Σχετικά με την απεργία της 04/02/2016 για το ασφαλιστικό.

Δεν ξέρω το όνομα αυτού που το έγραψε, αλλά νομίζω ότι μπήκε στην καρδιά του θέματος:

Στην ουσία τα πραγματικά αιτήματα των σημερινών κινητοποιήσεων, που όμως δεν ακούστηκαν, ήταν:

α) των μισών, "όχι άλλους φόρους για να ταΐζονται οι άχρηστοι και οι κηφήνες δημόσιοι υπάλληλοι και οι έφηβοι συνταξιούχοι"

β) των άλλων μισών, "πάρτε τους και το πετσί τους κερατάδες τους ελευθεροεπαγγελματίες και δώστε τα μας να συνεχίσουμε τις ψευδαισθήσεις κάνα χρόνο ακόμη"

Κάτι τέτοιο μόνο σε μια φαιδρή χώρα σαν την Ελλάδα μπορεί να συμβαίνει. Να διαδηλώνουν μαζί, δίπλα δίπλα, τα θύματα με τους θύτες. Ξεχνώντας και οι μεν και οι δε την αρρωστημένη σχέση τους, παριστάνοντας τους πολίτες μιας δήθεν ενιαίας κοινωνίας και αναζητώντας εξωτερικούς, κατασκευασμένους εχθρούς φαντάσματα για να νομιμοποιήσουν την διαμαρτυρία τους, που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να εκφράζεται με εσωτερική σύγκρουση. Επειδή εσωτερικό είναι και το πρόβλημα, γεγονός που οι περισσότεροι φοβούνται να πούνε φωναχτά.

Ο ένας θέλει, πολύ απλά, να βάλει το χέρι στην τσέπη του διπλανού του, χωρίς όμως να το ομολογεί.

Υπό αυτές τις συνθήκες η βία αποφεύγεται προσωρινά, αλλά όταν τα πράγματα φτάσουν σε οριακό σημείο, τα αποθέματα εξαντληθούν και οι μάσκες πέσουν, θα ξεσπάσει με μη ελεγχόμενες διαστάσεις. Χρόνια τώρα σωρεύεται κάτω από το μισόλογα και την ορθή πολιτική συμπεριφορά.