Σκέψεις γύρω από την έννοια του επαγγελματισμού.

Πολλές φορές λέμε για κάποιον ότι είναι καλός επαγγελματίας αλλά αν το καλοσκεφτεί κανείς η λέξη επαγγελματισμός είναι μια αρκετά αόριστη έννοια. Τί είναι τελικά ο επαγγελματισμός; Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που βλέποντάς τα κανείς σε κάποιον λέει: Αυτός είναι Επαγγελματίας (με έψιλον κεφαλαίο..).

Η ερώτηση αυτή με απασχόλησε ιδιαίτερα ίσως και λόγω της προσωπικής μου ιστορίας. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα. Έφυγα όμως 19 ετών για την Σουηδία όπου και σπούδασα εκεί Ιατρική και μετά εργάστηκα σαν Ιατρός εκεί για άλλα 12 περίπου χρόνια πριν επιστρέψω στην Ελλάδα.

Έβλεπα λοιπόν κάθε φορά που πηγαινοερχόμουνα μεταξύ των δύο αυτών χωρών μια διαφορά στον τρόπο που εργαζόντουσαν οι Σουηδοί, ανεξαρτήτως επαγγέλματος, σε σχέση με τους αντίστοιχους Έλληνες και κάθε φορά έλεγα: Οι Σουηδοί είναι πιο επαγγελματίες από τους Έλληνες. Γιατί όμως; Τί είναι αυτό που χαρακτηρίζει ένα επαγγελματία; Το ερώτημα έγινε πιο επιτακτικό για μένα όταν όντας εργαζόμενος σαν Γενικός Ιατρός στην πόλη Λίνκοπινκ της Σουηδίας μου προτείναν να συμμετέχω στην εκπαίδευση των πρωτοετών φοιτητών Ιατρικής της τοπικής Ιατρικής Σχολής και μάλιστα μου προτείναν να αναλάβω μια ομιλία με τον τίτλο: Τι είναι επαγγελματισμός.

Σκέφτηκα από μέσα μου: Βρήκατε άνθρωπο, εμένα τον Έλληνα, να μιλήσει για επαγγελματισμό (να πώς γεννιούνται οι προκαταλήψεις ακόμη και για τον ίδιο μας τον εαυτό...). Παρόλα αυτά δέχτηκα και άρχισα να ψάχνω σε βιβλία, στο διαδίκτυο, να ρωτώ συναδέλφους που τους θεωρούσα καλούς επαγγελματίες, αλλά πάνω από όλα να ρωτώ τον ίδιο τον εαυτό μου: Ποιά χαρακτηριστικά είναι αυτά που βλέποντάς τα λέω για κάποιον ”Αυτός είναι καλός επαγγελματίας”.

Προσωπικά νομίζω ότι η λέξη κλειδί είναι η λέξη Εμπιστοσύνη.

Όταν ο άλλος με τον τρόπο του δημιουργεί στον ”πελάτη” την αίσθηση της εμπιστοσύνης τότε για μένα είναι καλός επαγγελματίας. Είναι σχετικό ίσως το τί δημιουργεί εμπιστοσύνη στον καθένά μας. Εγώ πάντως κοιτάζω τα εξής πράγματα στον εργαζόμενο που με εξυπηρετεί:

Να είναι αποτελεσματικός και να παράγει ποιοτικό έργο.

Να είναι διαβασμένος και να φροντίζει να ενημερώνεται για τις νέες εξελίξεις στον τομέα του στην προσπάθεια μιας συνεχούς βελτίωσης του έργου του.

Να ακολουθεί κάποιους κανόνες και ηθικές αρχές.

Να ξέρει να βάζει όρια (πολλοί λένε ότι κάποιος είναι καλός γιατί δεν λέει ποτέ όχι. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση κυρίως σε Σουηδούς που τους θεωρούσα καλούς επαγγελματίες ήταν ότι συχνά λέγαν όχι αλλά με τρόπο βέβαια που δεν πρόσβαλε τον άλλον...Ξέραν επίσης να προστατεύουν την προσωπική τους ζωή).

Να είναι προβλέψιμος.

Να έρχεται στην ώρά του.

Να καθησυχάζει με τον ήρεμο και σίγουρο τρόπο του και να έχει γενικότερα επικοινωνιακές δεξιότητες.

Να μη μιλά στον ”πελάτη” για προσωπικά προβλήματα ή στεναχώριες.

Να μη μιλά άσχημα για συναδέλφους.

Να προστατεύει την ιδιωτική ζωή / το απόρρητο, των ”πελατών” του.

Να δουλεύει με συστηματικό και δοκιμασμένο τρόπο. Τα περισσότερα πράγματα που πρέπει να κάνει κατά την διάρκεια της εργασιακής του ημέρας να του είναι γνωστά από πριν και να του φαίνονται εύκολα.

Το σπουδαιότερο όμως χαρακτηριστικό του κατά την γνώμη μου είναι να είναι ακριβολόγος. Να ξέρεις ότι όταν απαντά σε μια σου ερώτηση τότε γνωρίζει πραγματικά την απάντηση αλλιώς να λέει ”Δεν γνωρίζω” ή ”Δεν είμαι βέβαιος αλλά.....” Αυτό βέβαια προυποθέτει και μια ωριμότητα από την μεριά του ”πελάτη” ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι όταν ένας εργαζόμενος λέει ”Δεν γνωρίζω” ή ”Δεν είμαι βέβαιος αλλά..” δεν είναι δείγμα ότι αυτός ο εργαζόμενος είναι κακός επαγγελματίας αλλά μάλλον το αντίθετο.

Είναι ίσως ουτοπικό να περιμένουμε να βρούμε όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά σε έναν και τον αυτό εργαζόμενο αλλά όσο περισσότερα τέτοια χαρακτηριστικά βρίσκουμε τόσο το καλύτερο.

Θυμάμαι πάντως ακόμη μια ερώτηση που μου έκανε ένας φοιτητής μόλις ολοκλήρωσα μια ατελείωτη λίστα με χαρακτηριστικά ενός καλού επαγγελματία. Σήκωσε το χέρι και με ρώτησε: ”Εσύ είσαι καλός επαγγελματίας;”

Του απάντησα: ”Όχι αλλά το προσπαθώ.”