Το να ξέρει κανείς μέχρι πού ”τον παίρνει” να κρατήσει τον ασθενή και από πιο σημείο και μετά πρέπει να τον παραπέμψει, ή να ρωτήσει κάποιον άλλον συνάδελφο, είναι ένα σημαντικό μέρος της τέχνης του Γενικού Ιατρού.
Πολλά διεθνή περιοδικά Γενικής Ιατρικής, όπως π.χ. το BMJ, αναφέρονται συχνά στα άρθρα τους ακριβώς σε αυτό: Δηλαδή στο πότε και πού πρέπει κανείς να παραπέμψει.
Βέβαια μερικοί Γενικοί Ιατροί (Γ.Ι.) απλοποιούν τα πράγματα και παραπέμπουν σχεδόν τους πάντες. Τότε όμως ο ρόλος του Γ.Ι. αυτοαναιρείται. Σε στατιστικές που έχουν γίνει σε καλά εκπαιδευμένους Γενικούς Ιατρούς στην Βόρεια Ευρώπη υπολογίζεται ότι από τους 100 ασθενείς που προσέρχονται σε ένα καλά εκπαιδευμένο Γενικό Ιατρό (χωρίς στο μεταξύ να έχουν πάει σε κάποιον άλλο Ιατρό) μόνο οι 10 χρειάζονται να παραπεμθούν.
Θυμάμαι ότι ο supervisor Γενικός Ιατρός που είχα όταν έκανα ειδικότητα Γενικής Ιατρικής στην Σουηδία έκανε μερικές φορές στατιστικές τί ποσοστό των ασθενών μου είχα παραπέμψει και προς ποιες ειδικότητες και αναλόγως μου έλεγε π.χ.: ”Έχεις στείλει πολλούς σε Δερματολόγο, μήπως πρέπει να διαβάσεις λίγο περισσότερο Δερματολογία ή να κάνεις λίγο περισσότερο rotation σε Δερματολογική κλινική;” (εκεί λόγο για την διάρκεια του rotation σε κάθε κλινική είχε και ο ειδικευόμενος σε συνεργασία με τον supervisor).
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,66.msg359.html#msg359
No comments:
Post a Comment