“Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της.”

Την παραπάνω έκφραση την άκουσα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από έναν διάσημο Σουηδό ογκολόγο τον Jerzy Einhorn, και μου εντυπώθηκε. Ήταν τότε διευθυντής της ογκολογικής κλινικής του Πανεπιστημίου Karolinska στην Στοκχόλμη και όσες φορές τον έβλεπα να δίνει συνεντεύξεις μου έκανε εντύπωση για την σοφία και την ηρεμία που απόπνεε.

“Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της.”

Την παραπάνω λοιπόν έκφραση την χρησιμοποίησε ο Jerzy Einhorn, για κάποιον Ασθενή ο οποίος είχε μια ανίατη ασθένεια, όταν πλέον θεώρησε ότι οι περαιτέρω εξετάσεις και φάρμακα (εκτός των παρηγορητικών φαρμάκων βέβαια) δεν είχαν πια νόημα.

Μερικές φορές υπάρχουν λόγια που μπορούν να απαλύνουν την ανημπόρια και τον πόνο και νομίζω ότι λόγια σαν τα παραπάνω του Jerzy είναι τέτοια.

Μου το επιβεβαίωσε έμμεσα και ο γιος μιας υπέργηρης κυρίας που κούραρα εδώ στην Καβάλα και που ήταν ολοφάνερα στα τελευταία της. Χρησιμοποίησα λοιπόν και εγώ την ίδια έκφραση όταν ο γιος με ρώτησε αν θα πρέπει να δώσουμε ορό ή τροφή μέσω Levine. Με το που την πρόφερα και μετά ο γιος έδειξε σαφώς ανακουφισμένος.