Βέβηλες σκέψεις για έναν Έλληνα Καρδιοχειρουργό που έφυγε από την ζωή εδώ και χρόνια.

 

Ο γιατράρας που έσωζε ζωές με το τσιγάρο στο χέρι...(ενώ την προηγούμενη νύχτα την είχε βγάλει σε μπαράκια). Ο Σοσιαλιστής που, αν και επέλεξε να είναι δημόσιος υπάλληλος, έπαιρνε που και που και από κανένα φακελάκι (έως φακελάρα) και όταν αποφάσιζε να μην πάρει λεφτά όλοι τον κοιτούσαν με θαυμασμό, απορία και ευγνωμοσύνη. Τριτοκοσμικές φάσεις.

Πάντως του αναγνωρίζω ότι ήξερε να μιλά στην καρδιά του μέσου Έλληνα (και δεν το λέω ειρωνικά).