο που προέρχεται από το σημείο αυτό, κάντε το εξής: Τραβήξτε σε μια σύριγγα διάλυμα Inj. Sol. Xylocaine 2% και εγχύσετε περίπου 1,5 ml υποδόρια στο σημείο της μέσης που μόλις ανακαλύψατε. Μετά αποσπάσετε την προσοχή του ασθενούς σας σε κάποια άλλη συζήτηση για περίπου πέντε λεπτά και ύστερα ρωτήστε τον πως αισθάνεται. Μην εκπλαγείτε αν σας πει ότι  ο πόνος στην κοιλιά εξαφανίστηκε.

Ο ασθενής εντυπωσιάζεται  πολύ από αυτό, και του αρκεί συνήθως που ξέρει την αιτία της ενόχλησης και ότι δεν είναι κάτι επικίνδυνο. Αν θέλετε όμως να προχωρήσετε περισσότερο σε επίπεδο θεραπευτικό, τότε εξηγείστε του ότι εκτός από συνηθισμένα αναλγητικά  (π.χ.Tabl. Depon ή Brufen ή Gel Voltaren) που μπορεί να βοηθούν αν ο πόνος παραγίνεται, μπορεί να εφαρμόζει τοπικά και acupressure. Ψηλαφεί δηλαδή μόνος του, ή με την βοήθεια κάποιου δικού του προσώπου, για να βρει το επίμαχο σημείο στη μέση του και μετά με την ανάποδη ενός στυλού ασκεί πίεση στο σημείο αυτό για τριάντα δευτερόλεπτα. Αυτό μπορεί να το εφαρμόζει αρκετές φορές την ημέρα και εκτός από ανακουφιστικό μπορεί να έχει και ιαματικό αποτέλεσμα.