Πάντα υπάρχει κάτι να κάνουμε για τον Ασθενή.

Το ότι κυκλοφορούν φαρμακευτικά σκευάσματα αμφιβόλου δραστικότητας, δεν σημαίνει ότι όλα τα φάρμακα που έχουμε στην διάθεσή μας είναι για πέταμα. Άλλωστε ακόμη και τα αμφιβόλου δραστικότητας σκευάσματά, βοηθούν συχνά τον Ασθενή όπως και κάθε εικονικό φάρμακο (placebo). Αλλά και καθόλου φάρμακα να μην είχαμε πάντα θα υπήρχε κάτι να κάνουμε για καθέναν από τους ασθενείς μας: Και μόνο το να καθίσουμε και να ακούσουμε αυτά που έχει να μας πει ο Ασθενής μας, χωρίς να κάνουμε τίποτε άλλο, είναι από μόνο του μια διαγνωστική και συνάμα θεραπευτική πράξη μεγάλης αξίας. Ειδικά για εμάς του Γενικούς Ιατρούς η συνομιλία με τον Ασθενή είναι το σημαντικότερο διαγνωστικό και θεραπευτικό εργαλείο που έχουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι κανένα σχεδόν από τα φάρμακα που υπάρχουν σήμερα δεν υπήρχε πριν 150 χρόνια, ενώ οι Ιατροί υπάρχουν επί χιλιάδες ετών και πάντα θεωρούνταν ότι επιτελούν λειτούργημα.