Είναι άραγε κορόϊδα οι Αμερικανοί και οι Βορειοευρωπαίοι που γράφουν κυρίως αντίγραφα φάρμακα;

Άραγε είναι τόσο κορόϊδα οι κουτόφραγκοι οι Αμερικανοί, οι Καναδοί, οι Άγγλοι, οι Γερμανοί, οι Νορβηγοί ή οι Σουηδοί που συνταγογραφούνε κυρίως αντίγραφα φάρμακα;

Και άραγε είμαστε τόσο έξυπνοι και πλούσιοι εμείς οι Έλληνες και θέλουμε να συνταγογραφούμε κυρίως πρωτότυπα;

Αν πάλι δεν εμπιστευόμαστε τα αντίγραφα φάρμακα που κυκλοφορούνε στην Ελλάδα, γιατί δεν πάμε να αγοράσουμε αντίγραφα από την Σουηδία σε ένα κλάσμα της τιμής που πουλιούνται στην Ελλάδα; (Δείτε σχετική συζήτηση στο Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας της Υγείας: http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1518.msg9854.html#msg9854 ).

T. S. Eliot

Genuine poetry can communicate before it is understood.

Christopher Hitchens.

Ό,τι δηλώνεται χωρίς στοιχεία μπορεί και να απορριθφεί χωρίς στοιχεία.

Λίγα λόγια για την ιστορία του Αντιψυχιατρικού κινήματος.

Μεταφράζω από τα Σουηδικά στα Ελληνικά δύο σελίδες από την αυτοβιογραφία του Σουηδού Ψυχίατρου Johan Cullberg. Το απόσπασμα που μεταφράζω, κάνει μια μικρή ανασκόπηση της ιστορίας του αντιψυχιατρικού κινήματος. Το βιβλίο λέγεται: Johan Cullberg, Mitt psykiatriska liv,memoarer, εκδόσεις Natur och Kultur, του 2007 και μεταφράζω τις σελίδες 187 και 188:


Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 60, αναπτύχθηκε το ριζοσπαστικό κίνημα της αντιψυχιατρικής που κατά κύριο λόγο, του έδωσαν μορφή ο Σκωτσέζος Ronald Laing και ο Άγγλος David Cooper. Θα έλεγε κανείς ότι το κίνημα ήταν η αντίθεση στην ακαδημαϊκή Ψυχιατρική η οποία είχε πια καταντήσει μια φούσκα που περίμενε κάποιον να της βάλει μια βελόνα και να την σκάσει. Σε τελική ανάλυση, η αντιψυχιατρική ήταν από ιστορικής άποψης, μια το ίδιο κατανοητή κριτική όπως η κριτική του Μολιέρου προς το Ιατρικό επάγγελμα τον 17ο αιώνα. Ο Μολιέρος υπονοούσε ότι οι Ιατροί της εποχής του, κρύβανε την άγνοιά τους για τα αίτια και την θεραπεία των ασθενειών πίσω από πομπώδεις εξωτερικές φόρμες και προσποιητά επιστημονικές εκφράσεις.

Ο Laing έβλεπε στις αφηγήσεις της ζωής των ασθενών του, μηνύματα της κρυφής εξουσίας της αστικής οικογένειας. Ήθελε να συμπαραταχθεί εκατό τοις εκατό με τον ασθενή και δεν δυσκολευόταν να περιγράψει την ψυχική κατάρρευση σαν μια έκφραση ενός μακροχρόνιου και περίπλοκου αγώνα εξουσίας εντός της οικογένειας. Ο θεσμός της οικογένειας ήταν, κατά τον Laing, ένα κεντρικό αλλά ταυτόχρονα διεστραμμένο μέρος της άποψης του αστικού Δυτικού κόσμου για τον εαυτό του. Ο θεσμός της οικογένειας διαχειριζόταν τα προνόμια των ανδρών και θεωρούσε άρρωστους όσους δεν αντέχανε να ζούνε στην δήθεν δημοκρατία της οικογένειας που στην πραγματικότητα βασιζότανε σε μια φασιστοειδή ιδεολογία. Ο Laing ήθελε να ξεφύγει σαν Ψυχίατρος από την τάση να κατατάσσει τον κόσμο σε υγιείς και αρρώστους, και από το να δίνει μια περίθαλψη που έκανε τους ασθενείς να παθητικοποιούνται και που τους πρόσφερε ιατρικές θεραπείες και έτσι έβαλε μπρος δικά του κοινόβια περίθαλψης. Ωστόσο αυτά σύντομα εκτροχιάστηκαν και η εξιδανικευμένη αντιιατρική ιδεολογία στην οποία βασιζόντουσαν αποδείχθηκε μη λογική και καταστροφική, όταν πήγε να γίνει πράξη.

Ο Laing άρχισε με τον καιρό να πλησιάζει πιο πολύ προς την υπαρξιακή φιλοσοφία παρά προς την κλινική Ψυχιατρική. Ταξίδευε σε όλο τον κόσμο και έδινε διαλέξεις. Για αρκετά χρόνια ασχολήθηκε με τον Βουδισμό σε ένα μοναστήρι στην Ινδία, αλλά αντιστεκόταν όλο και λιγότερο στην άμετρη εξιδανίκευση προς το πρόσωπό του, που του επιφύλασσαν πολλοί, και στην όχι λιγότερο άμετρη απέχθεια που του έδειχνε το ιατρικό κατεστημένο. Είχε κατά περιόδους προβλήματα με το αλκοόλ, έκανε κατάχρηση χασίς, και πέθανε τελικά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου κατά την διάρκεια ενός αγώνα τένις, σε ηλικία πενηνταοκτώ ετών. Είναι δημοφιλές για αυτούς οι οποίοι έχουν πιο συντηρητικές απόψεις να βγάζουν τον Laing ψυχικά άρρωστο, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία για αυτό. Οι προσωπικές αποτυχίες, του τονίσανε την θέση του outsider και γίνανε επίσης η αφορμή ώστε οι, εδώ που τα λέμε απλοϊκές ψυχιατρικές θεωρίες του, να απορριφθούν με ειρωνικό τρόπο. Αν όμως, διαβάσεις τα γραπτά του σαν ένα είδος ψυχιατρικής ποίησης, και όχι σαν διδακτικά βιβλία ψυχιατρικής θεωρίας, τότε βρίσκεις ένα σύνθετο και πλούσιο βάθος.

Ο Laing βρήκε αντιψυχιατρικούς συνεχιστές και στην Σουηδία, αν και περισσότερο στην θεωρία και λιγότερο στην πράξη. Στο Σουηδικό Νοσοκομείο του Långbo προσπαθήσανε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 να σταματήσουν όλα τα φάρμακα σε μια κλινική με ψυχωτικούς ασθενείς, πράγμα που δεν είχε λιγότερο χαοτικές συνέπειες από το ίδιο πείραμα που έκανε ο Laing στο κοινόβιο Kingsley Hall στην Αγγλία.

Αρκετά φιλόδοξα πειραματικά προγράμματα εξωτερικών Ιατρείων ξεκινήσανε μεταξύ άλλων και στην Σουηδική πόλη Luleå με διευθυντή τον Clarence Crafoord όπου η δυσπιστία προς τις φαρμακευτικές θεραπείες και προς την νοσοκομειακή περίθαλψη ήτανε μια κεντρική ιδέα. Η Οικογενειακή Θεραπεία και η θεραπεία ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης θα αντικαθιστούσαν φάρμακα και εισαγωγές σε ψυχιατρικές κλινικές, και ξεκίνησε και μια συνεργασία με την παιδοψυχιατρική αλλά και τις αρχές κοινωνικής πρόνοιας. Ωστόσο η αντιψυχιατρική ιδεολογία αποδείχθηκε ότι μακροπρόθεσμα ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί. Αργότερα ωστόσο μπόρεσαν να ανατρέψουν αυτή την εξέλιξη με το να αλλάξουν κάπως τρόπο σκέψης, και με το να δεχτούν και ιατρικές γνώσεις.

Σχετικά με τον ρόλο του Γενικού Ιατρού.

Από το μέλος του Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Νεφέλη:

Για μένα ο Γενικός Ιατρός είναι εξ ορισμού "ειδικός" στον ασθενή του, γνωρίζει καλά τον ίδιο και το οικογενειακό του περιβάλλον, έχει αναπτυξει σχέση εμπιστοσύνης και ουσιαστικής επικοινωνίας με τον ασθενή και υπό αυτές τις συνθήκες τον συμβουλεύει για θέματα υγείας, αντιμετωπίζει τα απλά και τον παραπέμπει σε άλλους ειδικούς για πιο εξειδικευμένα. Ο Γενικός Ιατρός είναι (ή οφείλει να είναι ) πολύ καλός στην επικοινωνία-στη διαβούλευση με τον ασθενή (consultation), γι' αυτό και οι Γ. Ι. στην Βρετανία πρίν πάρουν τον τίτλο της ειδικότητας παρουσιάζουν πραγματικές συνεντεύξεις με ασθενείς τους και κρίνονται για αυτές. Ο Γ.Ι. οφείλει να κρατά αρχεία των ασθενών του και να χρησμοποιεί αυτή τη γνώση για να προωθήσει θέματα πρόληψης (πχ. προσυμπτωματικό έλεγχο για καρκίνο, αναμνηστικές δόσεις εμβολίων κλπ), αλλά και καλής ρύθμισης της αγωγής χρονίως πασχόντων (πχ. από αρτηριακή υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη). Η αντιμετώπιση επειγόντων είναι μία μόνο ευθύνη των Γ.Ι. και σε ορισμένες χώρες-από ότι γνωρίζω-τα επείγοντα τα αναλαμβάνουν εξολοκλήρου το προσωπικό του εθνικού ΕΚΑΒ και οι επειγοντολόγοι στα ΤΕΠ. Δεν γνωρίζω, ειλικρινά, αν σε κάποια χώρα οι Γενικοί/ Οικογενειακοί γιατροί αναλαμβάνουν και τα επείγοντα στα νοσοκομεία. Προσωπική μου πάντα γνώμη είναι ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι καλός σε όλα. Τα επείγοντα απαιτούν εξειδίκευση και άλλου είδους γνώση από ότι η ιατρική στην κοινότητα. Ας μην τα ανακατεύουμε!
Στην Ελλάδα δε λειτούργησε ποτέ ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού, αλλά και δεν υπάρχει οργανωμένο σύστημα αντιμετώπισης των επειγόντων (στελεχωμένο ΕΚΑΒ, ειδικοί επειγοντολόγοι). Κάπου εκεί αρχίζει η σύγχηση και ο Γ.Ι. αντιμετωπίζεται σαν "γενικών καθηκόντων'.

http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1976.msg17042.html#msg17042

Σχετικά με τα φακελάκια στο ΕΣΥ.

Από το μέλος του Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, tsoukase:


Το δημόσιο σύστημα υγείας ακυρώνει τον εαυτό του από την πρώτη στιγμή. Από την στιγμή που για να βγει μια βιοψία καρκίνου θέλει 25 μέρες ουσιαστικά με το καλημέρα σε σπρώχνει σε φακελάκι ή στα ιδιωτικά όπου θέλει 2 μέρες! Ετσι το τελικό κόστος μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού δεν έχει μεγάλη διαφορά.
Το φακελάκι είναι μια μορφή παρα-οικονομίας στην ελληνική ιατρική. Γενικά η νοοτροπία του ζεύγους ασθενής-ιατρός εκτός από αυτό περιλαμβάνει:
1) νοοτροπία ότι το δημόσιο κέντρο είναι δικό μας (είναι γνωστή η φράση "έλα στις 10 το βράδυ στην γενική που εφημερεύω να σε βάλω μέσα")
2) ακόμα ισχύει το βύσμα (φιλικό, οικογενειακό κτλ)
3) το νόμιμο φακελάκι υπάρχει στις πανεπιστημιακές κλινικές. Ο ασθενής πήγε στο ιατρείο του καθηγητή και μετά πλήρως νόμιμα μπήκε στην κλινική με άλλο βέβαια "αέρα".
Δυστυχώς αυτό δεν θα διορθωθεί. Οσο θα υπάρχει πλαφόν και στάνταρ αμοιβή στους ΕΣΥτες αυτοί θα καταφεύγουν σε φακελάκι. Δεν γίνεται να πληρώνεται το ίδιο αυτός που βλέπει 2 περιστατικά με αυτόν που βλέπει 20. Ο δεύτερος κάποτε θα "γλιστρίσει". Δεν γίνεται, είναι νόμος της φύσης. Μέχρι τότε, στη υγειά του "φακελακίου"!


http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1563.msg17336.html#msg17336

Εργατικό ατύχημα.

Μεχρι να φτάσει το μαντάτο
κρύωνε το φαΐ στο πιάτο.

Απ' το παλιό του το σακάκι
ένα κουμπάκι τώρα λείπει
και το δεξί του το μανίκι.

Μιχάλης Γκανάς.
(από την συλλογή του "Τα μικρά, 1969 - 1999").

Το να διώχνεις τον ασθενή χωρίς να τον κάνεις εχθρό.

Υπάρχουν ασθενείς που συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο, σε προσβάλλουν, σε βάζουν συστηματικά να ξεπερνάς τους κανόνες σου και γενικά σε κάνουν να αισθάνεσαι άσχημα σαν θεραπευτής. Είναι συνήθως από αυτούς οι οποίοι αλλάζουν συχνά Ιατρούς. Το δίλημμα σου τότε, ιδιαίτερα σαν ιδιώτης Ιατρός, είναι αν πρέπει να διώξεις ένα τέτοιο ασθενή ή όχι. Σαν ιδιώτης θέλεις να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερους "πελάτες". Από την άλλη, άνθρωποι είμαστε και εμείς και έχουμε τα όριά μας. Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή, αλλά από ένα σημείο και πέρα, δεν πρέπει κρατάμε έναν ασθενή που μας κάνει σαν θεραπευτές να αισθανόμαστε άσχημα. Τέτοιοι ασθενείς, μας κάνουν κακό στην ψυχολογία μας, και κινδυνεύουμε να ξεσπάσουμε σε άλλους ανθρώπους που δεν μας φταίνε σε τίποτε, άσε που αν χαλάσει η διάθεσή μας δεν ήμαστε τόσο καλοί θεραπευτές για τον επόμενο ασθενή που θα μας επισκεφτεί, και έτσι κινδυνεύουμε να χάσουμε άλλους ασθενείς.

Το θέμα είναι πώς να μάθουμε να λέμε όχι και με τον τρόπο μας να διώχνουμε ένα τέτοιο ασθενή, αλλά με τέτοιο ανεπαίσθητο τρόπο, ώστε να μην γίνεται εχθρός μας και αρχίσει να μιλά άσχημα για εμάς. Κατ’αρχήν είναι σημαντικό να εντοπίζουμε έναν τέτοιο ασθενή ώστε την επόμενη φορά που θα έρθει να είμαστε προετοιμασμένοι. Δεν χάνουμε την ψυχραιμία μας και παλεύουμε να είμαστε πάντα ήρεμοι. Με χαμόγελο περιγράφουμε τους όρους μας και τολμάμε να λέμε με ήρεμο αλλά αποφασιστικό τρόπο όχι εξηγώντας το γιατί. Ποτέ δεν καταφεύγουμε σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Μερικές φορές όμως μπορούμε να προφασιστούμε ότι δεν είμαστε οι ειδικοί στο πρόβλημά του και τον παραπέμπουμε σε άλλες ειδικότητες..

Περιγραφή μεταξύ σοβαρού και αστείου της αποβιομηχάνισης της χώρας μας.

Γράφει το μέλος του Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας ( www.pfy.gr/forum ), "Διακομιστής":

.........
...............
Η κατάσταση που περιγράφεται στο (αμέσως) παραπάνω ποστάρισμα, πιστεύω ότι έχει τις ρίζες της στη δεκαετία των 80ζ, όταν οδηγηθήκαμε σε αθρόα αποβιομηχάνιση (τί να πρωτοθυμηθεί κανείς; Μίσκο, Πειραϊκή-Πατραϊκή, Αλευρόμυλοι Αγίου Γεωργίου, Βοκτάς, Βοσινάκης; ) και προκρίθηκε για τη χώρα μας από τον Αντρέα ως εθνική στρατηγική η στροφή στην αγροτοκτηνοβασία για να πάρει τζίπ και να πιεί ουίσκυ η ύπαιθρος.

Γειώθηκαν έτσι σταδιακά η μία μετά την άλλη όλες οι σημαντικές βιομηχανικές πόλεις της Ελ: Ο Πειραιάς (Παπαστράτος-Κεράνης λήξις, ακόμα και οι ναυτιλιακές μετακόμισαν Β. προάστια) περιορίστηκε να παίζει το ρολάκι «προαστίου-επινείου των Αθηνών», η Πάτρα παίζει το «τρελό καρναβάλι», ο Βόλος έγινε «γραφικό μέρος για τσίπουρα», η πάλαι-ποτέ καπνομάνα Καβάλα δορυφόρος της γειωμένης ("από-το-κράτος-των-Αθηνών") Θεσσαλονίκης κι η Βέτλανς-Νάουσσα (κάποτε λέγονταν μικρό Μάντσεστερ λόγω της ανθούσας κλωστοϋφαντουργίας) έχει τώρα 70% ανεργία.



http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2234.msg17030.html#msg17030

Μια Θεσσαλική μαντινάδα.

Μόλις γύρισα από ένα απομονωμένο και πολύ φτωχό ορεινό χωριό στην Θεσσαλία όπου έκανα το αγροτικό μου πριν χρόνια.

Έχω καλές αναμνήσεις από αυτό το χωριό και το ξαναεπισκέφτηκα το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε.

Ελάχιστοι πια οι «νέοι» του χωριού δηλαδή αυτοί που είναι κάτω από 50 ετών, και όλοι τους άντρες και μάλιστα ανύπαντροι που από κοινωνικούς κυρίως λόγους ξέμειναν στο χωριό. Μόνη σχεδόν παρηγοριά τους το αλκοόλ.

Ένας από αυτούς, που του αρέσει να σκαρώνει στιχάκια, μου απήγγειλε μεθυσμένος στο καφενεδάκι του χωριού, ένα που με άφησε σύξυλο:

Θα πεθάνω νωρίς,
Θα με φάτε και οι τρεις,
Κοινωνία, Αγαμία και Ελπίς.

Τέτοια εύστοχη, αντικειμενική, ολοκληρωμένη, και λακωνική αυτοενδοσκόπηση, δεν συναντά κανείς κάθε μέρα.
(Αυτό που τσούζει πιο πολύ είναι αυτή η τελευταία λέξη, η Ελπίς...)

Επίσκεψη κατ'οίκον κατά παραγγελία εργοδότη;

Μπορεί ιδιώτης εργοδότης να στείλει ιδιώτη Ιατρό για επίσκεψη κατ’οίκον σε εργαζόμενο χωρίς την θέληση του εργαζόμενου;

Την Παρασκευή πριν το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, μου τηλεφώνησε ο διευθυντής του τοπικού υποκαταστήματος μιας μεγάλης επιχείρησης. Μου είπε ότι υποψιάζεται πως ένας εργαζόμενος λέει ψέματα: Ο εργαζόμενος, του είχε πει ότι πρέπει να μείνει στο σπίτι λόγω ασθενείας. Μάλιστα ο διευθυντής υποψιαζόταν ότι ο εργαζόμενος έλειπε στο εξωτερικό. Ο διευθυντής, μου ζήτησε να πάω ως ιδιώτης ιατρός που θα τον πληρώσει η επιχείρηση για να διαπιστώσω αν όντως ο εργαζόμενος είναι άρρωστος όπως είχε δηλώσει στον εργοδότη του.

Η όλη κατάσταση με προβλημάτισε και ζήτησα να το σκεφτώ λίγο. Πήρα τηλέφωνο σε δύο εύστροφους φίλους που ο ένας είναι Γενικός Ιατρός σε άλλο νομό, και η άλλη δικηγόρος. Αφού άκουσα και συνδύασα τις γνώμες και των δύο κατέληξα στο εξής:

Πήρα τηλέφωνο τον διευθυντή και του είπα να επικοινωνήσει με τον νομικό σύμβουλό (δικηγόρο) της επιχείρησης, για να δουν αν στην συλλογική σύμβαση εργασίας των εργαζομένων στην επιχείρηση προβλέπεται να μπορεί η επιχείρηση να στείλει δικό της ιατρό για επίσκεψη κατ’οίκον σε εργαζόμενο, παρά την θέληση του εργαζόμενου.

Σε περίπτωση που δεν υπάρχει νομικό κώλυμα για κάτι τέτοιο, ζήτησα να έχω μια έγγραφη εξουσιοδότηση από την επιχείρηση ότι μου ζητά να κάνω αυτή την επίσκεψη κατ’οίκον.

Εκτός αυτού ζήτησα να με ακολουθήσει στο σπίτι του εργαζόμενου και ο διευθυντής του τοπικού καταστήματος ή κάποιος άλλος εκπρόσωπος της επιχείρησης ώστε να είναι ξεκάθαρο στον εργαζόμενο ότι ενεργώ σαν αντιπρόσωπος της επιχείρησης (αλλιώς υπήρχε κίνδυνος να με μηνύσει ο εργαζόμενος για παραβίαση ιδιωτικού ασύλου).

Τελικά μου πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής της επιχείρησης και μου είπε ότι η επίσκεψη κατ’οίκον ακυρώνεται.


Αργυρίου Αργύριος
Ιδιώτης Γενικός – Οικογενειακός Ιατρός,
Καβάλα.

Η Ορθόπετρα και ο Προϊστορικός Οικισμός των Κρηνίδων.

Καθημερινός Τύπος (τοπική εφημερίδα της Καβάλας),
04/03/2011.

Μνημείο – σημείο αναφοράς της Εγνατίας Οδού.

Μνημείο – σημείο αναφοράς της Εγνατίας Οδού, χαρακτήρισε η Διευθύντρια της ΙΗ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Καβάλας, Μαρία Νικολαΐδου – Πατέρα, την Ορθόπετρα, ενώ για τον Προϊστορικό Οικισμό (Ντικιλιτας) που βρίσκεται απέναντι ακριβώς από το μνημείο, δήλωσε ότι είναι ένας από τους πιο σημαντικούς στην Β. Ελλάδα!

Τα “φώτα” της για την Ορθόπετρα των Κρηνίδων που βρίσκεται στον δρόμο του Αγίου Χρυστοφόρου, μας έδωσε η Διευθύντρια της ΙΗ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Καβάλας, Μαρία Νικολαΐδου – Πατέρα, καθώς όπως είπε πρόκειται για ένα μνημείο μεγάλης σημασίας, που σε συνδυασμό με τον Προϊστορικό Οικισμό που βρίσκεται ακριβώς απέναντι προσδίδει στην περιοχή ιδιαίτερη αξία.

«Η αλήθεια είναι ότι έχουν ακουστεί πολλά για την Ορθόπετρα και κάποια στιγμή θα πρέπει να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Πρόκειται λοιπόν για ένα ταφικό μνημείο, ένα είδος θα το λέγαμε επιτύμβιας στήλης, ενός Ρωμαίου Αξιωματούχου. Θα πρέπει να ξέρετε ότι στην αρχαιότητα, όχι μόνο οι αξιωματούχοι, αλλά ακόμα και αυτοί που είχαν την οικονομική ευχέρεια να κατασκευάσουν μαρμάρινα μνημεία, προτιμούσαν να μην τα τοποθετούν μέσα στο νεκροταφείο, αλλά να τα βάζουν στις παρυφές των δρόμων. Με αυτό τον τρόπο όταν περνούσαν οι διαβάτες, διάβαζαν το όνομα του πεθαμένου. Με αυτό τον τρόπο πίστευαν ότι το όνομα τους έμενε στην αιωνιότητα. Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι κάτω ακριβώς από την Ορθόπετρα, θεωρούμε ότι υπάρχει η αρχαία Εγνατία Οδός», δήλωσε η Μαρία Νικολαΐδου – Πατέρα.

Όσον αφορά τις ανακρίβειες που έχουν ακουστεί κατά καιρούς, η Διευθύντρια της ΙΗ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, τις αποδίδει σε ένα μεγάλο μέρος στην λαϊκή παράδοση. «Έχει ειπωθεί ότι κάτω από την Ορθόπετρα βρίσκεται η “φάτνη του Βουκεφάλα” και πολλά άλλα, αλλά δεν ισχύει τίποτα από αυτά», τόνισε. Παράλληλα ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει καμία σκέψη να πραγματοποιηθεί στο συγκεκριμένο σημείο κάποια ανασκαφή, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να βρίσκεται κάτω από την Ορθόπετρα ο τάφος του Ρωμαίου Αξιωματούχου. «Το πιθανότερο είναι να το σώμα του να βρίσκεται στο νεκροταφείο.

Το θέμα των ανασκαφών παραμένει ανοιχτό στην περίπτωση του προϊστορικού οικισμού που έχει ανακαλυφθεί το 1960 και βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Ορθόπετρα. «Θα μπορούσα να πω ότι ο προϊστορικός οικισμός έχει συνδεθεί με την Ορθόπετρα, καθώς έχει πάρει αυτή την ονομασία. Ο συγκεκριμένος οικισμός είναι ένας από τους πιο σημαντικούς στην Β. Ελλάδα και χρονολογείται από τη νεότερη νεολιθική περίοδο, δηλαδή η κατοίκιση του ξεκινάει από το 5.500 π.Χ. Γενικότερα στην πεδιάδα των Φιλίππων υπήρχαν και άλλοι προϊστορικοί οικισμοί της ίδιας χρονολογικής περιόδου, καθώς ήταν πλούσια σε πρώτες ύλες και νερό και προσφέρονταν για κατοίκιση. Βέβαια είναι σημαντικό το γεγονός ότι παρατηρούμε μία συνέχεια την κατοίκιση της συγκεκριμένης περιοχής, με αποκορύφωμα την δημιουργία της πόλης των Φιλίππων», τόνισε η Μαρία. Νικολαΐδου – Πατέρα.

Η ανασκαφική δραστηριότητα στον προϊστορικό οικισμό έχει ξεκινήσει από την δεκαετία του 1960. Μέχρι σήμερα έχουν υλοποιηθεί δύο προγράμματα και αυτή τη στιγμή εφαρμόζεται το τρίτο μέχρι το 2012. Οι ανασκαφές πραγματοποιούνται σε συνεργασία της Αρχαιολογικής Εταιρίας, της ΙΗ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Καβάλας και της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών. Τα αποτελέσματα από την μέχρι τώρα αρχαιολογική μελέτη είναι πολύ σημαντικά και ήδη έχουν εκδοθεί κάποιοι τόμοι που σχετίζονται με τον Προϊστορικό Οικισμό των Κρηνίδων ή της Ορθόπετρας, όπως είναι καταχωρημένος στη διεθνή βιβλιογραφία.

Πάνος Μεγαλομμάτης


http://www.k-tipos.gr/ktipos/detail.php?ID=18817

Σχετικά με τα διάφορα νέα φαρμακευτικά σκευάσματα που βγαίνουν στην αγορά.

Από πρόσφατο μήνυμα του μέλους ZArk στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας:

είμαι επιφυλακτικός σε κάθε φανφαρώδη προώθηση φαρμακευτικών σκευασμάτων και αναμένω να κατακαθίσει ο καπνός των βεγγαλικών πριν υιοθετήσω το κάθε σκεύασμα.

http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2470.msg16802.html#msg16802