Η πιο εμβριθής ανάλυση κατά την γνώμη μου για τον πόλεμο της Ουκρανίας.

 

Lampros Me rantzis (ανάρτησή του στο facebook στις 21/02/2025)

 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία κατέληξε στο αναμενόμενο, στη καταστροφή της χώρας που τώρα έχει βγάλει πωλητήριο στον Τραμπ.  Άραγε τρία χρόνια μετά, όλοι εκείνοι που τάσσονταν υπέρ του απόλυτου δικαιώματος της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να βάλλει πυραύλους στα περίχωρα της Μόσχας, νιώθουν δικαιωμένοι; Θυμάμαι, ακόμη και καλούς διαδικτυακούς φίλους, που έκαναν προσωπικές επιθέσεις σε όσους είχαμε διαφορετική άποψη. Δεν θα ήταν καλύτερα για τους Ουκρανούς, για την Ευρώπη και για την συλλογική Δύση, μία ουδέτερη Ουκρανία κοντά στην ΕΕ από την ήττα;

Αλήθεια εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος και ότι οι διεθνείς σχέσεις διέπονται (ή διέπονταν σε οποιαδήποτε στιγμή ή περιοχή της παγκόσμιας ιστορίας) από τα ίσα δικαιώματα των μελών και τον αμοιβαίο σεβασμό και όχι από τον συσχετισμό ισχύος και την εκάστοτε ισορροπία δυνάμεων; Ίσως πρέπει για πρώτη φορά να διαβάσουν Θουκυδίδη.

Μήπως πίσω από τις ωραίες απόψεις κρυβόταν το τυφλό μένος εναντίον ενός ανορθολογικά δαιμονοποιημένου Πούτιν και η εχθρότητα εναντίον του Ρωσικού λαού, σε συνδυασμό με τερατώδη άγνοια της πρόσφατης και παλαιότερης ιστορίας της περιοχής;

Ο Πούτιν δεν άνοιξε τον δρόμο στις παραβιάσεις της διεθνούς νομιμότητας, ακολούθησε τον δρόμο που είχε ανοίξει η Δύση με τις πάμπολλες επεμβάσεις της από την Γρανάδα μέχρι το Ιράκ. Την απαξίωση του διεθνούς δικαίου δεν την προκάλεσε η Ρωσία αλλά η ίδια η Δύση που για δεκαετίες με το δίκαιο του ισχυροτέρου και την αλαζονεία της μόνης σωστής ιδεολογίας καταπατούσε όλους τους κανόνες.