20 May 2009

Η απάντηση ενός άγνωστου Αμερικανού Γενικού Ιατρού στην ερώτηση για πόσο καιρό ακόμη θα εξασκεί το επάγγελμά του.

I will practice until the day that I keel over with my stehtoscope around my neck.


Θα εξασκώ το επάγγελμα εως την μέρα που θα κυλήσω αναίσθητος με το στηθοσκόπιο γύρω από τον λαιμό μου.



Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από άρθρο του Σουηδικού Περιοδικού Γενικής Ιατρικής AllmänMedicin (τεύχος νούμερο 2, του έτους 2009, σελίδα 12). Στο άρθρο αυτό ένας Σουηδικής καταγωγής Γενικός Ιατρός, ο Hans Duvefelt, περιγράφει τις εντυπώσεις του από την εξάσκηση της Γενικής Ιατρικής στις Η.Π.Α.

4 comments:

Μανωλης Μεραμβελιωτακης said...

Διαβάζοντας κάτι τέτοιο δεν μπορώ παρά να κάνω κι εγώ στον εαυτό μου την ίδια ερώτηση. Όντως η Γενική Ιατρική είναι μια απ' τις καλύτερες ειδικότητες, τουλάχιστον όσον αφορά την αμεσότητα που έχεις με τους ασθενείς σου. Νομίζω πως καμιά άλλη ειδικότητα δεν είναι τόσο άμεση και τόσο ανθρωπιστική όσο η Γενική Ιατρική. Κοιτάει τον άνθρωπο ως όλον και όχι ως σύστημα ή όργανο που νοσεί και θέλει "φτιάξιμο ή βγάλσιμο".
Η ερώτηση όμως θα ήταν πιο σωστή αν ρώταγα τον εαυτό μου "πόσο θα μπορούσα ακόμα να κάνω την Γενική Ιατρική στην Έλλάδα;". Γιατί κακά τα ψέματα, η Ελλάδα τα παιδιά της τα τρώει.
Δεν ξέρω συνάδερφε, ζω σε μια περιοχή που ο κόσμος απαιτεί πέραν του δέοντος από τη μία και από την άλλη είναι καχύποπτος και δεν καταλαβαίνει. Το πιο κουραστικό στην εφημερία και γενικότερα στη δουλειά μας νομίζω πως δεν είναι η ιατρική μας πράξη τόσο, όσο η επαφή μας με τους ασθενείς και περισσότερο με τους συνοδούς. Όσο περνάει ο καιρός όμως πιάνω τον εαυτό μου να γίνεται όλο και πιο απαισιόδοξος στο θέμα αυτό.
Ελπίζω από τα βάθη της ψυχής μου να μου αποδείξει κάποιος το αντίθετο.

Argiriou Argirios said...

Καταρχήν συνάδελφε σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.

Όσο για την Γενική Ιατρική στην Ελλάδα συμφωνώ ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Νομίζω όμως ότι δεν πρέπει να τα παρατούμε.

Υπάρχουν πάντως και καλές λύσεις σε άλλες χώρες όπως η Αγγλία. Ίσως να μπορούσες να πάρεις μια άδεια ανευ αποδοχών και να δοκιμάσεις τα φτερά σου εκεί. Πως σου φαίνεται σαν ιδέα;

Μανωλης Μεραμβελιωτακης said...

Κατ' αρχήν, το μπλόγκ σου μ' αρέσει πολύ και χαίρομαι ιδιαίτερα που κάποιος σαν κι εμένα έχει μπλογκ και κάνει και συχνά αναρτήσεις.
Όσον αφορά την Αγγλία, ήμουν 2 χρόνια εκεί locumατζής (δηλαδή έκανα locums) κι έχω γυρίσει σχεδόν όλη την Αγγλία, και τον τελευταίο μισό χρόνο ήμουν και στο Belfast, όπου ήμουν staff grade παρακαλώ (άρχισα από JHO). Θέλω να πω, την κατάσταση την ξέρω γιατί είχα και φίλους ισπανούς που ξέραν τα μισά αγγλικά από μένα και με 2 χρόνια ειδικότητα μόνο, και όμως δουλεύαν ως γενικοί ιατροί. Να σου πω, το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου να γυρίσω κάποια μέρα στην Αγγλία, όπως επίσης κάποια στιγμή να κάνω και τα RCGP. Λόγω επικείμενου γάμου όμως, μάλλον το βλέπω για Ελλάδα προς το παρόν.
Έχω κι άλλα να μοιραστώ αλλά θα τα γράψω στο δικό μου το μπλογκ (webgp.blogspot.com), αν και δεν το ενημερώνω τόσο συχνά όσο εσύ.
Προς το παρόν χάρηκα για τη γνωριμία και ελπίζω κάποιοα στιγμή να τα πούμε πιο αναλυτικά είτε μόνοι μας είτε και με άλλους συναδέρφους.

Argiriou Argirios said...

Καταρχήν συγχαρητήρια για το blog σου. Έγραψα ήδη ένα σχόλιο.

Μη διστάσεις να τηλεφωνήσεις. Τα τηλέφωνα μου είναι 2510 - 23 11 41 (Ιατρείο και κατοικία) και 69 78 68 27 22.