Στην Ελλάδα,
υπάρχει μία τάση να υπερτονίζουμε τον ρόλο του Γενικού Ιατρού (Γ.Ι.) στην Πρόληψη,
υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα τον
ρόλο του ως «Φίλτρου» αλλά και ως Διαχειριστή των πιο συχνών νοσημάτων στην
Κοινότητα.
Είναι βολικό
γιατί έτσι δεν χρειάζεται κανείς πολύ διάβασμα και με τον τρόπο αυτό αποφεύγουμε να κοντραριστούμε
και με τις άλλες ειδικότητες…
Αν πιάσει
όμως κανείς δουλειά ως Γ.Ι. στην Βόρεια Ευρώπη και προσπαθήσει να την
«σκαπουλάρει» μόνο με την πρόληψη τότε θα φάει «σουτ» σε χρόνο dt
(εκεί δεν υπάρχει και η μονιμότητα όπως την εννοούμε εδώ στην Ελλάδα).
Εκεί, πρέπει
να είναι κανείς σε θέση να ξεκινήσει αντικαταθλιπτική αγωγή, να ρυθμίσει
Αρτηριακή Υπέρταση, να ξεκινήσει Ινσουλινοθεραπεία, να πάρει βιοψία από το
πτερύγιο του αυτιού, να αδειάσει ένα γόνατο, να κάνει γυναικολογική εξέταση, να
εξετάσει ένα βρέφος 4 μηνών, και, και, και… (πάντα υπό αυστηρό έλεγχο του
οικονομικού κόστους των φαρμάκων ή/και των εξετάσεων)
No comments:
Post a Comment