Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας είναι κάτι πολύ περισσότερο από την συνταγογράφηση φαρμάκων.

Το παρακάτω κείμενο είναι του Γενικού Ιατρού, Δημήτρη Μακρέα, που γράφει στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας www.pfy.gr/forum:


Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και κοινωνία.

Πριν από δύο εβδομάδες η ήμουνα ομιλητής σε μια εκδήλωση μια νέας δημοτικής κίνησης στα Χανιά.
Η κίνηση αυτή δεν είχε λάβει μέρος στις πρόσφατες εκλογές.
Οι άνθρωποι που την απαρτίζουν είναι σύντροφοι και φίλοι από το κοινωνικό στέκι-στέκι μεταναστών στα Χανιά.
Έχει προκύψει ένα θέμα σε σχέση με την αξιοποίηση του χώρου που θα προκύψει από την κατεδάφιση του παλιού νοσοκομείου.
Η θέση του δημάρχου Χανίων είναι να χτιστεί Κέντρο Υγείας (ΚΥ) αστικού τύπου με δόμηση 1800 τμ.
Έτσι απευθύνθηκαν σε μένα για μια συζήτηση σε σχέση με την ΠΦΥ και το ρόλο του ΚΥ αστικού τύπου.
Παράλληλα θα γινόταν μια δεύτερη εισήγηση σε σχέση με τα πολεοδομικά χαρακτηριστικά της περιοχής η οποία είναι πολύ πυκνά δομημένη με ελάχιστο χώρο πράσινου και ελεύθερο χώρο.
Η εισήγηση η δική μου ήταν μια εισαγωγή στην έννοια της ΠΦΥ , τα ιστορικά χαρακτηριστικά της , τη διαφορά από τη νοσοκομειακή ιατρική.
Επίσης στη θεμελιώδη διάσταση φροντίδας υγείας-ιατρικής περίθαλψης. Έκανα μια κριτική στη δομή της ιατρικής επιστήμης και την εξάρτησή της από τις φαρμακευτικές εταιρίας και επικεντρώθηκα στο κεντρικό ρόλο των ανθρώπων στη συζήτηση για την ΠΦΥ.
Μάλιστα με τη διπλή διάσταση:
-Την έννοια του πληθυσμού ευθύνης και τις ανάγκες που θα καλύψει ένα ΚΥ αστικού τύπου.
-Το ανθρώπινο δυναμικό που θα κληθεί να καλύψει αυτές τις ανάγκες,τονίζονταν τον κομβικό ρόλο της ανθρώπινης εργασίας στην ΠΦΥ.
Εξήγησα επομένως ότι η ΠΦΥ δεν είναι το κτίριο, αλλά οι άνθρωποι τον οποίων την υγεία υπερασπίζεται και οι άνθρωποι που δουλεύουν.
Δυστυχώς πολύ φοβάμαι ότι ενώ είναι πολύ εύκολο να χτίζονται κτίρια (για ευνόητους λόγους), είναι απίστευτα δύσκολο να γίνεται επένδυση στην ανθρώπινη εργασία. Η δική μου προτροπή ήταν η συζήτηση για τη λειτουργία ενός ΚΥ αστικού τύπου πρέπει πάνω και πρώτα από όλα να εστιάζεται στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του, στις ανάγκες του πληθυσμού , στον οργανισμό του και δευτερευόντως στο κτίριο και την εργολαβία.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι -όπως έλεγε και ένας φίλος μου- όταν η μαφία των εργολάβων και η μαφία των πολιτικών έχει αποφασίσει για ένα έργο (δείτε Κερατέα) το έργο θα γίνει. Και στο κτίριο των 1800 τμ θα υπάρχουν δύο γιατροί των 600 ευρώ για να γράφουν φάρμακα!

Αυτό που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ότι ένα ακροατήριο σχετικά ψυλλιασμένων ανθρώπων η ανάπτυξη της έννοιας της ΠΦΥ τα δυναμικά χαρακτηριστικά και ο διακριτός της ρόλος, έκαναν τρομακτική εντύπωση. Δε θα ήταν υπερβολή να πω ότι ήταν σαν αποκάλυπτα έναν κρυμμένο κόσμο.
Κατά τη γνώμη μου αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με την ΠΦΥ έχουμε αποτύχει να κοινωνήσουμε το ρόλο μας και το έργο μας.
Ίσως έχουμε ασχοληθεί πολύ περισσότερο να πείσουμε τους συναδέλφους μας «ειδικού», ενώ έπρεπε να ασχοληθούμε με το πως θα πείσουμε την κοινωνία. Μάλλον εκεί βρίσκεται το προνομιακό μας πεδίο και εκεί πρέπει να ρίξουμε τις δυνάμεις μας.
Ίσως τελικά να κουβαλάμε ένα κόμπλεξ απέναντι στην ιατρική κοινότητα , προιον του παρελθόντος και της στρεβλής ανάπτυξης της ΠΦΥ και της γενικής ιατρικής.


http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2664.msg17742.html#msg17742