Στο Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (www.pfy.gr/forum) έχω γράψει μερικά κείμενα που περιγράφω την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στην Σουηδία όπως την βίωσα από το 1987 που πήγα στην Σουηδία για να σπουδάσω Ιατρική, έως το 2005 που γύρισα στην Ελλάδα.
Παραθέτω και σε αυτό το blog τα κείμενα αυτά.
Στο πρώτο κείμενο με τίτλο "Τί κοστίζει να πας σε ένα Δημόσιο Γιατρό στη Σουηδία;" αναφέρομαι κατά κύριο λόγο στο τι κοστίζει για τον Ασθενή να επισκεφτεί ένα Δημόσιο Ιατρό στην Σουηδία.
Στο δεύτερο και στο τρίτο κείμενο με τίτλους "Η πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας στην Σουηδία από την πλευρά του Ιατρού." και "Οι μισθοί των Γενικών Ιατρών στην Σουηδία." αντίστοιχα περιγράφω το σύστημα της πρωτοβάθμιας Υγείας από την σκοπιά του Ιατρού.
Τέλος σε ένα τέταρτο κείμενο με τίτλο "Άλλα θέματα σχετικά με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στην Σουηδία." απαντώ σε διάφορα ερωτήματα που έκαναν διάφορα μέλη του παραπάνω φόρουμ σε αυτά μου τα άρθρα.
Τί κοστίζει να πας σε ένα Δημόσιο Γιατρό στη Σουηδία;
Θα ήθελα να περιγράψω το οικονομικό πλαίσιο (από την πλευρά του Ασθενούς) για την Δημόσια Υγεία στη Σουηδία. Το πλαίσιο αυτό αλλάζει λίγο από Νομό σε Νομό αλλά χονδρικά είναι περίπου το ίδιο σε όλη την χώρα. Eδώ παίρνω σαν παράδειγμα τον νομό της Östergötland. Ότι γράφω ισχύει τώρα, δηλαδή Ιούνιο του 2007, αλλά κάπως έτσι ήταν το σύστημα από το 1987 τουλάχιστον, που γνωρίζω τη Σουηδία. Ότι ισχύει για τους Δημόσιους Ιατρούς (που είναι η μεγάλη πλειοψηφία στην Σουηδία), ισχύει και για τους Ιδιώτες Ιατρούς που έχουν σύμβαση με το Σουηδικό Δημόσιο.
Στη Σουηδία υπάρχει ένα ενιαίο ταμείο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και σύνταξης για όλους τους κατοίκους της χώρας.
Το νόμισμα είναι η Σουηδική Κορώνα. 10 Σουηδικές Κορώνες (Σ.Κ.) είναι περίπου 1 Ευρώ (Ε). Τα ποσά στα οποία θα αναφερθώ παρακάτω τα έχω μετατρέψει κατά προσέγγιση σε Ευρώ για την ευκολία μας.
Κάθε φορά που κάποιος θέλει να επισκεφτεί ένα Γενικό Ιατρό για εξέταση στο Κέντρο Υγείας κοστίζει 10 Ε. Επίσκεψη κατ´οίκον κοστίζει 15 Ε. Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Γενικό Ιατρό, καθώς επίσης και ανανέωση παλιάς συνταγής κοστίζει 5 Ε. Αν θελήσει να πάει κανείς από μόνος του κατευθείαν στο Νοσοκομείο κοστίζει 25 Ε. Σε περίπτωση που ο Νοσοκομειακός Ιατρός θεωρήσει ότι ο Ασθενής δεν χρήζει νοσοκομειακής περίθαλψης αλλά πρωτοβάθμιας μπορεί να παραπέμψει τον Ασθενή πίσω στο Κέντρο Υγείας (και αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά). Αν όμως ο Ασθενής επισκεφτεί πρώτα τον Γενικό του Ιατρό και ο Γενικός Ιατρός παραπέμψει επειγόντως τον Ασθενή στο Νοσοκομείο, τότε ο Ασθενής δεν πληρώνει τίποτε επιπλέον για την επίσκεψη στο Νοσοκομείο παρά μόνο ότι κόστισε για να επισκεφτεί τον Γενικό Ιατρό (10 Ε). Αν η παραπομπή στο Νοσοκομείο δεν είναι επείγουσα κοστίζει στον Ασθενή επιπλέον 15 Ε. Στον φυσικοθεραπευτή ή τον εργοθεραπευτή του Κέντρου Υγείας η επίσκεψη κοστίζει 8 Ε. Σε περίπτωση που ο Ασθενής χρειάζεται κάτι απλό μπορεί να συμβουλευτεί και νοσηλεύτρια και τότε είναι δωρεάν.
Αν για κάποιο λόγο ο Ασθενής δεν έχει να πληρώσει επί τόπου του στέλνουν λογαριασμό στο σπίτι. Αν αγνοήσει τον λογαριασμό δεν τον παν και στα δικαστήρια.. αλλά την επόμενη φορά που θα πάει στον Ιατρό θα του γίνει παρατήρηση.
Ο Ασθενής παίρνει απόδειξη κάθε φορά που πληρώνει για να επισκεφτεί Ιατρό ή άλλο νοσηλευτικό προσωπικό και αυτές τις αποδείξεις πρέπει να τις κρατά (αν και αυτά καταγράφονται και στον υπολογιστή του Ιατρού).
Μέσα στην διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους ένας Ασθενής μπορεί να πληρώσει για Ιατρούς και υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό μέχρι και 90 Ε συνολικά. Από εκεί και πέρα βγάζει κάρτα ελευθέρας και μπορεί να επισκέφτεται τους Ιατρούς και το υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό εντελώς δωρεάν για το ίδιο έτος.
Η περίθαλψη για τα παιδιά και νέους μέχρι και 20 ετών είναι εντελώς δωρεάν ήδη από την πρώτη επίσκεψη.
Σε περίπτωση που γίνει εισαγωγή στο Νοσοκομείο, ο Ασθενής πληρώνει για κάθε ημέρα νοσηλείας 5 Ε – 8 Ε. Φακελλάκια δεν υπάρχουν στη Σουηδία. Μπορεί π.χ. να κάνει κανείς εγχείρηση καρδιάς by-pass, να μείνει στο Νοσοκομείο 10 ημέρες, και να πληρώσει συνολικά 50 Ε.
Για την φαρμακευτική περίθαλψη:
Τα φαρμακεία είναι κρατικά. Το κόστος των 90 πρώτων Ε για φάρμακα σε ένα ημερολογιακό έτος το επωμίζεται εξολοκλήρου ο ασθενής και από εκεί και πάνω πληρώνει όλο και μικρότερη συμμετοχή. Και σε αυτή την περίπτωση κρατά τις αποδείξεις (αν και αυτά τα ποσά αποθηκεύονται επίσης στον υπολογιστή του Φαρμακείου). Αν μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος ο ασθενής ξεπεράσει συνολικά συμμετοχή 180 Ε για φάρμακα τότε παίρνει κάρτα ελευθέρας και για τα φάρμακα για το έτος αυτό.
Με το σύστημα αυτό αποθαρρύνονται οι Ασθενείς οι οποίοι απλώς είδαν φως στο Κέντρο Υγείας και μπήκαν…έτσι για να μετρήσουν την πίεσή τους…και έτσι αποφεύγεται ο άσκοπος συνωστισμός.
Με το σύστημα επίσης αυτό, παρακινείται έμμεσα ο Ασθενής να προστρέξει πρώτα στον Γενικό Ιατρό αντί να πάει στο Νοσοκομείο αφού είναι φθηνότερο να επισκεφτεί τον Γενικό Ιατρό του.
Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι ο Ασθενής σέβεται το Ιατρό και το έργο που αυτός επιτελεί (διότι ως γνωστόν ότι είναι δωρεάν δεν είναι καλό και μόλις πάμε και πληρώσουμε για το ίδιο πράγμα τότε αμέσως αυτό μεταμορφώνεται και γίνεται καλύτερο….).
Με το σύστημα αυτό καλύπτεται τέλος και ένα μέρος της χρηματοδότησης των μονάδων Υγείας της χώρας. Να πω ότι τα Κέντρα Υγείας έχουν δικό τους προυπολογισμό και στο τέλος της χρονιάς ο διευθυντής του κάθε Κέντρου Υγείας συντάσσει ετήσιο οικονομικό ισολογισμό.
Να τονισθεί βέβαια και το ότι στη Σουηδία όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα εγγυημένο κατώτατο εισόδημα από το κράτος (ανεξάρτητα αν έχουν εργαστεί ποτέ στην ζωή τους ή όχι) και αυτό το 2007 ανέρχεται γύρω στα 700 Ε τον μήνα. Το κόστος ζωής στη Σουηδία και στην Ελλάδα είναι πλέον περίπου το ίδιο.
Η πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας στην Σουηδία από την πλευρά του Ιατρού.
Οι Γιατροί στην Σουηδία πληρώνονται με πάγια μηνιαία αντιμισθία αλλά τελευταία γίνεται πολύ συζήτηση να αλλάξει το σύστημα για τους Γενικούς Ιατρούς: Η πρόταση είναι οι Γενικοί Ιατροί να συνενώνονται ανά δύο-τρείς, να προσλαμβάνουν προσωπικό και να κάνουν μικρά ιδιωτικά Κέντρα Υγείας. Ο κάθε πολίτης θα διαλέγει να ανήκει στον καλυπτόμενο πληθυσμό ενός τέτοιου ιδιωτικού Κέντρου Υγείας και θα έχει δικαίωμα να αλλάζει Κέντρο Υγείας (αν δεν είναι ευχαριστημένος), μια φορά στο εξάμηνο. Τα ιδιωτικά αυτά Κέντρα Υγείας θα πληρώνονται από το κράτος ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού που καλύπτουν, πόσους Ασθενείς βλέπουν, τί ιατρικές πράξεις κάνουν και την νοσηλευτική βαρύτητα του κάθε ασθενούς. Η νοσηλευτική βαρύτητα προσδιορίζεται από την ηλικία και τις χρόνιες διαγνώσεις του Ασθενούς. Οι Ασθενείς θα πληρώνουν τα ίδια όπως και τώρα. Η γειτονικές χώρες Δανία και Νορβηγία έχουν ήδη ένα σύστημα που μοιάζει με αυτό προς το οποίο σκέφτεται να οδεύσει η Σουηδία. Οι Ασθενείς (αλλά και οι Γενικοί Ιατροί), σύμφωνα με στατιστικές που έχουν γίνει, μοιάζουν να είναι πιο ευχαριστημένοι στην Δανία και την Νορβηγία με το σύστημα αυτό σε σχέση με το υπάρχον Σουηδικό. Από την άλλη οι δείκτες που παραδοσιακά χρησιμοποιούνται για να δείξουν πόσο καλή είναι η Υγεία σε μια χώρα, όπως το προσδόκιμο ζωής και η βρεφική θνησιμότητα είναι κάπως καλύτεροι στην Σουηδία από ότι στην Δανία και Νορβηγία.
Ο λόγος που στην Σουηδία σκέφτονται να αλλάξουν σύστημα είναι ακριβώς για να κάνουν τους Γενικούς Ιατρούς να είναι πιο παραγωγικοί.
Βέβαια και τώρα υπάρχουν τρόποι που σε ωθούν να γίνεις πιο παραγωγικός και να μην κάνεις ότι σου κατέβει: Την πάγια μηνιαία αντιμισθία σου την διαπραγματεύεσαι με τον Διευθυντή του Κέντρου Υγείας σου όταν πας να προσληφθείς εκεί και είναι δυνατόν να την επαναδιαπραγματευθείς ανά πάσα στιγμή. Αυτό σημαίνει ότι είναι δυνατόν ένας συνάδελφός σου που είναι π.χ. 15 χρόνια παλαιότερος από εσένα να έχει μικρότερο μισθό από εσένα αν ο Διευθυντής του Κέντρου Υγείας θεωρεί ότι αυτός δεν αξίζει κάτι καλύτερο. Επίσης όταν πας να ζητήσεις μια καινούρια δουλειά, πολύ βασικό ρόλο για το αν θα την πάρεις ή όχι, παίζουν το τι συστάσεις θα δώσουν γραπτά αλλά και τηλεφωνικά οι πρώην εργοδότες σου. Μπορεί να τους γνωρίζεις αυτούς του εργοδότες σου από πολύ καιρό. Μην είσαι όμως βέβαιος ότι αυτοί θα πουν καλά λόγια για την δουλειά σου αν πραγματικά δεν τα πιστεύουν, ανεξάρτητα αν έχετε καλή σχέση κατά τα άλλα. Το πόσα χρόνια έχει κανείς στο επάγγελμα δεν παίζει σχεδόν κανένα ρόλο για το αν θα πάρει μια καινούρια δουλειά ή όχι (μάλιστα η παλαιότητα μπορεί να παίξει και αρνητικό ρόλο). Επίσης η μονιμότητα με την μορφή που ξέρουμε στην Ελλάδα δεν υφίσταται. Στη Σουηδία μπορεί να προσληφθείς αλλά και να χάσεις την δουλειά σου αρκετά εύκολα ακόμη και αν είσαι Δημόσιος Υπάλληλος. Βέβαια υπάρχει από κάτω το προστατευτικό δίχτυ ασφαλείας του εγγυημένου κατώτατου εισοδήματος (flexicurity). Αυτά ισχύουν και για τους Διευθυντές Κλινικών και Κέντρων Υγείας (Κ.Υ.). Δεν θα πει ότι επειδή έγινε κάποιος Διευθυντής θα παραμείνει Διευθυντής μέχρι την συνταξιοδότησή του. Είναι συνηθισμένο οι Σουηδοί να διαλέγουν τους διευθυντές τους να είναι γύρω στην ηλικία των 50 ετών και μετά από μια πενταετία αλλάζουν άτομο. Έτσι συμβαίνει ένας υφιστάμενος να γίνει μετά από λίγο καιρό Διευθυντής του νυν Διευθυντή του. Επίσης μπορεί να γίνει Διευθυντής του Κ.Υ. κάποιος που προέρχεται από άλλες επαγγελματικές κατηγορίες. Να γίνει π.χ. Διευθυντής του Κ.Υ. ένας νοσηλευτής ή μία γραμματέας.
Βέβαια για να λειτουργήσει ένα τέτοιο σύστημα προυποθέτει και την αντίστοιχη ωριμότητα, ακεραιότητα και πειθαρχία στην νοοτροπία ενός λαού.
Όσον αφορά τους Ιδιώτες Ιατρούς των διαφόρων ειδικοτήτων: Δεν είναι αυτονόητο ότι όλοι οι Ιατροί που θέλουν να γίνουν ιδιώτες, μπορούν να κάνουν σύμβαση με το Σουηδικό Δημόσιο. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι αυτή που αποφασίζει κατά τακτά χρονικά διαστήματα το πόσοι ιδιώτες Γενικοί Ιατροί, ΩΡΛ ή π.χ. Οφθαλμίατροι θα έχουν σύμβαση με το Δημόσιο σε κάθε Δήμο. Η απόφαση λαμβάνεται ανάλογα με τον αριθμό του καλυπτόμενου πληθυσμού και το πόσα (και πόσο μεγάλα) Κέντρα Υγείας και Νοσοκομεία υπάρχουν ήδη στην περιοχή. Αν θες να γίνεις ιδιώτης με σύμβαση με το Σουηδικό Δημόσιο έχεις δυό εναλλακτικές λύσεις. Ή πρέπει να περιμένεις να προκηρυχθεί καινούρια σύμβαση για την ειδικότητά σου και να κάνεις αίτηση ή να αγοράσεις το δικαίωμα της σύμβασης από έναν ιδιώτη της ειδικότητάς σου που έχει σύμβαση και ο οποίος βγαίνει στην σύνταξη. Βέβαια δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι η σύμβαση θα επανανεωθεί.
Οι Δημόσιοι Ιατροί μπορούν να παραπέμπουν και στους Iδιώτες Ιατρούς που έχουν σύμβαση με το Δημόσιο. Ο πολίτης είτε πάει σε Δημόσιο είτε σε ιδιωτικό Ιατρό οποιασδήποτε ειδικότητος πληρώνει τα ίδια εφόσον ο Ιδιώτης Ιατρός έχει σύμβαση με το Δημόσιο. Οι Iδιώτες Ιατροί όμως που έχουν σύμβαση με το Δημόσιο, έχουν ένα πλαφόν επισκέψεων (ή επεμβάσεων) το χρόνο. Aν το ξεπεράσουν, το Δημόσιο δεν τους πληρώνει για περισσότερες επισκέψεις (ή επεμβάσεις). Έτσι συμβαίνει να παίρνουν διακοπές τρεις μήνες τον χρόνο… Το κόστος να επισκεφτεί κανείς Ιδιώτη Ιατρό που δεν έχει σύμβαση με το Δημόσιο είναι συνήθως απαγορευτικό. Για τον λόγο αυτό είναι πολύ λίγοι οι Ιδιώτες Ιατροί που δεν έχουν σύμβαση με το Δημόσιο.
Οι αναμονές για μη επείγοντα περιστατικά είναι ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα του Σουηδικού συστήματος Υγείας αυτή την στιγμή. Μου έχει τύχει να παραπέμψω Ασθενή σε Δερματολογική Κλινική από το Κ.Υ., και να μου πουν ότι η αναμονή είναι εννιά μήνες! Βέβαια οι αναμονές στους Ιδιώτες Ιατρούς με σύμβαση με το Δημόσιο είναι πολύ μικρότερες…
Προσωπικά όμως είχα την εντύπωση όταν δούλευα στην Σουηδία ότι η ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών ήταν κάπως υψηλότερη στον Δημόσιο από ότι στον Ιδιωτικό τομέα αν και το Δημόσιο ήταν πιο δυσκίνητο. Βέβαια όπως περιέγραψα παραπάνω, το Σουηδικό Δημόσιο διαφέρει αρκετά από Ελληνικό. Μερικές φορές ένιωθα ότι τα όρια μεταξύ Δημόσιου και Ιδιωτικού ήταν δυσδιάκριτα.
Όσον αφορά τις παρακλινικές εξετάσεις: Τις πιο βασικές βιοχημικές εξετάσεις (Γενική αίματος, stick ούρων, Τρανσαμινάσες, Κρεατινίνη, CRP, Strept-A από χρίσμα από τον φάρυγγα) τις έκανε επί τόπου στο Κ.Υ. η βοηθός μικροβιολόγου (στη Σουηδία την δουλειά που κάνουν εδώ οι Ιατροί Μικροβιολόγοι την κάνουν οι βοηθοί Μικροβιολόγου, και οι Ιατροί Μικροβιολόγοι είναι ελάχιστοι και ασχολούνται κυρίως με έρευνα). Για πιο εξειδικευμένες βιοχημικές εξετάσεις καθώς και για ακτινολογικές, στέλναμε τα τελευταία χρόνια τον Ασθενή στο κοντινότερο Νοσοκομείο με ηλεκτρονικό παραπεμπτικό (από υπολογιστή σε υπολογιστή).
Για τα φάρμακα έχω αναφερθεί σε παλαιότερο κείμενο μου εδώ στο forum: http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,708.0.html
Όσον αφορά την χρέωση της τηλεφωνικής συνομιλίας με τον Ιατρό: Για να επικοινωνήσει κανείς τηλεφωνικά με τον Ιατρό του πρέπει συνήθως να πάρει πρώτα σε ένα τηλεφωνικό κέντρο το οποίο καταγράφει το ποιος παίρνει τηλέφωνο και στέλνει μετά και τον λογαριασμό στο σπίτι αυτού που τηλεφώνησε.
Δείτε σχετικά και το: http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,364.0.html
Οι μισθοί των Γενικών Ιατρών στην Σουηδία.
Οι μισθοί δεν είναι δεδομένοι, όπως ανέφερα και παραπάνω, αλλά τους διαπραγματεύεσαι με τον εργοδότη σου.Κατά μέσο όρο πάντως, μαζί με τις εφημερίες και μετά από τους φόρους ένας Δημόσιος ειδικός Γενικής Ιατρικής στη Σουηδία του 2007 βγάζει γύρω στα 4.000 ευρώ.
Βέβαια είναι δύσκολο να συγκρίνει κανείς την αξία ενός μισθού μεταξύ Ελλάδας και Σουηδίας μόνο με το να συγκρίνει απόλυτες τιμές σε χρήμα. Στην απόλυτη τιμή του Σουηδικού μισθού πρέπει να προστεθεί και μια πληθώρα κοινωνικών παροχών που ένας Έλληνας πρέπει να τις υποκαταστήσει από την τσέπη του.
"Άλλα θέματα σχετικά με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στην Σουηδία."
Σχετικά με την οικονομική τροφοδότηση του παραπάνω συστήματος:
Στη Σουηδία το μεγαλύτερο μέρος των φόρων που πληρώνουν οι πολίτες πηγαίνει στην τοπική αυτοδιοίκηση σε δημοτικό και νομαρχιακό επίπεδο. Ένα μικρότερο μέρος πηγαίνει στην κεντρική κυβέρνηση στην Στοκχόλμη, η οποία αναδιανέμει τα χρήματα αυτά σε όλη την επικράτεια αναλόγως των προτεραιοτήτων της κεντρικής κυβέρνησης.
Η χώρα είναι μοιρασμένη σε 23 νομούς. Ο κάθε νομός είναι υπεύθυνος για το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων της υγειονομικής περίθαλψης των κατοίκων του (λειτουργία Κέντρων Υγείας, Νοσοκομείων, πληρωμές Ιατρών και υπόλοιπου Προσωπικού). Ο νομός επιβαρύνεται επίσης για το μεγαλύτερο μέρος της φαρμακευτικής περίθαλψης των κατοίκων του. Για τα Plavix που αναφέρεις Διαμαντή, εκεί δίνονται με πολύ μεγαλύτερη φειδώ και βάση συγκεκριμένων κανόνων που αν τους αγνοήσεις χάνεις την δουλειά σου αρκετά σύντομα..
Οι κρατήσεις για τις συντάξεις γίνονται στα πλαίσια της παραπάνω φορολογίας.
Σχετικά με τις εφημερίες:
Τα Κέντρα Υγείας (τα οποία εκτός της επαρχίας υπάρχουν και μέσα στις πόλεις) λειτουργούν μεταξύ 08 το πρωί και 17 το απόγευμα, τις καθημερινές μόνο, και είναι υποχρεωμένα να αναλαμβάνουν αυτές τις ώρες και τα επείγοντα περιστατικά του πληθυσμού ευθύνης τους. Από τις 17 το απόγευμα έως και τις 23 το βράδυ, τις καθημερινές ημέρες, οι Γενικοί Ιατροί των Κέντρων Υγείας (Κ.Υ.) μιας επαρχίας ή οι Γενικοί Ιατροί των Κ.Υ. μιας ολόκληρης πόλης μοιράζονται εκ περιτροπής τις εφημερίες. Δηλαδή από τις 17 το απόγευμα έως τις 23 το βράδυ σε μια πόλη π.χ. όπως το Linkoping το οποίο έχει πληθυσμό γύρω στις 140.000 και 13 Κέντρα Υγείας (Κ.Υ.) υπάρχει μόνο ένα Κ.Υ. το οποίο λειτουργεί, και τότε εφημερεύουν σε αυτό, το βράδυ μιας καθημερινής, μόνο 2 Γενικοί Ιατροί ταυτόχρονα και αναλαμβάνουν μια περιοχή 140.000 ατόμων ! Από τις 23 το βράδυ τα διάφορα επείγοντα περιστατικά παραπέμπονται στα επείγοντα του Νοσοκομείου της πόλης και εκεί τα αναλαμβάνουν ειδικοί οργάνων π.χ. εσωτερικής παθολογίας, χειρουργικής κ.τ.λ. Τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες εφημερεύουν πάλι 2 ή 3 Γενικοί Ιατροί ταυτόχρονα σε ένα μόνο Κ.Υ. της πόλης, για πληθυσμό ευθύνης περίπου 140.000 κατοίκους σε δύο βάρδιες. Η πρώτη βάρδια αποτελούμενη από 2-3 Γενικούς Ιατρούς είναι από τις 08.00 έως τις 16.00 και η άλλη βάρδια με άλλους 2-3 Γενικούς Ιατρούς από τις 15.00 έως τις 23.00 ενώ μεταξύ 15.00 και 16.00 η μια βάρδια συμπίπτει με την άλλη για να προλάβει να γίνει η αλλαγή ατόμων απρόσκοπτα. Μετά τις 23.00 ακόμη και τις αργίες οι ασθενείς παραπέμπονται στο Νοσοκομείο. Αυτό το σύστημα μπορεί να λειτουργεί γιατί οι Σουηδοί τηλεφωνούν σχεδόν πάντα πριν παν στον Ιατρό ακόμη και αν πρόκειται για επείγοντα. Στο τηλέφωνο απαντούν ειδικά εκπαιδευμένες νοσηλεύτριες, τις οποίες οι πολίτες τις εμπιστεύονται, και οι νοσηλεύτριες συχνά κατορθώνουν με τις συμβουλές τους να αποτρέπουν πολλές άσκοπες επισκέψεις.
Έτσι σε ένα πληθυσμό σαν το Linkoping με 140.000 κατοίκους από τις 17.00 έως και τις 23.00 μια τυπική καθημερινή μέρα είχαμε οι δύο Γενικοί Ιατροί που ήμασταν μαζί στην εφημερία μόνο γύρω στις 60 επισκέψεις συνολικά, δηλαδή περίπου 30 περιστατικά ο καθένας, και σχεδόν όλα αυτά τα περιστατικά ερχόταν με ραντεβού που τους έδινε η νοσηλεύτρια για να μη γίνεται συνωστισμός! Φυσικά η νοσηλεύτριες που απαντούσαν στο τηλέφωνο κατευθύνανε μερικούς Ασθενείς κατευθείαν στο νοσοκομείο αν το κρίνανε σκόπιμο. Με το σύστημα αυτό όπως καταλαβαίνετε δεν είχαμε και πολλές εφημερίες τον μήνα. Συνήθως στο Linkoping που δούλευα τα τελευταία χρόνια, είχαμε 1-2 τέτοιες εφημερίες τον μήνα, και αυτό γιατί αρκετοί Ιατροί θέλανε να τις ξεφορτωθούν και τις χαρίζανε σε όσους θέλανε. Αλλιώς θα είχαμε ακόμη λιγότερες. Έτσι οι εφημερίες δεν ήταν και τόσο σημαντικό μέρος του εισοδήματός μας, και όπως είπα οι περισσότεροι Ιατροί θέλανε να τις ξεφορτωθούνε. Μάλιστα για να αναγκάσουν τα διάφορα Κ.Υ. να αναλαμβάνουν καλύτερα τους Ασθενείς τους κατά την διάρκεια της ημέρας ώστε να μην αναζητούν οι Ασθενείς αυτοί τα επείγοντα το βράδυ, είχανε ένα κόλπο: Κάνανε στατιστικές όπου βλέπανε από την περιοχή ευθύνης ποιών Κ.Υ. προερχόταν αναλογικά οι περισσότεροι Ασθενείς στα επείγοντα και σε αυτά τα Κ.Υ. χρεώνανε αναλογικά να στείλουν περισσότερους Ιατρούς ανά μήνα, σαν τιμωρία. Να πω ότι αυτό το σύστημα ίσχυε για το Linkoping και ότι υπάρχουν μικροδιαφορές στο σύστημα οργάνωσης των εφημεριών από πόλη σε πόλη και από επαρχία σε επαρχία.
Παράθεση από: Αδαμάντιος Σκούφαλος στις 1 Ιούλιος 2009, 10:39:22Απάντηση Α. Αργυρίου: Οι εφημερίες γίνονται πάντα στο ίδιο κτίριο, δηλαδή στο ίδιο Κ.Υ. που επιλέγεται να είναι το κεντρικότερο και ευκολότερα προσβάσιμο Κ.Υ. της πόλης. Αυτό που αλλάζει είναι το προσωπικό που προέρχεται κάθε μέρα από διαφορετικά Κ.Υ. Το κτίριο που γίνονται οι εφημερίες όμως παραμένει το ίδιο.
13 Κ.Υ. σε πόλη 140 χιλιάδων και εφημερεύει μόνο το 1! Εντυπωσιακό. Δηλαδή όταν εφημερεύει ένα "ακριανό" Κ.Υ., πόση ώρα θέλει να φτάσει εκεί κάποιος από την άλλη άκρη της πόλης;
Παράθεση από: Αδαμάντιος Σκούφαλος στις 1 Ιούλιος 2009, 10:39:22Απάντηση Α. Αργυρίου: Δεν είπα αυτό. Είπα ότι για τις εφημερίες επιλέγουν σε μεγαλύτερο βαθμό γιατρούς από Κ.Υ. των οποίων οι ασθενείς δεν εξυπηρετούνται προφανώς όπως πρέπει κατά την διάρκεια της ημέρας και έτσι αναγκάζονται αυτοί οι ασθενείς να καταφύγουν στα επείγοντα το βράδυ.
Αυτό που λες ότι στέλνουν περισσότερους γιατρούς στα Κ.Υ. που παραπέμπουν πολλούς στα νοσοκομεία, ως τιμωρία, δεν το κατάλαβα. Εκτός αν εννοείς περισσότεροι γιατροί άρα μικρότεροι μισθοί αφού η πίτα είναι συγκεκριμένη.
Ίσως να μπερδεύεσαι γιατί αυτό που στην Σουηδία οι πιο πολλοί γιατροί το θεωρούν τιμωρία (δηλαδή το να κάνουν πολλές εφημερίες) στην Ελλάδα από πολλούς γιατρούς θεωρείται ευκταίο.
Παράθεση από: Αδαμάντιος Σκούφαλος στις 1 Ιούλιος 2009, 10:39:22
Επίσης αν μπορείς γράψε τι συμβαίνει με τις διακομιδές με ασθενοφόρο. Υπάρχει χρέωση αν καλέσεις και ζητήσεις ασθενοφόρο ως πολίτης; (Να σου πω εγώ τι θα γινόταν εδώ, που το θέλουν όχι σαν ταξί -γιατί το ταξί έχει χρέωση- αλλά σαν Ι.Χ. με οδηγό και τσάμπα καύσιμα). Ποιος αποφασίζει αν θα κινηθεί το ασθενοφόρο για να παραλάβει τον ασθενή; (Δεν αναφέρομαι σε εμφανέστατες περιπτώσεις επείγοντος).
Και τέλος ποιο είναι το προσωπικό μέσα στο ασθενοφόρο; Υπάρχουν γιατροί ή "paramedics";
Απάντηση Α. Αργυρίου: Στην Σκανδιναβία όπου εργαζόμουν σαν Ιατρός, οι τραυματιοφορείς (και ο οδηγός) ήταν νοσηλευτές με καλή μετεκπαίδευση στις πρώτες βοήθειες και την ανάνηψη. Kάθε εβδομάδα κάνανε ειδικές ασκήσεις για να συντηρούν και να ανανεώνουν τις γνώσεις τους. Οδηγούσανε το ασθενοφόρο εκ περιτροπής. Μέσα στον εργάσιμο χρόνο τους είχαν και ειδική ώρα για γυμναστική ώστε να είναι σε καλή φόρμα. Είχαν επίσης εργονομικά φορεία τα οποία ανεβοκατέβαιναν με ηλεκτρικές αντλίες. Οι τραυματιοφορείς ήταν πολύ καλοί στο να βάζουν ενδοφλέβιες γραμμές. Είχαν επίσης το δικαίωμα να δίνουν κάποια φάρμακα μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον υπεύθυνο Ιατρό (η συνομιλία μπορούσε να καταγραφεί σε κασέτα). Μπορούσαν τότε να δώσουν π.χ. πεθιδίνη, αντιισταμινικά, κορτιζόνη, αδρεναλίνη ή ασπιρίνη. Σε ορισμένες πόλεις είχαν εκπαίδευση να ξεκινούν ακόμη και θρομβόλυση αφού πρώτα έπαιρναν καρδιογράφημα που το στέλναν με φαξ από το αυτοκίνητό τους στην καρδιολογική κλινική της περιοχής όπου μετά από τηλεφωνική συνομιλία ο καρδιολόγος είχε δώσει το ΟΚ. Μπορούσαν επίσης να κάνουν και απινίδωση σαν μέρος της καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης.
Τις ενέργειες τους τις καταγράφανε σε ειδικά πρωτόκολλα.
Υπό τέτοιες συνθήκες η πλειοψηφία των διακομιδών γινόταν χωρίς να χρειάζεται η φυσική παρουσία του Ιατρού.
Η διακομιδή με ασθενοφόρο, δεν κόστιζε τίποτε στους Ασθενείς. Υπήρχαν όμως και εκεί σκέψεις για το ότι θα έπρεπε να κοστίζει κάτι στους Ασθενείς για να μη ζητούν ασθενοφόρο με το παραμικρό.
