Το πρόβλημα του κλάδου των Ιατρών ότι σκεφτόμαστε συντεχνιακά και όχι συλλογικά.

Από κείμενο του stathis, μέλους του Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Ο stathis είναι Έλληνας Ιατρός που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό:


Συμφωνω σε ολα με τους παραπανω συναδελφους. Θα ηθελα ομως να επισημανω ορισμενα πραγματα που βλεπω ως γιατρος που δουλευει στο εξωτερικο και να τα εκφρασω με ευθυτητα εως κυνισμο. Πιστευω οτι το κυριο και βασικο προβλημα μας ως κλαδου ειναι ακριβως οτι ποτε δεν σκεφτομαστε συλλογικα αλλα στενα συντεχνιακα. Μεσα στο συναφι μας υπαρχουν πολλα υποσυναφια (ΕΣΥτες ευσυνειδητοι και αλλοι αχρηστοι και διεφθαρμενοι, κρατικοδιαιτοι ιδιωτες που δουλευουν με μιζες και ειναι νταβατζηδες αρρωστων και συναδελφων, γιατροι του ΙΚΑ που ειναι μειγμα δημοσιου υπαλληλου και ιδιωτη στην καλυτερη περιπτωση και στην χειροτερη αισχρα λαμογια που κατοχυρωσαν χυδαια προνομια ολα αυτα τα χρονια και εκβιαζουν τους ασφαλισμενους ή καταληστευουν μαζι με φαρμακευτικες εταιρειες και πολυαριθμους απατεωνες φαρμακοποιους το Δημοσιο, πανεπιστημιακοι γιατροι που καποιοι οντως κανουν ερευνα και παρα πολλοι που ειναι αγιογδυτες και τενεκεδες ξεγανωτοι μεσα στη σπουδαιοφανεια και εγιναν πανεπιστημιακοι ή γιατι ειχαν μπαμπα καθηγητη ή γιατι ηταν ρουφιανοι,γλυφτες και ερπετα κουβαλωντας χρονια τους χαρτοφυλακες των αφεντικων τους, στρατιωτικοι γιατροι επισης διπλοθεσιτες που εχουν μετατρεψει τα στρατιωτικα νοσοκομεια σε ιδιωτικες κλινικες και αδιαφορουν για τους στρατευσιμους και αλλους στρατιωτικους που προσφερουν εργο στην παραμεθοριο, γενικους γιατρους αστοιχειωτους παλιους αγροτικους που βαφτιστηκαν ειδικοι χωρις εκπαιδευση και ειναι οι τοπικοι θεοι στα χωρια που δουλευουν εκμεταλλευομενοι τη θεση τους και ξεπαστρευουν οικονομικα και κυριολεκτικα ασθενεις και ταμεια με κατευθυνομενη συνταγογραφηση αλλα και αλλους ιδεολογους που προσφερουν μεχρι και προληπτικη υγεια εκει που υπηρετουν). Ολα τα παραπανω υποσυναφια τηρουν ολα αυτα τα χρονια το νομο της σιωπης με πρωτους τους καταπταιστους ιατρικους συλλογους μας και τους συνδικαλιστες μας. Η συμφωνια ειναι κλεψτε, εκμεταλευτειτε καταχραστειτε ξεφτυλιστε ασθενεις και δημοσιο με καθε τροπο, ξεπαστρεψτε με την αγνοια και την αδιαφορια σας οσο πιο πολλους ασθενεις μπορειτε αλλα καντε τουμπεκι οταν εμεις θα κανουμε τα ιδια και χειροτερα. Φυσικα δεν ειναι μονο οι γιατροι που ειναι διεφθαρμενοι. Διαφθορα και ανομια υπαρχει παντου στην Ελλαδα. Αυτο που εξοργιζει τον κοσμο ειναι η υποκρισια μας και το τουπε μας.Ο μεσος ασφαλισμενος εχει ταλαιπωρηθει με αφανταστο τροπο στα γιατρεια του ΙΚΑ, η γραφειοκρατια και πολλοι συναδελφοι ΙΚΑτζηδες τον ξεφτιλησανε και τον εκμεταλλευτηκαν και τωρα βλεπει αυτους τους ανθρωπους να σκουζουν στριμωγμενοι στη γωνια γιατι χανουν την κουταλα με το μελι.Και που δεν τους φτυνει πρεπει να ειμαστε ευχαριστημενοι.
Ακομα ομως και οι νεοι γιατροι εχουν ευθυνες.Γιατι βολευτηκαμε μεσα στο συστημα που βρηκαμε, ανεχτηκαμε τα παντα,την αστεια εκπαιδευση που μας προσφερεται στα νοσοκομεια, τις απιστευτες αναμονες, τη λαμογια των διευθυντων και των επιμελητων μας που μας κανανε γραμματεις γαι υπηρετες για τα πελατακια τους, και κοιταμε μονο πως θα τελειωσουμε πιο γρηγορα για να χωθουμε και μεις στο παραπανω διεφθαρμενο συστημα ειτε σαν ιδιωτες ειτε σαν ΕΣΥτες για να κονομησουμε οπως εκαναν οι δασκαλοι μας. Ενα συστημα που βασιζεται στη μετριοκρατεια, στο γλυψιμο και την οσφυοκαμψια.
Τελος θελω να πω οτι ακουω απο καποιους πιο μεγαλους συναδελφους οτι ηρθε η ωρα να ξεχωρισουν οι πραγματικα καλοι γιατροι απο την πολυαριθμη σαβουρα. Πραγματικα μου φαινεται αστειο. Ξερουμε ποσο κατευθυνομενη ειναι η πελατεια. Καλος γιατρος για τους πιο πολλους συναδελφους δεν ειναι αυτος που ειναι οντως καλυτερος αλλα αυτος που δινει μεγαλυτερη μιζα. Ασε δε που οι περισσοτεροι δεν εχουμε το επιπεδο να κρινουμε ουτε γιατρους της ιδιας ειδικοτητας ποσο μαλλον αλλης.
Καταληγω λοιπον και συγχωρειστε τον τονο και τη γλωσσα που χρησιμοποιησα γιατι ειμαι εξοργισμενος με αυτα που γινονται στην πατριδα μου και με αναγκασαν να φυγω για το εξωτερικο οπως και παρα πολλοι αλλοι νεοι συναδελφοι. Αυτο που πραγματικα πρεπει να κανουμε ειναι πρωτιστως η αυτοκριτικη και η αυτοκαθαρση μας επιτελους.


http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2398.msg16008.html#msg16008

Είναι το επάγγελμα του ιδιώτη Ιατρού, ανοικτό επάγγελμα;

Με μια πρώτη ματιά η απάντηση είναι Ναι. Αφού όλοι όσοι παίρνουν το πτυχίο Ιατρικής και τον τίτλο της ειδικότητος είναι ελεύθεροι να ανοίξουν ιδιωτικό ιατρείο, άρα στην Ελλάδα το επάγγελμα του ιδιώτη ιατρού είναι ανοικτό. Μάλιστα θεωρητικά τουλάχιστον, δεν χρειάζεται καν να έχουν κάνει ειδικότητα για να ανοίξουν ιδιωτικό Ιατρείο.

Η αλήθεια είναι όμως πιο πολύπλοκη:

Τα βασικά στοιχεία του επαγγέλματος ενός κλινικού Ιατρού, είναι η διάγνωση και η θεραπεία ασθενειών.

Και ας ξεκινήσουμε από την διάγνωση: Συχνά για την διάγνωση αρκεί η λήψη ιστορικού και η φυσική εξέταση. Όχι όμως πάντα. Πολλές φορές, χρειάζεται να γίνουν και εργαστηριακές εξετάσεις, αιματολογικές ή απεικονιστικές, οι οποίες κοστίζουν κάποια χρήματα, από λίγα έως πολλά. Τις πιο πολλές φορές όμως κοστίζουν μάλλον πολλά για τον ασθενή, αν ο ασθενής πει να τα πληρώσει όλα από την τσέπη του χωρίς την συμμετοχή, του ασφαλιστικού του Ταμείου.

Και ας πάμε στην θεραπεία: Μερικές φορές, αρκεί να καθησυχάσει κανείς τον Ασθενή, ή να τον κάνει καλά με αποτελεσματικά αλλά και φθηνά φάρμακα όπως π.χ. ένα Depon. Δυστυχώς όμως τα Depon δεν φτάνουν πάντα. Συχνά ο Ασθενής πρέπει να πάρει φάρμακα που κοστίζουν περισσότερα χρήματα. Τις πιο πολλές φορές μάλιστα κοστίζουν και τα φάρμακα πολύ για τον Ασθενή αν ο Ασθενής πει να τα πληρώσει όλα από την τσέπη του.

Το αποτέλεσμα είναι το εξής: Ο ασθενής προτιμά σαφώς να πηγαίνει σε Ιατρό που έχει σύμβαση με το Ταμείο του, έτσι ώστε να μην επιβαρύνεται με όλο το κόστος των διαγνωστικών και θεραπευτικών μεθόδων.

Αυτό βέβαια προσβάλει σε διαφορετικό βαθμό την κάθε ειδικότητα: Υπάρχουν ειδικότητες όπως π.χ. οι ενδοκρινολόγοι που έχουν σχετικά φθηνά φάρμακα και τότε δεν τους νοιάζει και τόσο πολύ αν έχουν σύμβαση με το Ταμείο του ασθενούς ή όχι. Μάλιστα, στην περίπτωση των ιδιωτών ενδοκρινολόγων, που δεν έχουν σύμβαση με το Ταμείο του ασθενούς, επικεντρώνονται κυρίως στον θυρεοειδή που συχνά θεραπεύεται σχετικά εύκολα και μάλιστα με φθηνά φάρμακα, ενώ αποφεύγουν τον Σακχαρώδη Διαβήτη που στην κατάληξή του απαιτεί συνήθως ινσουλίνη η οποία είναι ακριβή αν πει ο ασθενής να την αγοράσει από την τσέπη του. Μια άλλη ειδικότητα που ίσως να μην επηρεάζεται τόσο πολύ από το αν ο Ιατρός έχει σύμβαση με το Ταμείο του Ασθενούς ή όχι είναι οι Γαστρεντερολόγοι: Εδώ η φαρμακευτική θεραπεία είναι συχνά βραχύχρονη και ο ασθενής αντέχει να την αγοράσει από την τσέπη του. Επίσης στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις τα Νοσοκομεία δεν εκτελούν γαστροσκοπήσεις ή κολονοσκόπησεις. Έτσι οι ιδιώτες τις μονοπωλούν με αποτέλεσμα να έχουν σίγουρη πελατεία για Ιατρικές πράξεις για τις οποίες πληρώνονται καλά και μετρητά. Άλλες ειδικότητες όμως όπως η Γενική Ιατρική ή η Παθολογία έχουν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα. Εδώ οι Ασθενείς είναι συνήθως ηλικιωμένοι και χρόνιοι και παίρνουν κάθε μήνα φάρμακα που η λιανική τους τιμή είναι συχνά πάνω από 100 ευρώ. Αν ο Γενικός τους Ιατρός ή ο Παθολόγος τους, δεν μπορεί να τους συνταγογραφεί αυτά τα φάρμακα υπάρχει περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι να τον επιλέξουν σαν μόνιμο Ιατρό τους, όσο καλός και αν αυτός είναι;

Το συμπέρασμα είναι ότι αν ο ιδιώτης Ιατρός δεν έχει σύμβαση με το Ταμείο του Ασθενούς είναι αρκετά πιο δύσκολο να έρθει ο Ασθενής στον Ιατρό αυτόν, και για ορισμένες ειδικότητες όπως η Γενική Ιατρική ή η Παθολογία είναι σχεδόν απίθανο. Με μερικά Ταμεία βέβαια μπορούν να κάνουν σύμβαση όλοι οι ιδιώτες Ιατροί. Με άλλα όμως (που είναι και πολύ βασικά) όπως π.χ. το ΙΚΑ, τώρα πια που πλήθυναν οι Ιατροί, απαιτείται συχνά χοντρό μέσο. Τα Ταμεία όμως με τα οποία μπορούν να έχουν σύμβαση όλοι οι Ιατροί (π.χ. ο ΟΠΑΔ ή το ΤΥΔΚΥ ή το ΕΤΑΑ) έχουν σταματήσει να πληρώνουν και μερικά φτάσανε να χρωστούν στους Ιατρούς τα δεδουλευμένα 19 μηνών(!). Το ΙΚΑ πάλι στο οποίο ανήκει περισσότερο από το 50% του Ελληνικού πληθυσμού ειδικά στις πόλεις, το οποίο ΙΚΑ σε πληρώνει ανελλιπώς κάθε μήνα σαν Ιατρό και σου δίνει και το δικαίωμα να πληρώνεσαι μετρητά από τους ασθενείς του αν σε επισκεφτούν μετά την λήξη του ωραρίου σου, μπορούν να το έχουν μόνο λίγοι εκλεκτοί, όπως ήδη ανέφερα. Όσο για την κίνηση που έγινε το Φεβρουάριο του 2011 και που κατέληξε στο να μπορούν οι συμβασιούχοι Ιατροί του ΟΠΑΔ να εξετάζουν μέχρι και 80 ασθενείς του ΙΚΑ ανά μήνα: Αυτή η κίνηση άνοιξε το επάγγελμα για τις 4 πρώτες ημέρες κάθε μήνα. Εμένα τουλάχιστον τόσες μέρες μου παίρνει μέχρι να δω αυτούς τους 80 ασθενείς του ΙΚΑ, οι οποίοι δεν ξέρουν κιόλας αν θα προλάβουν να με δουν τον επόμενο μήνα. Μπορεί, σαν χώρα, να ρίξαμε λίγο στάχτη στα μάτια των δανειστών μας αλλά το επάγγελμα πάντως δεν άνοιξε επί της ουσίας. Άσε που το ΙΚΑ ακόμη δεν μας πλήρωσε.

Παίζει βέβαια ρόλο και ο τόπος: Σε αγροτικά μέρη όπου υπάρχουν Περιφερειακά Ιατρεία ή Κέντρα Υγείας είναι πιο εύκολο να πάρει ο ασθενής την συνταγή ενός ιδιώτη Ιατρού και να πάει να του την συνταγογραφήσει και επίσημα (να του την “ξεπλύνει”) ο δημόσιος Γενικός Ιατρός . Παλαιότερα μάλιστα που δεν είχε δημόσιους ειδικούς Γενικής Ιατρικής, αλλά ψαρωμένους Αγροτικούς, αυτό ήταν ακόμη πιο εύκολο. Στα αστικά όμως κέντρα, που δεν υπάρχουν Κέντρα Υγείας ή Περιφερειακά Ιατρεία, αυτό είναι αρκετά πιο δύσκολο, και έτσι το να επιβιώσει εκεί ένας Γενικός Ιατρός ή Παθολόγος που δεν είναι μέσα στο ΙΚΑ, έχει γίνει πια από δύσκολο έως αδύνατο. Μια εξαίρεση ίσως είναι αν είσαι σε πλούσιο τουριστικό μέρος και ζεις από τα μετρητά ή τις ιδιωτικές ασφάλειες των αλλοδαπών τουριστών που έρχονται λόγω πρόσκαιρων στραπάτσων.

Δεν συζητούμε για τους γεωγραφικούς περιορισμούς μετακίνησης μέσα στην ίδια την χώρα μας όπου παρατηρείται π.χ. το φαινόμενο να επιτρέπεται να εργάζεται ένας Ιατρός μια εβδομάδα στην Καβάλα και την άλλη στην Σουηδία αλλά να μην επιτρέπεται αντίστοιχα να εργάζεται στην Καβάλα και την Ξάνθη..

Εκ των άνω συνάγεται ότι το επάγγελμα του ιδιώτη Ιατρού θεωρητικά μεν είναι ανοικτό, στην πράξη όμως κλειστό και μάλιστα για να το ανοίξεις χρειάζεται συχνά να γλύψεις βολεφτές.. Απλώς το πόσο κλειστό είναι, εξαρτάται από την ειδικότητα του καθενός αλλά και τον τόπο στον οποίο εργάζεται.

Τα αποτελέσματα βέβαια για την κοινωνία είναι τα ίδια όπως και με τα υπόλοιπα κλειστά επαγγέλματα: Ο χαμηλός ανταγωνισμός κατεβάζει την ποιότητα παροχής υπηρεσιών ενώ ανεβάζει τις τιμές τους. Ταυτόχρονα κρατά εκτός επαγγέλματος άξιους ανθρώπους που δεν καταδέχονται να γλύψουν για μια θέση στον Ελληνικό ήλιο...οπότε παίρνουν τα μάτια τους και φεύγουν στα ξένα..

Πώς μετατρέπω έγγραφα σε π ντι εφ.

Για να μετατρέψω ένα χάρτινο έγγραφο σε ψηφιακή μορφή pdf:

Έναρξη → σάρωση σε →ρυθμίσεις → Αρχείο → (επιλέγω )PDF → OK → βάζω το χαρτί στον εκτυπωτή μου →σάρωση →Όνομα αρχείου (δίνω το όνομα που θέλω στο αρχείο κατά προτίμηση με λατινικούς χαρακτήρες) →Νέα σάρωση (αν θέλω να βάλω και άλλη σελίδα στο ίδιο αρχείο).

Ενναλακτικά:
Έναρξη → Όλα τα προγράμματα → HP → HP Laserjet Proff…. → σάρωση σε……..

Το πρόγραμμα cutepdf είναι αν θέλω να μετατρέψω ένα ψηφιακό αρχείο από word ή άλλη μορφή σε pfd:
Τότε, ανοίγω το αρχείο π.χ. word → εκτύπωση → εκτύπωση → Εκτυπωτής → Όνομα → ( επιλέγω )CutePdf Writer → OK → Δώσε όνομα στο αρχείο και επέλεξε που θα αποθηκευτεί →Αποθήκευση.

Πώς βρίσκω το manual του HP:
Έναρξη → Όλα τα προγράμματα → HP → HP Laserjet Proff…. → οδηγός HPLaserjet

Το” Εθνικό Αρχείο Σακχαρώδους Διαβήτη” στην Σουηδία.

Στη Σουηδία από το 1996, υπάρχει μια μεγάλη βάση δεδομένων με το όνομα “Εθνικό Αρχείο Διαβήτη” ( Nationella Diabetes Registret = N.D.R.). Όλοι οι Γιατροί αλλά και Νοσηλεύτριες που έχουν ασθενείς που τους παρακολουθούν για Σακχαρώδη Διαβήτη (Σ.Δ. ) τύπου 1, τύπου 2 ή και άλλων μορφών, μπορούν να πάρουν Όνομα χρήστη και Κωδικό για να μπαίνουν σε αυτή την βάση δεδομένων μέσω του διαδικτύου στην διεύθυνση www.ndr.nu . Όταν εισέλθεις σε αυτή την βάση δεδομένων αρκεί να χτυπήσεις τον προσωπικό αριθμό του Ασθενούς (κάτι σαν το ΑΜΚΑ). Μετά βγαίνει μια λίστα με στοιχεία και μετρήσεις που πρέπει να συμπληρώνεις κάθε φορά που βλέπεις τον Ασθενή σου για τον Σ.Δ. του (κάποια από αυτά τα στοιχεία ωστόσο αρκεί να τα συμπληρώσεις μόνο την πρώτη φορά). Εννοείται ότι πρώτα πρέπει να δώσει ο Ασθενής την συγκατάθεσή του. Εννοείται επίσης ότι ο Ασθενής μπορεί να δει ανά πάσα στιγμή τι στοιχεία έχουν καταχωρηθεί για αυτόν, και ότι αν το μετανιώσει αργότερα μπορεί να ζητήσει να βγει από το αρχείο. Περίπου το 50% των ασθενών στη Σουηδία που έχουν την διάγνωση “Σακχαρώδης Διαβήτης”, υπάρχουν σε αυτή την βάση δεδομένων. Τα στοιχεία αυτά χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο για ερευνητικά προγράμματα αλλά και για να συγκρίνονται τα διάφορα Κέντρα Υγείας και Κλινικές μεταξύ τους ώστε να ανεβαίνει η ποιότητα παροχής υπηρεσιών προς τους Διαβητικούς. Δεν υπάρχει ένας γενικός νόμος που να υποχρεώνει τους Γιατρούς, τα Κέντρα Υγείας ή τις σχετικές Κλινικές να συμμετέχουν στο N.D.R. αν και σε νομαρχιακό ή δημοτικό επίπεδο αρκετά Κ.Υ. ή κλινικές είναι υποχρεωμένα άμεσα ή έμμεσα να συμμετέχουν (π.χ. αν συμμετέχουν επιδοτούνται με πιο πολλά χρήματα ανά εγγεγραμμένο ασθενή).

Στα πιο πολλά Σουηδικά Κέντρα Υγείας και Νοσοκομεία, όταν όλα βαίνουν καλώς, οι Σακχαροδιαβητικοί ελέγχονται για τον Σ.Δ. τους κάθε 12 μήνες από Ιατρό και κάθε 12 μήνες από ειδικά εκπαιδευμένη Νοσηλεύτρια (με 6 μήνες διαφορά ο έλεγχος του Γιατρού από αυτόν της Νοσηλεύτριας). Ο Γιατρός κοιτά φυσικά πιο πολύ το Ιατρικό μέρος του διαβήτη π.χ. διαγνώσεις και φαρμακοθεραπεία ενώ η νοσηλεύτρια ελέγχει πιο πρακτικά θέματα όπως π.χ. την τεχνική που έχει ο Ασθενής για να μετρά το σάκχαρό του, ή την τεχνική που έχει για να κάνει την ινσουλίνη του ή το πώς διαιτάται ο Ασθενής, αν έχει φυσική άσκηση στη ζωή του, πόσο καπνίζει και πόσο αλκοόλ καταναλώνει. Εκτός από αυτό, τους Σακχαροδιαβητικούς τους φωνάζουν για έλεγχο και από την τοπική οφθαλμολογική κλινική, συνήθως μια φορά κάθε 3 χρόνια. Επίσης συνήθως στα Κέντρα Υγείας έχουν και ποδοθεραπευτή για να φροντίζει τα πόδια του Σακχαροδιαβητικών. Ο ποδοθεραπευτής, όταν όλα βαίνουν καλώς φωνάζει τον Διαβητικό για έλεγχο μια φορά τον χρόνο. Πριν περιποιηθεί τα πόδια του Διαβητικού κάνει μια επισκόπηση των ποδιών π.χ. για να δει αν τα πόδια έχουν τρίχες (δείγμα συχνά καλής κυκλοφορίας του αίματος) ή αν έχουν πληγές. Ελέγχει την αισθητικότητα των ποδιών με monofilament σε 3 διαφορετικά σημεία του κάθε ποδιού. Ελέγχει επίσης ψηφιακά με την βοήθεια ενός μηχανήματος που λέγεται neurothesiometer αν ο Ασθενής αισθάνεται δονήσεις στα πόδια και σε τι βαθμό. Ψηλαφεί επίσης αμφοτερόπλευρα την Ραχιαία Αρτηρία του Ποδιού και τα αποτελέσματα των εξετάσεων του, τα καταγράφει στο αρχείο του ασθενούς.

Από την στιγμή που ανακαλύψεις σαν Ιατρός, Σακχαρώδη Διαβήτη στον ασθενή σου και δηλώσεις μια φορά τον Σ.Δ. του Ασθενούς σου στην ειδικά εκπαιδευμένη νοσηλεύτρια, την τοπική οφθαλμολογική κλινική και στον συμβεβλημένο με το Κ.Υ. ποδοθεραπευτή, αυτοί καλούν αυτόματα τον Ασθενή σου για έλεγχο στα παραπάνω χρονικά διαστήματα ή συχνότερα αν χρειάζεται.

Παρακάτω παραθέτω σε Ελληνική μετάφραση την λίστα που συμπληρώνουμε στο N.D.R, γιατί αποτελεί μια προσεκτικά σχηματοποιημένη περίληψη του τι πρέπει να κοιτά κανείς κάθε φορά που ελέγχει έναν Σακχαροδιαβητικό. (Βέβαια την ανθρώπινη διάσταση στην συνάντηση Ασθενούς – Ιατρού ξέχασαν να την αναφέρουν. Ίσως να τη θεωρούν δεδομένη αν και δεν θα έπρεπε, ειδικά όταν είσαι υποχρεωμένος στη συνάντηση που έχεις με τον ασθενή να συμπληρώσεις όλα αυτά τα στοιχεία και αριθμούς).

Ημερομηνία εξέτασης: ………… Κωδικός του Θεράποντος Ιατρού/Νοσηλεύτριας: ……………… Προσωπικός Αριθμός Ασθενούς: ………………………

1. Ημερομηνία εμφάνισης του Διαβήτη (η διάγνωση γίνεται βάσει των κριτηρίων του WHO. O Διαβήτης της Κύησης εξαιρείται.): ……………………………………

2. Τύπος Διαβήτη (κλινική διάγνωση): Τύπος 1 (συμπεριλαμβανομένου και του LADA)……. Τύπος 2 ….... Δευτερογενής (π.χ. μετά από παγκρεατίτιδα) …….. Αβέβαιο ………..

3α.Θεραπεία του Σ.Δ. : Μόνο με διατροφή …… Ινσουλίνη …… Δισκία ……. Δισκία και Ινσουλίνη ……. Ενέσεις GLP-1 ……..

3β. Μέθοδος χορήγησης της ινσουλίνης : Ενέσεις ………. Αντλία Ινσουλίνης ………………….

4. HBA1C …………….. σε mmol/mol

5.Βάρος (σε kg χωρίς παλτό, σακάκι και παπούτσια) : ……………………..

6. Ύψος (σε cm χωρίς τα παπούτσια) : …………………….

7. Περίμετρος της μέσης (σε cm)* : ………………………….

8. Αρτηριακή Πίεση (σε mmHg καθιστός ή ξαπλωμένος μετά από ανάπαυση 2 λεπτών) : …….…./…………

9. Αντιυπερτασικά φάρμακα Ναι …………. Όχι ………….. Άγνωστο ……………

10. Λιπίδια στο αίμα (mmol/l): Χοληστερίνη…………. Τριγλυκερίδια …………. HDL-Χοληστερίνη ……………..

11. Αντιλιπιδαιμικά φάρμακα: Ναι : ……… Όχι : …….. Άγνωστο : ……….

12α. Μακροαλβουμινουρία** : Ναι: ………. Όχι : ……….. Άγνωστο : …………...

12β. Κρεατινίνη ορού (σε μmol/lt ) : ……………

13. Μικροαλβουμινουρία*** Ναι : …………. Όχι : ……………. Άγνωστο : ……….. Μικροαλβουμινουρία που εξαφανίστηκε μετά από φαρμακοθεραπεία : ……………

14. Ισχαιμική Καρδιακή Νόσος**** Ναι : ………. Όχι: ……… Άγνωστο : ………….

15. Α.Ε.Ε. (Αν έτυχε ποτέ στον ασθενή Παροδικό Α.Ε.Ε. ή Stroke) Ναι : ……… Όχι : ……… Άγνωστο : ………..

16. Ασπιρίνη (ή κάποιος άλλος αναστολέας συνάθροισης αιμοπεταλίων) Ναι: ……… Όχι : ……. Άγνωστο: ……….. Βαρφαρίνη ή Ασενοκουμαρόλη : …………….

17α. Βυθοσκόπηση (φωτογραφία ή έλεγχος από οφθαλμίατρο) Ημερομηνία : …………………

17β. Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια Ναι : …………Όχι : ………… Άγνωστο : …………….

18. Έκπτωση της όρασης (λόγω του Διαβήτη <0,3 στο καλύτερο μάτι μετά από διόρθωση) Ναι : ……………. Όχι : …………….. Άγνωστο : ………………

19α. Εξέταση των ποδιών (το τελευταίο έτος) Ναι ………. Όχι …….. Άγνωστο ……... Ημερομηνία εξέτασης …………………….

19β. Κατηγορία επικινδυνότητας για το πόδι ***** 1)Υγιές πόδι ………… 2)Νευροπάθεια και/ή αγγειοπάθεια ……… 3)Είχε παλαιότερα διαβητικό έλκος ………. 4) Έχει τώρα σοβαρή ασθένεια στο πόδι/στα πόδια ………


20. Καπνιστής (1 τσιγάρο /ημέρα ή περισσότερο ή καπνίζει πίπα ή σταμάτησε το κάπνισμα πριν από λιγότερο από 3 μήνες) Ναι ………. Όχι ………. Άγνωστο ………….

21.Φυσική Δραστηριότητα (30 λεπτά περίπατου ή κάτι ανάλογο. Ατομικά προσαρμοσμένη και λαμβάνονται υπ'όψιν όλα τα είδη φυσικών δραστηριοτήτων): Ποτέ ……. <1 φορά/εβδομάδα ……….. Συστηματικά 1-2 φορές/εβδομάδα ………… Συστηματικά 3-5 φορές την εβδομάδα …….. Καθημερινά ………….

22.Σοβαρά συμβάματα υπογλυκαιμίας ******(αριθμός τους το τελευταίο έτος): Κανένα …….. 1-2 …….. 3-5 …….. >5 ……………


Επεξηγήσεις:

*Περίμετρος της μέσης : Μετριέται με τον ασθενή σε όρθια στάση μετά από συνηθισμένη εκπνοή, οριζοντίως μεταξύ των πιο χαμηλών πλευρών και των υψηλότερων σημείων των λαγόνιων οστών δηλαδή των υψηλότερων σημείων των οστών της πυέλου.

**Μακροαλβουμινουρία: Για την διάγνωση απαιτείται υπολογισμός της ποσότητας δηλαδή ο λόγος αλβουμίνης/κρεατινίνης >30 mg/mmol (ή η Αλβουμίνη των ούρων >200 μg/λεπτό, ή >300 mg/λίτρο).

***Μικροαλβουμινουρία: Για την διάγνωση απαιτείται υπολογισμός της ποσότητας, όπου δύο από τις τρεις εξετάσεις που γίνονται μέσα σε ένα έτος πρέπει να είναι θετικές δηλαδή ο λόγος αλμπουμίνης/κρεατινίνης 3 – 30 mg/mmol (ή η αλμπουμίνη των ούρων 20 – 200 μg/λεπτό, ή 20 -300 mg/λίτρο). (Στην Ελλάδα αυτή η εξέταση ούρων για μικροαλβουμινουρία μπορεί να γίνει σε μικροβιολογικά εργαστήρια. Στις 10 Ιουνίου του 2011 που ρώτησα Μικροβιολόγο εδώ στην Καβάλα κόστιζε γύρω στα 20 ευρώ και δεν την κάλυπτε κανένα Ταμείο. Παίρνει περίπου 6-7 λεπτά μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα).

****Ισχαιμική Καρδιακή Νόσος: Εδώ βάζουμε σταυρουδάκι στο “Ναι”, αν ο Ασθενής είχε ποτέ Στηθάγχη, αν πέρασε ποτέ Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου, αν έκανε PTCA (μπαλονάκι), ή αν έκανε ποτέ εγχείρηση by-pass.

*****Κατηγορία επικινδυνότητας για το πόδι: Επίπεδο 1: Υγιές πόδι – Διαβήτης χωρίς επιπλοκές. Επίπεδο 2: Νευροπάθεια και / ή αγγειοπάθεια – περιφερική αγγειακή νόσος. Επίπεδο 3: Είχε παλαιότερα διαβητικό έλκος, παραμορφώσεις του ποδιού, σοβαρούς κάλους, ή του έγινε κάποιος ακρωτηριασμός. Επίπεδο 4: Έχει σοβαρή ασθένεια του ποδιού αυτή την στιγμή που μιλούμε – έλκος, κριτική ισχαιμία, λοίμωξη, σοβαρή οστεοαρθροπάθεια, ή πόδι charcot.

******Σοβαρό επεισόδιο Υπογλυκαιμίας: Να χρειάστηκε κάποια στιγμή βοήθεια από άλλους ανθρώπους λόγω υπογλυκαιμίας.

Οι τελευταίες λέξεις ενός παγκόσμιου πρωταθλητή του σκάκι πριν πεθάνει.

Οι τελευταίες λέξεις του Bobby Fischer λίγο πριν πεθάνει το 2008 στην Ισλανδία ήταν: "Nothing is as healing as the human touch.

Ας το θυμόμαστε εμείς οι Ιατροί και ας μην αρκούμαστε μόνο στην λήψη ιστορικού ακόμη και αν πολλές φορές, μας αρκεί για την διάγνωση. Η φυσική εξέταση του Ασθενούς δεν έχει μόνο διαγνωστική αξία αλλά και θεραπευτική.

Ευγένιος Βούλγαρης.

19/06/2011. Αυγή.

Πάντα με συγκινούσαν οι Έλληνες που αγωνίστηκαν για να έλθει ο Διαφωτισμός στην Ελλάδα. Έτσι παραθέτω μια συνέντευξη που διάβασα σήμερα στην Αυγή για τον Ευγένιο Βούλγαρη:


Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη

Με το φιλοσοφικό έργο του Βούλγαρη συντελείται ουσιαστικά, δηλαδή στο επίπεδο των θεωρητικών προκειμένων, η αποδέσμευση της νεοελληνικής διανόησης από τον αριστοτελισμό
Κληρικός, παιδαγωγός, μεταφραστής του Βολταίρου, σύμβουλος της Μεγάλης Αικατερίνης και διαπρεπής στοχαστής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, ο Ευγένιος Βούλγαρης επανέρχεται στο προσκήνιο με την επανέκδοση, για πρώτη φορά από τη συγγραφή του, του κορυφαίου του έργου Λογική από το Εργαστήριο Ερευνών Νεοελληνικής Φιλοσοφίας του τομέα φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Οι φιλελεύθερες ιδέες του Βούλγαρη προετοίμασαν το έδαφος για τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό, ο ίδιος ωστόσο γεύτηκε την εχθρότητα των συντηρητικών κύκλων της εποχής του. Η εκπαιδευτική του σταδιοδρομία, στη Μαρουτσαία Σχολή Ιωαννίνων, στην οποία δίδαξε τη φυσική και τα μαθηματικά του Νιούτον και του Λάιμπνιτς, τον εμπειρισμό του Λοκ, τα φιλοσοφήματα των Χομπς και Βολφ, και στη συνέχεια στην Αθωνιάδα και την Πατριαρχική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης, χαρακτηριζόταν από διαρκείς ρήξεις με τους εκπροσώπους των παραδοσιακών αντιλήψεων. Ωστόσο το έργο του έμελλε να σηματοδοτήσει τη μετάβαση από την κορυδαλική παράδοση στον νεότερο φιλοσοφικό στοχασμό και την πειραματική φιλοσοφία, που κυριάρχησε τις επόμενες δεκαετίες στην ελληνόφωνη παιδεία. Ο ίδιος άλλωστε δωροφόρησε την ελληνική γλώσσα με νέους φιλοσοφικούς και επιστημονικούς όρους όπως ο όρος ανεξιθρησκεία.

Η μνημειώδης Λογική του Ευγένιου Βούλγαρη εκδόθηκε το 1766 στη Λειψία, στην οποία βρέθηκε ο στοχαστής μετά το τέλος της εκπαιδευτικής του σταδιοδρομίας, θέτοντας σε εκκίνηση το εκδοτικό πρόγραμμα του έργου του. Έκτοτε η Λογική, το κορυφαίο κατά πολλούς μελετητές έργο του, παρέμεινε στο περιθώριο της έρευνας λόγω ποικίλων δυσχερειών. Για τη Λογική, αλλά και εν γένει τη θέση του Ευγένιου Βούλγαρη στο εκπαιδευτικό και φιλοσοφικό πλαίσιο της εποχής του, καθώς και τον αντίκτυπο του έργου του στην κατανόηση και μελέτη της νεοελληνικής φιλοσοφικής σκέψης μάς μιλά ο Κώστας Θ. Πέτσιος, αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας της φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και επιμελητής της σημερινής έκδοσης της Λογικής.



*Δεν είναι περίεργο, το έργο ενός από τους πρωτεργάτες του Νεοελληνικού Διαφωτισμού να επανεκδίδεται τώρα για πρώτη φορά στην Ελλάδα; Πού οφείλεται η έως τώρα αποσιώπησή του;

Το ερώτημά σας είναι εύλογο και άπτεται σειράς προβλημάτων τα οποία αναμένουν την αντιμετώπισή τους από την επιστημονική κοινότητα που ασχολείται με τις πτυχώσεις του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Σε μεγάλο βαθμό τα κείμενα των Νεοελλήνων φιλοσόφων παραμένουν άγνωστα είτε επειδή διαθέτουμε ελάχιστα αντίτυπα των πρώτων εκδόσεων είτε επειδή -το κυριότερο- παραμένουν σε χειρόγραφη μορφή. Αναφορικά με τη Λογική του Βούλγαρη, θα ήθελα να επισημάνω ότι παρά την πυκνότητα των εννοιολογικών της σημάνσεων και την εμβρίθεια της φιλοσοφικής επιχειρηματολογίας που αποτυπώνεται στις σελίδες της, το έργο, με εξαίρεση ελάχιστες, αλλά σοβαρές προσεγγίσεις, παρέμεινε στο περιθώριο της έρευνας, ίσως ένεκα της αρχαΐζουσας γλώσσας του.



* Ποιους αφορά η Λογική του Βούλγαρη στις μέρες μας;

Αφορά πρωτίστως την έρευνα με την ευρεία έννοια του όρου, αλλά και όλους όσοι ενδιαφέρονται για την πνευματική κίνηση που συντελέσθηκε στον υπόδουλο Ελληνισμό κατά τον 18ο αιώνα. Παρά τις αναμφισβήτητες συμβολές στην ιχνογράφηση και την ανάδειξη πτυχών του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, παραμένει το desideratum της ενδελεχούς μελέτης του φιλοσοφικού προβληματισμού που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας στον ελληνικό χώρο και των μορφών που προσέλαβε ο διάλογος με την ευρωπαϊκή επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη.



*Τι αποκαλύπτει για τον φιλοσοφικό στοχασμό του συγγραφέα της η Λογική; Είναι το κορυφαίο έργο του;

Έχω την αίσθηση ότι η Λογική συνιστά τον κορυφαίο σταθμό στην πνευματική δημιουργία του Βούλγαρη, αφού το κείμενο ολοκληρώνεται στην περίοδο της ωριμότητάς του. Πρόκειται για κείμενο που δεν εξαντλείται στην έκθεση του περιεχομένου της τυπικής Λογικής, αλλά συνδυάζει την Ιστορία της Φιλοσοφίας με τη συστηματική ανάπτυξη των οντολογικών, γνωσιολογικών και ανθρωπολογικών προβλημάτων που αποτελούσαν το επίκεντρο της φιλοσοφικής συζήτησης κατά το πρώτο ήμισυ του 18ου αιώνα. Υπάρχουν ζητήματα, όπως επί παραδείγματι η αποσαφήνιση των αιτίων της πλάνης ή οι προϋποθέσεις της φιλοσοφικής ερμηνευτικής, που για πρώτη φορά τίθενται με συστηματικό τρόπο σε νεοελληνικό φιλοσοφικό έργο. Στη Λογική του Βούλγαρη δεν συναντούμε μόνον την καταφατική στάση απέναντι στις γνωσιοθεωρητικές συμβολές του Bacon, του Descartes, του Locke, του Leibniz και του Wolff, αλλά και εκτενείς αναφορές στα επιτεύγματα της σύγχρονής του φυσικομαθηματικής επιστήμης, αναφορές οι οποίες είχαν διαφύγει της προσοχής των μελετητών.



* Έχοντας μελετήσει το έργο του Βούλγαρη, πώς θα σκιαγραφούσατε τον ρόλο του στη διαμόρφωση της Νεοελληνικής Φιλοσοφίας;

Ανεξάρτητα από την οπτική μέσα από την οποία επιχειρούμε τη στάθμιση της πνευματικής παρουσίας του Βούλγαρη στη νεοελληνική γραμματεία και ιδιαίτερα τη θέση του στην Ιστορία της Νεοελληνικής Φιλοσοφίας, δεν είναι δυνατόν να μην υπογραμμίσουμε την καίρια συμβολή του στην αναδιάταξη των όρων με τους οποίους μορφοποιήθηκε ο διάλογος των Ελλήνων με την αρχαιοελληνική και βυζαντινή παρακαταθήκη, καθώς και με τη συγκαιρινή τους ευρωπαϊκή σκέψη. Με το φιλοσοφικό έργο του Βούλγαρη συντελείται ουσιαστικά, δηλαδή στο επίπεδο των θεωρητικών προκειμένων, η αποδέσμευση της νεοελληνικής διανόησης από τον αριστοτελισμό και η οικείωση με τις φιλοσοφικές και επιστημονικές διαστάσεις του νεωτερικού στοχασμού τόσο στο πεδίο της γνωσιοθεωρίας όσο και στο πεδίο της φυσικής φιλοσοφίας, γεγονός που προετοίμασε το έδαφος για την εμφάνιση των ρηξικέλευθων διδασκαλιών των μεταγενεστέρων, όπως επί παραδείγματι του Ιώσηπου Μοισιόδακα ή του Αθανάσιου Ψαλίδα.



* Παρ' ότι ήταν μια φωτισμένη περίπτωση στοχαστή, ο οποίος άνοιξε νέους δρόμους στη Νεοελληνική Φιλοσοφία, στο θέμα αιχμής της εποχής του, δηλαδή την αποδοχή ή μη του ηλιοκεντρικού συστήματος, έκανε πίσω. Δεν μπόρεσε να υπερβεί τις θεολογικές παραδοχές του ή το προσωπικό φιλοσοφικό του σύστημα;

Ενώ ο προσανατολισμός της σκέψης του, όπως διαπιστώνουμε από τα κείμενα φυσικής φιλοσοφίας που συνέθεσε και μετέφρασε, είναι νευτώνειος, όσον αφορά το ζήτημα του ηλιοκεντρισμού καταφάσκει τη συμβιβαστική κοσμολογική θεώρηση του Τυχώνειου συστήματος. Τόσο για λόγους που σχετίζονται με τις θεολογικές του παραδοχές, μην ξεχνάμε ότι ανήλθε στη θέση του αρχιεπισκόπου Σλαβονίου και Χερσώνος, όσο και για λόγους επιστημονικούς. Ας μην ξεχνάμε ότι και το Κοπερνίκειο σύστημα στον ευρωπαϊκό χώρο καθιερώθηκε μετά από 170 χρόνια από τη διατύπωσή του. Αν διαπίστωνε την επιστημονική ορθότητα του Κοπερνίκειου συστήματος, δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να εναντιωθεί σε μια δεδομένη ερμηνεία χωρίων της Αγίας Γραφής. Ωστόσο η επιστημονική ηθική του του υπαγορεύει να παρουσιάσει με νηφαλιότητα την επιχειρηματολογία των οπαδών του Κοπέρνικου στον ελλαδικό χώρο.



* Η σχέση του με τους υπόλοιπους Έλληνες διαφωτιστές ποια ήταν; Αν λάβουμε υπόψη την αττικίζουσα γλώσσα του, τι μπορούμε να πούμε για τη σχέση του με τον Κοραή;

Ο Βούλγαρης παρέμεινε στον ελληνικό χώρο μία εικοσαετία (1742-1762), περίοδο κατά την οποία μορφοποιήθηκε ένα ανανεωτικό πλαίσιο φιλοσοφικής διδαχής, γόνιμης επικοινωνίας με τις νέες συμβολές στο πεδίο της γνωσιοθεωρίας, της ανθρωπολογίας και της φυσικής φιλοσοφίας και αποδοχής της "πειραματικής φιλοσοφίας". Το έργο σημαντικών στοχαστών που διεδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην πνευματική συζήτηση του 18ου αιώνα, όπως του Νικολάου Ζερζούλη, του Ιώσηπου Μοισιόδακα και του Αθανασίου Ψαλίδα, προϋποθέτει, ρητά ή ανεπίγνωστα, τη διδασκαλία του Βούλγαρη, ανεξάρτητα από την κριτική την οποία άσκησαν οι δύο τελευταίοι στη "αττικίζουσα" γλώσσα του. Είναι γνωστό βεβαίως ότι ο Κοραής υιοθέτησε μια διαφορετική προσέγγιση στο ζήτημα της γλώσσας, όπως όμως επισημαίνει στο Memoire (1803) η Λογική του Ζακύνθιου στοχαστή υπήρξε κείμενο που "εξήγειρεν άμιλλαν" στην ψυχή του.



* Η θέση του απέναντι στην επανάσταση για την απελευθέρωση ποια ήταν;

Τη στάση του Βούλγαρη έναντι του "πολιτικού" προβλήματος του δούλου Γένους μπορούμε να την ιχνηλατήσουμε στις μεταφράσεις ορισμένων έργων που εκπόνησε, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και κείμενα του Βολταίρου σχετικά με την Αικατερίνη Β΄, καθώς και στο δοκίμιό του Στοχασμοί εις τους παρόντας κρισίμους καιρούς του κράτους του Οθωμανικού (1772), έργο στο οποίο αναδεικνύεται με ενάργεια η αναλυτική ικανότητα του Βούλγαρη αναφορικά με το ζήτημα των διεθνών σχέσεων. Μέχρι το τέλος της ζωής του ενεφορείτο από την προσδοκία της ρωσικής παρέμβασης για την απελευθέρωση του Γένους, δύο χρόνια όμως πριν τον θάνατό του αφιερώνει τη μετάφραση του έργου Αι καθ' Όμηρον Αρχαιότητες και αι Κερκυραϊκαί Αρχαιολογίαι (1804) στην αρτισύστατη (1800) εν Επτανήσω "Πολιτοκρατία", που συμπύκνωνε την ανανέωση της ελπίδας των Ελλήνων για την απελευθέρωση.



* Η Λογική είναι, εξ' αιτίας της γλώσσας του Βούλγαρη, έργο δυσπρόσιτο στο ευρύ κοινό. Αντιμετωπίζετε το ενδεχόμενο απόδοσής του στην καθομιλουμένη;

Στην αναστατική έκδοση της Λογικής προτάσσονται εκτενή "Προλεγόμενα" με τίτλο "Ο Ευγένιος Βούλγαρις και ο φιλοσοφικός ορίζοντας της Λογικής", με την επιδίωξη όχι μόνον να αποσαφηνίσουμε τις πηγές της σκέψης του, αλλά και να ανασυγκροτήσουμε τα καίρια σημεία της φιλοσοφικής ανάπτυξης που αποτυπώνεται σε αυτό το μνημειώδες έργο, έτσι ώστε να διευκολυνθεί από τους μελετητές και τους ενδιαφερόμενους η προσπέλασή του. Στην ίδια στόχευση εγγράφονται η εξειδικευμένη βιβλιογραφία που παρατίθεται, καθώς και τα "Ευρετήρια" που επιτάσσονται. Θα ήταν χρήσιμο, ιδιαίτερα για το ευρύ κοινό, ένα Γλωσσάριο όρων όχι μόνον της Λογικής, αλλά και των άλλων κειμένων, διότι για τον σημερινό αναγνώστη η γλώσσα του Βούλγαρη, τόσο οι όροι όσο και η σύνταξη, δημιουργεί όντως δυσκολίες, θεωρώ όμως ότι δεν ενδείκνυται η απόδοση του κειμένου στην καθομιλουμένη. Ωστόσο θα ήταν χρήσιμη σε ένα ανθολόγιο κειμένων του Βούλγαρη η ύπαρξη, παράλληλα με το πρωτότυπο, και της νεοελληνικής απόδοσής του.



* Η Λογική, αλλά και η χειρόγραφη παράδοση της Νεοελληνικής Φιλοσοφίας, την οποία μελετάτε και σταδιακά εκδίδετε στο Εργαστήριο Ερευνών Νεοελληνικής Φιλοσοφίας, ανατρέπει την έως τώρα θεώρηση του Νεοελληνικού Διαφωτισμού; Αποκαλύπτει άλλες πτυχές ή ενδεχόμενες παρερμηνείες;

Είναι σαφές από την έως σήμερα έρευνα που επιχειρείται τόσο στο Εργαστήριο Ερευνών Νεοελληνικής Φιλοσοφίας όσο και στον Τομέα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ότι η χειρόγραφη παράδοση των φιλοσοφικών κειμένων μάς αποκαλύπτει ένα πεδίο φιλοσοφικής ερωτηματοθεσίας, το οποίο μας επιτρέπει είτε να τροποποιήσουμε ορισμένες παγιωμένες αντιλήψεις είτε να αναθεωρήσουμε αυτάρεσκες σχηματοποιημένες εκδοχές, αναφορικά με την ιστορικότητα των προβληματισμών που αναπτύχθηκαν κατά τον 17ο και 18ο αιώνα και τα ρεύματα ιδεών με τα οποία διαλέχθηκε η νεοελληνική σκέψη.



* Σε πρόσφατη έκδοσή σας, στο πλαίσιο του Εργαστηρίου, μιλάτε για αυξανόμενο ενδιαφέρον από το εξωτερικό για τη νεοελληνική φιλοσοφία. Πού το αποδίδετε;

Νομίζω ότι σχετίζεται με το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια η μελέτη της νεοελληνικής φιλοσοφίας έχει να παρουσιάσει έναν πλούσιο αμητό αρχειακών τεκμηρίων, που φανερώνουν έναν γόνιμο διάλογο με την ευρωπαϊκή σκέψη, και η έκδοση κειμένων, όχι μόνον από το Εργαστήριό μας, αλλά και από άλλα ερευνητικά κέντρα, έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για περαιτέρω έρευνα.



* Σε μια περίοδο που τα ελληνικά Πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, πώς καταφέρνετε στα Γιάννενα να λειτουργείτε το Εργαστήριο Ερευνών Νεοελληνικής Φιλοσοφίας;

Αναμφίβολα υπάρχουν πολλές δυσκολίες, αλλά η έρευνα δεν πρέπει να ανασταλεί. Με την προσωπική μας μετοχή και την ανιδιοτελή προσφορά μεταπτυχιακών φοιτητών, συνεχίζουμε το έργο του εμπλουτισμού και της ψηφιακής προβολής των τεκμηρίων που απόκεινται στο Εργαστήριο, εγχείρημα το οποίο έχει αναγνωρισθεί από την επιστημονική κοινότητα. Εκτός από τα δύο βραβεία Αριστείας για την ψηφιακή βάση δεδομένων και μεταδεδομένων και την ψηφιακή βιβλιοθήκη του Εργαστηρίου, ο αριθμός των επισκεπτών υπερβαίνει σήμερα τις 260.000 και η επικοινωνία με ερευνητές της ημεδαπής και της αλλοδαπής συνιστά πρόσθετο επιστημονικό κίνητρο για να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας.



* Πού αποδίδετε την κακοδαιμονία του ελληνικού πανεπιστημίου;

Με το ερώτημά σας θέτετε ένα καίριο ζήτημα, που είναι δύσκολο να απαντηθεί ευσύνοπτα, θα μπορούσαμε όμως να μιλήσουμε σχηματικά για εξωγενείς και ενδογενείς παράγοντες. Σίγουρα η "κακοδαιμονία" δεν συναρτάται μονοσήμαντα με την επί δεκαετίες υποχρηματοδότηση της έρευνας, εγγενές στοιχείο της πολιτικής που ασκήθηκε από την κεντρική εξουσία, και την παρούσα δραστική περικοπή της χρηματοδότησης, αλλά και με φαινόμενα παθογένειας που αναπτύχθηκαν εντός των Πανεπιστημίων. Όταν το Πανεπιστήμιο εκλαμβάνεται ως χώρος προβολής ιδιοτελών στοχεύσεων (συχνά με την επένδυση μιας ψευδεπίγραφης ρητορικής περί του αντιθέτου) και επιβολής εξουσιαστικών σχέσεων και όχι ως δυναμικό πεδίο ανάδυσης της κριτικής σκέψης, ανάπτυξης της επιστήμης και κοινωνικής προσφοράς, η απόληξη δεν μπορεί παρά να είναι η παθογένεια. Θεωρώ όμως ότι στο ελληνικό Πανεπιστήμιο εξακολουθούν να υπάρχουν οι δυνατότητες να αναγνωρίσουμε το ποιοτικό διακύβευμα που συμπυκνώνουν οι όροι «ακαδημαϊκή κριτική», «ακαδημαϊκή έρευνα», «ακαδημαϊκή διδασκαλία» και «ακαδημαϊκό ήθος».

Τι στοιχεία χρειάζεται να ξέρω, ως ιδιοκτήτης, πριν νοικιάσω σε κάποιον ένα χώρο.

Τι στοιχεία χρειάζεται να ξέρω πριν κάνω συμβόλαιο ενοικίασης κάποιου χώρου (μαγαζιού ή κατοικίας).

Τα παρακάτω μου τα είπε δικηγόρος που εμπιστεύομαι, εδώ στην Καβάλα:

Πόσα τετραγωνικά είναι ο χώρος.

Αν είναι ισόγειο ή σε ποιόν όροφο είναι.

Πόσα και τι δωμάτια έχει.

Η ταχυδρομική διεύθυνση του χώρου.

Πόσο θα είναι το ενοίκιο.

Αν το χαρτόσημο που είναι 3,6% του ενοικίου θα το πληρώνει ο ενοικιαστής (που είναι και το πιο συνηθισμένο) ή ο ιδιοκτήτης.
Πότε αρχίζει η μίσθωση.

Κάθε πότε θα γίνεται η αύξηση του ενοικίου και πόσο. Π.χ. αύξηση ανάλογα με τον πληθωρισμό κάθε χρόνο. Ή αύξηση ο πληθωρισμός + π.χ. 2%. Ή π.χ. αύξηση 3% κάθε χρόνο ανεξαρτήτως πληθωρισμού. Ή πληθωρισμός αλλά τουλάχιστον 4%.

Για πόσα χρόνια θα ισχύει το συμβόλαιο. Π.χ. το συμβόλαιο θα ισχύει για 4 χρόνια και μετά καινούριο γραπτό συμβόλαιο αλλιώς από τον 5ο χρόνο και μετά θα αυξάνεται με τον πληθωρισμό + 5%, για να τον αναγκάσεις τον ενοικιαστή να έρθει σε καινούρια συμφωνία μετά τα 4 χρόνια (Βέβαια αν πρόκειται για ελεύθερους επαγγελματίες ο νόμος τους δίνει το δικαίωμα να μείνουν για 12 χρόνια).

Αν θα δώσει κάποια εγγύηση ο ενοικιαστής (δίνουν συνήθως 1 ή 2 μηνιάτικα εγγύηση).
Σε περίπτωση που ο χώρος είναι φρεσκοβαμμένος, αν απαιτείς να σου τον παραδώσει φρεσκοβαμμένο και ο ενοικιαστής πριν φύγει.

Σε περίπτωση που το ζητήσω σαν ιδιοκτήτης για ιδιοχρησία τι συμβαίνει. Τότε πρέπει να πληρώσω μια αποζημίωση στον ενοικιαστή. Συνήθως όταν τον θέλω για ιδιοχρησία για το ίδιο επάγγελμα που το είχε και ο ενοικιαστής πρέπει να πληρώσω περισσότερη αποζημίωση από ότι συνήθως δηλαδή γύρω στα 10 – 15 μηνιάτικα.

Επίσης πόσο πιο μπροστά πρέπει να ειδοποιήσει ο ενοικιαστής πριν το ξενοικιάσει (κανονικά πρέπει να το πει 3 μήνες πιο μπροστά και να πληρώσει επιπλέον και 1 μήνα αποζημίωση αν θέλει να φύγει πριν από την λήξη του συμβολαίου).

Χρειαζόμαστε τέλος ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, ΑΦΜ και ταυτότητα του ιδιοκτήτη και του ενοικιαστή αντιστοίχως.

Πώς ονειρεύομαι την οργάνωση της ΠΦΥ στην Ελλάδα.

Αυτά που έδειξα στο powerpoint, κατά την διάρκεια της ομώμυμης ομιλίας μου στην Αλεξανδρούπολη, στις 05/06/2011 στο Hotel Egnatia, στην Αλεξανδρούπολη, σε ένα συμπόσιο Γενικής Ιατρικής στην Αλεξανδρούπολη. Το είχε ανοικτό πράσινο φόντο με μαύρα γράμματα.

Πώς ονειρεύομαι την οργάνωση της ΠΦΥ στην Ελλάδα.

Τα όνειρα και οι στόχοι είναι σημαντικά:
‘’Αν δεν ξέρεις που πηγαίνεις, τότε θα βρεθείς κάπου αλλού.’’


Η ασφάλιση.
Τα φαρμακεία.
Η συνταγογράφηση.
Η εργασιακή υπόσταση των Γενικών Ιατρών.
Μικρά ιδιωτικά Κ.Υ. – Group Practice
Το σύστημα αμοιβής των Ιατρών.
Τι θα κοστίζει στον Ασθενή.
Τι θα κοστίσει στο Κράτος.
Τα μικτά έσοδα του Ιατρού.
Ο τρόπος εργασίας των Γενικών Ιατρών.
Οι Διακομιδές.
Φαρμακευτική Περίθαλψη.
Αξιολόγηση αυτού του συστήματος.
Η γνώμη σας;


-------------------------------------------------

Η ασφάλιση.
Ένα ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό Ταμείο για όλους.
Κατώτατη σύνταξη σε όλους.
Ανταποδοτικότητα.
Μηχανοργάνωση.
Ετήσια αναφορά του Ταμείου σε κάθε πολίτη.









-------------------------------------------











Τα φαρμακεία.

Δεν υπάρχει κατώτατη τιμή στην πώληση των φαρμάκων.











-------------------------------------------------












Η συνταγογράφηση.
Όλοι οι Ιατροί μπορούν να έχουν σύμβαση με το Ταμείο.
Συνταγές αποκλειστικά από ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Όποιος αρνείται να συνταγογραφήσει από τον υπολογιστή δεν πληρώνεται από το Ταμείο.
Το κράτος ας αναλάβει το Πρωτόκολλο όχι το Ιατρικό Λογισμικό.
Δεν σαμποτάρουμε τα βασικά και φθηνά φάρμακα.
Guidelines.
Λίστα συνιστώμενων ουσιών για κάθε πάθηση.
Όποιος Ασθενής επιθυμεί ακριβότερη μάρκα του φαρμάκου πληρώνει από την τσέπη του την διαφορά.
Έτσι η φαρμακευτική δαπάνη θα πέσει κάθετα.





----------------------------------------











Η εργασιακή υπόσταση των Γενικών Ιατρών.
Παύουν να είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι.
Απλώς έχουν δικαίωμα να κάνουν σύμβαση με το Ταμείο.






--------------------------------------------

















Μικρά ιδιωτικά Κ.Υ. – Group Practice.
Οι Ιατροί δουλεύουν μόνοι τους ή συνενώνονται ανά δύο – τρείς.
Προσλαμβάνουν προσωπικό.






-----------------------------------------------------------

















Το σύστημα αμοιβής των Ιατρών.
Ο κάθε πολίτης επιλέγει σε ποιο group practice/Κέντρο Υγείας θα εγγραφεί.
Το κράτος πληρώνει κατά μέσο όρο 60 Ευρώ τον χρόνο ανά εγγεγραμμένο ασθενή.
Ο ασθενής μπορεί να αλλάξει group practice/ Κέντρο Υγείας ανά πάσα στιγμή.
Ο Ιατρός πληρώνεται έτσι ανάλογα
1) με τους εγγεγραμμένους σε αυτόν ασθενείς του,
2) την νοσηλευτική βαρύτητα (DRG = Diagnose Related Group),
3) τον αριθμό των επισκέψεων
4) τις Ιατρικές Πράξεις.

Τι γίνεται σε επείγουσες περιπτώσεις;






-----------------------------------------------------











Τι θα κοστίζει στους Ασθενείς.

Στον Ασθενή θα κοστίζει μέχρις ότου να φτάσει τα 90 Ευρώ τον χρόνο. Μετά ο Ασθενής παίρνει κάρτα ελευθέρας για αυτό το ημερολογιακό έτος, για όλους τους Ιατρούς στην Ελλάδα.
Ενδεικτικά: Επίσκεψη στο Γενικό Ιατρό 5 Ευρώ.
Τηλεφωνική συνταγογράφηση 3 Ευρώ.
Επίσκεψη κατ’οίκον 30 – 90 Ευρώ.
Επίσκεψη σε ειδικό 30 Ευρώ.
Επίσκεψη σε Ειδικό μετά από παραπομπή Γενικού Ιατρού 5 Ευρώ.







----------------------------------------------------











Τι θα κοστίζει στο Κράτος.
Κατά μέσο όρο 60 ευρώ ανά ασθενή και έτος.





---------------------------------------




















Τα μικτά έσοδα του Ιατρού.
Εδώ λαμβάνω υπ’όψιν ότι ένας Γενικός Ιατρός αναλαμβάνει κατά μέσο όρο ένα πληθυσμό 1500 ατόμων.
Τότε ο Ιατρός που έχει π.χ. 1500 εγγεγραμένα άτομα θα λαμβάνει από το Κράτος 90.000 Ευρώ τον χρόνο.
Από τους Ασθενείς του, ανάλογα με τις επισκέψεις και τις Ιατρικές Πράξεις που του κάνουν, θα έχει να λαμβάνει έως και 135.000 Ευρώ τον χρόνο.

Τα έξοδα του Ιατρείου τα υπολογίζω στα 30.000 ανά έτος (και μιλούμε για ενοίκιο 700 ευρώ τον μήνα, μια Νοσηλεύτρια που είναι και γραμματέας για 5 ώρες την ημέρα, μια καθαρίστρια και τα αναλώσιμα του Ιατρείου).






----------------------------------------------------------










Ο τρόπος εργασίας των Γενικών Ιατρών.
Το πρωί 8-9, ώρα τηλεφώνου/τηλεφωνικές συνταγές.
Τις υπόλοιπες επτά ώρες της ημέρας Ιατρείο/επισκέψεις κατ’οίκον.
Η πρώτη εκτίμηση των παιδιών γίνεται πάντα από Γενικό Ιατρό.





------------------------------------------------------------

















Οι Διακομιδές.

Ξεχωριστή υπηρεσία από την Πρωτοβάθμια.

Τι γίνεται στην Σκανδιναβία:

Τραυματιοφορείς που είναι ταυτόχρονα και Οδηγοί ασθενοφόρου με καλή εκπαίδευση σε πρώτες βοήθειες και ανάνηψη. Εναλλάσσονται μεταξύ τους σαν οδηγοί / τραυματιοφορείς και ο ένας βοηθά τον άλλο.

Έχουν εκπαίδευση κάθε εβδομάδα στις πρώτες βοήθειες , στην Καρδιοαναπνευστική ανάνηψη και στο να βάζουν ενδοφλέβιες γραμμές.
Έχουν τηλεφωνική επικοινωνία συνέχεια (που μπορεί και να καταγραφεί), με Ιατρό της υπηρεσίας τους.

Μπορούν να δίνουν τότε π.χ. πεθιδίνη, αντιϊσταμινικά, κορτιζόνη, αδρεναλίνη ή ασπιρίνη. Μπορούν να παίρνουν καρδιογράφημα να το στέλνουν με φαξ από το ασθενοφόρο τους στην πλησιέστερη καρδιολογική κλινική και να ξεκινούνε μέχρι και θρομβόλυση. Μπορούν να κάνουν και απινίδωση.

Υπό τέτοιες συνθήκες η πλειοψηφία των διακομιδών γίνεται χωρίς να χρειάζεται η φυσική παρουσία του Ιατρού.








----------------------------------------------------------





Φαρμακευτική Περίθαλψη.

Το κόστος των 90 πρώτων Ευρώ για φάρμακα σε ένα ημερολογιακό έτος το επωμίζεται εξ’ολοκλήρου ο Ασθενής και μετά πληρώνει όλο και μικρότερη συμμετοχή μέχρι να φτάσουμε στα ποσοστά συμμετοχής που ισχύουν τώρα.

Όσους δεν έχουν να πληρώσουν τα παραπάνω, τους δίνει λεφτά η Πρόνοια.





----------------------------------------------------
















Αξιολόγηση αυτού του συστήματος.

Αποφεύγεται ο άσκοπος συνωστισμός.

Παρακινείται έμμεσα ο Ασθενής να προστρέξει πρώτα στον Γενικό Ιατρό.

Ένα μέρος της χρηματοδότησης των μονάδων Υγείας της χώρας καλύπτεται κατ’ευθείαν από τους Ασθενείς.

Αναγκάζονται οι Ιατροί να γίνουν πιο παραγωγικοί, καλύτεροι επιστημονικά αλλά και καλύτεροι από πλευράς συμπεριφοράς.







--------------------------------------------------------------














Η γνώμη σας;

Τι κοστίζει να επισκεφτείς τα Επείγοντα (Τ.Ε.Π.) σε Νοσοκομείο στη Σουηδία;

Έκανα ένα locum στην Σουηδία και το Σάββατο 28/05/2011, φεύγοντας από το Malmö, έτυχε να περάσω μπροστά από το Νοσοκομείο και θέλοντας να θυμηθώ τα παλιά (εκεί σπούδασα ), μπήκα μέσα.

Περνώντας μπροστά από το Τ.Ε.Π. ρώτησα τη νοσηλεύτρια που ήταν στην υποδοχή, τι κοστίζει για να επισκεφτεί ένας ασθενής τα Επείγοντα.

Μου απάντησε ότι αν ο Ασθενής συναντήσει μόνο Νοσηλεύτρια (συμβαίνει και αυτό), π.χ. για επίδεση τραύματος, ή για να του πάρει αίμα, για να του κάνει ηλεκτροκαρδιογράφημα, ή για να του δώσει φάρμακα που είναι απλά (π.χ. παρακεταμόλη) τότε κοστίζει 200 Σουηδικές Κορώνες (SEK) = 22 Ευρώ (Ε).

Αν ο Ασθενής χρειαστεί να συναντήσει Ιατρό στα Επείγοντα κοστίζει 300 SEK = 33 E. Αν συναντήσει και Νοσηλεύτρια και Ιατρό κοστίζει πάλι μόνο 300 SEK = 33 E.

(Σε αντιδιαστολή η επίσκεψη σε Γενικό Ιατρό στο Κέντρο Υγείας σε ώρες γραφείου κοστίζει 150 SEK = 16 E).

Βέβαια όταν ο Ασθενής φτάσει να έχει πληρώσει συνολικά 900 SEK = 101 E για Ιατρούς ή Νοσηλεύτριες μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος, τότε παίρνει κάρτα ελευθέρας για το έτος αυτό.

Πως χρησιμοποιούμε το Πάουερπόιντ, για δείξουμε μια παρουσίαση (το τεχνικό μέρος της υπόθεσης).

Πώς παρουσιάζουμε διαφάνειες του Powerpoint:

Βάζουμε στον υπολογιστή το στικάκι που έχει μέσα του την παρουσίαση που θέλουμε να κάνουμε σε powerpoint.

Κάνουμε διπλό κλικ πάνω στο αρχείο σε powerpoint που θέλουμε να δείξουμε.

Πατάμε το F5 και τότε βλέπουμε την πρώτη εικόνα της παρουσίασης να καταλαμβάνει όλη την οθόνη.

Κατεβάζουμε ένα – ένα τα στοιχεία της εικόνας πατώντας το κουμπί με το βελάκι που δείχνει προς τα δεξιά.

Αντίθετα γυρνώ ένα – ένα τα στοιχεία της εικόνας προς τα πίσω πατώντας το κουμπί με το βελάκι που δείχνει προς τα αριστερά.

Πατώντας το κουμπί esc δεν δείχνει πλέον το πρόγραμμα την συγκεκριμένη εικόνα στην οποία βρισκόμαστε σε όλη την οθόνη αλλά μόνο σε ένα μέρος της οθόνης ενώ γύρω – γύρω βλέπει κανείς διάφορα κουμπιά του προγράμματος του powerpoint, και επίσης αριστερά του τις διάφορες εικόνες σε μικρογραφία ώστε να μπορεί κανείς εύκολα να επιλέξει γρήγορα σε ποια εικόνα θέλει να πάει κανείς κατευθείαν.

Αν θέλουμε να διορθώσουμε μια λέξη κ.τ.λ. σε μια πρόταση μέσα σε μια εικόνα, κάνουμε απλό κλικ πάνω στην πρόταση, διορθώνουμε ότι θέλουμε και πατάμε το κουμπί με το σύμβολο της δισκέτας για αποθήκευση.

Πατώντας το κουμπί F5, η εικόνα στην οποία βρισκόμαστε καταλαμβάνει πάλι το σύνολο της οθόνης.

Τα γράμματα μεγέθους 16 γενικά φαίνονται καλά. Αν βάλεις γράμματα μεγέθους 18 τότε φαίνονται σίγουρα πολύ καλά. Για επικεφαλίδες μπορείς να βάλεις και μεγαλύτερα.

Γενικά εμένα μου ταιριάζει σαν φόντος το ανοικτό πράσινο με μαύρα γράμματα.

Επίσης καλός συνδιασμός είναι ανοικτό μπεζ ή καφέ για φόντο και μαύρα γράμματα.

Επίσης τα γκρίζα γράμματα σε παλ φόντο μπορεί επίσης να είναι καλά.

Επίσης καλός συνδιασμός μπορεί να είναι μπλε φόντος με κίτρινα γράμματα.

Το δίκαιο και το δικαίωμα του πελάτη.

Ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκαιο.
Έχεί όμως πάντα δικαίωμα, να τον ακούσουμε.
(Και πιθανώς να του προτείνουμε και κάποιες εναλλακτικές λύσεις).

Πώς ονειρεύομαι την οργάνωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα.

Πώς ονειρεύομαι την οργάνωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα.

Του Αργύρη Αργυρίου,
Γενικού - Οικογενειακού Ιατρού,
Καβάλα.
http://www.argiriou.se


Τα παρακάτω που περιγράφω, ναι μεν λέω ότι τα ονειρεύομαι αλλά δεν είναι παρόλα αυτά βγαλμένα από την φαντασία μου. Τα περισσότερα από αυτά τα έχω δει στην πράξη στην Σουηδία και στη Νορβηγία όπου εργάστηκα σαν Γενικός Ιατρός πριν επιστρέψω στην Ελλάδα:
Υπάρχει μόνο ένα ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό Ταμείο για όλους τους Έλληνες πολίτες που χρηματοδοτείται από τους φόρους που παίρνει το κράτος αλλά και τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών και των ασφαλισμένων. Το Ταμείο αυτό δίνει μια κατώτατη εγγυημένη σύνταξη για όλους τους πολίτες ανεξάρτητα αν εργάστηκαν ποτέ ή όχι, αλλά από κει και πέρα είναι καθαρά ανταποδοτικό. Δηλαδή η σύνταξη που παίρνεις έχει άμεση συνάρτηση με τις κρατήσεις που σου έχουν γίνει καθ’όλη την διάρκεια της εργασιακής σου ζωής. Το Ταμείο είναι πλήρως μηχανογραφημένο και μια φορά τον χρόνο σου στέλνει στο σπίτι μια προσωπική αναφορά του πόσες είναι οι κρατήσεις που σου έχουν γίνει συνολικά, καθ’όλη την διάρκεια της ζωής σου μέχρι τώρα. Κάνει επίσης μια πρόβλεψη του τί θα πάρεις σε σύνταξη, εάν οι κρατήσεις που σου γίνονται συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό μέχρι που να φτάσεις τα 65 σου. Έτσι αποκτάς μια ιδέα του τι περίπου θα έχεις όταν θα βγεις στην σύνταξη, αλλά σε κάνει ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Όλα εξαρτώνται από το τι μπαίνει στον προσωπικό σου συνταξιοδοτικό λογαριασμό και πώς τα χρήματα αυτά διαχειρίζονται. Η διαχείριση του Ταμείου είναι όσο το δυνατόν πιο διαφανής γίνεται, και στο τέλος του χρόνου βγαίνει λεπτομερής ισολογισμός που είναι προσβάσιμος μέσω του διαδικτύου από όλους τους πολίτες.
Οι άδειες των φαρμακείων δεν πωλούνται και φυσικά δεν κληρονομούνται, παρά επιστρέφονται στην Νομαρχία όταν ο φαρμακοποιός βγει στην σύνταξη. Δεν υπάρχει κατώτατη τιμή στην πώληση ενός φαρμάκου. Σε αυτό το θέμα αφήνουμε τα φαρμακεία ελεύθερα να ανταγωνιστούν μεταξύ τους. Οι θέσεις εκπαίδευσης φαρμακοποιών και Ιατρών από τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας ελαττώνονται.
Όλοι οι Ιατροί μπορούν να έχουν σύμβαση με το Ταμείο και άρα και δικαίωμα να συνταγογραφούν τα φάρμακα όλων των πολιτών. Όμως η συνταγογράφηση γίνεται αποκλειστικά και μόνο από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιεί ότι λογισμικό θέλει για αυτό το πράγμα. Αρκεί τα λογισμικά αυτά να είναι συμβατά μεταξύ τους και να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις που έχει καθορίσει το κράτος. Έτσι η συνταγογράφηση ελέγχεται με άμεσο τρόπο κεντρικά από την πολιτεία. Σε επείγουσες περιπτώσεις και μόνο, επιτρέπεται η χειρόγραφη συνταγή που όμως εντός λίγων ημερών πρέπει να γραφεί και από τον υπολογιστή του Ιατρού αλλιώς δεν είναι έγκυρη και ο φαρμακοποιός δεν πληρώνεται για το φάρμακο. Όποιος Ιατρός αρνείται να συνταγογραφήσει ηλεκτρονικά δεν πληρώνεται από το Ταμείο (είμαστε στο έτος 2011). Απαγορεύεται αυστηρότατα η πώληση φαρμάκων από φαρμακοποιούς χωρίς συνταγή Ιατρού, εκτός από κάποια απλά φάρμακα. Τα φθηνά και απλά αυτά φάρμακα πάντως, δεν είναι εκτός λίστας συνταγογραφούμενων φαρμάκων κάθε άλλο μάλιστα: Δεν πρέπει σαμποτάρουμε τα βασικά και φθηνά φάρμακα (1). Υπάρχουν συγκεκριμένες κατευθυντήριες οδηγίες (guidelines) από το Ταμείο για την θεραπευτική προσέγγιση (μεταξύ άλλων και την φαρμακευτική) των διαφόρων ασθενειών. Υπάρχει φυσικά και λίστα συνιστώμενων ουσιών για κάθε πάθηση (2). Οι ασθενείς που σε συνεργασία με τον Ιατρό τους θέλουν να επιλέξουν κάποιο άλλο φάρμακο πληρώνουν από την τσέπη τους την διαφορά μεταξύ της τιμής του φαρμάκου που προτείνει το Ταμείο και της τιμής του άλλου φαρμάκου. Με τους παραπάνω τρόπους θα πέσει κάθετα η φαρμακευτική δαπάνη.

Οι Γενικοί Ιατροί (ακόμη και αυτοί που τώρα ανήκουν στο ΕΣΥ) παύουν να είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι, απλώς έχουν δικαίωμα να κάνουν σύμβαση με το Ταμείο. Δουλεύουν μόνοι τους ή συνενώνονται ανά δύο - τρεις, προσλαμβάνουν προσωπικό και κάνουν μικρά ιδιωτικά Κέντρα Υγείας ( group practice ). Ο κάθε πολίτης πρέπει να διαλέξει να ανήκει στον καλυπτόμενο πληθυσμό ενός τέτοιου ιδιωτικού Κέντρου Υγείας (Κ.Υ.). Σε περίπτωση που κάποιος δεν διαλέξει, εγγράφεται αυτομάτως στο κοντινότερο ως προς την μόνιμη κατοικία του, Κ.Υ. Ο πολίτης έχει όμως δικαίωμα να αλλάζει και να εγγράφεται σε άλλο ιδιωτικό Κ.Υ. όποτε θέλει. Το Ταμείο πληρώνει για έναν ασθενή που έχει εγγραφεί στον καλυπτόμενο πληθυσμό του Κέντρο Υγεία σου π.χ. 60 Ευρώ (Ε) τον χρόνο, μόνο και μόνο γιατί ο Ασθενής έχει επιλέξει να ανήκει στον καλυπτόμενο πληθυσμό του δικού σου Κ.Υ. σε περίπτωση που αρρωστήσει. Αν ο ασθενής επιλέξει να αλλάξει Κ.Υ. π.χ. πάνω στον έκτο μήνα, τότε το Κ.Υ. σου θα πληρωθεί από το Ταμείο 30 Ε για αυτόν το ασθενή και τα άλλα 30 Ε θα τα πάρει το επόμενο Κ.Υ. στο οποίο θα επιλέξει να εγγραφεί ο ασθενής. Τα ιδιωτικά αυτά Κ.Υ. πληρώνονται από το Ταμείο ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού που καλύπτουν, όπως περιέγραψα, τη νοσηλευτική βαρύτητα του κάθε Ασθενούς, αλλά και ανάλογα με τους πόσους Ασθενείς βλέπουν, και τι Ιατρικές πράξεις κάνουν. Η νοσηλευτική βαρύτητα προσδιορίζεται από την ηλικία και τις χρόνιες διαγνώσεις του Ασθενούς (δείτε σχετικό κείμενο για τα DRG στην παραπομπή 3). Σε περίπτωση που ο Ασθενής βρεθεί σε μακρινό τόπο και αρρωστήσει πηγαίνει επειγόντως στο κοντινότερο Κ.Υ. και το Κ.Υ. αυτό πληρώνεται μόνο για Ιατρικές πράξεις που έκανε σε εκείνη την επείγουσα επίσκεψη. Για να μη γίνονται ζαβολιές με τα παραπάνω γίνονται αυστηροί και απροειδοποίητοι έλεγχοι από καλοπληρωμένους και προσεκτικά επιλεγμένους Ιατρούς - Ελεγκτές που υπηρετούν ως Δημόσιοι Υπάλληλοι σε άλλους μακρινούς νομούς της επικράτειας.

Όμως δεν πληρώνει μόνο το κράτος τον Ιατρό. Ένα μέρος της αμοιβής του Ιατρού προέρχεται από τον Ασθενή:

Κάθε φορά που κάποιος θέλει να επισκεφτεί ένα Γενικό Ιατρό για εξέταση στο Κέντρο Υγείας κοστίζει στον Ασθενή 5 Ευρώ (Ε). Επίσκεψη κατ´οίκον κοστίζει 30 Ε και γίνεται μόνο αν το κρίνει απαραίτητο και ο Ιατρός. Μεταξύ 8 και 9 το πρωί ο Ιατρός έχει ώρα τηλεφώνου όπου μπορούν να τον τηλεφωνήσουν οι Ασθενείς του ή να τους τηλεφωνήσει αυτός. Το τηλέφωνο που παίρνει ο Ασθενής προς τον Γενικό Ιατρό, κοστίζει 3 Ε. Οι συνταγές για χρόνιες παθήσεις μπορούν να ανανεώνονται ηλεκτρονικά μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που έχει ο Ασθενής με τον Ιατρό του. Σωματική εξέταση σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται μόνο εάν ο Ιατρός ή ο Ασθενής το κρίνουν σκόπιμο. Έτσι πολύ μεγάλο μέρος της δουλειάς που στο ΙΚΑ ή στο σημερινό Κ.Υ. ή Περιφερειακό Ιατρείο του Ε.Σ.Υ. γίνεται σε περίπου 5 ώρες, με αυτό το σύστημα τηλεφωνικής επικοινωνίας και ηλεκτρονικής συνταγογράφησης θα τελειώνει σε 1 ώρα και θα γίνεται και καλύτερα γιατί οι συνταγές θα είναι καταγραμμένες με τάξη σε υπολογιστή. Έτσι ο Ιατρός θα έχει περισσότερο χρόνο να εξετάσει προσεκτικά αυτούς που πραγματικά το χρειάζονται. Η τηλεφωνική ανανέωση παλιάς συνταγής κοστίζει 3 Ε. Αν θελήσει να πάει κανείς από μόνος του κατευθείαν στο Νοσοκομείο ή σε ιδιώτη Ιατρό εξειδικευμένο για κάποιο όργανο τους σώματος, κοστίζει 30 Ε. Σε περίπτωση που ο Νοσοκομειακός Ιατρός θεωρήσει ότι ο Ασθενής δεν χρήζει νοσοκομειακής περίθαλψης αλλά πρωτοβάθμιας μπορεί να παραπέμψει τον Ασθενή πίσω στο Κέντρο Υγείας . Αν όμως ο Ασθενής επισκεφτεί πρώτα τον Γενικό του Ιατρό και ο Γενικός Ιατρός παραπέμψει επειγόντως τον Ασθενή στο Νοσοκομείο, τότε ο Ασθενής δεν πληρώνει τίποτε επιπλέον για την επίσκεψη στο Νοσοκομείο παρά μόνο ότι κόστισε για να επισκεφτεί τον Γενικό Ιατρό (5 Ε). Αν η παραπομπή στο Νοσοκομείο δεν είναι επείγουσα κοστίζει στον Ασθενή επιπλέον 15 Ε. Στον φυσικοθεραπευτή ή τον εργοθεραπευτή του Κέντρου Υγείας η επίσκεψη κοστίζει 3 Ε. Σε περίπτωση που ο Ασθενής χρειάζεται κάτι απλό μπορεί να συμβουλευτεί και νοσηλεύτρια και τότε είναι δωρεάν.
Τα βραδινά επείγοντα του πληθυσμού ευθύνης τους, τα αναλαμβάνουν επίσης τα Κέντρα Υγείας. Η επίσκεψη σε αυτά στο Κ.Υ. κοστίζει 10 Ε. Αν σε φωνάξουν βράδυ στο σπίτι, τότε αυτό ανάλογα με την ώρα και την ημέρα κοστίζει από 50 έως και 90 ευρώ.

Αν για κάποιο λόγο ο Ασθενής δεν έχει να πληρώσει επί τόπου, του στέλνουν λογαριασμό στο σπίτι. Αν αγνοήσει τον λογαριασμό δεν τον παν και στα δικαστήρια.. αλλά την επόμενη φορά που θα πάει στον Ιατρό θα του γίνει παρατήρηση.

Ο Ασθενής παίρνει απόδειξη κάθε φορά που πληρώνει για να επισκεφτεί Ιατρό ή άλλο νοσηλευτικό προσωπικό και αυτές τις αποδείξεις πρέπει να τις κρατά (αν και αυτά καταγράφονται και στον υπολογιστή του Ιατρού).
Μέσα στην διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους ένας Ασθενής μπορεί να πληρώσει για Ιατρούς και υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό μέχρι και 90 Ε συνολικά. Από εκεί και πέρα βγάζει κάρτα ελευθέρας και μπορεί να επισκέπτεται τους Ιατρούς και το υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό εντελώς δωρεάν για το ίδιο έτος.

Η περίθαλψη για τα παιδιά και νέους μέχρι και 20 ετών είναι εντελώς δωρεάν ήδη από την πρώτη επίσκεψη. Η πρώτη εκτίμηση των παιδιών γίνεται πάντα από Γενικό Ιατρό και τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται παραπομπή σε ειδικό Παιδίατρο (δείτε στην παραπομπή 4 σχετικό κείμενο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα παιδιών στην Σουηδία).

Σε περίπτωση που γίνει εισαγωγή στο Νοσοκομείο, ο Ασθενής πληρώνει για κάθε ημέρα νοσηλείας 5 Ε – 8 Ε.
Τα παραπάνω ποσά είναι φυσικά ενδεικτικά για να πάρει κανείς μια χειροπιαστή ιδέα του πώς φαντάζομαι το οικονομικό πλαίσιο λειτουργίας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα. Στους υπολογισμούς μου έχω βάλει ότι ένας Γενικός Ιατρός, χωρίς να βαριέται αλλά και χωρίς να κουράζεται πάρα πολύ, μπορεί να αναλάβει ένα πληθυσμό 1500 ατόμων.

Την σήμερον ημέρα, ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας και του χρόνου των Δημοσίων Γενικών Ιατρών καταναλώνεται σε διακομιδές Ασθενών από τα Κέντρα Υγείας στα Νοσοκομεία. Κατά την γνώμη μου αυτό έχει νόημα μόνο για πολιτικάντικους λόγους. Για να λένε δηλαδή οι πολιτικοί στους πολίτες ότι: “Ορίστε, σας έχουμε και Γιατρούς”. Δεν έχει όμως σχεδόν ποτέ νόημα από Ιατρικής άποψης.

Περιγράφω τι ισχύει για τις διακομιδές στη Σκανδιναβία και νομίζω ότι το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και στην Ελλάδα ώστε να προλαβαίνουν οι Γενικοί Ιατροί να κάνουν την δουλειά που πραγματικά πρέπει να κάνουν:

Στην Σκανδιναβία λοιπόν όπου εργαζόμουν σαν Ιατρός, οι τραυματιοφορείς (και ο οδηγός) ήταν νοσηλευτές με καλή μετεκπαίδευση στις πρώτες βοήθειες και την ανάνηψη. Kάθε εβδομάδα κάνανε ειδικές ασκήσεις για να συντηρούν και να ανανεώνουν τις γνώσεις τους. Οδηγούσανε το ασθενοφόρο εκ περιτροπής. Μέσα στον εργάσιμο χρόνο τους είχαν και ειδική ώρα για γυμναστική ώστε να είναι σε καλή φόρμα. Είχαν επίσης εργονομικά φορεία τα οποία ανεβοκατέβαιναν με ηλεκτρικές αντλίες. Οι τραυματιοφορείς ήταν πολύ καλοί στο να βάζουν ενδοφλέβιες γραμμές. Είχαν επίσης το δικαίωμα να δίνουν κάποια φάρμακα μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον υπεύθυνο Ιατρό (η συνομιλία μπορούσε να καταγραφεί σε κασέτα). Μπορούσαν τότε να δώσουν π.χ. πεθιδίνη, αντιισταμινικά, κορτιζόνη, αδρεναλίνη ή ασπιρίνη. Σε ορισμένες πόλεις είχαν εκπαίδευση να ξεκινούν ακόμη και θρομβόλυση αφού πρώτα έπαιρναν καρδιογράφημα που το στέλναν με φαξ από το αυτοκίνητό τους στην καρδιολογική κλινική της περιοχής όπου μετά από τηλεφωνική συνομιλία ο καρδιολόγος είχε δώσει το ΟΚ. Μπορούσαν επίσης να κάνουν και απινίδωση σαν μέρος της καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης. Τις ενέργειες τους τις καταγράφανε σε ειδικά πρωτόκολλα.

Υπό τέτοιες συνθήκες η πλειοψηφία των διακομιδών γινόταν χωρίς να χρειάζεται η φυσική παρουσία του Ιατρού.

Για την φαρμακευτική περίθαλψη:
Το κόστος των 90 πρώτων Ε για φάρμακα σε ένα ημερολογιακό έτος το επωμίζεται εξολοκλήρου ο Ασθενής (το Ταμείο δεν έχει καθόλου συμμετοχή). Από τα 90 Ε και πάνω πληρώνει ο Ασθενής όλο και μικρότερη συμμετοχή μέχρις ότου φτάσουμε στα ποσοστά συμμετοχής που ισχύουν και τώρα. Με αυτό τον τρόπο, το σκέφτεται κάπως ο Ασθενής πριν ξεκινήσει να πάρει φάρμακα, γιατί στην αρχή τα φάρμακα κοστίζουν πολύ. Έτσι περιορίζεται κάπως η άσκοπη πολυφαρμακία. Αν όμως πραγματικά τα χρειάζεται, δεν του βγαίνουν τελικά και τόσο ακριβά. Και σε αυτή την περίπτωση ο Ασθενής φυλάσσει τις αποδείξεις (αν και αυτά τα ποσά αποθηκεύονται επίσης στον υπολογιστή του Φαρμακείου).

Όσοι Ασθενείς δεν έχουν αποδεδειγμένα να πληρώσουν τα παραπάνω πηγαίνουν στην Πρόνοια που τους δίνει λεφτά για μπορέσουν και αυτοί να πληρώσουν.

Με το σύστημα αυτό αποθαρρύνονται οι Ασθενείς οι οποίοι απλώς είδαν φως στο Κέντρο Υγείας και μπήκαν… έτσι για να μετρήσουν την πίεσή τους … και έτσι αποφεύγεται ο άσκοπος συνωστισμός.

Με το σύστημα αυτό επίσης, παρακινείται έμμεσα ο Ασθενής να προστρέξει πρώτα στον Γενικό Ιατρό αντί να πάει στο Νοσοκομείο ή στον ιδιώτη Ιατρό ειδικευμένο σε κάποιο όργανο του σώματος, αφού είναι φθηνότερο να επισκεφτεί τον Γενικό Ιατρό του. Έτσι αποσυμφορούνται τα νοσοκομεία αλλά και ο Ασθενής επικοινωνεί με έναν γιατρό που ήδη τον γνωρίζει και ήδη τον έχει επιλέξει ανάμεσα σε πολλούς άλλους.
Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι ο Ασθενής σέβεται το Ιατρό και το έργο που αυτός επιτελεί (διότι ως γνωστόν ότι είναι δωρεάν δεν είναι καλό και μόλις πάμε και πληρώσουμε κάτι για το ίδιο πράγμα τότε αμέσως αυτό μεταμορφώνεται και γίνεται καλύτερο….). Ταυτόχρονα όμως δεν είναι και πολύ ακριβό για τον Ασθενή γιατί όταν δώσει πάνω από 90 Ε τον χρόνο σε Ιατρούς παίρνει κάρτα ελευθέρας.
Με το σύστημα αυτό καλύπτεται τέλος και ένα μέρος της χρηματοδότησης των μονάδων Υγείας της χώρας, κατ’ευθείαν από τους Ασθενείς. Εννοείται ότι τα Κέντρα Υγείας έχουν δικό τους προϋπολογισμό και στο τέλος της χρονιάς ο διευθυντής του κάθε Κέντρου Υγείας συντάσσει υποχρεωτικά ετήσιο οικονομικό ισολογισμό, αλλά και ένα απολογισμό της δράσης του Κ.Υ. Ταυτόχρονα με το σύστημα αυτό αναγκάζονται οι Ιατροί να γίνουν πιο παραγωγικοί. Αναγκάζονται επίσης να γίνουν καλύτεροι επιστημονικά αλλά και καλύτεροι από πλευράς συμπεριφοράς, για να κρατήσουν, και αν είναι δυνατόν, να αυξήσουν τους Ασθενείς τους.

Έχω συναίσθηση ότι τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν από την μια μέρα στην άλλη αλλά νομίζω ότι προς τα εκεί πρέπει να στοχεύουμε. Η κρίση στην οποία βρίσκεται η χώρα τώρα, μπορεί να γίνει ευκαιρία για σηματοδοτηθούν δραστικές αλλαγές προς το καλύτερο για τους όλους τους Έλληνες πολίτες.


Παραπομπές.


1) Ας μη σαμποτάρουμε τα βασικά και φθηνά φάρμακα:
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,474.msg2756.html#msg2756


2) Λίστα συνιστώμενων φαρμάκων από το Σουηδικό κράτος:
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,708.msg4386.html#msg4386


3) Diagnosis - related group (DRG).
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2071.msg13545.html#msg13545


4) Πώς είναι οργανωμένη η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας των παιδιών στη Σουηδία.
http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1190.msg7592.html#msg7592

Σχετικά με τις διάφορες "Παγκόσμιες Ημέρες".

Κείμενο του Γενικού Ιατρού, Δημήτρη Μιχάλη στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Ο κ. Δημήτρης Μιχάλης είναι Διευθυντής του Κέντρου Υγείας Αλιάρτου :


Την παγκόσμια ημέρα «μαίας», κ.λ.π. ευσήμων ημερών, οργανώνουμε φιέστες για test Παπανικολάου, κ.λ.π. ενώ όλο τα άλλο διάστημα, αφήνουμε τις μονάδες χωρίς καμία δυνατότητα εκτέλεσης προγραμμάτων πρόληψης (έλλειψη υλικών, έλλειψη ανθρώπων, έλλειψη ευαισθητοποίησης υγειονομικών ή / και κοινού, …) ή στην καλύτερη περίπτωση τρέχουμε αποσπασματικά προγράμματα πρόληψης (για τα οποία παίρνουμε και βεβαιώσεις –βεβαίως –βεβαίως) για να φουσκώσουμε το βιογραφικό μας, σα να είναι πράξη αριστείας, έξω και πέρα από τα καθήκοντά μας (έχω δεί εκατοντάδες τέτοιες σαν εισηγητής –κριτής, συνήθως σε κενά –κατά τα λοιπά- βιογραφικά).

Κατά τα άλλα έχουμε σύστημα υγείας με φιέστες παγκόσμιων ημερών.

Στη μονάδα μας παρακαλάμε π.χ. για τα υλικά για το test Παπανικολάου εδώ και μήνες και ουδέν εγένετο. Τα λίγα τελευταία σετ δε που είχαμε, τα ζήτησε το νοσοκομείο για τις δικές του ανάγκες, γιατί και αυτοί είχαν ξεμείνει !!!

Αμ με πορδές αυγά δεν βάφονται, όπως λένε και στο χωριό μου.

Να τις χαιρόμαστε τις παγκόσμιες ημέρες έτσι –για άλλοθι και εξιλέωση- που τις έχουμε.



http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2723.msg18122.html#msg18122

Σχετικά με την θεραπεία των κατακλίσεων.

Κείμενο του Γενικού Ιατρού Δημήτρη Κουναλάκη, από το Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας της Υγείας.


Κατ' αρχήν έχω ψάξει αρκετά τα σχετιζόμενα με τις κατακλίσεις καθώς από το δεκάμηνο της ειδικότητας μου είχα "παντρευτεί" αρκετούς κατάκοιτους με ότι κατακλίσεις κουβάλαγαν. Δεν έχω "πεθάνει" κανένα από όσους ανέλαβα, πάντα τους "παντρευόμουν" για να ξέρω τι γίνεται και δεν τους έκανα βάρδιες. Έχω γνωρίσει και παλέψει κατακλίσεις από χρόνια κατάκλιση, από ισχαιμία, από υποθρεψία, μέχρι και σε νέο περιπατητικό ασθενή από αρτηρίτιδα.

Έχω δοκιμάσει πολλά μαντζούνια,επώνυμα και μη, φυτικά και μη, ακριβά και φτηνά, κοκ. Το συμπέρασμα σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ένα:
Για να φτιάξει μια κατάκλιση πρέπει να ανατρέψεις τους μηχανισμούς που την προκάλεσαν. Όλα τα υπόλοιπα είναι μαντζούνια. ΤΕΛΟΣ.

Για να φτιάξει η κατάκλιση δεν πρέπει να έχει χρόνια πίεση στο δέρμα, δεν πρέπει να είναι απορυθμισμένος στο ΣΔ ή όποια άλλη νόσος επηρεάζει τα αγγεία, πρέπει να έχει επαρκή αιμάτωση και όχι στάση του αίματος και σωστή διατροφή & θρέψη. Αν εξασφαλίσεις τα παραπάνω τότε αρκεί να του κάνεις αλλαγές με φυσιολογικό ορό και θα φτιάξει το ταχύτερο.

Δυστυχώς τα παραπάνω αυτονόητα για το ανθρώπινο δέρμα είναι δυσνόητα για πολλούς συναδέλφους και εσκεμμένα άγνωστα για πολλούς παραδόπιστους εκμεταλλευτές που πουλάνε ότι μαντζούνι μπορεί να φανταστεί το μυαλό του ανθρώπου, είτε πρόκειται για αναγνωρισμένα φάρμακα είτε για επιθέματα είτε για φυτικά προϊόντα είτε για ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.

Μπορεί να σου ακούγεται υπερβολικό αυτό ή να πηγαίνει κόντρα στα συμφέροντα σου σαν dealer φυτικών προϊόντων αλλά είναι η πραγματικότητα. Χώνεψε το, πριν σου συνταγογραφήσει καμιά πραζόλη 30τβ κανενας από τους συναδέλφους που σε πιστεύουν χωρίς να σκέφτονται.


http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2698.msg18036.html#msg18036

Η άλλη πλευρά της συνταγογραφίας.

Ένα κείμενο του Γενικού Ιατρού Δημήτρη Μακρέα, που το δημοσίευσε στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας:


Εδώ και πολύ καιρό θέλω να γράψω μερικές σκέψεις σε σχέση με τη «νέμεση» του Γενικού Ιατρού (Γ.Ι.) Η συνταγογραφία στις μέχρι τώρα συζητήσεις έχει μόνο αρνητική χροιά, ενώ το μόνο θετικό που υπονοείται είναι τα δευτερογενή οφέλη για το συνταγογράφο. Βεβαίως για αυτούς μόνο που επιδιώκουν τα –απαράδεκτα κατά τη γνώμη μου- οφέλη .
Η αλήθεια είναι ότι η συνταγογραφία απομυζεί πολύ από το χρόνο του ΓΙ , σε μια διαδικασία που σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει απόλυτα αντιπαραγωγική. Επίσης φέρνει το ΓΙ συχνά αντιμέτωπο με τη συνείδηση , τη γνώση, την επάρκεια, αλλά κυρίως με την ικανότητά του να υπερβαίνει τον «επιστημονικό εγωισμό» του προς όφελος της θεραπευτικής σχέσης και του ασθενή. Δημιουργεί ακόμα και υπαρξιακά ζητήματα. Στην εποχή του μνημονίου, τον καθιστά κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνο για τη χρεωκοπία του κράτους!!!!!
Αφήνω σύντομα τις αρνητικές εκφάνσεις που λίγο πολύ έχουν συζητηθεί πολλές φορές για να προχωρήσω σε αυτό που ονομάζω «δημιουργική συνταγογραφία». Κατά τη γνώμη μου αυτή η υποχρεωτική-τακτική συνεύρεση γιατρού ασθενή κρύβει μια δυναμική που μπορεί να αξιοποιηθεί. Όλοι οι ΓΙ ,άλλος λίγο άλλο πολύ, έχουμε καταλάβει την αξία της λειτουργικής θεραπευτικής σχέσης και τη σημασία της πρώτης συνάντησης στην εδραίωση της. Τι γίνεται όμως όταν η πρώτη συνάντηση ή όσο η σχέση είναι ακόμα εύθραυστη, πάει κατά διαόλου για οποιοδήποτε λόγο? Η υποχρεωτική συνεύρεση μέσω της συνταγογραφίας συχνά θα δώσει και δεύτερη ευκαιρία ή πολλαπλές ευκαιρίες για να σωθεί η σχέση. Απαιτεί βέβαια σημαντική ικανότητα εκ μέρους του γιατρού να χαλιναγωγήσει τα αρνητικά του συναισθήματα απέναντι στον ασθενή. Για μένα οι δύσκολοι ασθενείς , αυτοί που δεν υποκλίθηκαν από την πρώτη στιγμή στη γοητεία μου (!!!!!!!), οι γρουσούζηδες, αυτοί που ηδονίζονται –με αυτοκαταστροφικό τρόπο- να με ακυρώνουν , αποτελούν την απόλυτη πρόκληση. Συνήθως κατορθώνοντας να μην υποκύψω στην τάση να απαντήσω στην επιθετικότητα τους με το ίδιο νόμισμα, δίνοντας χρόνο και εκμεταλλευόμενος τη συνταγογραφία, αφήνοντας να εννοηθεί ότι -παρά τη γρουσουζιά τους- θα είμαι εκεί όταν με χρειαστούν, έχω καταφέρει να εδραιώσω υγιή σχέση με πολύ δύσκολους ανθρώπους.
Η συνταγογραφία μας δίνει τη δυνατότητα επαρκούς ελέγχου της συμμόρφωσης των ασθενών στις προτεινόμενες θεραπείες. Πέρα από τα προφανή οφέλη , μας δίνεται η δυνατότητα να αξιολογήσουμε τη στάση συγκεκριμένων ανθρώπων απέναντι στην αρρώστια και τη θεραπεία και να επανεκτιμήσουμε τη στρατηγική προσέγγισής μας , λαμβάνοντας υπόψη τις πολύ συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες κάθε ανθρώπου. Ακόμα να διορθώσουμε παραλείψεις στην κατανόηση των οδηγιών, κάτι που δεν είναι ούτε εύκολο ούτε αυτονόητο.
Μας δίνεται η δυνατότητα να εντοπίσουμε μικρά ή ακόμα και κραυγαλέα σφάλματα στη θεραπεία και να παρέμβουμε αποτελεσματικά είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο χρόνο. Στο σημείο αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή γιατί συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι τη δυσκολία και την άγνοια ή την άρνηση του ασθενούς να ακολουθήσει τη συμβουλή μας , πολύ συχνά σε αντιδιαστολή με τη γνώμη κάποιου άλλου γιατρού. Αυτό που προσωπικά προσπαθώ να κάνω, είναι να αναζητώ τη θεραπευτική λογική μιας προσέγγισης , ακόμα και αν η δική μου προσέγγιση είναι διαφορετική. Προτιμώ να μη βάλω τον ασθενή στην πολύ δύσκολη θέση να επιλέξει θεραπευτή, εξηγώ τις ενστάσεις μου καθώς και τη διαφορά στην προσέγγιση των προβλημάτων και δίνω χρόνο στον ασθενή να σκεφτεί . Όταν διαπιστώνω σημαντικά προβλήματα ή ακόμα χειρότερα δυνητικά επιβλαβείς πρακτικές, διατυπώνω με πολύ ισχυρό τρόπο τις ενστάσεις μου. Η διαδικασία αυτή αποτελεί μια πραγματική δοκιμασία της ποιότητα της θεραπευτικής σχέσης και απαιτεί πολύ προσεχτικό χειρισμό της αυθύπαρκτης εξουσίας του γιατρού απέναντι στον ασθενή. Έχει πολύ μεγάλη σημασία οι αποφάσεις και η στάση μας να καθορίζονται με γνώμονα το όφελος του ασθενούς και όχι από τον «επιστημονικό εγωισμό» και τη δίψα για εξουσία.

Η συνταγογραφία μας δίνει τη δυνατότητα να διερευνήσουμε σημαντικότερα προβλήματα υγείας που είτε συνοδεύουν είτε υποκρύπτονται από την αιτία για την οποία συνταγογραφούμε. Για να καταλάβετε τι εννοώ θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα (από τα άπειρα) φίλου ΓΙ. Κάποια στιγμή μια άγνωστη γυναίκα μπήκε στο ιατρείο για να συνταγογραφήσει τέσσερα διαφορετικά αντιφλεγμονώδη . Αφού ο συνάδελφος έπνιξε τα σιχτήρια που του ήρθαν αυθόρμητα ρώτησε τη γυναίκα για πιο λόγο χρησιμοποίησε τέσσερα διαφορετικά αντιφλεγμονώδη. Η γυναίκα του εξήγησε ότι η χρήση είχε γίνει από τον πενηντάρη άντρα της σε διάστημα τριών μηνών , λόγω συχνών ατυχημάτων. Ο γιατρός φώναξε τον άντρα που περίμενε στο αμάξι , πήρε ιστορικό των ατυχημάτων, υποψιάστηκε παθολογικά κατάγματα και καθοδήγησε τον άνθρωπο ο οποίος αποδείχτηκε ότι έπασχε από πολλαπλούν μυέλωμα! Ο γιατρός θα μπορούσε να είχε διαολοστείλει εξαρχής τη γυναίκα πήγε να «ξεπλύνει» τα αντιφλεγμονώδη ή να τα γράψει χωρίς πολλά πολλά για να την ξεφορτωθεί. Αντί για αυτό επέλεξε να εκμεταλλευτεί την τρισκατάρατη συνταγογραφία με δημιουργικό τρόπο.
Η συνταγογραφία μας δίνει την ευκαιρία να αξιολογήσουμε τις ιδιαίτερες ανάγκες ανθρώπων επιφορτισμένων με τη φροντίδα ασθενών που για διάφορους λόγους βρίσκονται στο σπίτι . Συνήθως υπερήλικες με πολλαπλά προβλήματα ή παιδιά. Οι άνθρωποι (οι επιβλέποντες) αυτοί, συνήθως έχουν τεράστια ανάγκη για στήριξη και συχνά παραμελούν τα δικά προβλήματα , αλλά και αποτελούν και έναν πληθυσμό που υπό κανονικές συνθήκες δε θα επισκεπτόταν το γιατρό. Έτσι -χρησιμοποιώντας πάλι ένα παράδειγμα- όταν μια γυναίκα έρχεται να γράψει τα φάρμακα τα φάρμακα του ανοικού μπαμπά της , βρίσκω μια θαυμάσια ευκαιρία να μιλήσω για τη μαστογραφία και το τεστ Παπ , αλλά και να αξιολογήσω τη στάση και τα προβλήματα στο χειρισμό της ασθένειας του πατέρα της. Το ίδιο όταν μια μητέρα έρχεται να συνταγογραφήσει βρογχοδιασταλτικά για το ασθματικό παιδί της, αλλά κανείς δεν της έχει μιλήσει ποτέ για την κλίμακα του άσθματος και λογική της θεραπείας.

Η συνταγογραφία αποτελεί μια κατά κανόνα βασανιστική αλλά πολύ υπεύθυνη ιατρική πράξη που κρύβει σημαντικές προκλήσεις και ευκαιρίες. Στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) αν θέλεις και ξέρεις μπορείς και «από τη μύγα να βγάλεις ξύγκι». Αυτή είναι η μαγεία της και η τεράστια δυναμική της. Θέλει γερά νεύρα, θέλει να είσαι ταπεινός και μαζί ισχυρός, να εμπνέεις εμπιστοσύνη χωρίς να επιβάλλεις, να τιθασεύεις τον εγωισμό σου και να αυτσαρκάζεσαι. Όταν διαβάζω τα διάφορα απαξιωτικά από τους «επιστημονάρες» συναδέλφους , γελάω…
Όποιος νομίζει ότι είναι εύκολο ή δευτερεύον ας κοπιάσει …
Μόνο θα κάτσω σε μια γωνιά να γελάω!!!!!!


http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2703.msg17977/topicseen.html#msg17977

Η απορία του ληστή.

Από το blog του συγγραφέα Νίκου Δήμου:


Από μικρό παιδί, όταν άκουγα τα Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης ένιωθα συμπάθεια για τον αντιπαθέστερο ληστή. Όχι εκείνον που είπε το περίφημο “Μνήσθητί μου Κύριε…”, αλλά τον άλλο που “εβλασφήμει... λέγων: ει συ ει ο Χριστός, σώσον σεαυτόν και ημάς”.

Αυτόν δεν τον πήρε μαζί του ο Ιησούς στον Παράδεισο, όπως τον πιο θεοφοβούμενο ομότεχνό του (“...σήμερον μετ'εμού έση εν τώ παραδείσω”). Τότε έβρισκα άδικη αυτή την προτίμηση. Γιατί να μην αξιωθεί κι ο άλλος αμαρτωλός την σωτηρία; Έστω κι αν είχε “βλασφημήσει”. (Πού; Πώς; Κι αυτό μου φαινόταν ασαφές.)

Δεν ξέρω πόσο καλά θυμόσαστε τη σκηνή (Λουκ. κγ' 39-44): Στον “Κρανίου Τόπον” σταυρώνεται ο Ιησούς, μαζί του και οι δύο “κακούργοι”. “Ον μεν εκ δεξιών ον δε εξ αριστερών”. Ο πρώτος κάνει τη βλάσφημη ερώτηση. Ο δεύτερος τον επιπλήττει: “Ουδέ φοβεί συ τον Θεόν;...”. Εμείς, συνεχίζει, δίκαια τιμωρούμεθα “ούτος δε ουδέν άτοπον έπραξε.” Και, στρεφόμενος προς τον Ιησού: “Μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου”.

Τώρα, μετά τόσα χρόνια, μπόρεσα να εντοπίσω την δυσφορία μου. Ο “βλάσφημος” ληστής, με την ωμή, πραγματιστική απορία του, εκφράζει κάτι πολύ ανθρώπινο: τον ορθό λόγο. Τιμωρείται επειδή σκέπτεται λογικά - με τον τρόπο δηλαδή που είμαστε προγραμματισμένοι να λογιζόμαστε.

Γιατί, όσο κι αν φαίνεται αφελής η ερώτησή του, δεν παύει να είναι ακλόνητα λογική. Δεν αρνήθηκε, ούτε καν αμφισβήτησε την θεότητα του Ιησού. Την έθεσε σε απορητική δοκιμασία. (Αν...) Η βλασφημία του ήταν ότι δεν μπόρεσε να δεχθεί σαν δεδομένο το απίθανο - το ότι σταυρώνεται δίπλα του ο Υιός του Θεού!

Αν μάλιστα προεκτείνει κανείς περισσότερο την απορία του ληστή, μπορεί να περιλάβει όλο το “παράδοξο” (που θα έλεγε ο Kierkergaard) ή το “παράλογο” (absurdum, Τερτουλλιανός) του Χριστιανισμού. Γιατί ο παντοδύναμος και πανάγαθος Θεός έπρεπε να διαλέξει ένα τόσο έμμεσο, περίπλοκο (και παράξενο!) δρόμο για την λύτρωση του ανθρώπου;

Ενανθρώπιση, Σταύρωση, Ανάσταση - τόσα θαύματα παρά την λογικήν - κι ακόμα ο πόνος κι η οδύνη περισσεύουν!

Μπορούσε, απλούστερα, ο Ποιητής των Πάντων, να καταργήσει το Κακό στον κόσμο. Μπορούσε (να η αφελής, βλάσφημη, ευθύγραμμη λογική) να ακυρώσει την αμαρτία. Γιατί να μην είναι αυτός ο κόσμος Παράδεισος; Τι νόημα έχει που αφήνει τον άνθρωπο να βασανίζεται; Τι εξυπηρετεί ο πόνος κι ο θάνατος αθώων; Κι αυτός ακόμα ο “κακός” ληστής, πόσο υπεύθυνος είναι για την κακία του - όταν τον έχει πλάσει μια πανάγαθη και πανίσχυρη βούληση;

Βέβαια ο ληστής, αν ήταν διανοούμενος, θα μπορούσε να πει με τον Τερτουλλιανό: “δύναμαι να το πιστέψω, επειδή είναι ανόητο (quia ineptum est)” ή “το θεωρώ σίγουρο διότι είναι αδύνατο (quod impossibile est)”. Μη ων σοφός, είπε αυτό που θα έλεγε κάθε άνθρωπος, ακολουθώντας τους νόμους της σκέψης. Είπε (κι αυτό μέσα στον πόνο, στο μαρτύριό του): “Αν είσαι ο εκλεκτός, τότε σώσε τον εαυτό σου και μας”. Και για αυτή του τη σκέψη, δεν αξιώθηκε τον Παράδεισο.

Ίσως ξενίζει που ονομάζω αυτόν τον άξεστο άνθρωπο ορθολογιστή. Όμως η πρόταση “αν... τότε” βρίσκεται στη βάση κάθε ανθρώπινης συλλογιστικής και επιστήμης. Η (όποια) θεωρία ξεκινάει με μία υπόθεση (αν) και ολοκληρώνεται με κάποια δοκιμή (τότε). Ο ληστής, όπως κι ο άλλος ορθολογιστής, ο Θωμάς, γύρευε κάποια απόδειξη. (Αν και, μέσα στο μαρτύριό του, μπορεί ακόμα περισσότερο να ζητούσε μια σωτηρία.)

Θαυμάζω αυτούς που, σαν τον καλό ληστή, πιστεύουν στο απίθανο χωρίς τεκμήρια. Πολλές φορές λυπάμαι που δεν μπορώ να τους ακολουθήσω. Θα ήταν σίγουρα πολύ πιο άνετη μία ζωή χωρίς τον καταναγκασμό της λογικής. Αλίμονο - όσο κι αν προσπάθησα, δεν κατόρθωσα να ξεφύγω από τον κλοιό της. (Παρά μόνο στους χώρους της Τέχνης. Το δικό της Θαύμα με πείθει.)

Φυσικό λοιπόν να συμπαθώ όσους μου μοιάζουν. Σαν τον "κακό" ληστή. Φοβάμαι πως, στην θέση του, τα ίδια θα έλεγα (αν τα κατάφερνα να μιλήσω. Δεν αντέχω τον πόνο.) Έστω, θα τα σκεφτόμουνα. Και θα έχανα τον Παράδεισο.

Κι ας μην σκεφθεί κανείς πως δεν εκτιμώ το κήρυγμα της Αγάπης. Ίσα-ίσα, που είμαι φανατικός οπαδός της. Ακριβώς επειδή υπάρχει ο πόνος στον κόσμο κι επειδή είναι παράλογος (κι ο πόνος κι ο κόσμος) η αγάπη είναι η μόνη καταφυγή. Την βλέπω όμως όχι σαν δοξολόγηση της κατάστασης των πραγμάτων - αλλά σαν διαμαρτυρία εναντίον της. Γιατί αν δεν ήταν ο κόσμος άδικος και παράλογος, τι θα χρειαζόταν η αγάπη;

Και γι αυτό (επειδή πιστεύω στην αγάπη) τρέφω ακόμα την παλιά παιδική μου πεποίθηση. Πως ο Χριστός, αφού τέλειωσαν όλα, θα ξαναθυμήθηκε και τον "κακό" ληστή. Και θα τον φώναξε κοντά του, στον Παράδεισο.


http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?time_id=77&cat_id=2

Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας είναι κάτι πολύ περισσότερο από την συνταγογράφηση φαρμάκων.

Το παρακάτω κείμενο είναι του Γενικού Ιατρού, Δημήτρη Μακρέα, που γράφει στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας www.pfy.gr/forum:


Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και κοινωνία.

Πριν από δύο εβδομάδες η ήμουνα ομιλητής σε μια εκδήλωση μια νέας δημοτικής κίνησης στα Χανιά.
Η κίνηση αυτή δεν είχε λάβει μέρος στις πρόσφατες εκλογές.
Οι άνθρωποι που την απαρτίζουν είναι σύντροφοι και φίλοι από το κοινωνικό στέκι-στέκι μεταναστών στα Χανιά.
Έχει προκύψει ένα θέμα σε σχέση με την αξιοποίηση του χώρου που θα προκύψει από την κατεδάφιση του παλιού νοσοκομείου.
Η θέση του δημάρχου Χανίων είναι να χτιστεί Κέντρο Υγείας (ΚΥ) αστικού τύπου με δόμηση 1800 τμ.
Έτσι απευθύνθηκαν σε μένα για μια συζήτηση σε σχέση με την ΠΦΥ και το ρόλο του ΚΥ αστικού τύπου.
Παράλληλα θα γινόταν μια δεύτερη εισήγηση σε σχέση με τα πολεοδομικά χαρακτηριστικά της περιοχής η οποία είναι πολύ πυκνά δομημένη με ελάχιστο χώρο πράσινου και ελεύθερο χώρο.
Η εισήγηση η δική μου ήταν μια εισαγωγή στην έννοια της ΠΦΥ , τα ιστορικά χαρακτηριστικά της , τη διαφορά από τη νοσοκομειακή ιατρική.
Επίσης στη θεμελιώδη διάσταση φροντίδας υγείας-ιατρικής περίθαλψης. Έκανα μια κριτική στη δομή της ιατρικής επιστήμης και την εξάρτησή της από τις φαρμακευτικές εταιρίας και επικεντρώθηκα στο κεντρικό ρόλο των ανθρώπων στη συζήτηση για την ΠΦΥ.
Μάλιστα με τη διπλή διάσταση:
-Την έννοια του πληθυσμού ευθύνης και τις ανάγκες που θα καλύψει ένα ΚΥ αστικού τύπου.
-Το ανθρώπινο δυναμικό που θα κληθεί να καλύψει αυτές τις ανάγκες,τονίζονταν τον κομβικό ρόλο της ανθρώπινης εργασίας στην ΠΦΥ.
Εξήγησα επομένως ότι η ΠΦΥ δεν είναι το κτίριο, αλλά οι άνθρωποι τον οποίων την υγεία υπερασπίζεται και οι άνθρωποι που δουλεύουν.
Δυστυχώς πολύ φοβάμαι ότι ενώ είναι πολύ εύκολο να χτίζονται κτίρια (για ευνόητους λόγους), είναι απίστευτα δύσκολο να γίνεται επένδυση στην ανθρώπινη εργασία. Η δική μου προτροπή ήταν η συζήτηση για τη λειτουργία ενός ΚΥ αστικού τύπου πρέπει πάνω και πρώτα από όλα να εστιάζεται στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του, στις ανάγκες του πληθυσμού , στον οργανισμό του και δευτερευόντως στο κτίριο και την εργολαβία.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι -όπως έλεγε και ένας φίλος μου- όταν η μαφία των εργολάβων και η μαφία των πολιτικών έχει αποφασίσει για ένα έργο (δείτε Κερατέα) το έργο θα γίνει. Και στο κτίριο των 1800 τμ θα υπάρχουν δύο γιατροί των 600 ευρώ για να γράφουν φάρμακα!

Αυτό που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ότι ένα ακροατήριο σχετικά ψυλλιασμένων ανθρώπων η ανάπτυξη της έννοιας της ΠΦΥ τα δυναμικά χαρακτηριστικά και ο διακριτός της ρόλος, έκαναν τρομακτική εντύπωση. Δε θα ήταν υπερβολή να πω ότι ήταν σαν αποκάλυπτα έναν κρυμμένο κόσμο.
Κατά τη γνώμη μου αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με την ΠΦΥ έχουμε αποτύχει να κοινωνήσουμε το ρόλο μας και το έργο μας.
Ίσως έχουμε ασχοληθεί πολύ περισσότερο να πείσουμε τους συναδέλφους μας «ειδικού», ενώ έπρεπε να ασχοληθούμε με το πως θα πείσουμε την κοινωνία. Μάλλον εκεί βρίσκεται το προνομιακό μας πεδίο και εκεί πρέπει να ρίξουμε τις δυνάμεις μας.
Ίσως τελικά να κουβαλάμε ένα κόμπλεξ απέναντι στην ιατρική κοινότητα , προιον του παρελθόντος και της στρεβλής ανάπτυξης της ΠΦΥ και της γενικής ιατρικής.


http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2664.msg17742.html#msg17742

Μήπως θα έπρεπε να κάνουμε ένα Σύστημα Υγείας στο οποίο ο Ασθενής να επιλέγει πραγματικά τον Ιατρό του;

Κείμενο του Γενικού Ιατρού Δημήτρη Κουναλάκη στο Φόρουμ της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας:


Έχοντας γνωρίσει προσωπικά και με δυνατότητα να συγκρίνω τόσο από θέση επιμελητή Β σε Κέντρο Υγείας, από θέση ιατρού εργασίας, ειδικευομένου σε νοσοκομείου και ελεύθερου επαγγελματία ιατρού σε μια μη πλούσια, μη τουριστική περιοχή, και γιατρού σε ΚΑΠΗ μπορώ να πω ένα πράγμα:
Ο μόνος ιατρός που δεν εξουσιάζει τον ασθενή του, που πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του είναι ο ελεύθερος επαγγελματίας.
Όλοι οι υπόλοιποι καλύπτονται πίσω από μια μονάδα υγείας, ένα οργανισμό ή ΝΠΔΔ, από κανονισμούς και ανάγκες που φέρνουν πισθάγκωνα δεμένους τους ασθενείς στα χέρια τους γιατί οι ασθενείς δεν έχουν καμιά άλλη επιλογή. Αυτοί είναι οι πρώτοι που πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους μαζί με αυτούς που τους δίνουν την δύναμη νομικά να το κάνουν αυτό.

Θεωρώ σοβαρό ηθικό πρόβλημα για το οποίο όλοι σφυρίζουν αμέριμνα να πρέπει να βάζουν τον ιατρό να επιλέγει 60 ασθενείς που θα δει ειδικά σε ειδικότητες που έχουν ρόλο οικογενειακού ιατρού. Θεωρώ επίσης, ανήθικο, να σου επιβάλλουν ένα ιατρό που δεν θέλεις να τον εμπιστευτείς και να μην έχεις δικαίωμα να επιλέξεις. Δυστυχώς το δεύτερο συμβαίνει και με το ΕΣΥ και με την "δωρεάν" "δημόσια" υγεία.

Συγνώμη σέβομαι την άποψη πολλών αλλά θεωρώ ότι όσο κι αν είναι επώδυνο και έχει δυσκολίες, η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας πρέπει να είναι δωρεάν με τρόπο που ο ασθενής να γνωρίζει το κόστος τους αλλά χωρίς να αποκλείεται από αυτές, ότι ο ασθενής πρέπει να έχει επιλογή γιατρού και υπηρεσιών, ότι δεν μπορούν οι υπηρεσίες υγείας να είναι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις αλλά πρέπει να υπάρχει άμιλλα, και ότι το κράτος πρέπει να έχει ρόλο ρυθμιστή και νομοθέτη που φροντίζει για το συμφέρον του πολίτη και όχι να είναι εργοδότης αργόμισθων.

Αυτό μπορείτε να το δείτε και σαν αυτοκριτική.



http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2641.msg17618.html#msg17618

Είναι άραγε κορόϊδα οι Αμερικανοί και οι Βορειοευρωπαίοι που γράφουν κυρίως αντίγραφα φάρμακα;

Άραγε είναι τόσο κορόϊδα οι κουτόφραγκοι οι Αμερικανοί, οι Καναδοί, οι Άγγλοι, οι Γερμανοί, οι Νορβηγοί ή οι Σουηδοί που συνταγογραφούνε κυρίως αντίγραφα φάρμακα;

Και άραγε είμαστε τόσο έξυπνοι και πλούσιοι εμείς οι Έλληνες και θέλουμε να συνταγογραφούμε κυρίως πρωτότυπα;

Αν πάλι δεν εμπιστευόμαστε τα αντίγραφα φάρμακα που κυκλοφορούνε στην Ελλάδα, γιατί δεν πάμε να αγοράσουμε αντίγραφα από την Σουηδία σε ένα κλάσμα της τιμής που πουλιούνται στην Ελλάδα; (Δείτε σχετική συζήτηση στο Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας της Υγείας: http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1518.msg9854.html#msg9854 ).

T. S. Eliot

Genuine poetry can communicate before it is understood.

Christopher Hitchens.

Ό,τι δηλώνεται χωρίς στοιχεία μπορεί και να απορριθφεί χωρίς στοιχεία.

Λίγα λόγια για την ιστορία του Αντιψυχιατρικού κινήματος.

Μεταφράζω από τα Σουηδικά στα Ελληνικά δύο σελίδες από την αυτοβιογραφία του Σουηδού Ψυχίατρου Johan Cullberg. Το απόσπασμα που μεταφράζω, κάνει μια μικρή ανασκόπηση της ιστορίας του αντιψυχιατρικού κινήματος. Το βιβλίο λέγεται: Johan Cullberg, Mitt psykiatriska liv,memoarer, εκδόσεις Natur och Kultur, του 2007 και μεταφράζω τις σελίδες 187 και 188:


Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 60, αναπτύχθηκε το ριζοσπαστικό κίνημα της αντιψυχιατρικής που κατά κύριο λόγο, του έδωσαν μορφή ο Σκωτσέζος Ronald Laing και ο Άγγλος David Cooper. Θα έλεγε κανείς ότι το κίνημα ήταν η αντίθεση στην ακαδημαϊκή Ψυχιατρική η οποία είχε πια καταντήσει μια φούσκα που περίμενε κάποιον να της βάλει μια βελόνα και να την σκάσει. Σε τελική ανάλυση, η αντιψυχιατρική ήταν από ιστορικής άποψης, μια το ίδιο κατανοητή κριτική όπως η κριτική του Μολιέρου προς το Ιατρικό επάγγελμα τον 17ο αιώνα. Ο Μολιέρος υπονοούσε ότι οι Ιατροί της εποχής του, κρύβανε την άγνοιά τους για τα αίτια και την θεραπεία των ασθενειών πίσω από πομπώδεις εξωτερικές φόρμες και προσποιητά επιστημονικές εκφράσεις.

Ο Laing έβλεπε στις αφηγήσεις της ζωής των ασθενών του, μηνύματα της κρυφής εξουσίας της αστικής οικογένειας. Ήθελε να συμπαραταχθεί εκατό τοις εκατό με τον ασθενή και δεν δυσκολευόταν να περιγράψει την ψυχική κατάρρευση σαν μια έκφραση ενός μακροχρόνιου και περίπλοκου αγώνα εξουσίας εντός της οικογένειας. Ο θεσμός της οικογένειας ήταν, κατά τον Laing, ένα κεντρικό αλλά ταυτόχρονα διεστραμμένο μέρος της άποψης του αστικού Δυτικού κόσμου για τον εαυτό του. Ο θεσμός της οικογένειας διαχειριζόταν τα προνόμια των ανδρών και θεωρούσε άρρωστους όσους δεν αντέχανε να ζούνε στην δήθεν δημοκρατία της οικογένειας που στην πραγματικότητα βασιζότανε σε μια φασιστοειδή ιδεολογία. Ο Laing ήθελε να ξεφύγει σαν Ψυχίατρος από την τάση να κατατάσσει τον κόσμο σε υγιείς και αρρώστους, και από το να δίνει μια περίθαλψη που έκανε τους ασθενείς να παθητικοποιούνται και που τους πρόσφερε ιατρικές θεραπείες και έτσι έβαλε μπρος δικά του κοινόβια περίθαλψης. Ωστόσο αυτά σύντομα εκτροχιάστηκαν και η εξιδανικευμένη αντιιατρική ιδεολογία στην οποία βασιζόντουσαν αποδείχθηκε μη λογική και καταστροφική, όταν πήγε να γίνει πράξη.

Ο Laing άρχισε με τον καιρό να πλησιάζει πιο πολύ προς την υπαρξιακή φιλοσοφία παρά προς την κλινική Ψυχιατρική. Ταξίδευε σε όλο τον κόσμο και έδινε διαλέξεις. Για αρκετά χρόνια ασχολήθηκε με τον Βουδισμό σε ένα μοναστήρι στην Ινδία, αλλά αντιστεκόταν όλο και λιγότερο στην άμετρη εξιδανίκευση προς το πρόσωπό του, που του επιφύλασσαν πολλοί, και στην όχι λιγότερο άμετρη απέχθεια που του έδειχνε το ιατρικό κατεστημένο. Είχε κατά περιόδους προβλήματα με το αλκοόλ, έκανε κατάχρηση χασίς, και πέθανε τελικά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου κατά την διάρκεια ενός αγώνα τένις, σε ηλικία πενηνταοκτώ ετών. Είναι δημοφιλές για αυτούς οι οποίοι έχουν πιο συντηρητικές απόψεις να βγάζουν τον Laing ψυχικά άρρωστο, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία για αυτό. Οι προσωπικές αποτυχίες, του τονίσανε την θέση του outsider και γίνανε επίσης η αφορμή ώστε οι, εδώ που τα λέμε απλοϊκές ψυχιατρικές θεωρίες του, να απορριφθούν με ειρωνικό τρόπο. Αν όμως, διαβάσεις τα γραπτά του σαν ένα είδος ψυχιατρικής ποίησης, και όχι σαν διδακτικά βιβλία ψυχιατρικής θεωρίας, τότε βρίσκεις ένα σύνθετο και πλούσιο βάθος.

Ο Laing βρήκε αντιψυχιατρικούς συνεχιστές και στην Σουηδία, αν και περισσότερο στην θεωρία και λιγότερο στην πράξη. Στο Σουηδικό Νοσοκομείο του Långbo προσπαθήσανε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 να σταματήσουν όλα τα φάρμακα σε μια κλινική με ψυχωτικούς ασθενείς, πράγμα που δεν είχε λιγότερο χαοτικές συνέπειες από το ίδιο πείραμα που έκανε ο Laing στο κοινόβιο Kingsley Hall στην Αγγλία.

Αρκετά φιλόδοξα πειραματικά προγράμματα εξωτερικών Ιατρείων ξεκινήσανε μεταξύ άλλων και στην Σουηδική πόλη Luleå με διευθυντή τον Clarence Crafoord όπου η δυσπιστία προς τις φαρμακευτικές θεραπείες και προς την νοσοκομειακή περίθαλψη ήτανε μια κεντρική ιδέα. Η Οικογενειακή Θεραπεία και η θεραπεία ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης θα αντικαθιστούσαν φάρμακα και εισαγωγές σε ψυχιατρικές κλινικές, και ξεκίνησε και μια συνεργασία με την παιδοψυχιατρική αλλά και τις αρχές κοινωνικής πρόνοιας. Ωστόσο η αντιψυχιατρική ιδεολογία αποδείχθηκε ότι μακροπρόθεσμα ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί. Αργότερα ωστόσο μπόρεσαν να ανατρέψουν αυτή την εξέλιξη με το να αλλάξουν κάπως τρόπο σκέψης, και με το να δεχτούν και ιατρικές γνώσεις.

Σχετικά με τον ρόλο του Γενικού Ιατρού.

Από το μέλος του Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Νεφέλη:

Για μένα ο Γενικός Ιατρός είναι εξ ορισμού "ειδικός" στον ασθενή του, γνωρίζει καλά τον ίδιο και το οικογενειακό του περιβάλλον, έχει αναπτυξει σχέση εμπιστοσύνης και ουσιαστικής επικοινωνίας με τον ασθενή και υπό αυτές τις συνθήκες τον συμβουλεύει για θέματα υγείας, αντιμετωπίζει τα απλά και τον παραπέμπει σε άλλους ειδικούς για πιο εξειδικευμένα. Ο Γενικός Ιατρός είναι (ή οφείλει να είναι ) πολύ καλός στην επικοινωνία-στη διαβούλευση με τον ασθενή (consultation), γι' αυτό και οι Γ. Ι. στην Βρετανία πρίν πάρουν τον τίτλο της ειδικότητας παρουσιάζουν πραγματικές συνεντεύξεις με ασθενείς τους και κρίνονται για αυτές. Ο Γ.Ι. οφείλει να κρατά αρχεία των ασθενών του και να χρησμοποιεί αυτή τη γνώση για να προωθήσει θέματα πρόληψης (πχ. προσυμπτωματικό έλεγχο για καρκίνο, αναμνηστικές δόσεις εμβολίων κλπ), αλλά και καλής ρύθμισης της αγωγής χρονίως πασχόντων (πχ. από αρτηριακή υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη). Η αντιμετώπιση επειγόντων είναι μία μόνο ευθύνη των Γ.Ι. και σε ορισμένες χώρες-από ότι γνωρίζω-τα επείγοντα τα αναλαμβάνουν εξολοκλήρου το προσωπικό του εθνικού ΕΚΑΒ και οι επειγοντολόγοι στα ΤΕΠ. Δεν γνωρίζω, ειλικρινά, αν σε κάποια χώρα οι Γενικοί/ Οικογενειακοί γιατροί αναλαμβάνουν και τα επείγοντα στα νοσοκομεία. Προσωπική μου πάντα γνώμη είναι ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι καλός σε όλα. Τα επείγοντα απαιτούν εξειδίκευση και άλλου είδους γνώση από ότι η ιατρική στην κοινότητα. Ας μην τα ανακατεύουμε!
Στην Ελλάδα δε λειτούργησε ποτέ ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού, αλλά και δεν υπάρχει οργανωμένο σύστημα αντιμετώπισης των επειγόντων (στελεχωμένο ΕΚΑΒ, ειδικοί επειγοντολόγοι). Κάπου εκεί αρχίζει η σύγχηση και ο Γ.Ι. αντιμετωπίζεται σαν "γενικών καθηκόντων'.

http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1976.msg17042.html#msg17042

Σχετικά με τα φακελάκια στο ΕΣΥ.

Από το μέλος του Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, tsoukase:


Το δημόσιο σύστημα υγείας ακυρώνει τον εαυτό του από την πρώτη στιγμή. Από την στιγμή που για να βγει μια βιοψία καρκίνου θέλει 25 μέρες ουσιαστικά με το καλημέρα σε σπρώχνει σε φακελάκι ή στα ιδιωτικά όπου θέλει 2 μέρες! Ετσι το τελικό κόστος μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού δεν έχει μεγάλη διαφορά.
Το φακελάκι είναι μια μορφή παρα-οικονομίας στην ελληνική ιατρική. Γενικά η νοοτροπία του ζεύγους ασθενής-ιατρός εκτός από αυτό περιλαμβάνει:
1) νοοτροπία ότι το δημόσιο κέντρο είναι δικό μας (είναι γνωστή η φράση "έλα στις 10 το βράδυ στην γενική που εφημερεύω να σε βάλω μέσα")
2) ακόμα ισχύει το βύσμα (φιλικό, οικογενειακό κτλ)
3) το νόμιμο φακελάκι υπάρχει στις πανεπιστημιακές κλινικές. Ο ασθενής πήγε στο ιατρείο του καθηγητή και μετά πλήρως νόμιμα μπήκε στην κλινική με άλλο βέβαια "αέρα".
Δυστυχώς αυτό δεν θα διορθωθεί. Οσο θα υπάρχει πλαφόν και στάνταρ αμοιβή στους ΕΣΥτες αυτοί θα καταφεύγουν σε φακελάκι. Δεν γίνεται να πληρώνεται το ίδιο αυτός που βλέπει 2 περιστατικά με αυτόν που βλέπει 20. Ο δεύτερος κάποτε θα "γλιστρίσει". Δεν γίνεται, είναι νόμος της φύσης. Μέχρι τότε, στη υγειά του "φακελακίου"!


http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,1563.msg17336.html#msg17336

Εργατικό ατύχημα.

Μεχρι να φτάσει το μαντάτο
κρύωνε το φαΐ στο πιάτο.

Απ' το παλιό του το σακάκι
ένα κουμπάκι τώρα λείπει
και το δεξί του το μανίκι.

Μιχάλης Γκανάς.
(από την συλλογή του "Τα μικρά, 1969 - 1999").

Το να διώχνεις τον ασθενή χωρίς να τον κάνεις εχθρό.

Υπάρχουν ασθενείς που συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο, σε προσβάλλουν, σε βάζουν συστηματικά να ξεπερνάς τους κανόνες σου και γενικά σε κάνουν να αισθάνεσαι άσχημα σαν θεραπευτής. Είναι συνήθως από αυτούς οι οποίοι αλλάζουν συχνά Ιατρούς. Το δίλημμα σου τότε, ιδιαίτερα σαν ιδιώτης Ιατρός, είναι αν πρέπει να διώξεις ένα τέτοιο ασθενή ή όχι. Σαν ιδιώτης θέλεις να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερους "πελάτες". Από την άλλη, άνθρωποι είμαστε και εμείς και έχουμε τα όριά μας. Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή, αλλά από ένα σημείο και πέρα, δεν πρέπει κρατάμε έναν ασθενή που μας κάνει σαν θεραπευτές να αισθανόμαστε άσχημα. Τέτοιοι ασθενείς, μας κάνουν κακό στην ψυχολογία μας, και κινδυνεύουμε να ξεσπάσουμε σε άλλους ανθρώπους που δεν μας φταίνε σε τίποτε, άσε που αν χαλάσει η διάθεσή μας δεν ήμαστε τόσο καλοί θεραπευτές για τον επόμενο ασθενή που θα μας επισκεφτεί, και έτσι κινδυνεύουμε να χάσουμε άλλους ασθενείς.

Το θέμα είναι πώς να μάθουμε να λέμε όχι και με τον τρόπο μας να διώχνουμε ένα τέτοιο ασθενή, αλλά με τέτοιο ανεπαίσθητο τρόπο, ώστε να μην γίνεται εχθρός μας και αρχίσει να μιλά άσχημα για εμάς. Κατ’αρχήν είναι σημαντικό να εντοπίζουμε έναν τέτοιο ασθενή ώστε την επόμενη φορά που θα έρθει να είμαστε προετοιμασμένοι. Δεν χάνουμε την ψυχραιμία μας και παλεύουμε να είμαστε πάντα ήρεμοι. Με χαμόγελο περιγράφουμε τους όρους μας και τολμάμε να λέμε με ήρεμο αλλά αποφασιστικό τρόπο όχι εξηγώντας το γιατί. Ποτέ δεν καταφεύγουμε σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Μερικές φορές όμως μπορούμε να προφασιστούμε ότι δεν είμαστε οι ειδικοί στο πρόβλημά του και τον παραπέμπουμε σε άλλες ειδικότητες..

Περιγραφή μεταξύ σοβαρού και αστείου της αποβιομηχάνισης της χώρας μας.

Γράφει το μέλος του Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας ( www.pfy.gr/forum ), "Διακομιστής":

.........
...............
Η κατάσταση που περιγράφεται στο (αμέσως) παραπάνω ποστάρισμα, πιστεύω ότι έχει τις ρίζες της στη δεκαετία των 80ζ, όταν οδηγηθήκαμε σε αθρόα αποβιομηχάνιση (τί να πρωτοθυμηθεί κανείς; Μίσκο, Πειραϊκή-Πατραϊκή, Αλευρόμυλοι Αγίου Γεωργίου, Βοκτάς, Βοσινάκης; ) και προκρίθηκε για τη χώρα μας από τον Αντρέα ως εθνική στρατηγική η στροφή στην αγροτοκτηνοβασία για να πάρει τζίπ και να πιεί ουίσκυ η ύπαιθρος.

Γειώθηκαν έτσι σταδιακά η μία μετά την άλλη όλες οι σημαντικές βιομηχανικές πόλεις της Ελ: Ο Πειραιάς (Παπαστράτος-Κεράνης λήξις, ακόμα και οι ναυτιλιακές μετακόμισαν Β. προάστια) περιορίστηκε να παίζει το ρολάκι «προαστίου-επινείου των Αθηνών», η Πάτρα παίζει το «τρελό καρναβάλι», ο Βόλος έγινε «γραφικό μέρος για τσίπουρα», η πάλαι-ποτέ καπνομάνα Καβάλα δορυφόρος της γειωμένης ("από-το-κράτος-των-Αθηνών") Θεσσαλονίκης κι η Βέτλανς-Νάουσσα (κάποτε λέγονταν μικρό Μάντσεστερ λόγω της ανθούσας κλωστοϋφαντουργίας) έχει τώρα 70% ανεργία.



http://www.pfy.gr/forum/index.php/topic,2234.msg17030.html#msg17030