Fados.

Βρέθηκα και σήμερα στο Μουσείο Ελληνικών Μουσικών Οργάνων στους Αέρηδες στην Πλάκα. Αυτή τη φορά είχε μια συναυλία με Fados.

Δηλαδή ήρεμα, λυπητερά τραγούδια από την Πορτογαλία. Τραγουδούσε κάποιος τραγουδιστής με το όνομα Andre Maia, ντυμένος όλο μαύρα. Τον συνόδευαν τέσσερις Έλληνες μουσικοί. Ένας που έπαιζε κλασική κιθάρα, ένας μπάσο κλασική κιθάρα, μια κοπέλα που έπαιζε κανονάκι και μια άλλη που έπαιζε ένα είδος ακκορντεόν που αντί για πιάνο στο αριστερό χέρι έχει κουμπιά. Το λένε Bayan.

Ήταν όμορφα.

Λίγο αργότερα όμως, δηλαδή καθώς γράφω αυτές τις γραμμές στο hostel που μένω στην οδό Κυδαθηναίων, βλέπω στην τηλεόραση ότι η Πορτογαλία έχασε από την Ισπανία 1-0...

Το όλον.

Το όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του.

Αριστοτέλης.



"The whole is more than the sum of its parts"

Aristotle.

Δρόμοι παλιοί.

Σήμερα άκουσα την Αρλέτα με την ήρεμη, ζεστή και γλυκιά φωνή της να τραγουδά με την κιθάρα της συνοδευόμενη από ένα καλό κιθαρίστα με jazz επιρροές, τον Βασίλη Ρακόπουλο. Τραγουδούσαν στην Πλάκα στην αυλή του Μουσείου Ελληνικών Λαικών Οργάνων.
Η Αρλέτα είπε φυσικά πολλά και καλά δικά της τραγούδια, αλλά κόλλησα πιο πολύ σε ένα τραγούδι του Μανώλη Αναγνωστάκη και του Μίκη Θεοδωράκη που μας ερμήνευσε:

Δρόμοι παλιοί.

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε.

Τι σχέση έχει το κάπνισμα χασίς με την οικολογία;

Το παρακάτω κείμενο το έστειλα πριν ένα χρόνο περίπου, στο φόρουμ της ιστοσελίδας των Οικολόγων - Πράσινων:

Νιώθω ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε θέματα οικολογίας και έχω επισκεφτεί αρκετές φορές την ιστοσελίδα αυτή.

Ένα πράγμα που μου έχει κάνει άσχημη εντύπωση, και το έχω συζητήσει και με γνωστούς μου με οικολογικές ανησυχίες, είναι το γεγονός ότι συχνά βρίσκω σε αυτή την ιστοσελίδα προτάσεις σχετικά με την αποποινικοποίηση της χρήσης της κάνναβης.

Το ερώτημά μου είναι:
Τι σχέση έχει η αποποινικοποίηση της χρήσης της κάνναβης με την οικολογία;

Πιστεύω ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι με το να παίρνουν θέση υπέρ της αποποινικοποίησης της χρήσης κάνναβης χάνουν πολλούς ψηφοφόρους.
Ψηφοφόρους που ναι μεν θέλουν ένθερμα να αποκτήσει η κοινωνία μας μια πιο οικολογική συνείδηση αλλά που δεν πιστεύουν ότι η αποποινικοποίηση της κάνναβης είναι προς καλό των πολιτών.

Σχετικά με τις ιατρικές συνέπειες της χρήσης της κάνναβης παραθέτω πιο κάτω, τον σύνδεσμο από ένα άρθρο από το British Medical Journal (ένα από τα μεγαλύτερα και πιο έγκυρα Ιατρικά περιοδικά στον κόσμο).

Για όσους βαριούνται να διαβάσουν το άρθρο παραθέτω και μια περίληψη του στα Αγγλικά.

Ο σύνδεσμος του άρθρου αυτού καθ αυτού:

http://www.chmeds.ac.nz/research/chds/publications/2006/278.pdf

και η περίληψη του στα Αγγλικά:

Summary points:

Epidemiological evidence suggests a persistent association between cannabis use and psychosis that is robust to methodological challenges.

Neuroscientific studies show that cannabis may lead to psychosis through effects on the processing of dopamine in the brain.

Taken together, this evidence suggests a causal relation in which frequent use of cannabis leads to a greater risk of psychotic symptoms.

The implications for policy and the legal status of cannabis are unclear as most people who use cannabis do not develop psychotic symptoms.




Μετά τιμής,



Αργυρίου Αργύρης
Γενικός/Οικογενειακός Ιατρός,
Καβάλα
http://www.argiriou.se

Περί ανανεωτικής αριστεράς.

Ένα ενδιαφέρον κείμενο του Ανταίου Χρυστοστομίδη από την Αυγή της 20/06/2010:

Η δήλωση του Φώτη Κουβέλη, την περασμένη Κυριακή στην «Αυγή», ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για μια ανασύσταση και ανασυγκρότηση του ανανεωτικού χώρου, μπορεί να προβλημάτισε όσους έχουν βαρεθεί τις διασπάσεις στα γήπεδα της ελληνικής αριστεράς, σίγουρα όμως χαροποίησε όσους ένιωθαν ότι τα τελευταία χρόνια αυτό που ονομάζουμε ανανεωτική αριστερά είχε χαθεί στους δαιδάλους μιας μαξιμαλιστικής και συχνά αριστερίστικης πολιτικής, μιας πολιτικής που εκφράστηκε κυρίως από κάποιες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και που καμιά σχέση δεν είχαν με αυτά που πρέσβευαν όσοι ήθελαν μια διαφορετική αριστερά ήδη από το 1968.

Υπάρχει χώρος για τις απόψεις που πρεσβεύει ακόμα σήμερα η ανανεωτική πτέρυγα; Αυτό, ασφαλώς, μονάχα ο χρόνος θα μπορέσει να το κρίνει. Το σίγουρο όμως είναι ότι ένα μεγάλο τμήμα -το μεγαλύτερο τμήμα- αυτών των δυνάμεων δεν παρασύρθηκε από τις σειρήνες του ΠΑΣΟΚ (κι ας εξακολουθεί ο χώρος αυτός να λοιδορείται και να συκοφαντείται ως «δεκανίκι» του ΠΑΣΟΚ, λες και όσοι ήθελαν να πάνε στο κόμμα αυτό δεν μπορούσαν να πάνε...), ούτε όμως ένιωσε ποτέ οργανικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αν θα έπρεπε να αναζητήσουμε τη βασική πολιτική ήττα του ανανεωτικού χώρου, θα την εντοπίζαμε στο γεγονός ότι η πλειοψηφία των στελεχών του σημερινού ΣΥΝ, στο δίλημμα «ανανεωτές ή αριστεριστές», δεν πείστηκε να διαλέξει τους ανανεωτές.

Ο χώρος όμως υπάρχει. Μένει να αποδείξει ότι μπορεί να εκφέρει έναν δικό του αξιόπιστο λόγο και να εμπλουτίσει τις ιδέες ενός αριστερού και δημοκρατικού προβληματισμού που -ψέματα να λέμε τώρα;- γνωρίζει σε όλη την Ευρώπη μια πρωτοφανή κρίση. Η αριστερά σε όλη την Ευρώπη, από τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι τους Πράσινους και τους δογματικούς κομουνιστές, και από τη Λισσαβώνα μέχρι τη Μόσχα, δεν έχει αυτή τη στιγμή να προτείνει κάτι που θα είναι θελκτικό και ρεαλιστικό συγχρόνως. Και, κατά κανόνα, είτε διαχειρίζεται τις κρίσεις με ρόλους που η ίδια δεν θα ήθελε να παίξει, είτε αυτοπεριορίζεται στην πολιτική της γκρίνιας και της άρνησης των πρωτοβουλιών που παίρνουν άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Να τελειώσανε τα μεγάλα οράματα; Πολύ πιθανό. Να βρισκόμαστε μπροστά σε νέες εξελίξεις και σε νέα πολιτικά σχήματα που σήμερα ούτε μπορούμε να φανταστούμε; Ίσως. Μέχρι τότε όμως, θα πορευόμαστε με αυτά που έχουμε - και οι ψηφοφόροι που ψήφισαν τους τέσσερις αποσχισθέντες βουλευτές (θα πρόσθετα κι αυτούς που ψήφισαν τον Παπαδημούλη) περιμένουν... Αλήθεια, τι περιμένουν; Ας επιχειρήσουμε να φανταστούμε έναν δεκάλογο για ένα ιδανικό κόμμα που θα άρεσε στον υπογράφοντα.

1) Ένα κόμμα που θα έχει λυμένα τα προβλήματα με τα αρνητικά εκείνα γνωρίσματα της ιστορίας του παγκόσμιου κομουνιστικού και αριστερού κινήματος. Ο σταλινισμός δεν μπορεί να είναι πηγή έμπνευσης για κανέναν σύγχρονο αριστερό - ούτε ως ιστορία, ούτε ως μέθοδος ούτε ως νοοτροπία.

2) Ένα κόμμα που θα έχει στα εμβλήματά του τις ιδέες του σοσιαλισμού με δημοκρατία, ένα κόμμα που δεν θα καλλιεργεί το «ταξικό μίσος», αλλά θα επιδιώκει τις ευρύτερες συναινέσεις. Ένα κόμμα μαχητικό, που όμως δεν θα παρεκκλίνει ποτέ και για τίποτα από το δημοκρατικό παιχνίδι.

3) Ένα κόμμα στο οποίο η λέξη ρεφορμισμός δεν θα αποτελεί βρισιά, αλλά τίτλο τιμής. Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να είναι στο κέντρο της δράσης ενός σύγχρονου αριστερού κόμματος.

4) Ένα κόμμα που θα υπερασπίζεται και θα εκφράζει τις πιο αδύναμες κοινωνικές τάξεις στις πόλεις και στην ύπαιθρο, χωρίς να γίνεται δούλος των συντεχνιακών διεκδικήσεων. Δεν γίνεται όποιος απεργεί να έχει και δίκιο, ή να αδιαφορεί για το γενικότερο καλό. Ένα κόμμα που δεν θα θυσιάζει την οικολογική του ευαισθησία λόγω κάποιων επιμέρους συμφερόντων, ακόμα κι όταν αυτά έχουν «λαϊκό» προφίλ.

5) Ένα κόμμα που θα είναι αμείλικτο σε οποιουδήποτε τύπου διαφθορά. Που θα ελέγχει και θα ελέγχεται.

6) Ένα κόμμα που δεν θα θέλει να μένει μονάχα στην αντιπολίτευση. Στο πρόγραμμά του θα πρέπει να υπάρχει και η δυνατότητα συμμαχικών κυβερνήσεων - η μόνη διέξοδος από τον δικομματισμό σήμερα στην Ευρώπη.

7) Ένα κόμμα με σύγχρονο πολιτικό λόγο. Ένα κόμμα που θα αντιμάχεται τον λαϊκισμό ακόμα και στις τάξεις του και δεν θα χαϊδεύει π.χ. τους νέους ακόμα κι όταν αυτοί καίνε βιβλιοθήκες.

8) Ένα κόμμα που θα αντιμάχεται τους εθνικισμούς, αλλά δεν θα φοβάται να κάνει εθνική πολιτική.

9) Ένα κόμμα αντικομφορμιστικό, που θα αντιμάχεται κάθε πολιτικό, φυλετικό, κοινωνικό ή σεξουαλικό ρατσισμό.

10) Ένα κόμμα ικανό να λέει «συγνώμη, λάθος». Και που θα χειροκροτεί όσα καλά θα κάνουν οι αντίπαλοί του. Χωρίς κόμπλεξ.

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=550842

Πότε διατηρείται το τελικό ν;

Ξέρω ότι αυτό το κείμενο δεν έχει άμεση σχέση με Γενική Ιατρική. Με έχει απασχολήσει ωστόσο αρκετές φορές όταν γράφω, γιατί όλο μου διαφεύγει το σχετικό κεφάλαιο της γραμματικής. Έτσι το παραθέτω και εδώ μήπως και το εντυπώσω.

Αντιγράφω λοιπόν από την wikipedia της 20/06/2010:

Σύμφωνα με τη διδασκόμενη γραμματική, τα άρθρα τον και την, το αριθμητικό και αόριστο άρθρο έναν, τα άκλιτα δεν και μην και η προσωπική αντωνυμία του τρίτου προσώπου αυτήν και την διατηρούν το τελικό ν (νι) όταν η λέξη που ακολουθεί αρχίζει από φωνήεν ή από στιγμιαίο σύμφωνο, δηλαδή τα γράμματα κ, π, τ, τις διφθόγγους μπ, ντ, γκ, τσ και τζ και τα διπλά ξ και ψ. Πριν από όλα τα άλλα γράμματα το τελικό ν παραλείπεται.

Επίσης, το τελικό ν παραμένει πάντοτε, δηλ. ανεξάρτητα από τον φθόγγο που ακολουθεί, στο άρθρο των, στην προσωπική αντωνυμία του τρίτου προσώπου αυτόν και τον και στο τροπικό επίρρημα σαν.


Με μια ματιά:


Διατηρούν το τελικό ν οι λέξεις:

τον την έναν δεν μην αυτήν την αυτόν τον

όταν η λέξη που ακολουθεί αρχίζει από:

φωνήεν

ή

κ π τ μπ ντ γκ τσ τζ ξ ψ

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%9D%CE%B9_(%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE)

“Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της.”

Την παραπάνω έκφραση την άκουσα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από έναν διάσημο Σουηδό ογκολόγο τον Jerzy Einhorn, και μου εντυπώθηκε. Ήταν τότε διευθυντής της ογκολογικής κλινικής του Πανεπιστημίου Karolinska στην Στοκχόλμη και όσες φορές τον έβλεπα να δίνει συνεντεύξεις μου έκανε εντύπωση για την σοφία και την ηρεμία που απόπνεε.

“Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της.”

Την παραπάνω λοιπόν έκφραση την χρησιμοποίησε ο Jerzy Einhorn, για κάποιον Ασθενή ο οποίος είχε μια ανίατη ασθένεια, όταν πλέον θεώρησε ότι οι περαιτέρω εξετάσεις και φάρμακα (εκτός των παρηγορητικών φαρμάκων βέβαια) δεν είχαν πια νόημα.

Μερικές φορές υπάρχουν λόγια που μπορούν να απαλύνουν την ανημπόρια και τον πόνο και νομίζω ότι λόγια σαν τα παραπάνω του Jerzy είναι τέτοια.

Μου το επιβεβαίωσε έμμεσα και ο γιος μιας υπέργηρης κυρίας που κούραρα εδώ στην Καβάλα και που ήταν ολοφάνερα στα τελευταία της. Χρησιμοποίησα λοιπόν και εγώ την ίδια έκφραση όταν ο γιος με ρώτησε αν θα πρέπει να δώσουμε ορό ή τροφή μέσω Levine. Με το που την πρόφερα και μετά ο γιος έδειξε σαφώς ανακουφισμένος.

Ρήγας Βελεστινλής

Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά.

Πότε πρέπει να συνταγογραφούμε την κλοπιδογρέλη;

Όταν συνταγογραφούμε ένα φάρμακο εκτός των επίσημων ενδείξεών του, αυξάνεται ο κίνδυνος να προκαλέσουμε παρενέργειες στον ασθενή μας άνευ λόγου.

Εκτός από Ιατρικό όμως, το πρόβλημα είναι και οικονομικό: Ο ανταγωνιστής της κλοπιδογρέλης, η παιδική ασπιρινούλα, έχει λιανική τιμή 1,65 ευρώ για θεραπεία μηνός, ενώ η κλοπιδογρέλη 52,75 ευρώ για θεραπεία μηνός. Σε ετήσια βάση δηλαδή η θεραπεία ενός ασθενούς με ασπιρινούλα των 100 mg την ημέρα κοστίζει 19,8 ευρώ ενώ η θεραπεία με κλοπιδογρέλη 75 mg κοστίζει 633 ευρώ. Έτσι ένας γιατρός (ο οποίος συχνά είναι και “ειδικός”) που χορηγεί κλοπιδογρέλη σε 100 ασθενείς που δεν πληρούν τις επίσημες κλινικές ενδείξεις, επιβαρύνει την Ελλάδα με πάνω από 60.000 ευρώ τον χρόνο.

Παρακάτω, κάνω ελεύθερη μετάφραση των κατευθυντήριων οδηγιών από το Βρετανικό Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) (1).

Στο ίδιο μήκος κύματος πάντως βρίσκονται και κατευθυντήριες οδηγίες από άλλες πηγές στο Ηνωμένο Βασίλειο (2), (3), την Σουηδία (4),(5),(6), την Ευρωπαική Καρδιολογική Εταιρεία (7),(8),(9),(10) αλλά και από τις ΗΠΑ (11). Φυσικά ακολουθεί (στη θεωρία τουλάχιστον) και η Ελλάδα (12).

Περίληψη των συστάσεων για συνταγογράφηση της κλοπιδογρέλης (1):

Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου χωρίς ανάσπαση του ST, ΟΣΣ (Οξέα Στεφανιαία Σύνδρομα) (NSTEMI ACS). Συμπεριλαμβάνονται και αυτοί οι ασθενείς που σχεδιάζεται να τους γίνει αγγειοπλαστική (μπαλονάκι με ή χωρίς stent) ή αυτοί που πρόκειται να κάνουν εγχείρηση με bypass στεφανιαίας αρτηρίας: Προτείνεται ασπιρίνη και κλοπιδογρέλη για 12 μήνες και μετά μονοθεραπεία μόνο με ασπιρίνη.

Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST, ΟΣΣ (STEMI ACS ). Σαν εναλλακτική λύση σε μια κατευθείαν αγγειοπλαστική, δίνουμε ασπιρίνη, κλοπιδογρέλη και κλασική ινωδολυτική θεραπεία για 28 ημέρες και μετά μονοθεραπεία με ασπιρίνη.

Ισχαιμική Καρδιακή Νόσος (IHD = ischemic heart disease) ή Περιφερική Αρτηριακή Νόσος (PAD =Peripheral Arterial Disease) με γνήσια δυσανεξία στην ασπιρίνη και χωρίς κολπική μαρμαρυγή – μονοθεραπεία με κλοπιδογρέλη.

Με γνήσια δυσανεξία στην Ασπιρίνη εννοούμε αντιδράσεις υπερευαισθησίας ή σοβαρής δυσπεψίας – που παρατηρούνται περίπου στο 6% των ανθρώπων. Αυτό πρέπει να το ξεχωρίσουμε από απλά δυσπεπτικά συμπτώματα, που άλλωστε μπορούν επίσης να προκληθούν και από την Κλοπιδογρέλη.

Σε απλή δυσπεψία:
Δίνουμε ασπιρίνη με το φαγητό όπως συνιστά και το Βρετανικό Εθνικό Συνταγολόγιο ( BNF).
Ελαττώνουμε τη δόση της ασπιρίνης σε ένα αποτελεσματικό και ανεκτό επίπεδο.
Εξετάζουμε το ενδεχόμενο να δώσουμε ταυτόχρονα αντιόξινο, ανταγωνιστή Η2, ή αναστολέα πρωτονίων (PPI) (Η ασπιρινούλα και ένα PPI, κοστίζουν λιγότερο από την κλοπιδογρέλη).

Κολπική Μαρμαρυγή με Ισχαιμική Καρδιακή Νόσο, Πρότερο Ισχαιμικό Εγκεφαλικό Έπεισόδιο, Σακχαρώδη Διαβήτη, Υπέρταση, Καρδιακή Βαλβιδοπάθεια ή Ανεπάρκεια της Αριστερής Κοιλίας ( LVF = Left Ventricular Failure). (δηλαδή οι παραπάνω παθήσεις που αναφέρονται σε αυτή την παράγραφο να συνδυάζονται με Κολπική Μαρμαρυγή).

Stent που εκλύουν φάρμακα αλλά και άλλα stent (Drug eluting and other stents (DES)): Τότε δίνουμε ασπιρίνη και κλοπιδογρέλη για δώδεκα μήνες, και μετά μονοθεραπεία με ασπιρίνη.

Επαναλαμβανόμενα Εγκεφαλικά Έμφρακτα – Σε ασθενείς με επαναλαμβανόμενα εγκεφαλικά έμφρακτα ή Παροδικά Εγκεφαλικά Ισχαιμικά Επεισόδια που συνεχίζουν να επαναλαμβάνονται ενώ ήδη παίρνουνε συνδυασμένη θεραπεία με ασπιρίνη/διπυριδαμόλη, τότε μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει κλοπιδογρέλη μετά από σύσταση ειδικού. Δυστυχώς δεν υπάρχει μεγάλη επιστημονική τεκμηρίωση πάνω σε αυτό.

Αποφεύγουμε την Κλοπιδογρέλη:

Για πρωτοβάθμια πρόληψη.

Για περιπτώσεις με παθολογική αιμορραγία εν εξελίξει όπως π.χ. πεπτικό έλκος εν εξελίξει ή ενδοκρανιακή αιμορραγία (αντένδειξη).

Σε σοβαρή ηπατική νόσο (αντένδειξη).

Στην γαλουχία (αντένδειξη).


Αναφορές:

1) Clopidogrel Guidelines.
Guidelines for use of Clopidogrel.
East Lancashire Hospitals NHS Trust.
Last reviewed November 2006.

http://www.elmmb.nhs.uk/guidelines/medicine-specific-guidelines/?asset=2601

2) Guidelines for the use of clopidogrel.
NHS Grampian.
September 2009.

http://www.nhsgrampian.org/grampianfoi/files/ClopidogrelSept07.pdf


3) Health Technol Assess. 2004 Oct;8(40):iii-iv, xv-xvi, 1-141.

Clopidogrel used in combination with aspirin compared with aspirin alone in the treatment of non-ST-segment-elevation acute coronary syndromes: a systematic review and economic evaluation.

Main C, Palmer S, Griffin S, Jones L, Orton V, Sculpher M, Henderson R, Sudlow C, Hawkins N, Riemsma R.

Centre for Reviews and Dissemination, University of York, UK

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15461878

4) Patient FASS του έτους 2010 (απόσπασμα σχετικά με την Κλοπιδογρέλη από το Εθνικό Συνταγολόγιο της Σουηδίας στη έκδοσή του που είναι για τους Ασθενείς).

http://www.fass.se/LIF/produktfakta/artikel_produkt.jsp?NplID=19980715000015&DocTypeID=7&UserTypeID=2

5) Patient FASS του έτους 2010 (απόσπασμα σχετικά με την Κλοπιδογρέλη από το Εθνικό Συνταγολόγιο της Σουηδίας στην έκδοσή του που είναι για τους Επαγγελματίες Υγείας).

http://www.fass.se/LIF/produktfakta/artikel_produkt.jsp?NplID=19980715000015&DocTypeID=3&UserTypeID=0

6) Απόσπασμα από την ιστοσελίδα της Sanofi – Aventis, στα Σουηδικά, σχετικά με τις ενδείξεις για την χρήση της Κλοπιδογρέλης στην Σουηδία.
29 february 2008.

http://www.sanofi-aventis.se/live/se/sv/layout.jsp?cnt=B190F9FB-B17D-4108-A009-3F8584D398CE

7) Management of Acute Coronary Syndromes (ACS) in patients presenting without persistent ST-segment elevation.

European Society of Cardiology. 14/06/2007.

http://www.escardio.org/guidelines-surveys/esc-guidelines/GuidelinesDocuments/guidelines-NSTE-ACS-FT.pdf


8) Acute Myocardial Infarction in patients presenting with ST-segment elevation (Management of).

European Society of Cardiology. 2008.

http://www.escardio.org/guidelines-surveys/esc-guidelines/GuidelinesDocuments/guidelines-AMI-FT.pdf

9) Stable Angina Pectoris (Management of).

European Society of Cardiology. 2006.


http://www.escardio.org/guidelines-surveys/esc-guidelines/GuidelinesDocuments/guidelines-angina-FT.pdf

10) Diabetes, Pre-Diabetes and Cardiovascular Diseases.

European Society of Cardiology. 2007.

http://www.escardio.org/guidelines-surveys/esc-guidelines/GuidelinesDocuments/guidelines-diabetes-FT.pdf


11) Clopidogrel and modified-release dipyridamole in the prevention of occlusive vascular events.
National Guideline Clearinghouse, USA,
May 2005.

http://www.guidelines.gov/summary/summary.aspx?ss=15&doc_id=8126&nbr=4528


12) Εθνικό Συνταγολόγιο του 2007, σελ. 140, Ενδείξεις για την χρήση της Κλοπιδογρέλης.

http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,958.msg5994.html#msg5994

Η Φυσική Εξέλιξη μιας νόσου (the natural history of a disease).

Αν υπάρχει κάτι που νομίζω ότι στους περισσότερους από εμάς δεν το τονίσανε αρκετά όταν σπουδάζαμε ιατρική στο Πανεπιστήμιο είναι η φυσική εξέλιξη των νόσων. Τι γίνεται δηλαδή με τις διάφορες νόσους αν τις αφήσουμε να εξελιχθούν μόνες τους χωρίς καμιά ιατρική παρέμβαση.

Θα εκπλαγεί ίσως κανείς αλλά αρκετές από τις ασθένειες για τις οποίες ξοδεύουμε πολύ χρόνο, χρήμα και άγχος γίνονται καλά από μόνες τους….

Βέβαια εδώ χρειάζονται οι γνώσεις και η εμπειρία του Ιατρού: Να γνωρίζει δηλαδή μέχρι που τον παίρνει να αφήσει την φύση μόνη της να γιατρέψει την ασθένεια και από πού και μετά πρέπει να επεμβεί.

Για αυτό βέβαια εκτός από γνώσεις και εμπειρία, χρειάζεται και ηθική ακεραιότητα.