Τι αξίζει να θυμάσαι οδηγώντας στη βροχή

 

https://www.protagon.gr/themata/ti-aksizei-na-thymasai-odigwntas-sti-vroxi-44342609835

Ποιος πρέπει να πληρώνει το κόστος μιας υπηρεσίας;

 

Καθημερινή, 19/02/2023

Του Ανδρέα Δρυμιώτη.

Είναι γεγονός ότι τα ερεθίσματα για τα κείμενά μου προέρχονται από την καθημερινότητα. Ετσι και σήμερα θα ξεκινήσω με ένα περιστατικό που μου συνέβη. Προκαταβολικά σας λέω ότι πολλοί από σας θα διαφωνήσετε με τις απόψεις μου, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να τις υποστηρίζω με σθένος και επιχειρήματα.Πριν από μερικούς μήνες η σύζυγος κι εγώ, μαζί με ένα φιλικό ζευγάρι, τρώγαμε σε ένα ακριβό εστιατόριο του κέντρου. Το φαγητό εξαιρετικό και η παρέα καλή. Κρεατικά φάγαμε και στο δικό μου πιάτο περίσσεψαν μερικά κομμάτια, που ζήτησα να μου τα βάλουν σε μια σακούλα για να τα πάω στον σκύλο μου. Είναι γεγονός ότι το γκαρσόνι με ενημέρωσε ότι η υπηρεσία αυτή χρεώνεται με 3 ευρώ και αποδέχθηκα τη χρέωση. Πράγματι μου έφεραν μια εξαιρετικά περιποιημένη τσάντα και μια οικολογική συσκευασία με τα υπολείμματα.

Οπως καταλαβαίνετε, οι υπόλοιποι τρεις της παρέας ήταν έξαλλοι. Γύφτους τους ανέβαζαν, καρμίρηδες τους κατέβαζαν. Σε έναν λογαριασμό εκατοντάδων ευρώ, η χρέωση των 3 ευρώ φαινόταν παράλογη. Εγώ είχα αντίθετη άποψη και την υποστήριζα με ένταση. Το σκεπτικό μου είναι πολύ απλό. Η τσάντα και η συσκευασία έχουν κάποιο κόστος. Αν το κόστος αυτό δεν επιβαρύνει τον αποδέκτη της υπηρεσίας, τότε θα προστεθεί στα γενικά έξοδα της επιχείρησης (ενοίκιο, ΔΕΗ, μισθοδοσία κ.ά.) και θα επιβαρύνει όλους τους πελάτες του εστιατορίου, έστω κι αν αυτοί δεν χρησιμοποίησαν την υπηρεσία. Δεν έπεισα κανέναν.

Γιατί όµως; Γιατί στην Ελλάδα έχουμε εκπαιδευθεί να μη λογαριάζουμε το κόστος μιας υπηρεσίας. Είναι ένα θέμα που το έχω αναδείξει πολλές φορές, το οποίο είχα σαν απαράβατη αρχή στην επαγγελματική μου δραστηριότητα. Ελάτε να δούμε ένα παράδειγμα που ταλάνισε την Ελλάδα πολύ πρόσφατα. Τα διόδια. Δημιουργήθηκε κίνημα «Δεν πληρώνω» με την υποστήριξη πολιτικών προσώπων και κομμάτων. Ακόμη και η πρώην πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, έκανε μια μεγάλη διαδρομή και δεν πλήρωσε τα διόδια για να συμβάλει στο κίνημα του «Δεν πληρώνω». Τι θα συμβεί όμως αν δεν πληρώνουμε διόδια; Είτε οι δρόμοι θα μείνουν ασυντήρητοι και στο τέλος θα καταστραφούν είτε τα έξοδα του παραχωρησιούχου θα τα καταβάλει το κράτος και θα τα επιβαρυνθούν όλοι οι φορολογούμενοι, ανεξάρτητα από τη χρήση του συγκεκριμένου δρόμου. Πόσο δίκαιο είναι αυτό; Είμαι βέβαιος ότι κάποιος θα ισχυριστεί ότι το παράδειγμα δεν είναι καλό, γιατί τα διόδια είναι η κύρια υπηρεσία ενώ η τσάντα δεν αφορά την κύρια δραστηριότητα. Συμφωνώ απολύτως. Αλλά.

Πάµε παρακάτω. Θυμάστε τη φασαρία που έγινε πριν από μερικά χρόνια όταν άρχισαν να χρεώνονται οι πλαστικές σακούλες; Ακριβώς τα ίδια. Οσο οι πλαστικές σακούλες ήταν δωρεάν, γινόταν τρομακτική σπατάλη. Σαν χώρα είμαστε στην τέταρτη θέση κατανάλωσης πλαστικής σακούλας στην Ευρώπη. Η κατά κεφαλή κατανάλωση ήταν 242 σακούλες ανά έτος («Κ» 22.1.2018), ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν 175 σακούλες και οι δύο καλύτερες χώρες, Δανία και Φινλανδία, είχαν μόλις 4 σακούλες κατά κεφαλή ετησίως! Η επιβολή του τέλους, παρά το γεγονός ότι επιβλήθηκε για περιβαλλοντικούς λόγους, πέτυχε τον δραστικό περιορισμό στη χρήση, αποδεικνύοντας ότι το δωρεάν ποτέ δεν εκτιμάται.

Ελάτε, όµως, να δούμε μια άλλη κραυγαλέα περίπτωση, η οποία είμαι απολύτως βέβαιος ότι ποτέ δεν σας προβλημάτισε. Από την 1.1.2018 τα εστιατόρια είναι υποχρεωμένα να προσφέρουν και να χρεώνουν το λάδι σε ατομικές συσκευασίες. Πάλι διαμαρτυρηθήκαμε γιατί έτσι έχουμε μάθει. Το μέτρο καθιερώθηκε, παρά τις διαμαρτυρίες όλων των εμπλεκομένων. Δεν έχω στατιστικά στοιχεία για το θέμα, αλλά θυμόμουνα ότι σε μια πολύ γνωστή ψαροταβέρνα στην Αντίπαρο, ο ιδιοκτήτης μου είπε ότι σε μια σεζόν με τη νέα μέθοδο εξοικονόμησαν 700 κιλά λάδι! Τώρα που γράφω για το θέμα, η ποσότητα μου φάνηκε υπερβολική και τηλεφώνησα στον ιδιοκτήτη, ο οποίος μου το επιβεβαίωσε ξανά.

Σκεφτείτε τι συνέβαινε. Οσο το λάδι ήταν σε ένα μεγάλο μπουκάλι, γινόταν απίστευτη σπατάλη. Ο καθένας έβαζε όσο ήθελε στη σαλάτα του και στο τέλος όλο αυτό το πολύτιμο λάδι πήγαινε στα σκουπίδια. Οταν όμως άρχισε να χρεώνεται, οι πελάτες έκαναν λελογισμένη χρήση.

Υπάρχει γενικότερη τάση στα εστιατόρια, ώστε η κάθε υπηρεσία να χρεώνεται ξεχωριστά. Λέγεται unbundling και εδώ και χρόνια έχει εφαρμοστεί σε πολλές υπηρεσίες. Για παράδειγμα, υπάρχουν εστιατόρια στην Αθήνα που χρεώνουν τις διάφορες σάλτσες ή ακόμη και τα συνοδευτικά χωριστά. Προσωπικά, πιστεύω ότι η τάση αυτή θα επικρατήσει, ώστε ο κάθε ένας να χρεώνεται αυτό που παίρνει.

Οπως άρχισα, έτσι θέλω και να τελειώσω. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ένας πολύ γνωστός Ελληνας επιχειρηματίας (της εποχής εκείνης) παρέθετε δείπνο, με σημαντικούς καλεσμένους, σε ένα από τα καλύτερα και ακριβότερα εστιατόρια της Γενεύης. Οταν ήλθε ο λογαριασμός, τον εξέτασε προσεκτικά, όπως συνήθιζε. Διαπίστωσε ότι υπήρχε μια χρέωση 10 λεπτών και ζήτησε από τον maitre να του εξηγήσει τι ήταν αυτή η χρέωση. Ο maitre του απάντησε αμέσως και με απόλυτη φυσικότητα, ότι αυτή ήταν η χρέωση για το σπρέι που χρησιμοποιήθηκε για να αφαιρέσουν έναν λεκέ από κάποιον καλεσμένο του. Την ιστορία αυτή τη λέγανε για να αναδείξουν τη σχολαστικότητα του επιχειρηματία, αλλά εγώ θεωρώ ότι περιείχε ένα πολύ σημαντικό δίδαγμα: την Αρχή της Ανταποδοτικότητας των υπηρεσιών.

Στην Ελλάδα θα λέγαμε, «έλα μωρέ, είναι δυνατόν σε ένα τόσο ακριβό εστιατόριο να χρεώσουν το σπρέι για τον λεκέ;». Και όμως αυτό είναι το σωστό. Να χρεώνεται κάθε υπηρεσία που παρέχεται ξεχωριστά. Αν υποθέσουμε ότι το εστιατόριο δεν χρέωνε τα 10 centimes για κάθε χρήση, το κόστος της αγοράς του σπρέι θα έμπαινε στα γενικά έξοδα και θα διαμόρφωνε προς τα πάνω (έστω και πολύ λίγο) τις τιμές των φαγητών. Δηλαδή την υπηρεσία αυτή θα την πλήρωναν και οι υπόλοιποι πελάτες που δεν έκαναν χρήση του σπρέι. Αυτά φυσικά συνέβαιναν στην Ελβετία και η χώρα αυτή προοδεύει, ενώ εμείς είτε μένουμε στάσιμοι είτε οπισθοδρομούμε.

Αν θέλουµε να δούμε το πώς εξελίχθηκε η μία χώρα σε σχέση με την άλλη, δεν έχουμε παρά να εξετάσουμε την ισοτιμία ελβετικού φράγκου και δραχμής. Τότε, το ένα ελβετικό φράγκο αντιστοιχούσε σε 7 δραχμές. Με την ισοτιμία της δραχμής που μπήκαμε στο Ευρώ, ένα ελβετικό φράγκο θα αντιστοιχούσε σήμερα σε 284 δραχμές (σαράντα φορές πάνω)! Αν μάλιστα δεν είμαστε στο Ευρώ, τότε δεν γνωρίζω ποια θα ήταν η αντιστοιχία. Βλέπετε πού οδηγεί ο ορθολογισμός.

Σκόπιµα άφησα την Ελβετία για το τέλος. Θέλω να επισημάνω άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση ανταποδοτικότητας, που εμείς εδώ δεν θα θέλαμε ούτε να την ακούσουμε. Σε ορισμένα καντόνια της Ελβετίας, οι κάτοικοι πληρώνουν φόρο ανάλογα με το μέγεθος των… σκουπιδιών τους. Ο φόρος προκαταβάλλεται με την αγορά της σακούλας σκουπιδιών και είναι ανάλογος με τη χωρητικότητα της σακούλας. Για παράδειγμα στο Valais, ο φόρος είναι αρκετά υψηλός: για 17 λίτρα – 0,95 φράγκα, 35 Lt – 1,90 φράγκα, 60 Lt – 3,40 και 110 Lt – 6,20. (σημ.: 1 φράγκο = 1,0022 euro). Εχεις πολλά σκουπίδια, πληρώνεις ανάλογα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι έτσι οι Ελβετοί υποχρεώνονται να ανακυκλώνουν τα περισσότερα υλικά για να μην επιβαρύνονται με τα σκουπίδια. Βλέπετε ότι με την ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών εξορθολογίζονται παράλληλα και οι διαδικασίες.

Στην Ελλάδα έχουμε πραγματικό πρόβλημα με το θέμα της ανταποδοτικότητας, γιατί κανένας δεν προσπάθησε να εκπαιδεύσει τον κόσμο στην έννοια αυτή. Ελα μωρέ, ποιος ασχολείται με πενταροδεκάρες; Και έτσι οι πενταροδεκάρες γίνονται χιλιάδες και εκατομμύρια, ώστε με την πάροδο του χρόνου… πτωχεύουμε.

Υ.Γ. Πριν από χρόνια επισκέφθηκα το κέντρο πληροφορικής της ελβετικής τράπεζας UBS. Εμαθα πολλά πράγματα για τη λειτουργία της τράπεζας. Ενα όμως με εντυπωσίασε. Οι πελάτες μπορούσαν να καθορίσουν τα χαρακτηριστικά της αλληλογραφίας που λάμβαναν από την τράπεζα. Μέγεθος και χρώμα φακέλου, αλλά και πόσα ακριβώς γραμματόσημα θα είχε ο φάκελος (όχι στην αξία, αλλά στο πλήθος), ώστε να είναι αναγνωρίσιμος (από τον παραλήπτη) χωρίς να αναγράφεται ο αποστολέας. Ολα αυτά με τις ανάλογες χρεώσεις. Ετσι βγαίνουν τα χρήματα. Ο,τι θέλεις το έχεις, αλλά πληρώνεις.

Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.

https://www.kathimerini.gr/opinion/562285903/poios-prepei-na-plironei-to-kostos-mias-ypiresias/

Σε περίπτωση υποψίας Οξέως Εμφράγματος του Μυοκαρδίου, εκτός Νοσοκομείου.

 

Σε περίπτωση υποψίας Οξέως Εμφράγματος του Μυοκαρδίου εκτός Ιατρείου, δώστε στον ασθενή να μασήσει σε κομματάκια και να τα αφήσει μέσα στο στόμα του για να απορροφηθούν από τον βλεννογόνο του στόματος μια ασπιρίνη 500 mg (εντάξει οι κατευθυντήριες οδηγίες μιλούν για 300 mg αλλά αφού δεν υπάρχει ασπιρίνη σε αυτά τα mg...). Με τον τρόπο που περιγράφω η απορρόφηση της ασπιρίνης γίνεται πολύ πιο γρήγορα ενώ αλλιώς αν απλώς την καταπιείς αργεί πολύ περισσότερο να μπει στην κυκλοφορία του αίματος.

Επίσης πρέπει να δώσουμε στον ασθενή μας κάποιο είδος νιτρογλυκερίνης υπογλωσσίως και μετά να τον στείλουμε στο Νοσοκομείο.

Κολύμβηση στην θάλασσα και εμφράγματα.

Όταν πέφτει κανείς στο κρύο νερό της θάλασσας αυξάνεται πολύ η Αρτηριακή Πίεση και η Καρδιά "ζορίζεται". 

Επίσης μπορεί να έχουμε μια σύσπαση των Στεφανιαίων Αγγείων της Καρδιάς και ως εκ τούτου ένα Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου.

Πολλοί από τους «πνιγμούς» ηλικιωμένων στην θάλασσα είναι, στην πραγματικότητα, θάνατοι από Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου. 

Irritable Bowel Syndrome ( IBS )

 

Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου ( Σ.Ε.Ε.)

Διαβητική Κετοξέωση.

 

Ένα καλό άρθρο για την Διαβητική Κετοξέωση εδώ:

https://www.mednutrition.gr/portal/efarmoges/leksiko-diatrofis/13669-diavitiki-ketokseosi

Jardiance = Εμπαγλιφλοζίνη = SGLT2

 

Ανήκει στην κατηγορία των αντιδιαβητικών SGLT2 = Εκλεκτικός ανταγωνιστικός αναστολέας του συμμεταφορέα νατρίου - γλυκόζης 2.

Βελτιώνει τον γλυκαιμικό έλεγχο σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 μειώνοντας την νεφρική επαναρρόφηση.

Υπάρχει στις μορφές

Tabl. Jardiance 10 mg x 30 με Λιανική Τιμή 48,19 €

και

Tabl. Jardiance 25 mg x 30 με Λιανική Τιμή 48,19 €

από την εταιρεία Boehringer Ingelheim

Βοηθά

1) Στην μείωση του Σακχάρου στο αίμα

2) Στην μείωση του Σωματικού Βάρους

3) Στην μείωση της Αρτηριακής Πίεσης αλλά και γενικότερη Καρδιαγγειακή προστασία

4) Έχει νεφροπροστατευτική δράση

Δοσολογία:

Έναρξη με 10 mg άπαξ ημερησίως. 

Αύξηση στα 25 mg άπαξ ημερησίως σε ασθενείς που ανέχονται τα 10 mg και χρειάζονται πρόσθετο γλυκαιμικό έλεγχο.

Μπορεί να το πάρει κανείς οποιαδήποτε ώρα της ημέρας με ή χωρίς τροφή.

Μπορεί επίσης να το πάρει κανείς ταυτόχρονα και με την Μετφορμίνη (άλλωστε ένα παρόμοιο φάρμακο η Δαπαγλιφλοζίνη = Forxiga x 28, υπάρχει σε συνδυασμό με την Μετφορμίνη στο σκεύασμα Xigduo x 56)

CAVE 1: Αν δείτε ασθενή που φαίνεται καλά ρυθμισμένος στο Σάκχαρό του αλλά έχει έντονη γλυκοζουρία, μην τρομάξετε. Είναι, κατά πάσα πιθανότητα, γιατί παίρνει SGLT2

CAVE 2: Μπορεί να προκαλέσουν υπογλυκαιμία αν δοθούν σε συνδυασμό με Ινσουλίνη ή Σουλφονυλουρία. Σπανίως επίσης μπορεί να προκαλέσουν Διαβητική Κετοξέωση αλλά καλό είναι να προειδοποιήσουμε τον Ασθενή μας για τα συμπτώματά της.

https://www.mednutrition.gr/portal/efarmoges/leksiko-diatrofis/13669-diavitiki-ketokseosi

CAVE 3: Ακριβώς λόγω της γλυκοζουρίας που προκαλούν οι SGLT2 αυξάνουν αρκετά τον κίνδυνο για Ουρολοιμώξεις. Πολύ σπάνια μπορεί να προκαλέσουν και Γάγγραινα Fournier.

CAVE 4: Μειωμένη ανοχή σε ηλικιωμένους

CAVE 5: Προσοχή σε νεφρική δυσλειτουργία

CAVE 6: Ρύθμιση γλυκαγόνης

Χοληστερίνη: Μύθοι, πραγματικότητα και στατίνες

 

Αξίζει να αφιερώσετε 12 λεπτά και να ακούσετε προσεκτικά την συνέντευξη του Καρδιολόγου Χρήστου Ντέλλου σχετικά με την Χοληστερίνη:

https://www.youtube.com/watch?v=cttLz9bxwS4

Περισσότερα για τον κ. Χρήστο Ντέλλο μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα του: www.ntellos.gr

Αυτά που λέει είναι αυτά που έμαθα και εγώ περί Χοληστερίνης, τα 16 χρόνια που έκανα στην Σουηδία.

Αργύρης Αργυρίου

Γενικός - Οικογενειακός Ιατρός

www.argiriou.se

Revinty = Relvar και Laventair = Anoro

 

Η Guidotti Hellas προωθεί τα εξής φάρμακα της GSK:

Revinty = Relvar = fluticasone furoate/vilanterol ( vilanterol = β-διεγέρτης)

όπου για τους ασθενείς με Άσθμα γράφουμε το 92/22 μg x 30 (Λ.Τ. 36,33 € ) ή το 184/22 μg x 30 ( Λ.Τ. 39,70 € ) με δοσολογία 1x1

ενώ για τους ασθενείς με ΧΑΠ γράφουμε το 92/22 μg x 30 με δοσολογία 1x1 αλλά αν το περάσουμε με διάγνωση ΧΑΠ πρέπει να γίνει Σπιρομέτρηση και να περαστεί Πρωτόκολλο (ενώ αν περαστεί ως Άσθμα δεν χρειάζεται πρωτόκολλο)

και

Laventair = Anoro = Umeclidinium bromide/vilanterol 55/22 μg x 30 ( Για τους ασθενείς με ΧΑΠ. Για τον λόγο αυτό πρέπει πρώτα να έχει γίνει σπιρομέτρηση και να έχει περαστεί και πρωτόκολλο ). Έχει Λ.Τ. 50,95 €. Δοσολογία 1x1.

Όλα τα παραπάνω είναι σε συσκευή Ellipta.

Επίσης η λαβή με την οποία πιάνουμε την συσκευή είναι πιάσιμο «τύπου σάντουιτς».

Ellipta Inhaler Education  ( βιντεάκι 0,55 δευτερολέπτων )

https://www.youtube.com/watch?v=AtrczcgoJyg

Δοσολογία του εισπνεόμενου φαρμάκου Foster

 

Η δοσολογία του Foster (beclometasone + formoterol) (τόσο μέσω της συσκευής nexthaler όσο και μέσω της συσκευής pMDI) έχει ως εξής:

Στο άσθμα προτείνεται το Foster 200/6 με δοσολογία 2 x 2

Στην ΧΑΠ προτείνεται το Foster 100/6 με δοσολογία 1-2 x 2 ( σύμφωνα με Φαρμακευτικό αντιπρόσωπο που μιλά αυτό το φάρμακο μπορεί να το δώσει κανείς κατ' επίκληση έως και 8 εισπνοές/ημέρα έως και 7 ημέρες).

Η ίδια η εταιρεία που το παράγει ( η Chiesi ) προτείνει πλέον να προτιμούμε την συσκευή nexthaler από την συσκευή pMDI.

How to use the NEXThaler ( το ζουμί είναι από το 2:34 έως το 3:30 )

https://www.youtube.com/watch?v=hZsxsgHPKlU

Το «μοντέλο του πιάτου» ή tallriksmodellen όπως το λένε στην Σουηδία.

 

 Στην πραγματικότητα όμως, υπάρχουν 3 μοντέλα του πιάτου ανάλογα με τις ανάγκες μας. 

1) Το «μοντέλο του πιάτου» για αυτούς που έχουν «φυσιολογικές» ενεργειακές ανάγκες και θέλουν να διατηρήσουν το βάρος τους. 

2) Το «μοντέλο του πιάτου» για αυτούς που θέλουν να χάσουν κιλά.

3) Το « μοντέλο του πιάτου» για αυτούς που έχουν αυξημένες ενεργειακές ανάγκες π.χ. αθλητές.

Καλή-μέρα ΟΛΗ μέρα! Και μην ξεχνάτε:

 

Στο «Sailing true North» του Τζέιμς Σταυρίδη.

 

« Να ασχολείστε με τον χαρακτήρα παρά με τη φήμη σας, γιατί ο χαρακτήρας αποτελεί αυτό που πραγματικά είστε, ενώ η φήμη αυτό που οι άλλοι νομίζουν ότι είστε ».

Σαφή όρια.

 

«Όταν θέτεις σαφή όρια και είσαι συνεπής, οι άλλοι το σέβονται».

Πως να κάνουμε στον εαυτό μας, μια υποδόρια ένεση.

 

Δείτε το παρακάτω βιντεάκι διάρκειας σχεδόν έξι λεπτών.

Να έχουμε βέβαια υπόψιν ότι στην εποχή μας, πολλές σύριγγες είναι ήδη προγεμισμένες και έτσι δεν χρειάζεται να τραβήξουμε το υγρό φάρμακο από κάποιο φιαλίδιο (όπως δείχνει σε αυτό το βίντεο).

Επίσης καλό είναι να έχουμε προβλέψει ένα πλαστικό δοχείο στο οποίο να πετάξουμε μετά, την σύριγγα με την βελόνα της, ώστε να μην τραυματιστεί αυτός που θα μαζέψει τα σκουπίδια.

Πριν ξεκινήσουμε είναι επίσης σημαντικό να έχουμε πλύνει τα χέρια μας.

Το ζουμί είναι στο 2:24 όπου δείχνει σε ποια σημεία του σώματος μπορούμε να κάνουμε μια υποδόρια ένεση,

καθώς και από το 4:15 έως το 4:53

How to give yourself a subcutaneous injection:

https://www.youtube.com/watch?v=wXjQHAxopzk

Μια Αραβική παροιμία:

 

Το μυαλό είναι για να βλέπει, η καρδιά για ν' ακούει

Πως να προλαβαίνεις, ως Γενικός Ιατρός σε ένα Σουηδικό Κέντρο Υγείας;

 

Όσοι έχουν εργαστεί, ως Γενικοί Ιατροί, σε Σουηδικό Κέντρο Υγείας ξέρουν ότι υπάρχει τέτοια ένταση στην δουλειά και τόσο μεγάλες απαιτήσεις για να γίνει ποιοτική δουλειά, που νιώθει κανείς ότι δεν προλαβαίνει.

Το πρόβλημα αυτό το καταπιάστηκε μια ειδικευόμενη Γενικής Ιατρικής σε μια ομάδα για Σουηδούς Γενικούς Ιατρούς στο facebook, και πήρε, μεταξύ των άλλων, μερικές συμβουλές από έναν έμπειρο και αποτελεσματικό Σουηδό Γενικό Ιατρό, τις οποίες συμβουλές τις μετέφρασα στα Ελληνικά γιατί είναι πραγματικά «ψαγμένες»:

Δεν πρέπει να ανέχεσαι να σε ενοχλούν συνεχώς οι Νοσηλεύτριες του Κ.Υ. ή το υπόλοιπο προσωπικό του Κ.Υ.

Το να βάζεις όρια στον εαυτό σου και στον ασθενής σου και να ξεδιαλέγεις είναι από τις πιο σημαντικές ικανότητες στην Γενική Ιατρική. Μια επίσκεψη στην Γενική Ιατρική παίρνει 15 - 30 λεπτά και εάν έπρεπε να γίνουν πιο χρονοβόρες τότε δεν θα προλάβαινε το Σύστημα Υγείας να βγάλει την "δουλειά" και θα κόστιζε και πάρα πολύ. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που απαιτείται από τους Ιατρούς να τελειώνουν μια επίσκεψη σε 15 - 30 λεπτά.

Δεν θέλω να γίνω κακός μαζί σου, αλλά αν ακούς όσους σου προτείνουν να απαιτείς να σου δίνουν περισσότερο χρόνο ανά ασθενή κτλ, θα βρεθείς στο τέλος σε δύσκολη θέση και δεν πρόκειται και να μάθεις την δουλειά.

Οι τεχνικές που πιστεύω ότι βοηθούν πιο πολύ:

1) Ξεκίνα με «ανοιχτές ερωτήσεις» και άσε τον ασθενή να μιλά χωρίς να τον διακόπτεις μέχρι να ολοκληρώσει. Παίρνει το πολύ πέντε λεπτά. Έτσι ξέρεις εξαρχής τι πρόβλημα/ερώτηση/φόβο έχει ο ασθενής σου και έτσι μπορείς να προσαρμόσεις τις ερωτήσεις σου/εξετάσεις σου/ τα συμπεράσματά σου και τις συστάσεις σου αναλόγως. Αλλιώς μπορεί να "ξεφύγεις" ως Ιατρός και να σου πάρει και περισσότερο χρόνο.

2) Επικεντρώσου στο βασικό πρόβλημα και μην αναλαμβάνεις περισσότερα προβλήματα από αυτά που νιώθεις ότι προλαβαίνεις. Πρέπει εξαρχής να καταλάβεις τι προλαβαίνεις να κάνεις στην συγκεκριμένη επίσκεψη και να το ολοκληρώσεις. Μην δέχεσαι να αναλάβεις περισσότερα προβλήματα από αυτά που προλαβαίνεις. Εξήγησε στον ασθενή ότι τα υπόλοιπα προβλήματα που έχει χρειάζονται περισσότερο χρόνο από αυτόν που έχεις για αυτή την επίσκεψη (για να καταλάβει ο ασθενής ότι τον παίρνεις στα σοβαρά) και παρακάλεσε να κλείσει μια καινούρια επίσκεψη.

3) Όταν έρθει η ώρα του documantation, γράψε σύντομες σημειώσεις. Μην γράφεις «μυθιστορήματα». Μερικές φορές αρκεί μια γραμμή. The more your write, the less they read. Οι πολύ μακριές σημειώσεις είναι επικίνδυνες για την ασφάλεια του ασθενούς.

4) Παίρνε γρήγορες αποφάσεις. Συχνά έρχεται κάποια στιγμή, πέρα από την οποία το να σκεφτείς περισσότερο δεν βοηθά άλλο. Είναι στιγμή να αποφασίσεις.

5) Εργάζεσαι στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Έχεις απεριόριστο χρόνο ( Επιτρέπεται να κλείσει ο Ασθενής απεριόριστο αριθμό ραντεβού). Εκμεταλλεύσου αυτή την πολυτέλεια.

Εδώ είναι και το πρωτότυπο στα Σουηδικά:

Konstanta störningar under mottagningen är inte acceptabla. Väldigt enkelt. Resten av vad jag skriver avser frågan om vanlig mottagning utan störningar.

Att avgränsa sig och sin patient och sortera är nyckelkompetenser inom allmänmedicin. Besöken i primärvård är i regel 15-30 minuter och om de skulle bli längre skulle vården inte hinna med - och kosta orimligt mycket. Detta är inte någon orimlig krav på läkarna.

Jag vill inte låta elak, men om du lyssnar på de som skriver om att du "bara" ska kräva mer tid osv kommer du att hamna i en svår situation och du kommer inte att lära dig jobbet.

De tekniker som jag tycker hjälper mest:

1. Fråga öppet och låta patienten prata oavbrutet tills de är färdiga. Tar typ fem minuter max. Gör att jag vet från början vad patienten har för ärende/fråga/oro och jag kan anpassa mina frågor, undersökning, bedömning och rekommendationer efter det. Annars blir det lätt snett och merarbete.

2. Hålla dig till huvudsaken och ta inte på dig mer än du hinner med. Du måste få ett grepp på det från början vad du hinner med. Gör det färdigt. Ta inte emot nya problem som du inte hinner med. Förklara att du ser att dessa problem behöver mer än du kan ge under detta besöket (så de förstår att du ändå tar det på allvar) och be dem boka ett nytt besök.

3. Korta anteckningar. Inga romaner. Ibland räcker det med en rad. The more you write, the less they read. För långa anteckningar hotar också patientsäkerheten.

4. Snabba beslut. Oftast kommer det en tidpunkt när mer tanketid inte bidrar med något. Dags att fatta beslut.

5. Du jobbar i primärvård. Du har obegränsad tid. Använd den lyxen. Du kan boka obegränsad många återbesök.